Χρέος (τέλος)

Εν ξέρω που πάει ο νους σας θκιαβάζοντας τον τίτλον, αλλά εν πραγματικά άξια λόγου η σημερινή μέρα, γιατί εν η μέρα που εξεχρεώσαμεν, ως νοικοτζυρκόν, που τα χρέη μας στες διάφορες τράπεζες. Ήθελα έτσι να την αποτυπώσω σε μιαν ανάρτηση, αφού δαμέσα, όπως έχω ξαναπεί επανειλημμένα, εν έναν είδος ημερολογίου που ποττέ εν εκράτησα στην "παραδοσιακήν" του μορφήν. Θέλω λοιπόν να υπάρχει κάπου καταγραφή τούτης της ημέρας, διότι εν αρκούντως σημαντική, εν έναν επίτευγμαν, που φυσικά εν θέλω να αποδώσω στον εαυτούλη μου, αλλά σε τούτην την ομάδαν που αποκαλούμεν οικογένειαν, εγγύς τζιαι ευρύτερην. Τουλάχιστον, παρά τα κουσούρκα της, η κυπριακή κοινωνία κρατά τούτον που λέμεν "οικογένεια" σε μιαν κάποιαν υπόληψην, τζιαι εν θεωρείται κατακριτέον να υπάρχει στήριξη τζιαι συμπαράσταση ανάμεσα στα μέλη της, ανεξαρτήτως ηλικίας τζιαι κατάστασης. Μπορεί κάποτε να καταντά "παθολογικόν", αλλά παρά να σε πετάσσουν έξω στα 18 σου τζιαι να σου λαλούν "κόψε το λαιμό σου" όπως γίνεται σε "προοδευμένες" χώρες, εγώ προτιμώ το.

Όταν υπογράψαμεν τα σχετικά χαρτιά (να δω πότε θα εύρουν οι γραφειοκράτες ένα σύστημαν να μεν σε τραβολοούν να υπογράφεις 10-20 φορές τα χαρτιά τους), είπα στην υπάλληλον της τράπεζας ότι ο Κυπραίος εν τόσον μαθημένος να χρωστά τζιαι να πληρώνει δόσεις, πολλές φορές ώσπου να φκει με σύνταξην, ενίοτε τζιαι μετά, που το παράδοξον σε τούτην την χώραν έννεν να χρωστάς, αλλά το αντίθετον. Φυσικά εν τζιαι θέλω να δαιμονοποιήσω το δανεισμόν, εν έναν εργαλείον πολύτιμον τζιαι αναπόφευκτον για τους πολλούς, αν θέλουν να αρκέψουν το σπιτικόν τζιαι μιαν δουλειάν δικήν τους ή να πέψουν τα κοπελλούθκια τους να σπουδάσουν, ή ακόμα πιο σημαντικόν, να αντιμετωπίσουν έναν πολυέξοδον θέμαν υγείας. Αλλά στον τόπον μας έshιει καλλιεργηθεί μια συνείδηση ότι εν υπάρχει άλλος τρόπος, άλλη επιλογή στο να πορευτείς στη ζωήν, που το να μπεις στη διαδικασίαν του χρέους. Τούτον οφείλεται ανάμεσα σε άλλα τζιαι σε διάφορα στερεότυπα, όπως το "πρέπει το σπίτι που ζεις να εν δικό σου, πρέπει να σπουδάσεις τα παιθκιά σου, πρέπει να τους αγοράσεις τζιαι αυτοκίνητον άμα έρτουν πίσω, πρέπει να πάεις ταξίθκια που εν σηκώνει η πούγκα σου στη δεδομένην στιγμήν κλπ.". Όπως τζιαι μια ανεξήγητη ανυπομονησία, να δανειστείς σήμερα παρά να κάμεις οικονομίες τζιαι να τες αξιοποιήσεις αύριον.

Εννά μου πείτε, σε έναν κόσμον όπου σε "συγκόφκουν" τες παραπάνω φορές βάσει της "οικονομικής σου επιφάνειας", ενώ έshιεις μόνιμον μπάστακαν που πάνω σου το κράτος, στο οποίον λλίον πολλά χρωστάς εκ γενετής τζιαι a priori, ο δανεισμός τζιαι το χρέος εν στοιχεία συνυφασμένα με την πραγματικότηταν. Άλλωστε το χρέος προς πάσαν κατεύθυνσην εν τζιαι έshιει πάντα μορφήν υλικήν. Λόγω χάρη "χρωστάς" στους γονείς σου το ότι σε εφέραν σε τούτον τον κόσμον τζιαι ότι σου επροσφέραν υλικά τζιαι άϋλα αγαθά κατά το "ανάγιωμα" σου, "χρωστάς" κατ΄προέκτασην τζιαι στα παιθκιά σου να τα οδηγήσεις με ασφάλειαν στην ενηλικίωσην.

Πάραυτα, εν μεγάλη η ανακούφιση τζιαι η αίσθηση ικανοποίησης όταν ανάμεσα σε τούτα ούλλα καταφέρεις να μεν χρωστάς τζιαι στες τράπεζες, τζιαι να μπορείς να δηλώσεις, έστω τζιαι αν είναι μια ψευδαίσθηση επί της ουσίας, ότι τζείνα που της εχρωστούσες εν πλέον δικά σου. Εύχομαι σε ούλλους να νιώσουν σύντομα τούτα τα θετικά συναισθήματα τζιαι να ατενίσουν το μέλλον όσον πιο αισιόδοξα  μπορούν.

Ώσπου να μεν χρωστά κανένας στες τράπεζες, stay cool and keep rocking!

Ιδιοκτησία

Αφορμήν για την εν λόγω ανάρτησην έδωσεν μου ο φίλτατος (τζιαι απογοητευμένος που την διαλεκτικήν μου ικανότηταν εσχάτως) Άνευ, με την πρόσφατην πειρακτικήν του ανάρτηση.

Είχα ασχοληθεί παλιά λλίον ξώπετσα η αλήθκεια με το εν λόγω θέμαν. Δαμέ η συγκεκριμένη ανάρτηση, η οποία ήταν λακωνικότατη αλλά επροκάλεσεν αρκετά όμορφην συζήτηση, η οποία δεν οδήγησεν όμως σε ξεκάθαρον συμπέρασμαν. Ούτε που την σημερινήν περιμένω έτσι πράμαν αλλά η συζήτηση ποττέ εν έβλαψεν κανέναν (εν παίρνω τζιαι όρκον για τούτον - όρκος, άλλον μεγάλον θέμαν).

Έν "κεφάλαιον" ή "σπίτιν" ο shύλλος για τους ψύλλους του;

Βάλλω δαμέ την ερμηνείαν που διά η wikipedia στα αγγλικά που εν τζιαι πολλά εκτενέστερη (παρά στα ελληνικά) για όποιον έσιει όρεξην τζιαι ώραν να την θκιαβάσει. Θα σταθώ σε θκιό-τρία σημεία της:

1) "Life, liberty, and property do not exist because men have made laws. On the contrary, it was the fact that life, liberty, and property existed beforehand that caused men to make laws in the first place." 

(Frédéric Bastiat, The Law)

2) Socialism's fundamental principles center on a critique of this concept, stating (among other things) that the cost of defending property exceeds the returns from private-property ownership, and that, even when property rights encourage their holders to develop their property or generate wealth, they do so only for their own benefit, which may not coincide with benefit to other people or to society at large.

3) Libertarian socialism generally accepts property rights, but with a short abandonment period. In other words, a person must make (more-or-less) continuous use of the item or else lose ownership rights. This is usually referred to as "possession property" or "usufruct". Thus, in this usufruct system, absentee ownership is illegitimate and workers own the machines or other equipment that they work with.

4) Communism argues that only collective ownership of the means of production through a polity (though not necessarily a state) will assure the minimization of unequal or unjust outcomes and the maximization of benefits, and that therefore humans should abolish private ownership of capital (as opposed to property).

Both communism and some kinds of socialism have also upheld the notion that private ownership of capital is inherently illegitimate. This argument centers mainly on the idea that private ownership of capital always benefits one class over another, giving rise to domination through the use of this privately owned capital. 

5) Communists do not oppose personal property that is "hard-won, self-acquired, self-earned" (as the Communist Manifesto puts it) by members of the proletariat. Both socialism and communism distinguish carefully between private ownership of capital (land, factories, resources, etc...) and private property (homes, material objects, and so forth).

τζιαι το πιο ενδιαφέρον by far:

6) The nature of children under the age of majority is another contested issue here. In ancient societies children were generally considered the property of their parents. Children in most modern societies theoretically own their own bodies but are not considered competent to exercise their rights, and their parents or guardians are given most of the actual rights of control over them.

Questions regarding the nature of ownership of the body also come up in the issue of abortion, drugs and euthanasia.

Για όποιον άντεξεν τα πιο πάνω θέτω τα εξής ερωτήματα:

α) Αν σέβεται κάποιος το δικαίωμα σου στην ιδιοκτησίαν μιας τσάππας ή ενός σπιθκιού, τι καθιστά τη τσάππαν ή το σπίτιν "μη κεφάλαιον"; Με την τσάππαν εν μπορείς να φκάλεις ριάλια; Με το σπίτιν;

β) Πόσος τζιαιρός "απουσίας" σου που κάτι συνιστά παύσην της ιδιοκτησίας σου πάνω του; 

γ) Πόσον "κενή περιεχομένου" είναι η έκφραση "τα κοπελλούθκια ΜΟΥ";

δ) Πόσον δικαίωμαν έσιεις να δωρίσεις τα όργανα του σώματος ΣΟΥ τζιαι γιατί εν κατάπτυστον τζιαι "αμαρτωλόν" να αυτοκτονήσεις "έχων σώας τας φρένας";

Ώσπου να μεν αμφιβάλλω αν η εν λόγω ανάρτηση εν δική ΜΟΥ, stay cool and keep rocking!

Φαντάσου: χωρίς ιδιοκτησίαν...

"Imagine there's no heaven
It's easy if you try"

"Imagine there's no countries
It isn't hard to do"

"Imagine no possessions

I wonder if you can"

Χωρίς παράδεισον; Εύκολον...

Χωρίς χώρες; Έννεν δύσκολον...

Χωρίς "ιδιοκτησίαν"; Αναρωθκιούμαι αν μπορούμεν...

Ώσπου να πάψω να αναρωθκιούμαι, stay cool and keep rocking!