Κανονικά το πετυχημένο “κλείσιμο των βιβλίων προσφορών” με τις προσφορές ενδιαφερόμενων να αγοράσουν ρημαδομετοχές των ελληνικών ρημαδοτραπεζών θα έπρεπε να καθιερωθεί σαν εθνική γιορτή. Μπορεί να είναι η τρίτη στη σειρά “ανακεφαλαιοποίησή” τους, αλλά γιατί να μην είναι η τρίτη και μακρύτερη;
Στις καχύποπτες μύτες μας η υπόθεση αυτή βρωμάει. Με τιμές μετοχών που κυλούσαν στο χώμα μιας χούφτας σεντς το κομμάτι οι άλλοτε “τεφαρίκια” κερδοφορίας ελληνικές τράπεζες θα έπρεπε να εκτιμηθούν λογικά σαν σκουπίδια. Και είναι. Ωστόσο υπάρχουν πάντα αυτοί που έχουν τον τρόπο τους να βγάζουν μεγάλα κέρδη απ’ τα χρηματοπιστωτικά σκουπίδια. Έτσι οι ελληνικές τράπεζες, με την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου που έκαναν, μάζεψαν 3,5 με 4 δισ. ευρώ, και άλλα 3,5 δισ. μέσω της μετατροπής ομολόγων (δηλαδή δανεικών) σε μετοχές.
Φυσικά μπορεί να αναρωτηθεί κανείς τι είδους είναι αυτοί οι “επενδυτές” που έχουν πολλούς παράδες και αγοράζουν μετοχές σκουπίδια. Τα “καλύτερα παιδιά” είναι! Κάπου πολύ ψιθυριστά, και σε άρθρο που δεν αφορούσε την εθνικά υπερήφανη 3η ανακεφαλαιοποίηση των 4 “συστημικών” αλλά τα βάσανα διάφορων μικρότερων (μεταξύ τους και κάποιες συνεταιριστικές) που επίσης πρέπει να μαζέψουν ζεστό χρήμα (ανάλογο με τα κυβικά τους) κάποιοι μπορεί να διάβασαν το εξής:
... Έπειτα από 7 χρόνια ύφεσης και δραματικής μείωσης της αξίας των περιουσιακών στοιχείων αλλά και μεγάλης μείωσης των εισοδημάτων είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν νέα κεφάλαια. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και οι μεγάλες συστημικές τράπεζες δυσκολεύτηκαν να συγκεντρώσουν τα απαιτούμενα κεφάλαια και να αναγκάστηκαν να απευθυνθούν ακόμα και σε hedge funds χαμηλής ποιότητας...[1]
Ούτε που θέλουμε να φανταστούμε τι σόι είναι αυτά τα hedge funds “χαμηλής υποστάθμης”... Ούτε που θέλουμε να σκεφτούμε πως όλοι οι μαφιόζοι του ντουνιά αγόρασαν μετοχές ελληνικών τραπεζών... Στο κάτω κάτω τη δουλειά τους κάνουν. Ξεπλένουν και κερδίζουν. Πόσο χαμηλότερα απ’ το κοντά στο μηδέν να πέσουν οι τιμές των εν λόγω μετοχών; Κάποτε θα ανέβουν (ακόμα και με “κόλπα”). Οπότε θα πουλήσουν και θα διπλασιάσουν ή τριπλασιάσουν το “αρχικό κεφάλαιό” τους. Πράγματι, οι ελληνικές τράπεζες αποδείχθηκαν ταμάμ για “αρπαχτές”.
Τέλος καλό όλα καλά λοιπόν. Με αυτήν την 3η ανακεφαλαιοποίηση το μετοχολόγιο των ελληνικών τραπεζών φαίνεται να γέρνει προς τους ιδιώτες ιδιοκτήτες [2] κι αυτό, μεταξύ άλλων, σημαίνει ότι το όνειρο / υπόσχεση του κυβερνοσύριζα για “κρατικοποίησή τους” αποδεικνύεται χίμαιρα. Μικρό το κακό: εδώ άλλα κι άλλα...