Ontspullen... het lijkt wel een modewoord en ook ik heb er weleens over geschreven dat we willen ontspullen. Want aan spullen geen gebrek hier. We hebben gewoon Veel. Te. Veel spullen. We wonen niet zo heel erg groot, ook al hebben we genoeg ruimte voor ons allemaal. Maar de ruimte die we hebben wordt voornamelijk bevolkt door spullen en van de hoeveelheid spullen, daar wilden we vanaf.
Want spullen hebben aandacht nodig anders eten ze stof (en dat gebeurt ook echt genoeg, geloof me) tegelijk staan spullen vaak in de weg, een kast vol spullen klinkt best mooi, maar als je die kast schoon wilt maken, dan staan al die spullen in de weg. En dus verplaats je wat spullen, maar ook dat bevredigt niet.
En dus gingen we maar ontspullen. En daarbij kan ik jullie wel één ding vertellen: een vijfde kindje krijgen helpt daar totaal niet bij. Ineens hebben we al die grote dingen (autostoeltje, wieg, ledikantje, wipstoeltje, babybadje, box) weer nodig. Dat leverde wel weer ruimte op, op zolder, maar in de rest van het huis werd het voller. In onze gang staan nu een buggy en een kinderwagen en soms ook nog de maxicosi, als we de ruimte in de auto nodig hebben. En nu hebben we een ruime hal, maar die kan ook vol zijn. Ik had voor mezelf bedacht dat er wel een opbergrek kon staan voor de laarzen en schoenen en dergelijke, maar dat is nu weer op de lange baan geschoven, vol is gewoon vol. Met wel als gevolg dat die laarzen en schoenen bij gebrek aan een bijkeuken nu af en toe door de hele hal te vinden zijn. Zie je me al zitten met mijn handen in het haar?
Een pasgeboren kindje neemt helemaal niets mee als het geboren wordt. Gelukkig maar. In de veronderstelling dat iedereen wel weet dat we genoeg, echt genoeg spullen hebben wilde ik als cadeautip op het geboortekaartje wel iets zetten als geld voor een goed doel, of een maaltijd voor ons hele gezin. Uiteindelijk hebben we dat niet gedaan en misschien is dat wel goed ook, want we kregen een bak macaroni, die door de oudste twee met een luide 'Ieuw!!!' werd ontvangen. Man en ik hebben er heerlijk van gesmuld (twee keer vanwege eetweigeren door de andere kinderen) en stiekem vond ik dat het leukste cadeau wat we kregen ;-). Nu zijn onze kinderen goede eters, alleen met pasta- en rijstgerechten doe je ze niet zo'n plezier, ze zijn meer van een hollandse pot zeg maar.... Dus ben ik achteraf wel blij dat we toch maar geen eten hebben gevraagd.
Geen eten dus, maar we kregen weer: spullen. boekjes, rammelaars, knuffels (daar hebben we echt nog niet genoeg van, echt niet (! ;-)) en geen van onze kinderen maalt erom) kleertjes (smaken verschillen en maten ook, nee, zomerkleertjes voor straks in de winter is echt echt echt niet handig). *zucht* En het leukste is als de mensen ook voor alle grote broer en zussen ook nog een cadeautje meenemen. Want... Die hebben vast nog niet genoeg speelgoed. Nee. Echt niet.
We pakken dus blij de cadeautjes uit en zeggen netjes dankjewel om vervolgens ons hoofd te gaan breken waar we de gekregen spullen kunnen gaan bergen.
Ontspullen dus. Ooit komt de tijd dat dat kan. Dat er minder inkomt dan eruit gaat qua spullen dan. Wat geld betreft is het beter andersom. Ooit... Je moet positief blijven, toch?
Hoi, inBelgienis het de gewoonte om een geboortelijst te maken in bv een welbepaalde winkel waar iedereen dan een kadootje uit jouw lijst kan kiezen, of je vraagt geld op een rekening(pamperrekening noemen ze dat) zodat de baby al een eerste spaarpotje heeft ,of de ouders centjes om de eerste dure maanden door te komen, kadootjes zomaar ( dus niet van de lijst of geld)worden eigenlijk alleen maar door de bejaarde mensen gegeven
BeantwoordenVerwijderen