βρέχει

ξανά μανά τρεις μέρες τώρα βρέχει. έχει φουσκώσει και το ρυάκι. κοιμήθηκα με μισάνοιχτο το παράθυρο χτες και με νανούριζε (βέβαια μετά από λίγο παραπονέθηκε ο χάμπι ότι θα κρυώσει και τό κλεισε). έχει λασπώσει το δάσος (καλά όχι ότι αυτό με εμποδίζει να πάω αλλά δεν είναι και η πιο ανέμελη βόλτα διότι δεν ξέρω για σας αλλά εμένα γαλότσες δεν με βολεύουν ρε παιδί μου -χάθηκε να τις βγάλουνε με ανατομικές σόλες, κάτι). έχω καμιά βδομάδα να δω ελαφάκια. αναρωτιέμαι όταν βρέχει πού πάνε τα ελαφάκια; καλά τα σκιουράκια θα μου πεις μπαίνουν μέσα στις φωλιές τους. μήπως πάνε πιο μέσα μέχρι κάποιο σημείο που δεν βρέχει πια. αλλά δεν είναι δα και τόσο μεγάλο αυτό το δάσος και οι βροχές αυτές δεν είναι ακριβώς τοπικές. ας μου λύσει κάποιος αυτή την απορία. έχουνε τα ελαφάκια και γενικώς τα ζώα του δάσους κάπου να πάνε όταν βρέχει; αλήθεια πώς κοιμούνται; φτιάχνουν κάτι σαν φωλιές για να ξαπλώνουν ή κατάχαμα; άντε να σταματήσει η βροχή να στεγνώσει λίγο, να πάρω το σλίπινγκ μπαγκ και τον χάμπι να κοιμηθούμε έξω κανα σαββατόβραδο. αλλά χωρίς σκηνή δυστυχώς η σνή απαγορεύεται, ενώ να κοιμηθείς χωρίς σκηνή επιτρέπεται. κουλό, ε; ε ναι γιατί η σκηνή θεωρείται κάμπινγκ και το κάμπινγκ απαγορεύεται. τεσπα. λες να μας φάει κανας λύκος; μπα δεν νομίζω. το πιο κοντινό σε λύκο στην περιοχή είναι τα χάσκυ των παραδίπλα. αλεπούδες πάλι έχουμε μπόλικες. μα τί πανέμορφες. τέσπα.

πάω να πλύνω κανά ρούχο. όχι στο ρυάκι βρε, στο πλυσταριό κάτω, μας βάλανε και καινούριο πλυντήριο. άψογα, άψογα. η καλή νοικοκυρά. που ξυπνάω σήμερα το πρωί πάω στην κουζίνα κάνω να βγάλω τα καθαρά απ΄το πλυντήριο πιάτων και συνειδητοποιώ ότι ξέχασα να το ανάψω το βράδυ. ε μα ναι η σούπερ νοικοκυρά που λέγαμε. ουφ. αλλά βλέπεις είχα άλλα στο μυαλό μου. άλλην για να είμαι πιο συγκεκριμένη. γιατί δεν έστειλε μήνυμα, γιατί δεν απάντησε, γιατί ούτε μια αναπάντητη κτλ. και κλάααμα η κυρία. μέχρι που απήυδησε ο χάμπι και μου λέει ε άπαράτα μας πια, θά χε δουλειές η κοπέλα, ώχου! είπαμε ευαίσθητη αλλά πήγε μία η ώρα κι εσύ ακόμα κλαψουρίζεις ε μα, έχουμε και δουλειές αύριο. καλά λέω και του γυρνάω την πλάτη, συνέχιζα να ανησυχώ βέβαια με είχε φάει η αμφιβολία, δεν με θέλει, θέλει να χωρίσουμε και αντί να μου το πει εξαφανίζεται, κτλ. έτσι είναι άμα έχεις καεί με το χυλό φοβάσαι και το γιαούρτι. γυναίκες!!!! ααααχχ βαχ. κι εγώ από ντράμα δεν πάω πίσω. τώρα όπου νά ναι θα βρούνε το γονίδιο που το προκαλεί, και θα ξέρουμε ότι θα βγει τζιβιτζιλού το παιδί. να ξέρουν και οι γονείς δλδ, να του παίρνουνε φορμάκια παραλλαγής όχι αυτά τα σαχλά τα ροζ. (έλα (κακό) χιουμοράκι κάνω)