Στις συνεχείς δημοσιεύσεις η παρουσίαση της Αγίας Σοφίας ήταν πάντα στην σκέψη μου αλλά διαρκώς ακυρώνονταν, αρχικά επειδή θεωρούσα τον εαυτό μου ανάξιο και ακατάλληλο για να καταλάβω και να περιγράψω τον ναό και μετέπειτα διότι έκρινα ότι δεν είχε έρθει η στιγμή να το πράξω.
Η σχέση μου με την Αγία Σοφία, όπως άλλωστε και με την υπόλοιπη Πόλη, δεν αποτυπώνεται με αποστήθιση κειμένων και αντιγραφή πληροφοριών αλλά με τρόπο βιωματικό που μου επιτρέπει όχι απλά να περιγράφω έναν ναό ή μια τοποθεσία αλλά να την νοιώθω μέσα μου, να είναι κτήμα μου, να είναι ο ίδιος μου ο εαυτός.

Και μόνο το αντίκρισμα του ναού της Αγίας Σοφίας προκαλεί ρίγη συγκίνησης, θαυμασμού και αποτελεί το κτίσμα που μαγνητίζει την ματιά από κάθε σημείο της Πόλης

Η Πόλη είναι διάσπαρτη από οθωμανικές κατασκευές του παρελθόντος ως αιώνια σύμβολα δυναστείας, πλούτου, δύναμης, κομψότητας και φιλανθρωπίας, ικανές να προκαλούν δέος και θαυμασμό ως τις μέρες μας. Υπάρχουν όμως και άλλα κίνητρα δημιουργίας τέτοιων σπουδαίων έργων και ίσως τα ευγενέστερα αυτών, η αγάπη και ο έρωτας, αποτελούν αφετηρία, πηγή έμπνευσης και κινητήρια δύναμη για την διαχρονική παρουσία των κατασκευών που θέλησα να περιηγηθώ και να σας παρουσιάσω. Πρωταγωνιστές σε τούτη την ιστορία αγάπης είναι ο μέγιστος αρχιτέκτονας Μιμάρ Σινάν και η πριγκίπισσα Μιχριμάχ, κόρη του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή.

Σύμβολα αγάπης καταφέρνουν να γίνουν σύμβολα ολόκληρων περιοχών