Οι περίπατοι και οι περιηγήσεις στην Πόλη συνεχίζονται δίχως σταματημό και κάθε σοκάκι μοιάζει σαν να προσμένει την παρουσία και τις παρατηρήσεις μου. Έτσι ενώ πολλές φορές ξεκινώ με κάποιες σκέψεις και στόχους στις διαδρομές που επιλέγω, ενδιάμεσα προκύπτουν διαφορετικά πράγματα τα οποία τραβούν την προσοχή μου, καταγράφονται από τον φωτογραφικό φακό μου και δείχνουν τις οπτικές αντιθέσεις στην επιφάνεια της ιστορικής χερσονήσου. Τούτη την φορά επέλεξα να παρουσιάσω φωτογραφικό υλικό από γειτονιές της Πόλης με όσα βυζαντινά απομεινάρια κατόρθωσαν να "επιζήσουν" στην φθορά του χρόνου, την άγνοια των ανθρώπων και την οικοδομική αλλοίωση-καταστροφή.

Σε ορισμένα σημεία της ιστορικής χερσονήσου ξεπετάγονται ολόκληροι τοίχοι από οικοδομήματα του βυζαντινού παρελθόντος

Αγαπώ την περιπλάνηση σε κάθε σοκάκι και μαχαλά της Πόλης αφού καθεμιά γειτονιά αποτελεί μια μοναδικότητα στο σύγχρονη εικόνα της. Σε μερικές περιοχές όμως επιλέγω να βρίσκομαι τακτικότερα, ίσως επειδή οι αντιθέσεις και οι απρόσμενες συναντήσεις έχουν μεγαλύτερη συχνότητα. Μέρη όπως το Koca Mustafa Paşa και το Fatih αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα και δείχνουν πόσο ιδιαίτερη παραμένει η ιστορική χερσόνησος. Στο Φατίχ, το πιο ισλαμικά αδιάλλακτο σημείο της Πόλης, τα χριστιανικά μνημεία παραμένουν το σημείο αναφοράς της συνοικίας και παράλληλα αποτελούν ένδειξη της πληθυσμιακής μεταβολής των τελευταίων αιώνων ως δεκαετιών. Μετά την Μονή Παμμακάριστου, την Μονή του Προδρόμου εν τω Τρούλλω και τον ναό του Αγίου Γεωργίου Ποτηρά, την τετράδα της "περικύκλωσης" των οδών Draman και Fethiye έρχεται να συμπληρώσει η Μονή Μανουήλ.

Η Μονή Μανουήλ βρίσκεται σε κεντρικότερο σημείο από όλους τους ναούς που αναφέρθηκαν προηγουμένως όμως οι περιηγητές και επισκέπτες την προσπερνούν συνήθως απαρατήρητη