Πόσο είχε ο μήνας χθες, είπαμε;
Πόσο έχει ο μήνας σήμερα, είπαμε;
Πέρασε η 24 Ιούνη που γιόρταζε ο Άγιος Γιάννης, και ήρθε η 25.
Η ώρα πήγε 5 και 13 πρωί, πριν λίγο "κάτι" μ' έσπρωξε να γράψω, πρέπει!
Εδώ και ώρες (μέρες, μια ζωή) είμαι στον υπολογιστή. Προσπαθώ περισσότερο να είμαι χρήσιμη, παρά να χαζολογάω...
....Είχα πάει σε δυο εκδηλώσεις (Παλαιός Πλάτανος και Το πρώτο ορεινό Σανατόριο) κι έτσι έχω πολύ "δουλειά" με την τρέλα που κουβαλάω....
Τέλος πάντων, εγώ κουζίνα και φάτσα μου το καντηλάκι στο χωλ, είχε σχεδόν απ' τις 3 που τρεμόσβηνε η φλόγα του. Σύνθημα πως το φυτιλάκι δεν αντέχει ή το λαδάκι τελείωσε.
Το κοίταζα και έλεγα στον Άγιο Εφραίμ: "Κάνε υπομονή, λίγο να τελειώσω, μη μου σβήσεις!"
Είναι αφιερωμένο στον Άγιο Εφραίμ, αυτό το καντήλι, το καίω εδώ και 5 χρόνια συνέχεια!
Μετρημένες οι φορές που είχε σβήσει.
Εν ολίγοις, ξεχάστηκα, μάλλον αγχώθηκα πολύ γιατί όλη μέρα δούλευα διπλά αρχεία και πήγε χαμένος όλος ο κόπος μου και κάποια στιγμή με τράβηξε την προσοχή το επίμονο φως απ' το καντήλι.
Πετάχτηκα πάνω, έτρεξα.....
Λαδάκι είχε. Η καντηλήθρα όμως, ήταν χάλια! Δεν ήταν χθες!
"Άντε, Άγιε Εφραίμ, για να με συγχωρέσεις, θα σου αλλάξω ποτήρι, θα βάλω νέα καντηλήθρα, για να με συγχωρέσεις" του είπα.
Πάω να δω, δεν είχα! τελείωσαν κι αυτές!
Νωρίτερα είχα ετοιμάσει νέο ποτήρι, καθαρό, έτοιμο! Αν και ήταν μεγάλο, αν και ήξερα πως ίσως δεν χωράει, εγώ το ετοίμασα!
"Τώρα τί κάνουν;", τον ρώτησα. Θα μείνω με δυο ποτήρια - καντηλάκια απόψε; Εκτός αν βρω καντηλήθρα! Εκτός, αν το θέλει ο Άι - Γιάννης!"
Αυτές τις μέρες τον έχω πολύ στο νου μου, προέκυψε. (Άλλο κεφάλαιο)
Κι εκεί που έψαχνα απεγνωσμένα να βρω μια παλιά καντηλήθρα - τουλάχιστον, μετά βρήκα μια καινούργια σε απίθανο σημείο!
Εν ολίγοις. Βρέθηκα απόψε με δυο καντηλάκια, ένα στο χωλ, με το παλιό ποτήρι του Αγίου Εφραίμ, το μικρό και την παλιά καντηλήθρα και τα καινούργια στην κουζίνα, που το ήθελε ο Άι- Γιάννης!
Ξέρω τι ήθελε να πει...... γενικώς!
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση όμως, για άλλη μια φορά είναι, πως ο Άγιος Εφραίμ, πάντα με τον τρόπο του, μου υπενθυμίζει τους Ανώτερούς του!
Αυτά, σαν στίγμα.
Και τ' αλλο με τον Τοτό... για πρώτη φορά στα χρονικά, δεν υπάρχει ούτε ένα τσιγάρο στο σπίτι και είμαι μανιώδης καπνίστρια!
Κοιτάζω τα καντηλάκια και λέω: "Βοηθάτε και οι δυο τώρα, να είναι ευκαιρία να το κόψω!"
Αυτά, ενώ το λαπ άναψε και δεν ξέρω αν θα την γλυτώσει απόψε!
Πόσο έχει ο μήνας σήμερα, είπαμε;
Πέρασε η 24 Ιούνη που γιόρταζε ο Άγιος Γιάννης, και ήρθε η 25.
Η ώρα πήγε 5 και 13 πρωί, πριν λίγο "κάτι" μ' έσπρωξε να γράψω, πρέπει!
Εδώ και ώρες (μέρες, μια ζωή) είμαι στον υπολογιστή. Προσπαθώ περισσότερο να είμαι χρήσιμη, παρά να χαζολογάω...
....Είχα πάει σε δυο εκδηλώσεις (Παλαιός Πλάτανος και Το πρώτο ορεινό Σανατόριο) κι έτσι έχω πολύ "δουλειά" με την τρέλα που κουβαλάω....
Τέλος πάντων, εγώ κουζίνα και φάτσα μου το καντηλάκι στο χωλ, είχε σχεδόν απ' τις 3 που τρεμόσβηνε η φλόγα του. Σύνθημα πως το φυτιλάκι δεν αντέχει ή το λαδάκι τελείωσε.
Το κοίταζα και έλεγα στον Άγιο Εφραίμ: "Κάνε υπομονή, λίγο να τελειώσω, μη μου σβήσεις!"
Είναι αφιερωμένο στον Άγιο Εφραίμ, αυτό το καντήλι, το καίω εδώ και 5 χρόνια συνέχεια!
Μετρημένες οι φορές που είχε σβήσει.
Εν ολίγοις, ξεχάστηκα, μάλλον αγχώθηκα πολύ γιατί όλη μέρα δούλευα διπλά αρχεία και πήγε χαμένος όλος ο κόπος μου και κάποια στιγμή με τράβηξε την προσοχή το επίμονο φως απ' το καντήλι.
Πετάχτηκα πάνω, έτρεξα.....
Λαδάκι είχε. Η καντηλήθρα όμως, ήταν χάλια! Δεν ήταν χθες!
"Άντε, Άγιε Εφραίμ, για να με συγχωρέσεις, θα σου αλλάξω ποτήρι, θα βάλω νέα καντηλήθρα, για να με συγχωρέσεις" του είπα.
Πάω να δω, δεν είχα! τελείωσαν κι αυτές!
Νωρίτερα είχα ετοιμάσει νέο ποτήρι, καθαρό, έτοιμο! Αν και ήταν μεγάλο, αν και ήξερα πως ίσως δεν χωράει, εγώ το ετοίμασα!
"Τώρα τί κάνουν;", τον ρώτησα. Θα μείνω με δυο ποτήρια - καντηλάκια απόψε; Εκτός αν βρω καντηλήθρα! Εκτός, αν το θέλει ο Άι - Γιάννης!"
Αυτές τις μέρες τον έχω πολύ στο νου μου, προέκυψε. (Άλλο κεφάλαιο)
Κι εκεί που έψαχνα απεγνωσμένα να βρω μια παλιά καντηλήθρα - τουλάχιστον, μετά βρήκα μια καινούργια σε απίθανο σημείο!
Εν ολίγοις. Βρέθηκα απόψε με δυο καντηλάκια, ένα στο χωλ, με το παλιό ποτήρι του Αγίου Εφραίμ, το μικρό και την παλιά καντηλήθρα και τα καινούργια στην κουζίνα, που το ήθελε ο Άι- Γιάννης!
Ξέρω τι ήθελε να πει...... γενικώς!
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση όμως, για άλλη μια φορά είναι, πως ο Άγιος Εφραίμ, πάντα με τον τρόπο του, μου υπενθυμίζει τους Ανώτερούς του!
Αυτά, σαν στίγμα.
Και τ' αλλο με τον Τοτό... για πρώτη φορά στα χρονικά, δεν υπάρχει ούτε ένα τσιγάρο στο σπίτι και είμαι μανιώδης καπνίστρια!
Κοιτάζω τα καντηλάκια και λέω: "Βοηθάτε και οι δυο τώρα, να είναι ευκαιρία να το κόψω!"
Αυτά, ενώ το λαπ άναψε και δεν ξέρω αν θα την γλυτώσει απόψε!
