Πριν περίπου ενάμιση χρόνο είχα την πρωτοβουλία και την χαρά να ιδρύσω από κοινού με την Ισμήνη, του Περπατώ περπατώ μες την Πόλη, την Ένωση Ελλήνων bloggers Κωνσταντινούπολης. Οι μήνες κύλησαν με άψογη κατανόηση, συνεργασία και προπάντων η φιλία μας έγινε πιο δυνατή. Έφτασε πλέον η στιγμή να καλωσορίσουμε στην παρέα μας ένα νέο μέλος και πλέον να γίνουμε τρείς.

Στην ένωσή μας ανήκει και ο Σταύρος Παντελίδης και η επισημοποίηση της συνεργασίας μας, έγινε πριν λίγες μέρες.

Αν και το Άγιασμα αυτό είναι πασίγνωστο και από τα ενδοξότερα της Πόλης, δεν είναι υπερβολή να ισχυριστώ ότι οι περισσότεροι δεν το έχουν επισκεφθεί και επιπλέον αρκετοί λάτρεις της Πόλης αγνοούν ακόμη και την υπαρξή του. Επίσης θέλω να σας πληροφορήσω ότι ανήκει στην κατηγορία των Αγιασμάτων που επισκέπτονται σωρηδόν οι μουσουλμάνοι, παίρνοντας Άγιασμα και παρακαλώντας τον Άγιο να τους βοηθήσει στα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Έτσι λοιπόν μετά την Παναγιά του Βεφά (δες εδώ) και τον Άγιο Δημήτριο Ξηροκρήνης (κι εδώ), στο Άγιασμα του Αγίου Θεράποντα συρρέουν κυρίως αλλόθρησκοι. Εξάλλου στην Πόλη και πιθανόν στην υπόλοιπη Τουρκία, οι άνθρωποι είναι περισσότερο θεοσεβούμενοι απ'ότι θέλουμε να θεωρούμε.

Οι περίπατοι στην Πόλη είναι πάντα απολαυστικοί και γεμάτοι ενδιαφέρον. Ορισμένες φορές βέβαια στα τουριστικά σημεία υπάρχει τόσο μεγάλη πολυκοσμία, κυνήγι τουριστών και βαβούρα που η περιπλάνηση χάνει την γοητεία της και γίνεται κουραστική. Όταν βρεθώ σε τέτοια μέρη, πάντα προσπαθώ να κόβω δρόμο και να κινούμαι παράλληλα από τα κεντρικά σημεία. Όταν μάλιστα αυτό το κόψιμο δρόμου περιλαμβάνει και ποιοτικές πινελιές, τότε η ανακούφιση μου συνδυάζεται και με χαρά. Ένα τέτοιο σημείο που πάντα χρησιμοποιώ και ενίοτε ξοδεύω και μερικές στιγμές είναι το Sahaflar Çarşısı, το παζάρι παλιών βιβλίων.

Μία από τις 2 εισόδους του παζαριού

Η τοποθεσία του παζαριού μόνον τυχαία δεν είναι. Ήδη απ΄τα χρόνια του Βυζαντίου υπήρχε εδώ αγορά βιβλίου και βιβλιοθήκες και αυτό δεν άλλαξε ούτε όταν η Πόλη έπεσε στα χέρια των Οθωμανών. Παραδοσιακά εξάλλου, υπήρχαν πάντα βιβλιοπωλεία κοντά σε θεολογικά κέντρα και μεντρεσέδες και η περιοχή έχει αρκετά από αυτά.

Υπάρχουν γεγονότα και μέρη που επιβεβαιώνουν ορισμένες αντιλήψεις και πιστεύω μου, στα οποία θα αναφερθώ και πάλι στην τελευταία προτάση του κειμένου. Ένα από αυτά τα μέρη είναι και η Ζυρίχη της Ελβετίας, όπου πέρασα την Μεγάλη Εβδομάδα και έπειτα από την τελετή της Αναστάσεως, πήρα την έμπνευση να γράψω μια σχετική ανάρτηση. Αρχικά αγνοούσα καν οτι υπάρχει εκκλησία μα όταν έμαθα ότι υπάρχει ο Άγιος Δημήτριος Ζυρίχης, δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον επισκεφτώ. Ακόμα και εδώ... μακρυά από την Ελλάδα και την Πόλη είχα την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με το πνεύμα των ημερών και να γιορτάσω την Ανάσταση του Θεανθρώπου.

Διακόσμηση από τον Άγιο Δημήτριο Ζυρίχης

Ο Άγιος Δημήτριος Ζυρίχης