20 sec reading: Η πέτρα

Μια σοφή γυναίκα που ταξίδευε στα βουνά βρήκε έναν πολύτιμο λίθο σε ένα ρέμα.

Την επόμενη μέρα συνάντησε έναν άλλο ταξιδιώτη που πεινούσε, και η σοφή γυναίκα άνοιξε την τσάντα της για να μοιραστεί μαζί του το φαγητό της.

Ο πεινασμένος ταξιδιώτης είδε τον πολύτιμο λίθο και ζήτησε από την γυναίκα να του τον δόσει. Εκείνη το έκανε χωρίς κανένα δισταγμό.

Ο ταξιδιώτης έφυγε, νιώθοντας μεγάλη αγαλλίαση για την καλή του τύχη. Ήξερε ότι η πέτρα αυτή άξιζε τόσα, που να μπορούσε να τον εξασφαλίσει για όλη τη ζωή του.

Λίγες μέρες όμως μετά, επέστρεψε για να δώσει πίσω την πέτρα στην γυναίκα.
"Σκεφτόμουν...", της έιπε,"Ξέρω πόσο πολύτιμη είναι αυτή η πέτρα, αλλά σου την δίνω πίσω με την ελπίδα ότι μπορείς να μου δώσεις κάτι ακόμη πιο πολύτιμο."

"Δίδαξε με τί είναι αυτό που έχεις μέσα σου, που σου επέτρεψε να μου δώσεις αυτήν την πέτρα".

Πηγή: http://paulocoelhoblog.com/2013/03/13/the-stone/

With love,

{Marianna}

Περί φόβου και πλεονεξίας

Χθες βράδυ διάβασα τα παρακάτω...

"Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν μια τιμή. Και έχουν μια τιμή εξαιτίας των ανθρώπινων συναισθημάτων που ονομάζονται φόβος και πλεονεξία. Πρώτα ο φόβος να μείνουμε χωρίς λεφτά μας κινητοποιεί να δουλεύουμε σκληρά και, μετά, αφού πάρουμε την επιταγή πληρωμής μας, η πλεονεξία ή η επιθυμία μας κάνει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που μπορούν να αγοράσουν τα λεφτά. Το μοντέλο αυτό γίνεται σκηνικό. [...] Το μοντέλου του να σηκώνεσαι, να πηγαίνεις στη δουλειά, να πληρώνεις λογαριασμούς, να πηγαίνεις στη δουλειά, να σηκώνεσαι, να πηγαίνεις στη δουλειά, να πληρώνεις λογαριασμούς... Οι ζωές τους οδηγούνται από δύο συναισθήματα, το φόβο και την πλεονεξία. Πρόσφερέ τους περισσότερα λεφτά και θα συνεχίσουν τον κύκλο με τον να αυξήσουν τα έξοδά τους."

 

"[...] Αντί να πουν την αλήθεια για το πώς νιώθουν, αντιδρούν συναισθηματικά, δεν σκέπτονται. Νιώθουν το φόβο, πηγαίνουν στη δουλειά ελπίζοντας ότι τα χρήματα θα απαλύνουν τον φόβο τους, αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Ο παλιός φόβος τους κυνηγάει, επιστρέφουν στη δουλειά, ελπίζοντας ξανά ότι τα χρήματα θα καθησυχάσουν τους φόβους τους, αλλά για άλλη μια φορά αυτό δεν συμβαινει. Ο φόβος τους έχει εγκλωβίσει στην παγίδα του να δουλεύουν, να κερδίζουν χρήματα, να δουλεύουν, να κερδίζουν χρήματα, ελπίζοντας ότι ο φόβος θα εξαφανιστεί. Αλλά κάθε μέρα όταν σηκώνονται, ο φόβος ξυπνά μαζί τους. Για εκατομμύρια ανθρώπους, αυτός ο παλιός φόβος τους κρατάει ξάγρυπνους όλη νύχτα, προκαλώντας αγρυπνία και ανησυχία. Έτσι, όταν σηκώνονται και πηγαίνουν στη δουλειά ελπίζουν ότι μια επιταγή πληρωμής θα σκοτώσει αυτό τον φόβο που κατατρώει την ψυχή τους. Το χρήμα κυβερνά τη ζωή τους και αρνούνται να ομολογήσουν την αλήθεια. Το χρήμα εξουσιάζει τα συναισθήματά τους και συνεπώς και την ψυχή τους."

Πλούσιος μπαμπάς, φτωχός μπαμπάς- Robert T.Kiyosaki

Το πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου (;)...

With love,

{Marianna}

Έμαθα, μαθαίνω και θα μάθω... Vol6

 

Έτσι περνάει η ζωή και δεν την καταλαβαίνουμε. Κλεινόμαστε ο καθένας στον μικρόκοσμό του, με τις φοβίες και τις ενοχές του, και ξεχνάμε πως εκεί έξω υπάρχει ένας κόσμος γεμάτος δυνατότητες.

Ναι, υπάρχει, ακόμη και στους πιο σκοτεινούς καιρούς! Αλλά βλέπεις, η γκρίνια και η κακομοιριά μας βολεύουν, είναι εύκολες. Και δεν βλέπουμε οι κουτοί πως, αν δεν κάνουμε εμείς το βήμα να βγούμε από το καβούκι μας, θα έρθει η μοίρα και με μια δυνατή κλοτσιά θα μας πετάξει έξω.

Δεν το νιώθουμε, πως αν από μόνοι μας αρχίσουμε να ξεβολευόμαστε, τότε αυτή  η κλοτσιά θα μας έρθει πιο μαλακά! Και το χειρότερο; Δεν βλέπουμε την πιο μεγάλη ωφέλεια! Πως, όταν βγούμε από το καβούκι μας, τελικά νιώθουμε καλύτερα! Αποκτάμε αυτοπεποίθηση, κάνουμε πράγματα που πριν δεν τολμούσαμε και αποδεσμευόμαστε από τους ίδιους τους περιορισμούς μας! 

Τι καλά που θα' ταν όλοι να αποδεχόμασταν την πρόκληση και να ανοίγαμε τους ορίζοντές μας. Αν ο καθένας ξεβολευόταν από λίγο, τότε ίσως οι μέρες μας να ξημέρωναν διαφορετικά...

 

With love,

Marianna

Η μέρα που ξέχασα το κινητό μου...

Το παρακάτω βίντεο έρχεται προς επιβεβαίωση αυτού που έλεγα στην προηγούμενη ανάρτησή μου: ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΡΑΚΑΝΕΙ ΠΙΑ!!!
 

With love,

Marianna

 

Ξέρω τι έκανες φέτος το καλοκαίρι!

Νομίζω πως θα συμφωνήσετε μαζί μου: το κακό έχει παραγίνει!

Μα τι μας έχει πιάσει, και όπου κι αν βρισκόμαστε- τσουπ!- φωτογραφία και check-in;;; Είναι ιδέα μου ή φέτος το καλοκαίρι μας έχει πιάσει φρενίτιδα με τη συγκεκριμένη συνήθεια; Και- επιτέλους!- τι ψυχολογικά κουβαλάμε και εναγωνίως σπεύδουμε να μοιραστούμε το πόσο όμορφα περνάμε όπου κι αν βρισκόμαστε (ακόμη κι αν η στιγμή δεν έχει τίποτα το σπουδαίο να επιδείξει);...

Φυσικά, όσο κι αν γκρινιάζω, ούτε εγώ ξέφυγα από το "τσουπ!- φωτογραφία και check-in"! Και έχω βρει και τον λόγο μου: εκδίκηση! Για όλους αυτούς που από αρχές Ιουνίου (μα ποιος πάει τόσες μέρες διακοπές;;;) ανέβαζαν κάθε ώρα και στιγμή φωτογραφίες από ηλιόλουστες παραλίες, μαυρισμένα κορμιά και υπέροχα γεύματα, ενώ εγώ έλιωνα στο γραφείο! Αααα, καλά να πάθετε!!!

Ακολουθούν, σε μια προσπάθεια αυτοσαρκασμού, τα δικά μου post στο Instagram και στα καπάκια (γιατί δεν μας φτάνει το ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης, πρέπει να το δούν οι friends/ followers σε όοοολα!) στο πολυαγαπημένο Facebook, κατά τη διάρκει των διακοπών μου...

 

Marianna Kladi was at Μποχαλη Ζακυνθου

Λιοπυρι!

Marianna Kladi was at Zakynthos

Εφερα κι εγω το κοτερο... — with Haruyo Ellie at Zakynthos

Marianna Kladi was at Keri Beach

Δεν αντεξα! Τετοιο πρωινο δεν κρυβεται! — at Zakynthos

Bye bye love... — at Zakynthos

Το δωρο του Θεου...— near Kallithéa, Ilia

Γιατι ολοι συνεχιζουν τις διακοπες τους κι εγω επιστρεφω;;; — at Kakia Skala (Bad Ladder)

Ελπίζω όλοι να περάσατε και να περνάτε όμορφα, μιας και το καλοκαιράκι οδεύει προς το τέλος του (ή έτσι τουλάχιστον αισθάνομαι εγώ). Σήμερα άκουσα το πρώτο "καλό φθινόπωρο"!!! Ήμαρτον, μανία να αλλάζουμε τις εποχές πριν την ώρα τους! Έχουμε ξεχάσει να απολαμβάνουμε μου φαίνεται! Τις στιγμές μας, και την ιδιοτικότητά τους, και όλα...

Φιλιά!

With love,

{Marianna}

Έμαθα, μαθαίνω και θα μάθω... Vol5

Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία που άκουσα χθες και μου άρεσε πολύ, την βρήκα πέρα για πέρα αληθινή και σωστή. Φυσικά, επειδή η μνήμη μου είναι χειρότερη από αυτή του χρυσόψαρου (!), αν κάποιος ξέρει την ιστορία αυτή ας με συγχωρήσει για τις λεπτομέριες που τυχόν παρέλειψα και ας τις προσθέσει με σχόλιο από κάτω. Πιστεύω ότι έμεινα πιστή στο κύριο νόημα της ιστορίας, που είναι και το ουστιαστικό :)

Η ιστορία πάει κάπως έτσι...

"Κάποτε ήταν ένα παιδί, που κανείς δεν το εκτιμούσε, όλοι το θεωρούσαν ανίκανο να κάνει οτιδήποτε, πολύ χαζό για να του αναθέσουν σοβαρές δουλειές, πολύ επιπόλαιο για να του δώσουν να βγάλει εις πέρας την οποιαδήποτε εργασία. Άχρηστο το ανέβαζαν, σκάρτο το κατέβαζαν...

Πολύ στεναχωρημένο το παιδί, μια μέρα πήγε να βρει τον σοφό του δάσους και να ζητήσει τη συμβουλή του. «Δάσκαλε», του είπε, «θέλω τη συμβουλή και την καθοδήγησή σου στο πρόβλημά μου! Κανείς δεν με σέβεται, δεν με ενθαρρύνει, όλοι με θεωρούν ανίκανο για το οτιδήποτε!». Ο Δάσκαλος δεν μίλησε, μόνο έβγαλε ένα δαχτυλίδι που φορούσε στο μικρό του δάχτυλο, το έδωσε στο παιδί και του είπε «Έχω ένα πολύ σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Πάρε το δαχτυλίδι μου και πήγαινε στην αγορά. Προσπάθησε να το πουλήσεις, και μην δεχτείς τίποτε λιγότερο από ένα χρυσό φλουρί! Αν επιστρέψεις με τη λύση στο πρόβλημά μου, τότε θα σε συμβουλεύσω κι εγώ για το  δικό σου.»

Ξεκίνησε το παιδί να πάει στην αγορά, ανυπομονώντας να πουλήσει το δαχτυλίδι του Δασκάλου και να μπορέσει να πάρει τη λύση στο δικό του πρόβλημα. Άρχισε λοιπόν να δείχνει το κόσμημα στους εμπόρους και τους περαστικούς, προσπαθώντας να βρει εκείνον που θα του έδινε όχι λιγότερο από ένα χρυσό φλουρί. Όπου όμως κι αν απευθυνόταν, οι άνθρωποι γελούσαν κοροϊδευτικά, λέγοντας πως αυτό το δαχτυλίδι δεν αξίζει σε καμία περίπτωση τόσο πολύ, πως θα έδιναν το πολύ μερικά ασημένια νομίσματα αλλά τίποτε παραπάνω. Το παιδί άρχισε να απογοητεύεται, γιατί όσο κι αν προσπαθούσε, δεν έβρισκε έναν άνθρωπο που να εκτιμήσει το δαχτυλίδι και να θελήσει να το πάρει στην τιμή που του είχε ορίσει ο Δάσκαλος. Όταν έφτασε το βράδυ, χωρίς να έχει καταφέρει να πουλήσει το δαχτυλίδι, γύρισε γεμάτος λύπη στον Δάσκαλο και του περίγραψε την αποτυχία του.

«Πάρε ξανά το δαχτυλίδι», του είπε ο Δάσκαλος, «και πήγαινε στον κοσμηματοπώλη. Δείξτου το και ζήτησέ του να εκτιμήσει την αξία του, και μην του το δώσεις όσα χρήματα και αν σου προσφέρει».

Πράγματι το παιδί την επόμενη μέρα πήγε με το δαχτυλίδι στον κοσμηματοπώλη. Εκείνος φόρεσε το μονόκλ του, εξέτασε το κόσμημα και γεμάτος ενθουσιασμό είπε στο παιδί «Μα, αυτό το δαχτυλίδι είναι θαυμάσιο! Αν βιάζεστε για χρήματα μπορούμε να το δώσουμε με 58 χρυσά φλουριά! Φυσικά, με λίγη προσπάθεια και αν έχετε το χρόνο, σίγουρα μπορούμε να το πουλήσουμε και για 80 χρυσά φλουριά!». Το παιδί τον ευχαρίστησε, πήρε το κόσμημα και γύρισε στον Δάσκαλο, πολύ μπερδεμένο, να του πει τα καθέκαστα.

Ο Δάσκαλος πήρε το δαχτυλίδι, το φόρεσε ξανά στο μικρό του δάχτυλο και είπε στο παιδί «Νεαρέ μου, μόλις πήρες την απάντηση στο πρόβλημά σου. Είσαι σαν αυτό το δαχτυλίδι: δεν μπορείς να περιμένεις παρά μόνο από έναν ειδικό να αναγνωρίσει την πραγματική σου αξία. Όσο βασίζεσαι στην γνώμη του κάθε ενός που βρίσκεται στον δρόμο σου, και που δεν μπορεί, δεν ξέρει και δεν θα μπει στη διαδικασία να κρίνει τι πραγματικά αξίζεις, τόσο θα είσαι ένας άνθρωπος που δεν αξίζει τίποτα για κανέναν».

With love,

Marianna



Αγαπημένο μου ημερολόγιο... (1)

"...Έχω τόσα ανάμεικτα συναισθήματα... Μια αίσθηση φυγής, και ταυτόχρονα μια όρεξη να παλέψω: για τη ζωή που θα ήθελα να έχω. Τολμάω να ονειρεύομαι και να θέλω, και όσο τολμάω, άλλο τόσο φοβάμαι!... Φοβάμαι τις ευθύνες, τους ανθρώπους, τα όχι, τις κακοτοπιές. Ύστερα όμως σκέφτομαι αμμουδιές και όμορφα κρεβάτια και γέλια και αγκαλιές και ταξίδια και ηρεμία, και χέρια που κρατούν τα χέρια μου... Μια ευκαιρία θέλω να έχω. Ό,τι μου δώσει ο Θεός..."

With love,

Marianna

Υ.Γ. Κάντε μια βόλτα και από το άλλο μπλογκοσπιτάκι μου, αυτό που μοιραζόμαστε με το έταιρον Μ!... Βρείτε μας και στο facebook!

Τώρα και στο Bloglovin'!

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ!!!

Επειδή δεν έχω ΙΔΕΑ για το τι γίνεται με τον Google Reader που θα καταργηθεί και θα χάσουμε τα blogs που παρακολουθούμε, ακολουθήστε την διαδικασία των τριών (πραγματικά!) λεπτών για να μεταφέρετε εύκολα όλα τα αγαπημένα σας blogs (και φυσικά και το δικό μου! ^_^) στο bloglovin'!

Δείτε τα βήματα εδώ, και κάντε το σύντομα, γιατί... χανόμαστε!!!

With love,

Marianna

Έμαθα, μαθαίνω και θα μάθω... Vol4

Τον χρόνο μας μπορούμε να τον προσδιορίσουμε με βάσει δύο μικρά, στρογγυλά εργαλεία...

Το ένα είναι το ρολόι.

 

 Και το άλλο η πυξίδα.

Αν καθορίζεις το χρόνο σου βάσει του ρολογιού, δίνεις υπερβολική σημασία σε όσα σου συμβαίνουν καθημερινά, και δεν έχεις καθόλου χρόνο να πραγματοποιήσεις όσα ονειρεύεσαι.

Αν όμως τον καθορίζεις βάσει της πυξίδας, δεν βασανίζεσαι πια με μικροπράγματα, και δεν έχεις καθόλου χρόνο να ΜΗΝ πραγματοποιήσεις όσα ονειρεύεσαι...!

Καλό απόγευμα...

With love,

Marianna

Σήμερα μπορώ!...

Πείτε μου ότι συμβαίνει και σε άλλους!... Ότι δεν είναι μόνο δικό μου πρόβλημα! Πείτε μου ότι κι εσείς ξεκινάτε κάτι με ενθουσιασμό και μετά το παρατάτε!...

Αυτό το κακό συνήθειο το απέκτησα τα τελευταία χρόνια. Βλέπω κάτι, μου προκαλεί ενθουσιασμό και αποφασίζω να το ξεκινήσω. Το ακολουθώ με ζήλο τον πρώτο καιρό, και ύστερα... Ύστερα ξαφνικά πουφ! Πάει, χάθηκε η όρεξη! Και το παρατάω, παύω να ασχολούμαι μαζί του, παύω να το βρίσκω τόσο ελκηστικό ή βαριέμαι να ακολουθώ την διαδικασία. Με πόσα και πόσα πράγματα και ασχολίες δεν μου έχει συμβεί αυτό!... Κάθε φορά ένα αγκαθάκι προστίθεται στην συνείδησή μου, για εκείνες τις προσπάθειες που άφησα πίσω ανολοκλήρωτες. Και κάθε φορά που ξεκινώ  κάτι καινούριο, αυτά τα μικρά αγκαθάκια είναι εκεί για να μου ψιθυρίσουν κακέντρεχα ότι "κι αυτό θα το παρατήσεις στο τέλος"! Θέλω πολύ να βρω αυτή τη συνήθεια, αυτό το κάτι, που θα το βγάλω εις πέρας χωρίς να το αφήσω στιγμή.

Μα πείτε μου ότι συμβαίνει και σε άλλους!...

Πάντως, σήμερα ξημέρωσε μια όμορφη μέρα... Σήμερα... σήμερα μπορώ!

Κόμης Χ feat Ασπασία Θεοφίλου_ Σήμερα μπορώ

Καλή σας ημέρα, καλό υπόλοιπο Κυριακής!

Υ.Γ.1 Για όλα φταίει που έπαψα να ονειρεύομαι...
Υ.Γ.2 Μην ξεχνάτε να επισκέπτεστε τις χειροποιήτες ιστορίες των M&M, το blog αλλά και την σελίδα μας στο Facebook! Η Μαριλένα κι εγώ σας περιμένουμε!

With love,

Marianna

Η άγρια Κεφαλλονιά γέμισε αγάπη!...

Φίλοι μου καλοί... Έχω καιρό να γράψω! Από το Πάσχα έχω να κάνω μια ανάρτηση! Με έχει κουράσει τόσο η καθημερινότητα αυτόν τον καιρό, που το μυαλό μου είναι σαν να σταμάτησε και να μην μπορώ να εκφράσω το παραμικρό συναίσθημα. Δεν μπορώ να το κάνω στους γύρω μου, πόσο μάλλον στα γραπτά μου!... Τέλος πάντων...

Σήμερα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές φωτογραφίες από το πιο χαρμόσυνο γεγονός των τελευταίων μηνών: τον γάμο της φίλης μου της Κατερίνας και του Νίκου!

Η παρέα μαζεύτηκε, πακετάραμε τα καλά μας και πήραμε των οματιών μας για το όμορφο και άγριο αυτό νησί.

Αυτή τη φορά, για να περάσει η ώρα μας, ο Τάσος κι εγώ αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε πρακτικές εφαρμογές photoshop στις φωτογραφίες των περιοδικών που είχαμε πάρει...

Όπως βλέπετε, το στυλό πήρε φωτιά, και οι αγαπημένοι μας σταρ στολίστηκαν καταλλήλως!...

Το ταξίδι μας ήταν κουραστικό αλλά ευχάριστο, και η ανυπομονησία μας να δούμε την φίλη μας και τον μπέμπη της, μεγάλη!

Αυτό το ταξίδι ήταν μια ευκαιρία να σμίξει ξανά η παρέα μας. Οι υποχρεώσεις μας κρατούν μακριά, μα ευτυχώς αγαπιόμαστε...

Ο γάμος ήταν υπέροχος, ο πιο ωραίο που έχω πάει ως σήμερα! Η φίλη μας έλαμπε, με μια λάμψη που μόνο η αγνή χαρά μπορεί να δώσει στο πρόσωπό σου! Ο άντρας της έστεκε δίπλα της περήφανος, μια ήρεμη δύναμη. Ήταν η μέρα της, και την έζησε στο έπακρο! Κι εμείς μαζί της :)

Φυσικά, είχαμε και την βάπτιση του Αναστάση! Πόσο μεγάλωσε αυτό το παιζάκι!...

Στο τραπέζι, δεν μπορούσαμε να αντισταθούμε στις φωτογραφίες. Έπρεπε να κρατήσουμε τις στιγμές!

Μαντέψτε ποια θα παντρευτεί πρώτη ;)

 

Την επόμενη μέρα, ήπιαμε έναν καφέ, είδαμε λίγο τον μπέμπη- συγνώμη, τον Αναστάση!- και πήραμε τον δρόμο του γυρισμού...

 

Ο Αναστάσης τσακώνεται με το πορτοκάλι!

Γύρισα γεμάτη χαρά. Κι αυτό γιατί η φίλη μου είχε τόση, που νομίζω την μοίραζε και στους γύρω της! Δεν έχω πολλά να ευχηθώ, πέρα από το να έχουν υγεία, και να κρατήσουν αυτή την ευτυχία και την αγάπη στη ζωή τους για πάντα!... Κατερινάκι μου, Νίκο μου, σας στέλνουμε την αγάπη μας! Ελπίζουμε να σας δούμε ξανά από κοντά σύντομα! :)

Αυτά από εμένα, ελπίζω να καταφέρω να τα λέμε πιο συχνά από εδώ και μπρος. Άλλωστε, καλοκαίρι έρχεται, πρέπει να ανοίξω τα παράθυρα να μπει φρέσκος αέρας στην ψυχή μου...

With love,

Marianna

Καλή Ανάσταση, με αγάπη στις καρδιές μας!

 

Ανοίγω την ψυχή μου και σαν μικρό παιδί πιάνω το χέρι του Κυρίου και τον αφήνω να με καθοδηγήσει...

Καλή Ανάσταση εύχομαι σε όλους σας, κοντά στους αγαπημένους σας ανθρώπους! Καλή ξεκούραση από τον κάματο της καθημερινότητας...

Σας στέλνω τα φιλιά μου, όπου κι αν βρίσκεστε αυτές τις μέρες!...

With love,

Marianna

Οι πιο καλοί λογαριασμοί...

Λίγο μετά τη καταιγίδα είδα τον ήλιο ν' ανεβαίνει κι ένιωσα κάθε του ακτίνα!
Μετά τις σεισμικές δονήσεις ήρθες στα ερείπια που μένω μόνο για να βοηθήσεις!
Πόσο το εκτίμησα! Πήρα τα χείλη μου απ τις άκρες και προς τα πάνω τα γύρισα.
Να' ξερες μόνο πόσο χάρηκα! Όπως πατάει το μολύβι ακριβώς δίπλα στον χάρακα.

Θεέ μου, πόσο ανάγκη είχα ενός φίλου μου η ζάχαρη να διώξει αυτή τη πίκρα!
Θεέ μου, πόσο ανάγκη το' χω να δίνω τόπο στην οργή κι αγάπη σ' αυτό το τόπο...
Ξέρω, τα λόγια είναι απλά λέξεις και στις έχουν ξαναπεί, δύσκολα να τις πιστέψεις.
Ξέρω, τα λόγια είναι λόγια, μ' αν μου δώσεις λίγο χρόνο θα στο δείξω με τα χρόνια...

Οι πιο καλοί λογαριασμοί (Οι πιο καλοί λογαριασμοί)
σ'εχουν κάνει το καλύτερο μου φίλο.
Οι πιο καλοί λογαριασμοί (Οι πιο καλοί λογαριασμοί)
μ'εχουν κάνει το καλύτερο σου φίλο.
Οι πιο καλοί λογαριασμοί (Οι πιο καλοί λογαριασμοί)
απ' τα θεμέλια τους χτίζονται με ζήλο.
Οι πιο καλοί λογαριασμοί (Οι πιο καλοί λογαριασμοί)
Οι πιο καλοί λογαριασμοί (Οι πιο καλοί λογαριασμοί).

Νιωθω σα γέφυρα: άνθρωποι ήρθαν κοντά μου κι έφυγαν...
Εκείνοι που με πλήγωσαν, δεν έφταιγαν. Μέχρι εκεί μπορούσαν, μέχρι εκεί έφταναν.
Τώρα πια έχω καταλάβει: κανένας δεν ξυπνάει με σκόπο να κάνει λάθη!
Πόσο τυχερή- να' ξερες!- νιώθω που έχω ένα φίλο σαν εσένα να με αγαπάει τόσο!

Θεέ μου, πόσο ανάγκη είχα ένα φίλο να με νιώθει και τη μέρα και τη νύχτα...
Θεέ μου, πόσο ανάγκη το 'χω να πετάξω απ' τη καρδιά μου κάθε μου κρυμμένο όπλο!...
Ξέρω, τα λόγια είναι απλά λέξεις και στις έχουν ξαναπεί, δύσκολα να τις πιστέψεις...
Ξέρω, τα λόγια είναι λόγια, μ' αν μου δώσεις λίγο χρόνο θα στο δείξω με τα χρόνια...

ೋღ♥ღೋ

Καλό μήνα να έχουμε!...

With love,

Marianna

Shake It Out...

It's hard to dance with a devil on your back.
So shake him off...!

Αν έχετε ευχέρεια με τα αγγλικά και την όρεξη να διαβάσετε λόγια που θα σας φέρουν έμπνευση, επισκεφθείτε τις παρακάτω διευθύνσεις. Πρόκειται για 3 άρθρα που μου έστειλε να διαβάσω το Μαράκι μου... Και με γέμισαν σκέψεις. Ακόμα μια φορά. Μου θύμισαν όσα ακούω και διαβάζω και σκέφτομαι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου... Μου θύμισαν πόσο έχω αλλάξει, πόσο έχω απομακρυνθεί από αυτό που θέλω να είμαι, πόσο έχω ανάγκη να πετάξω από πάνω μου τα βάρη μου...

Διαβάστε λοιπόν για πράγματα που πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε για τον εαυτό μας, για πράγματα που κάνουν οι αληθινοί φίλοι, και για αλήθειες για τις σχέσεις στους δύσκολους καιρούς μας...

{Florence & The Machine - Shake It Out }

Καλό σας βράδυ...

With love,

{Marianna}

Zoo-rich babe!!!

Το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό ήταν παραπάνω από μια τέλεια εμπειρία!...

Υπέροχα τοπία, νέοι φίλοι, καινούριες γεύσεις, άπειρες πλάκες και αστείες φράσεις, καμιά πεντακοσαριά φωτογραφίες και 2 ώρες βίντεο, και πολλές πολλές καλές αντυπώσεις και σκέψεις, για μια χώρα που έχει όλα όσα λείπουν από την Ελλάδα (οργάνωση, πρόγραμμα, τέλειες λειτουργίες, άψογα μέσα μεταφοράς, άνθρωποι με παιδεία and so goes on...), και που όμως της λείπει η ζεστασία του ήλιου, που κάνει τη διαφορά στην ψυχή μας... Τουλάχιστον έτσι ένιωσα εγώ.

Μαζί μου έλα πάνω απ' τα σύννεφα!...

Zurich babe...!

This is life! Ας είναι καλά ο Φίλιπ με τα pancakes του!!!

Ο διάκοσμος του τρούλου στην Μαύρη Παναγία...

 

Ο βασιλιάς των brechel...

Λουκέρνη

Η Ελίζα, το... κοτόπουλό μας! Χάρη σ' εκείνη αυτό το ταξίδι έμεινε απλά αξέχαστο! Ευχαριστούμε για την φιλοξενία bitch!!! <3 <3 <3

 

 

With love,

{Marianna}