δυο κουκίδες φως..

«-Καντηλάκι αναμμένο με λάδι από μύρο κι άγιο φως, παρήγορο, αγαπημένο, άσβεστο πάντα για μένα απ’ αρχής του μικρού μου κόσμου, φέγγε μου.»

είπε το άστρο στο φεγγάρι του

«-Εσύ το κέντρο που ορίζει την αρχή και το τέλος του κόσμου μου.»

είπε το φεγγάρι στο άστρο του..

Ήταν δύο ολόκληροι κόσμοι δεμένοι, μικροί ή μεγάλοι ... πόσο έχουν σημασία δύο κουκίδες φως σ’ έναν απέραντο ουρανό;

Όμως λένε πως οι Νόμοι ορίζουν ότι, για ένα άστρο και το φεγγάρι του, μέσα στο ασήμαντο μέγεθος της ύπαρξής τους στο «άπειρο» του χρόνου και του χώρου, βρίσκεται το σημαντικό της μοναδικότητάς τους.

Σ’ εναν φύλακα άγγελο.

Οι δύο συνθέσεις με φωτογραφίες by Astria:)
H μικρή φωτογραφία από το διαδίκτυο

"Και τι έχεις να πεις για τους Νόμους μας Δάσκαλε;..."

"...ρώτησε ένας Νομομαθής ..Κι εκείνος αποκρίθηκε:

Σας κάνει χαρά να ορίζετε νόμους, Κι ωστόσο σας κάνει μεγαλύτερη χαρά να τους παραβιάζετε. Σαν τα παιδιά που παίζουν στην ακρογιαλιά και χτίζουν πύργους από άμμο μ’ επιμονή και αφοσίωση και μετά τους καταστρέφουν με γέλια.

............................................

Αλλά τι να πω για κείνους για τους οποίους η ζωή δεν είναι ωκεανός, και οι ανθρώπινοι νόμοι δεν είναι αμμόπυργοι,
Γι’ αυτούς που η ζωή είναι ένας βράχος, κι ο νόμος το κοπίδι που μ’ αυτό σμιλεύουν το βράχο για να μοιάσει στη μορφή τους;

Και τι να πω για τον ανάπηρο που μισεί τους χορευτές;

Και τι να πω για το βόδι που αγαπά το ζυγό του και βλέπει τα ζαρκάδια και τα ελάφια του δάσους σαν άστατα κι αλήτικα πλάσματα;

Και τι να πω για το γέρικο ερπετό που δεν μπορεί ν’ αλλάξει το δέρμα του, και αποκαλεί όλα τ’ άλλα γυμνά και ξεδιάντροπα;

..........................................

Τι μπορώ να πω για όλους αυτούς εκτός από το ότι κι αυτοί στέκονται μέσα στο φως του ήλιου, αλλά με τη ράχη τους γυρισμένη στην όψη του ήλιου;

Αυτοί βλέπουν μόνο τις σκιές τους, και οι ίσκιοι τους είναι οι νόμοι τους.

Και τι είναι ο ήλιος γι’ αυτούς εκτός από αυτό που ρίχνει ίσκιους;

Και τι άλλο είναι γι’ αυτούς η αναγνώριση των νόμων παρά το να σκύβουν και να χαράζουν το περίγραμμα της σκιάς τους πάνω στη γη;

Αλλά εσείς που βαδίζετε έχοντας κατά πρόσωπο τον ήλιο, ποιές εικόνες που ζωγραφίζονται στη γη μπορούν να σας κρατήσουν;

Εσείς που ταξιδεύετε με τον άνεμο, ποιός ανεμοδείκτης μπορεί να κατευθύνει την πορεία σας;

Ποιούς νόμους θα φοβηθείτε εσείς αν χορεύετε, χωρίς όμως να σκοντάψετε πάνω στις σιδερένιες αλυσίδες οποιουδήποτε ανθρώπου;

Και ποιος είναι εκείνος που θα σας σύρει στη δικαιοσύνη αν ξεσχίσετε τα φορέματά σας, χωρίς όμως να τ’ αφήσετε στο δρόμο κανενός ανθρώπου;

...........................................

… μπορείτε να βουβάνετε το τύμπανο, και μπορείτε να λύσετε τις χορδές της λύρας, αλλά ποιος μπορεί να διατάξει τον κορυδαλό να μην τραγουδά;"

(Χαλίλ Γκιμπράν: «Ο προφήτης»)

Στη Μαριάννα με εκτίμηση και μία μεγάλη αγκαλιά:)

Η Λέσβος είναι το αγαπημένο νησί- πατρίδα της Μαριάννας. Η  πρώτη φωτογραφία είναι από μία δύση στον Μόλυβο και η δεύτερη ένα αισιόδοξο φως Ανατολής μέσα από τη συννεφιά στο λιμάνι της Μυτιλήνης.

Μπαλαρίνες

Μπαλαρίνες ζωγραφιές σε ήχους από τη μουσική ενός παραμυθιού.

Το βίντεο έγινε για τον dodο, τις λιλιπούτειες μπαλαρίνες   και όλες  τις χορεύτριες και χορευτές, που καμιά φορά σχεδιάζει, μεταξύ άπειρων άλλων θεμάτων καθημερινά(!) χαρίζοντάς μας χαμόγελο: )


Οι ζωγραφιές του EdgarDegas
H μουσική από τον Καρυοθραύστη του Τσαϊκόφσκυ.