ξημερωνυχτώνει

Eκεί κοντά στα δεκαπέντε,  έπρεπε να κάνω την επανάσταση μου.  Ή εγώ ή εσείς..  ή θα πάψετε να παραμυθιάζεστε ή με χάνετε δια παντός..
Οι δρόμοι ήταν πολλοί,  σχημάτιζαν ένα μεγάλο αστέρι,  διάλεξα τον πιό εύκολο κι ανώδυνο,  περπάτησα επάνω του πιστή,  στα δεξιά του δρόμου και με μηδαμινή ταχύτητα..  ποιός να με τρακάρει..  με ποιόν να έρθω σε ρίξη;  Νύχτωνε,  ξημέρωνε..  για χρόνια πολλά..  Ησυχίαααα..  ακόμη κι όταν γύρω υπήρχε κόσμος πολύς η ησυχία ήταν αφόρητη..  τόση που με κοίμιζε σα να κατάπινα τα χάπια με τις χούφτες.
Ωστόσο συνέχισε να ξημερωνυχτώνει..  ακόμη μέχρι τώρα

-

Όλοι αντέχουν περισσότερο χωρίς εμένα..

-

Πάλι θέλεις να αποσπάσεις την προσοχή Τασία;