Dingen die blijven

Veel dingen hoef ik niet meer als het om onze oudste zoon gaat. Of liever; mag ik niet meer. Uitzwaaien bij schoolreis? Vergeet het maar. Samen een planning maken voor een drukke proefwerkweek? "Jij zit toch niet meer op school?" Lieverd zeggen in het openbaar of een kus geven op straat? Gruwel! Gesprekken aanknopen met vrienden die voor hem komen? Achterlijk! Mee naar de kapper? Hij kan zelf wel zeggen dat hij het net als Pellè wil. Al moet hij de kapster in het dorp nog wel even op weg helpen met een plaatje op zijn telefoon. Die leeft in zalige onwetenheid over het haar-icoon.  

Wat vertelt u me nou, u heeft ook nog nooit van Pellè gehoord? Het is een  voetballer van Feyenoord met een nogal ouderwets herenkapsel dat het erg goed doet bij de jeugd van tegenwoordig en waaraan eigenlijk vrij weinig op te merken is. 

Maar een ding verandert niet. De verjaardagstekening. Het blijft een vast onderdeel van het jarig zijn. Konijntjes, rupsjes, leeuwen, hockyers, ridders; er is al vanalles voorbij gekomen. Lang leve de zeefdruk die zorgt voor een stoere druk die past bij een vijftienjarige. Een vijftienjarige die ik nu recht in de ogen kijk, maar waar ik binnenkort naar op zal kijken. Die op en top puber is en zorgt dat wij dat allemaal in de frontlinie mee mogen maken. Ervaring die ons nog van pas zal komen....  

Voor Valentijn deed ik het natuurlijk ook. 

U kunt nog tot zondag 15 juni meedoen met de give-away. Ook een zeefdruk, maar dan op stof in de vorm van een paspoorthoesje!

Hoera Lauren negen jaar!

Onze mooie, lieve, stoere, sportieve, eigenzinnige dochter werd gister negen jaar. Het is haar bedoeling dat u nog veel van haar gaat horen als hockeyster voor Oranje. Maar als we zien wat voor pareltjes van verhalen zij schrijft zou ze ook zomaar schrijfster kunnen worden. Of juf, of dokter. Wat heerlijk om negen te zijn. Alles kan nog! Lieve meid, gefeliciteerd. Natuurlijk maakte ik een verjaardagstekening voor haar. Starring Siep, ons favoriete familielid.

Yesterday Lauren turned nine. Our beautiful, sweet, tough, sporty, free spirited daughter. She wants to be a professional hockeyplayer, but she could be a famous writer as well. Or a teacher, or a doctor. Being nine, still being able to be whatever you want, is great. Sweet girl, happy birthday. Of course I made a drawing, just like every year. Starring Siep, our favorite familymember.

Trilogie compleet

"Wat een rijkdom hè". Mijn Amsterdamse buurvrouw zag het goed toen Casper gister veertien jaar geleden werd geboren. Als we nu goed in de sores zitten die nu eenmaal bij pubers horen, herhalen we het nog wel eens. Smalend, dat wel.

Maar man, veertien. Hij heeft vrienden die groter zijn dan ik ben, al steek ik boven hem nog uit. Hij keilt z'n fiets met achteloze bewegingen de tuin in als hij 's middags thuis komt. Niet gek dat ik eens iemand hoorde vragen hoeveel fietsen een puberteit eigenlijk duurt...Niemand roloogt beter dan hij, of mompelt onverstaanbaarder bij het verlaten van de kamer. Woorden die voor mij bedoeld zijn, maar die ik ongetwijfeld liever niet wil horen. Hij loopt met het kenmerkende slome kamelenloopje dat puberjongens zich nu eenmaal aanmeten. Z'n zakgeld gaat op aan snaai en snacks. "Je stopt er twaalf jaar onbespoten fruit in en vervolgens stoppen ze zich vol met E-nummers", zei een andere moeder eens. Een 5,5 is voldoende genoeg en het lijkt erop dat hij inderdaad met de hakken over de sloot overgaat. Wat hij daarvan leert? Dat een 5,5 voldoende genoeg is.

Maar onze puber heeft ook humor en -blijkens anderen- bakken vol charme. Ineens leest 'ie jouw boeken en kijkt met jou naar dezelfde film. En heel af en toe geeft hij zomaar blijk van inzicht en heb je het idee dat het allemaal best goed komt. Veertien is helemaal zo gek nog niet! 

Gister was Casper jarig en nog lang niet te oud voor een verjaardagstekening. Alle het goede komt in drieën en daarmee is mijn trilogie compleet.

Valentijn jarig

Vandaag is Valentijn jarig. Twaalf jaar. De middelste. Die positie bevalt hem. Hij vaart in de luwte van zijn broer, die de harde wind opzoekt. Hij houdt hem in de gaten, maar vaart toch zijn eigen koers. Neemt het risico op omslaan niet en heeft het tij opmerkelijk vaak mee. Zo, dat waren wel genoeg nautische metaforen.

Twaalf jaar, het is opmerkelijk snel gegaan. Toch dacht ik laatst dat hij het al was. We gingen met de trein en het kwam mij wel goed uit dat hij op een goedkoop railrunner kaartje zou reizen. "Tijn, we doen even dat jij elf bent, ok?". Meewarig keek hij me aan: "Mam, ik ben elf".

Maar nu is hij dus twaalf. Afgelopen zaterdag had hij een feest. Een vader van een vriendje haalde de jongens op en ging na afloop, de moeder in kwestie verbijsterd achterlatend, nog even een broodje shoarma met ze eten. Dan is het kleinste er wel af.

Maar toch, in Londen liep hij balancerend over elk muurtje en was misschien nog wel het meest onder de indruk van de chocolaatjes die in het hotel op zijn hoofdkussen lagen. Want ja, zijn grote cadeau, een weekend Londen met z'n vader is inmiddels opgesoupeerd.

Lieve Tijn, gefeliciteerd.

Our youngest son and middle child has turned twelve today. Child on one hand, adolescent to be on the other. Last saturday a father of a friend of his took the boys out for a late night snack after they had been on party. (The mom was flabbergasted.) But in London, the big birthday gift, he balanced on all the fences. Between napkin and tablecloth, as we call in Dutch. 

Happy Birthday Lauren

Vandaag is het acht jaar geleden dat onze dochter werd geboren. Een meisje, ik zag het aan het gezicht van haar vader, nog voor ik haar zag. Ze huilde drie maanden lang, hield daar op eerste Kerstdag mee op en besloot verder niet al te veel tranen meer te vergieten. Een stoere, dat is ze. En een lieve, een creatieve, een sportieve, een gezellige, en vanaf vandaag; acht.

Wie hier al langer meeleest weet van onze gewoontes. Dit is de verjaardagstekening voor dit jaar. Eerder maakte ik deze en deze en nog veel meer in het pré-blog tijdperk. Natuurlijk werden ook de uitnodingen weer zelf gemaakt. Simpel, vrolijk, stoer en neon. Net als de traktaties, naar dit idee.

Heel simpel, je bedrukt dun printerpapier, naait twee randjes vast, vult ze en naait ze weer dicht. Dat was althans het oorspronkelijke idee. Maar je dacht toch niet dat ik zakjes popcorn onder de naaimachine door ging halen? Een klein stukje masking tape werkt ook prima. 

Lauren turned eight today! Eight years ago I could see in the eyes of her father that it was a girl. Our third child cried for three months on a row. On Christmas day the crying stopped and she decided that she had shed enough tears for a long time. A tough one, she is. And sweet, and creative, and nice to have around, and sporty, and, since today, eight. As usually I made a drawing for her birthday and invitations for her friends. Here I found the idea for the treats.