Παρανόηση τζ̆αι παραλογισμός. Παραλογισμός γιατί πόθεν ως πόθεν να μεν ασκείς κριτικήν σε κάποιον, απλά επειδή επέθανεν; Ίσ̆α -ίσ̆α που, αφού επέθανεν, η κριτική σου εν μπορεί να του επιφέρει καμμιάν επίπτωσην, παρά μόνον σε τυχόν οικείους ή απολογητές του. Εν οι ζωντανοί δηλαδή που "θίγονται", ο νεκρός σιγά μεν επηρεαστεί τζ̆αμέ που είναι. Τζ̆αι πως να το κάμουμεν, ο θάνατος ενός εκάστου εν η αφορμή να τον αθθυμηθείς, τζ̆αι να σχοληθείς με τον "βίον τζ̆αι την πολιτείαν του". Είτε εκθιάζοντας, είτε επικρίνοντας την.
Άσε που εν τζ̆αι παρανόηση του "γνωμικού", που αποδίδεται στον απόστολον Παύλον:
"ο αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας» (Ρωμ. 6,7)"
"ο αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας» (Ρωμ. 6,7)"
Ο Παύλος (άλλη διφορούμενη προσωπικότητα αλλά ας μεν ξεφεύγουμεν) εννοούσεν ότι όταν βαφτίζεται κάποιος, η αμαρτία που κουβαλά ένεκα του προπατορικού αμαρτήματος (πάλε τρώει με να σχολιάσω έξτρα αλλά ύπαγε οπίσω μου βελζεβούλ) "νεκρώνεται" (ακούεις τζ̆αι σου) άρα ο βαπτισθέντας εν "νεκρός για την αμαρτίαν" (ξανακούεις τζ̆αι σου).
Τωρά ήνταλως επιάσαν ορισμένοι τούτες τες δοξασίες τζ̆αι εμετατρέψαν τες στο "μεν μιλάς έτσι για τον μακαρίτην τζ̆αι εννά προσβαλτεί" εν έχω ιδέαν. Φυσικά το πως εκφράζεσαι, είτε για τους νεκρούς είτε για τους ζωντανούς, στο τέλος της ημέρας αντανακλά παραπάνω πάνω σου. Με το να γράφεις δηλαδή "ψόφον" ή άλλες ομορφκιές κάτω που την είδησην θανάτου ενός εκάστου, ποσώς "πλήττεις" κανέναν ιδιαίτερα, πέραν της δικής σου εικόνας ως σχολιαστού. Τζ̆αι σίουρα οϊ του μακαρίτη, που στον τάφον ή την τεφροδόχον του, σίουρα "δεδικαίωται" που τες βωμολοχίες που του εξαπολύεις.
Ώσπου να μεν παρανοούμεν τα ρητά του Παύλου τζ̆αι άλλων "φωτισμένων", stay cool and keep rocking!
