Στην Πόλη κάθε συνοικία και γειτονιά έχει το δικό της μερίδιο στην Πολίτικη ιστορία. Ορισμένες περιοχές διαθέτουν όμως επιπλέον ενδοξότερο παρελθόν γεμάτο ζωντάνια, πολιτισμό και λαμπρές αναμνήσεις. Τα Ταταύλα είναι μία από αυτές τις συνοικίες και είχα την επιθυμία να ξαναβρεθώ εκεί για να επισκεφθώ την Αστική Σχολή καθώς και τον Αθλητικό Σύλλογο Ταταούλων. Από την μια πλευρά είναι πάρα πολύ λυπηρό να βλέπω την εξέλιξη των Ταταούλων μα από την άλλη όμως είναι τιμή μου να βρίσκομαι στα σημεία που χιλιάδες Ρωμιόπουλα καλλιέργησαν νού και σώμα και καθήκον μου να τα προβάλλω και να μοιραστώ τις εικόνες και τα συναισθήματά μου με όλους εσάς.
Πέρασα έξω από τον μαντρότοιχο της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου και βρέθηκα στον δοξασμένο Αθλητικό Σύλλογο Ταταούλων. Ο σύλλογος αρχικά ονομάζονταν Ηρακλής και ιδρύθηκε την εποχή που η Τουρκία δεν υπήρχε καν ως κράτος. Αυτό συνέβη από τους Μενέλαο Καροτσέρη και Γιασουμή Σκέντρη το έτος 1896! Στις μέρες μας είναι ακόμα ενεργός στα τμήματα μπάσκετ και γι'αυτό θεωρείται ο παλαιότερος αθλητικός σύλλογος ολόκληρης της Τουρκίας!

Ο σύλλογος γνώρισε επιτυχίες σε όλα τα αθλήματα με διακρίσεις και πρωταθλήματα. Κορυφαίες στιγμές δόξας αποτέλεσαν οι επιτυχίες των Μεσολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 1906 με τους Ολυμπιονίκες αθλητές του συλλόγου!

Οι Ολυμπιονίκες, αδερφοί Αλιμπράντη!

Το κτίριο που στεγάζεται ο Αθλητικός Σύλλογος

Μπορεί να έχει χάσει την αίγλη του παρελθόντος μα το σκοτεινό κτίριο έχει ακόμα ζωή

Το γήπεδο μπάσκετ του συλλόγου με το πανέμορφο ξύλινο ταβάνι

Στις Ρωμέικες δραστηριότητες τίποτα δεν ήταν μονοδιάστατο. Έτσι και στην περίπτωση του συλλόγου υπήρχε εκτός από αθλητική δραστηριότητα, πολιτιστικό έργο και κοινωνικές υπηρεσίες όπως π.χ. η οργάνωση Πυροσβεστικής Υπηρεσίας για την καταπολέμηση της μάστιγας των πυρκαγιών που τόσο ταλαιπωρούσαν τότε την Πόλη.

Το προάστιο της Στένης (İstinye) ονομάζονταν Σωσθένιο κατά την αρχαιότητα. Πιστεύεται ότι σε τούτο το σημείο οι Αργοναύτες έκτισαν ιερό προς τιμήν του Διός. Πάνω στο ιερό αργότερα χτίστηκε Μονή γνωρίζοντας μεγάλες δόξες.

Ο Αθλητικός Σύλλογος Πέρα υπάρχει επίσημα από το 1923 μα η ανεπίσημη ιστορία του πηγαίνει ακόμα πιο πίσω στον χρόνο. Γύρω στο 1877 ο σύλλογος "Κλειώ" μετονομάστηκε σε "Ερμής" και αποτέλεσε έναν σημαντικό αθλητικό και πολιτισμικό κόμβο του Ελληνισμού της Πόλης. Κάποια μικρή περίοδο υπήρξε και η "Ελληνική Ομάδα Ποδοσφαίρου". Το 1922, στο αποκορύφωμα του τουρκικού εθνικισμού, οι δύο αυτοί συλλόγοι αναγκάστηκαν να σταματήσουν την δράση τους. Έτσι από τους ανθρώπους των δύο αυτών συλλόγων και κάποιον τρίτων προσώπων ξεπήδησε ο ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΡΑ, ο οποίος αργότερα ονομάστηκε υποχρεωτικά Beyoğlu Spor.

Όπως ο ΑΣΠ ιδρύθηκε μέσα από κάποιες αθλητικές ζημώσεις, έτσι και μέσα από αυτόν "γεννήθηκαν" αρκετές άλλες ομάδες. Φυσικά οι 2 γνωστότερες είναι η Α.Ε.Κ. και ο Π.Α.Ο.Κ. που ιδρύθηκαν από ανθρώπους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Πόλη εκείνες τις δύσκολες περιόδους.

Όλα αυτά τα χρόνια που γράφω για την Πόλη και την ζωή μου εδώ, όλα διακατέχονται από ένα θερμό και θετικό τρόπο γραφής και παρουσίασης. Αυτό συμβαίνει διότι είμαι γεμάτος θετική ενέργεια και η δική μου ζωή κυλά θαυμάσια, δίχως προβλήματα και ζόρια. Παρ'όλα αυτά δεν ζω σε γυάλα, μα παρατηρώ τα πάντα τριγύρω μου και τα ερμηνεύω με τον δικό μου τρόπο σκέψης. Τούτη είναι η πρώτη ανάρτηση που θα αναφερθεί με αρνητικό τρόπο για την ζωή στην Τουρκία και τα προβλήματα τόσο των Τούρκων μα και όσων μεταναστεύουν εδώ. Τούτη η ανάρτηση μιλά...για την άλλη πλευρά της Πόλης (της οικονομικής ανάπτυξης βεβαίως-βεβαίως).

Μια εικόνα από την άλλη Πόλη

Δεν είναι και τρελό να πούμε ότι πολλοί από εμάς σε τέτοια γειτονιά πρωτομείναμε

Το σήμα του Ιστού

Το πρώτο βιβλίο του Ιστού που διάβασα και αποτελεί το πρώτο μυθιστόρημα της Ρωμιοσύνης που εκδίδεται ύστερα από 40 χρόνια!

Βρήκα το κτίριο που στεγάζεται ο οίκος στο Karaköy και ανεβαίνοντας τους ορόφους, συλλογίστηκα πόσο άψογα ταιριάζει το κτίριο στον Ιστό. Ακόμα και η είσοδος του παλαιού κτιρίου, τα μαρμάρινα φαρδυά σκαλιά με τις σιδερένιες σκαλωσιές και οι μεγάλοι διάδρομοι στους ορόφους μου φέρνουν στον νού την Ρωμιοσύνη του χθές που συναντά την Ρωμιοσύνη του σήμερα και του αύριο.

Η είσοδος με τους κίονες και την όμορφη διακόσμηση της πόρτας

Πλατυά μαρμάρινα σκαλιά, όπως φτιάχνονταν άλλοτε

Το πρώτο πρόσωπο που γνώρισα ήταν η Άννα-Μαρία που με το ζεστό και φιλικό της πρόσωπο με προιδέασε για το κλίμα που επικραττεί στον Ιστό. Έπειτα γνώρισα τον Φοίβο που χαμογελαστός μου σύστησε και τον Seçkin.