ψάχνοντας στο σκοτάδι και ανάμεσα στα δάχτυλα..

"Είναι μερικοί... Εκεί, κοντά στα μεσάνυχτα, που ξύνουν το σκοτάδι με τα νύχια τους και βρίσκουνε κομμάτια φως." 

 (Αλκυόνη Παπαδάκη, Το τετράδιο της Αλκυόνης)

Αυτή την πραγματική διαπίστωση δεν θα μπορούσε να μην τη συνοδεύουν φωτογραφίες του  ηλιογράφου 

Και συνεχίζοντας με απλά λόγια αλήθειας της Αλκυόνης Παπαδάκη, υπενθυμίζεται:

"Το Θεό δεν τον αγναντεύεις από ψηλά.

Ούτε του κάνεις σινιάλο, υψώνοντας το λαιμό σαν κύκνος. 

Κάπου τον περιμένεις, στη γωνιά σου.

Στη τρύπα σου.

Σιγοτραγουδώντας...

Δεν είναι φωτιά να σε κάψει.

Δεν είναι αστροπελέκι.

Ένας σπόρος μικρούλης είναι, που τον κρατάς στα δάκτυλά σου.

Κι αν τον αγαπάς πολύ, μπορεί και ν' ανθίσει στη χούφτα σου!

Μου είχαν κάνει εντύπωση τα λόγια της, γιατί απ' όσο ήξερα, όλοι οι άνθρωποι αναζητούν το Θεό μέσα στη μεγαλοσύνη. Μέσα στο απέραντο . Μέσα στο άπειρο.
Κι αυτή... τον έψαχνε μέσα στα δάκτυλά της! "

Ευχαριστώ τον  ηλιογράφο  για όλες τις ξεχωριστές φωτογραφίες.

Καλήν εσπέραν άρχοντες…

Καλήν εσπέραν άρχοντες,

αν είναι ο ορισμός σας,

Χριστού την θείαν Γέννησιν

να πω στ' αρχοντικό σας.

Χριστός γεννάται σήμερον

εν Βηθλεέμ τη πόλει.

Οι ουρανοί αγάλλονται 

χαίρει η κτήσις όλη.

Εν τω σπηλαίω τίκτεται

εν φάτνη των αλόγων 

ο Βασιλεύς των ουρανών 

Και Ποιητής των όλων.

Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι

το -Δόξα εν υψίστοις-.

Και τούτο άξιον εστί

η των ποιμένων πίστης.

Κάλαντα, Νικηφόρος Λύτρας 1872

Πολλά έχουν αλλάξει από τις παλιές μαυρόασπρες φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο...

Τότε, πολύ δύσκολοι καιροί, για κάποιους περισσότερο και από τους αναμφίβολα δύσκολους σημερινούς, όμως τα παιδικά πρόσωπα στις φωτογραφίες είναι χαμογελαστά στην χαρά της μέρας. 

Σήμερα, στη μεγάλη πόλη, πολλά, πάρα πολλά παιδιά, μικρά και μεγάλα, έτρεχαν από πόρτα σε πόρτα καταστήματος (στα σπίτια έχει μειωθεί η κίνηση) να πουν τα κάλαντα. Με την ελπίδα να πάρουν κάτι, με την έκδηλη παιδική αγωνία μήπως ακούσουν το "μας τα' παν κι άλλοι"... Διαφορετικά τα παιχνίδια και οι ασχολίες των παιδιών σήμερα, όμως η χαρά της μέρας και της παρέας ήταν πάλι εκεί. Από δίπλα κάποιοι γονείς- σωματοφύλακες- για τα ίδια τα παιδιά αλλά και για τον πολύτιμο αν και μικρό κουμπαρά τους.

Όμως ανάμεσα, ένα κοριτσάκι, χαμογελαστό με ονειροπόλα καθαρά μάτια και τρυφερή φωνούλα, τραγουδούσε συνεσταλμένα, γλυκά, μέσα από την καρδούλα της σαν να την άκουγε ο μικρός Χριστός.

Και σκέφτεσαι το "πλήθος αγγέλων ψάλλουσι...": Μα είναι φανερό πως άγγελοι βρίσκονται ανάμεσα στα παιδιά που λένε τα κάλαντα. Αλλά είναι επίσης γνωστό ότι μέσα στην τόση σκληρότητα και απανθρωπιά που ζούμε, άγγελοι συνεχίζουν να κυκλοφορούν δίπλα μας... αν αφουγρκραστείτε λίγο με τα μάτια της ψυχής, θα νιώσετε το άγγιγμα από τα φτερά τους..

Καλήν εσπέραν αγαπημένοι μου φίλοι.

Καλά Χριστούγεννα, γιορτινά και χαρούμενα!!

πρώτο φως

Τις  ευχές της πρώτης μέρας του χρόνου μέσα στη χειμωνιά, επιλέχτηκε ένα καλοκαιρινό  πρώτο φως της μέρας  να τις συνοδέψει και κάποιες μικρές σκέψεις ενός αγαπημένου ποιητή*:

"Ένα εγγεγραμμένο πολύγωνο σε κύκλο είμαστε.
Στις πιο καλές μας στιγμές
το πολύ - πολύ ν' αγγίξουμε τον κύκλο."

"Περίεργο πράγμα η καρδιά.
Όσο τη σπαταλάς τόσο περισσότερη έχεις."

Αγαπημένοι μου φίλοι, ευχές καρδιάς για καλή χρονιά!

με ανοιχτούς ορίζοντες, αισιόδοξη, φωτεινή!

 

 

*Κώστας Μόντης

Αγάπη

Χριστούγεννα πάλι και γλυκαίνει η καρδιά με όλες τις όμορφες και τρυφερές στιγμές τους. Τις γιορτινές μυρωδιές, τα πολύχρωμα λαμπιόνια και τα παιχνίδια, αλλά και τις μνήμες των αγαπημένων που φύγαν.

 
 
Όμως το μήνυμα Αγάπης;  Εδώ πλανάται μια σκιά που δεν μπορεί, δεν θέλει να φύγει από πάνω. Είναι που κάπου δίπλα, πολύ κοντά, μακριά, ή πολύ μακριά μας, για πολλούς οι γιορτινές μέρες δεν υπάρχουν, ή βαραίνουν την καρδιά ακόμα πιο πολύ από τις υπόλοιπες δύσκολες μέρες.  
 

 

τα λόγια του χριστουγεννιάτικου τραγουδιού λένε πως  "εάν υπάρχει αγάπη στην καρδιά και στον νου, θα νιώθεις σαν να είναι Χριστούγεννα πάντα..."

Όμως τόσο απλό είναι; Μεγάλη και δύσκολη κουβέντα η Αγάπη, αυτή που ξεχειλίζει από καλοσύνη, συγχώρεση, και προσφορά, αυτή που χωράει τον κόσμο όλο… Αλλά και που όλος ο κόσμος από το πιο μικρό και ασήμαντο ως το πιο μεγάλο και ισχυρό, μπορεί να δώσει και να πάρει, να χαρίσει και να του χαριστεί˙ επειδή αυτή του επιστρέφεται αλλά κυρίως επειδή την έχει ανάγκη.

 

 

Και ήρθαν στο νου για να γραφτούν μερικά λόγια από μια προσευχή*

«….Τα πάντα μέσα μου και γύρω μου, και τα μικρά και τα μεγάλα, τα περασμένα και τα άπειρα, και τα απλά και τα αινιγματώδη, και τα σκοτεινά και τα φωτεινά, και το ορατό και το αόρατο, και το θνητό και το αθάνατο, και το καλό και το κακό , το παν και τα πάντα σε όλους τους κόσμους που γνωρίζω και αισθάνομαι , με υποκινούν σε κραυγαλέα προσευχή

……………

Κύριε Ελέησον!

Χορταράκι ελέησον

Πουλάκι ελέησον!

Όλα τα όντα σε όλους τους κόσμους:

Ελεήστε!! Ελεήστε!! ελεήστε!! »

 

Καλοί μου φίλοι, από βάθος καρδιάς σας εύχομαι γιορτινές μέρες

γεμάτες Χαρά και Αγάπη!!!

 

 

*από προσευχή του Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς:

χαλαρά:)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τρυφερά, χαδιάρικα, παιχνιδιάρικα,  με ελάχιστες απαιτήσεις, πλήρη επικοινωνία με το βλέμμα, την ουρά τις κινήσεις του σώματος και πολύτροπη εκδήλωση της αγάπης τους (κυρίως όμως αποδοχή της δικής μας) και με χωρίς καμία υπόδειξη ή κριτική ποτέ για τις πράξεις μας.  Και ναι, όταν κοιμούνται ονειρεύονται:)

 

Φίλοι, φύλακες, μικροί γιατροί και μικροί δάσκαλοι καθημερινοί.  

 

 

Και για να μη ξεφύγουμε από το Σκωτσέζικο κλίμα, προτιμήθηκε, από τα παλαιότερα αναγνώσματα, αντί του Σέρλοκ Χολμς, Τη Νήσο των Θησαυρών, τον Δρ Τζέκυλ και Χάιντ κ.α.,  ο Πήτερ Παν του Τζέιμς Μπάρρυ, ίσως γιατί είχε πει ότι «Κάθε φορά που κάποιο  παιδί λέει ‘δεν πιστεύω στις νεράιδες’, κάπου υπάρχει μια μικρή νεράιδα που πέφτει νεκρή» και βεβαίως γιατί φανέρωσε πως τα παιδιά μπορούν να πετούν.

 

Σε μια μικρή westie

 

update 24.12.2014

 

 

Ο Νταλί, στην αγκαλιά της Μαριέλας!

 Ένας ευγενικός, ρομαντικός και χαδιάρης gentleman!

Λεπτομέρειες στα σχόλια:)