Πρόγραμμα Α' Συνεδρίου Συνδέσμου Κληρικών Χίου

Έτοιμη και η αφίσα του Α΄ Συνεδρίου του Συνδέσμου

Τη σύνθεση της αφίσας αποτελούν μία παλαιά γκραβούρα της Χίου πλαισιωμένη από τους Αγίους "Κολλυβάδες" Πατέρες που έχουν σχέση με τη Χίο και συγκεκριμένα: Οι Άγιοι Μακάριος Κορίνθου, Αθανάσιος ο Πάριος, Νήφων ο Χίος, Παχώμιος ο Χίος, Παρθένιος ο Χίος και Νικηφόρος ο Χίος.
Ακολουθεί ο γενικός τίτλος - θέμα τους Συνεδρίου: «Οι Κολλυβάδες Πατέρες και η σχέση τους με τη Χίο, επ’ ευκαιρία της συμπληρώσεως 200 ετών από την κοίμηση του Οσίου Νήφωνα του εκ Χίου» και ο τόπος διεξαγωγής του, το Ομήρειο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Χίου.
Το Συνέδριο θα διεξαχθεί από την Πέμπτη 3 ως την Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009.

Το πρόγραμμα θα δημοσιευθεί τις επόμενες ημέρες.

Παιδιά και ηλικιωμένοι σε Ξενώνες της "Αλληλεγγύης"

Γράφει ο/η Romfea.gr / 16:25
23.08.09

Από το Σάββατο το βράδυ οι Ξενώνες «ΜΕΡΙΜΝΑ 1» και «ΜΕΡΙΜΝΑ 2» της Μ.Κ.Ο. της Εκκλησίας της Ελλάδος
''Αλληλεγγύη'' έχουν διατεθεί στις ανάγκες των συνανθρώπων μας, οι οποίοι έχουν πληγεί από την πύρινη λαίλαπα που για τρίτη συνεχή ημέρα συνεχίζει το καταστροφικό της έργο.
Συγκεκριμένα στη «ΜΕΡΙΜΝΑ 1» φιλοξενούνται από χθες το βράδυ, 22- Αυγούστου, 28 παιδιά με τους συνοδούς τους, από το Αναρρωτήριο Πεντέλης (ΝΠΔΔ υπαγόμενο στην εποπτεία της 1ης ΔΥΠΕ).
Τα παιδιά με τη συνοδεία τους, υποδέχτηκαν στελέχη της ''Αλληλεγγύης'' και στη συνέχεια μόλις τακτοποιήθηκαν τα επισκέφτηκε ο Διευθύνων Σύμβουλος της Μ.Κ.Ο. ''Αλληλεγγύη'' κ. Κωστής Δήμτσας, ο οποίος συνομίλησε με το προσωπικό που τα συνόδευε για να λάβει ενημέρωση των αναγκών κατά τη διάρκεια της παραμονής τους.
Σήμερα, 23-Αυγούστου, σε ανταπόκριση αιτήματος από το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων του Υπουργείου Υγείας (ΕΚΕΠΙ) στον ξενώνα «ΜΕΡΙΜΝΑ 2», μεταφέρθηκαν με ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ, 6 κατάκοιτοι ηλικιωμένοι με 1 συνοδό από το Γηροκομείο ΒΙΛΑΣ Πεντέλης.
Στη διάθεση όσων έχουν ανάγκη τέθηκε το Συνεδριακό Κέντρο στην Αλίαρτο της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας με διαθεσιμότητα 100 κλινών και το Θεολογικό Οικοτροφείο της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην Αγία Βαρβάρα, με δυνατότητα 70 κλινών.
Τέλος, τον συντονισμό των απαιτούμενων ενεργειών έχει αναλάβει η Μ.Κ.Ο. ''Αλληλεγγύη'' της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Πηγή:

www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2964&Itemid=2

Διαβάστε ακόμα: "Αυτή την ώρα πρέπει να είμαστε όλη μια οικογένεια"

Με εντολή Αρχιεπισκόπου βοήθεια στους πυροπαθείς

Ρεπορτάζ - Αιμίλιος Πολυγένης (Romfea.gr):
22.08.09

Με εντολή του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου η Μ.Κ.Ο «Αλληλεγγύη» της Εκκλησίας της Ελλάδος, θα διαθέσει στους πυρόπληκτους των περιοχών του Μαραθώνα, Βαρνάβα
Σταμάτας, Γραμματικού και Διονύσου, τρόφιμα, φάρμακα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.
Το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr», επικοινώνησε άμεσα με τον Διευθύνοντα Σύμβουλο της ΜΚΟ «Αλληλεγγύη» κ. Κωνσταντίνο Δήμτσα.
Ο κ. Δήμτσας μιλώντας στην «Romfea.gr» έκανε τις εξής δηλώσεις: «κ. Πολυγένη, θέσαμε στην διάθεση της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας με την οποία σας υπενθυμίζω ότι είχαμε υπογράψει και μνημόνιο συνεργασίας, τους ξενώνες της Αλληλεγγύης προκειμένου αν χρειαστεί να φιλοξενηθούν άτομα».
«Τώρα με ενημερώσανε ότι μάλλον υπάρχει η δυνατότητα να φιλοξενήσουμε 60 αρρώστους από μια κλινική, όμως ακόμα δεν έχουμε κάτι επίσημο. Επίσης τους είπαμε ότι η «Αλληλεγγύη» μπορεί να διαθέσει ανά πάσα στιγμή νερά, τρόφιμα, φάρμακα και προσωπικό. Όλα αυτά κ. Πολυγένη, γίνονται με εντολή του Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου», συνέχισε ο κ. Δήμτσας.
Η «Romfea.gr» επικοινώνησε και με τον Μητροπολίτη Μεσογαίας κ. Νικόλαο ως Τοποτηρητή της πυρόπληκτης Μητροπόλεως Αττικής, ο οποίος δήλωσε: «Πριν από λίγο επικοινώνησα με τον Μακαριώτατο και με δική του εντολή είμαι σε συνεχή επικοινωνία με τον Νομάρχη, την Περιφέρεια και την ΜΚΟ «Αλληλεγγύη», έτσι ώστε να είμαστε ανά πάσα στιγμή στην διάθεση των ανθρώπων που ενδεχομένως έχουν πληγεί από τις πυρκαγιές».
Ακόμη, πληροφορίες της «Romfea.gr» αναφέρουν ότι ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος, επικοινώνησε τηλεφωνικά και με τον Υπουργό Εσωτερικών κ. Προκόπη Παυλόπουλο.
Ο Αρχιεπίσκοπος εξέφρασε στον υπουργό την αγωνία του και τον ενημέρωσε ότι η Εκκλησία μέσω της ΜΚΟ «Αλληλεγγύη», και των Ιερών Μητροπόλεων τίθεται στην διάθεση της Πολιτείας.
Τέλος, σύμφωνα με πληροφορίες της "Romfea.gr", ο Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος μαζί με τον Νομάρχη και τον Γραμματέα Πολιτικής Προστασίας, αυτή την στιγμή βρίσκονται στην Σταμάτα.

Έτοιμη η πρόσκληση για το Α΄ Συνέδριο του Συνδέσμου

Παναγία η Νεαμονίτισσα.

Η μυροβόλος Χίος, η «παιπαλόεσσα», κατά τον Όμηρο, για το βραχώδες και ορεινό έδαφος της, εθεωρείτο από τους αρχαίους «ως μία των Μακάρων νήσων» Για τα φυσικά της πλεονεκτήματα.

Αυτή η ονομασία θα της ταίριαζε μεταφορικά και για την ευλάβεια των κατοίκων της. Στην αρχαιότητα ήταν γεμάτη αγάλματα και ειδωλολατρικούς ναούς. Αλλά και στη χριστιανική εποχή το πλήθος των ιερών ναών της κινεί την περιέργεια κάθε επισκέπτου. «Η χιακή κοινωνία, σημειώνει ο Ν. Ιουσηνιάνης το 1606, είναι ευλαβέστατη, ενώ ο κλήρος της πολύ πιο αξιόλογος από άλλων περιοχών». Έχει επίσης να επιδείξει πολλούς αγίους και πολλά μοναστήρια.

Λίγα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νησιού, στους πρόποδες του Προβάπου όρους, προβάλλει το πιο αξιόλογο μοναστήρι της Χίου, η παλαίφατη Νέα Μονή. Το πατριαρχικό αυτό σταυροπήγιο, με τα βασιλικά χρυσόβουλα και τα περίφημα ψηφιδωτά, είναι οχυρωμένο από φυσικά και τεχνητά τείχη και πύργους, τμήματα των οποίων σώζονται μέχρι σήμερα.

Οι κτιριακές εργασίες της μονής άρχισαν το 1034 από τους χιώτες ασκητές Νικήτα, Ιωσήφ και Ιωάννη. Πολύτιμο συμπαραστάτη στην προσπάθεια τους αυτή είχαν τον βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Θ’ τον Μονομάχο.

Στα ιστορικά της μονής είναι διάχυτη η παράδοση για τη θαυμαστή εύρεση της Παναγίας Νεαμονίτισσας. Αυτή τη θαυματουργή εικόνα ανακάλυψαν μέσα σε πυκνό δάσος οι τρεις κτήτορες, τριγυρισμένη από αδιαπέραστα βάτα και χαμόκλαδα.

Η θεία μορφή της Θεοτόκου παριστάνεται σε μία ιδιότυπη και μοναδική στάση. Κρατά στα χέρια το θείο Βρέφος, αλλά εικονίζεται όρθια, με ανοικτή τη μητρική αγκαλιά και τα πόδια σε στάση βηματισμού.

Η ιερή εικόνα της Νεαμονίτισσας σώζεται συχνά η ϊδια θαυματουργικά από πυρκαγιές, αλλά και σώζει από σφαγές, επιδρομές και λοιπές περιπέτειες, που δοκίμασε η Νέα Μονή στην ιστορική διαδρομή της.

Ο χρυσοχόος.

Κάποτε οι μοναχοί ανέθεσαν σ’ ένα Χιώτη χρυσοχόο να επενδύσει με χρυσό ένα μέρος της ιερής εικόνας, για να την προφυλάξουν από τη φθορά. Ο εκκλησιάρχης την τοποθέτησε στον κυρίως ναό, και ο τεχνίτης άρχισε την εργασία του με ευλάβεια. Ξαφνικά ακούει μία γλυκεία φωνή να του λέει ψιθυριστά:
Ελαφρά χτύπα, ελαφρά” να ‘χης την ευχή μου, γιατί η εικόνα είναι παλαιά!
Σηκώνει τα μάτια ο χρυσοχόος και βλέπει μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με ολόχρυση φορεσιά. Δεν πρόλαβε να τη ρωτήσει ποια ήταν, γιατί μπήκε αμέσως στο ιερό βήμα από τη νότια πύλη. Τρέχει να την προφθάσει, αλλά Εκείνη είχε εξαφανιστεί. Μπαίνει στο ιερό, και τότε αναγνωρίζει στη μορφή της πλατυτέρας, τη γυναίκα, που πρίν από λίγο του είχε φανερωθεί.

Η καμπάνα.

Το καμπαναριό της Νέας Μονής μοιάζει με τετράγωνο πύργο και υψώνεται σχεδόν τριώροφο μέχρι τον θόλο του καθολικού. Είναι στεγασμένο με μολύβι και στολίζεται στην κορυφή με ωραίο σιδερένιο σταυρό. Αρχικά είχε τέσσερις καμπάνες και δύο πολυτελέστατα ρολόγια. Όλα όμως εξαφανίσθηκαν το 1822 από τις ασιατικές ορδές.

Κάποτε μία από τις μεγαλύτερες καμπάνες ράγισε. Οι μοναχοί τη φόρτωσαν σ’ ένα βενετσιάνικο πλοίο και την έστειλαν στη Βενετία για να την ξαναχύσουν. Το πλοίο ταξιδεύοντας κχτυπήθηκε από ένα κουρσάρικο των πειρατών του Βαρβαρόσσα και κινδύνεψε να βουλιάξει. Οι ναύτες, στη δύσκολη εκείνη στιγμή, επικαλέστηκαν τη βοήθεια της Παναγίας Νεαμονίτισσας. Ύστερα έσπασαν ένα κομμάτι από την καμπάνα, το έ¬βαλαν για μπάλα μέσα στο κανόνι και χτύπησαν το εχθρικό πλοίο. Το χτύπημα ήταν καίριο και το πειρατικό βυθίστηκε.

Το βενετσιάνικο καράβι συνέχισε το ταξίδι κι έφθασε στον προορισμό του. ο καπετάνιος, από ευγνωμοσύνη για τη σωτηρία τους, έφτιαξε με δικά του έξοδα την καμπάνα και την πρόσφερε στην Παναγία. Λέγεται μάλιστα πώς η καμπάνα αυτή ήταν η πιο μελωδική άπ’ όλες.

Το ξύλο και το σκοινί.

Ένα χιώτικο καράβι, ταξιδεύοντας, συνάντησε μεγάλη θαλασσοταραχή. ο καπετάνιος, μπροστά στον κίνδυνο, φώναξε με τη θερμή νησιώτικη πίστη του:
- Παναγιά μου Νεαμονίτισσα, σώσε μας! και σου τάζω μια λαμπάδα τόσο ψηλή, όσο το κατάρτι του πλοίου!
Δεν πρόλαβε να τελειώσει τον λόγο του, και βλέπει πάνω στην αφρισμένη θάλασσα την ίδια τη Θεοτόκο, να κρατά στο χέρι ένα ξύλο κι ένα σκοινί. Ύστερα βυθίστηκε στο κύμα.

Αμέσως η τρικυμία κόπασε και το πλοίο προσορμίστηκε σώο στο λιμάνι. Εκεί, με μεγάλη τους έκπληξη, ανακάλυψαν στα ύφαλα του μία τρύπα. η τρύπα αυτή ήταν φραγμένη μ’ ένα κομμάτι ξύλο κι ένα κομμάτι σκοινί…

Το θαύμα της Παναγίας ήταν ολοφάνερο. Αμέσως ξεκίνησαν όλο το πλήρωμα γεμάτοι ευγνωμοσύνη για τη Νέα Μονή. Προσκύνησαν τη θαυματουργή εικόνα, πρόσφεραν το τάμα τους, μια πελώρια λαμπάδα, κι άφησαν στον εξωνάρθηκα το σωτήριο ξύλο και το σκοινί, τα οποία σώζονται εκεί μέχρι σήμερα.

Για την ίδια αιτία, καθώς λέγεται, υπάρχει στον εξω νάρθηκα κι ένα σφουγγάρι. Με τη χάρη της Νεαμονίτισσας το σφουγγάρι αυτό έφραξε τη σχισμή ενός ιστιοφόρου πλοίου, που κινδύνευε να καταποντιστεί.

Το μουλάρι.

Τον 17ο αιώνα, καθώς σημειώνουν ξένοι περιηγητές, η Νέα Μονή αριθμούσε 100 έως 150 μοναχούς, κι έμοιαζε με μικρή πόλη. Ανάλογος ήταν και ο αριθμός των υποζυγίων για τη μεταφορά των πολλών εισοδημάτων.

Κάποτε ένας προσκυνητής από τη Μυτιλήνη παρέδωσε στον βουρδουνάρη — επιστάτη των ζώων — της Νέας Μονής ένα φορτίο λάδι για το μοναστήρι. ο βουρδουνάρης φόρτωσε ένα μουλάρι και ξεκίνησε.

Οταν έφθασαν στο εκκλησάκι του αγίου Φανουρίου, σε μια κακοτοπιά, το ζώο παραπάτησε και γκρεμίστηκε στο βάραθρο μέχρι το ποτάμι. ο βουρδουνάρης, βέβαιος πως σκοτώθηκε, δεν ασχολήθηκε περισσότερο μαζί του. Διηγήθηκε όμως στους μοναχούς το θλιβερό επεισόδιο. Δεν πέρασε πολλή ώρα κι ακούστηκαν στην πύλη της μονής χτυπήματα και χλιμιντρίσματα. Τρέχει ο πορτάρης ν’ ανοίξει, και αντικρύζει το μουλάρι που είχε γκρεμιστεί. Το πιο θαυμαστό ήταν, πως είχε φορτωμένα στην πλάτη τα τουλούμια με το λάδι ακέραια. ο πορτάρης το έβαλε μέσα και το ξεφόρτωσε. Τότε όμως συνέβη το εξής παράδοξο. Το ζώο έπεσε αμέσως στη γη νεκρό. Είχε πια εκπληρώσει την αποστολή του.

Η ευλαβής δωρήτρια.

Κάποια ευλαβής χιώτισα, από το χωριό Καλιμασσιά, αφιέρωσε όλη την περιουσία της στη Νέα Μονή. Κάποτε όμως αρρώστησε και βρέθηκε σε μεγάλη οικονομική ανάγκη. Τότε οι συγγενείς της, αντί να τη βοηθήσουν, την εγκατέλειψαν και την πίκραιναν με λόγια σκληρά:
“Ας έρθει, της έλεγαν, να σε κοιτάξει η Νέα Μονή, αφού της έγραψες την περιουσία σου.
Εκείνη δεν έπαυε να προσεύχεται θερμά στην Παναγία ζητώντας τη βοήθεια της. Κι ένα βράδυ, μέσα στον πόνο και την απελπισία της, βλέπει στον ύπνο της μια γυναίκα. η γυναίκα αυτή την πλησίασε, την παρηγόρησε και μεταξύ των άλλων της είπε:
- Μη φοβάσαι. η ασθένεια σου θεραπεύτηκε. Πάρε αυτό το φλουρί και θα φροντίζω εγώ για σένα.
- Ποια είσαι; ρώτησε η άρρωστη.
- Είμαι η Νέα Μονή.
Με τα λόγια αυτά ξύπνησε η γυναίκα θεραπευμένη, κρατώντας στο δεξί της χέρι το φλουρί. Πήγε στο μοναστήρι, διηγήθηκε τ’ όνειρο της στον ηγούμενο Άνθιμο και του παρέδωσε το φλουρί, που της είχε χαρίσει η Παναγία.

Θαυμαστά γεγονότα.

Οταν το μοναστήρι μετατράπηκε σε γυναικείο, οί μοναχές έζησαν ορισμένα θαυμαστά γεγονότα:
Το 1959, τα μεσάνυχτα της 4ης Απριλίου, χτύπησαν χαρμόσυνα οί καμπάνες. Χτυπούσαν μόνες τους, ενώ συγχρόνως έβγαινε από την εκκλησία μία εκτυφλωτική λάμψη.

Αρκετές φορές κινούνται μόνα τους τα καντήλια μπροστά στη θαυματουργή εικόνα, και συχνά, ενώ οί μοναχές ψάλλουν στο αναλόγιο, ακούγονται βήματα στο ιερό, δυνατοί θόρυβοι και γλυκύτατες ψαλμωδίες. ακούγονται κυρίως όταν ψάλλεται η Θ’ ωδή, το «”Αξιον εστί» και οι χαιρετισμοί της Παναγίας.

Με τα θαυμαστά αυτά σημεία η Νεαμονίτισσα κάνει αισθητή την παρουσία της στο μοναστήρι και μεταδίδει χαρά και παρηγοριά στη μοναστική αδελφότητα.

Από το βιβλίο: Εμφανίσεις και θαύματα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ. Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής

Πηγή: Ορθόδοξη Πορεία

Η Παναγία με τα χίλια ονόματα

Την αποκαλούν Θεοτόκο, αλλά της έχουν δώσει πολυάριθμα προσωνύμια. «Η ονοματοδοσία γίνεται συνήθως ανάλογα με τον τόπο ή τον τρόπο που έχει γίνει η εικονογράφηση», λέει ο διδάκτωρ Θεολογίας Α. Καριώτογλου

Μητέρα, προστάτιδα, τιμώμενη, ιερό πρόσωπο. Η Παναγία κατέχει πρωταρχική θέση στην τιμή και στον σεβασμό των χριστιανών σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Της έχουν αφιερώσει μεγαλοπρεπείς εκκλησίες και ταπεινά ξωκλήσια. Την αποκαλούν Θεοτόκο, αλλά της έχουν δώσει και πολυάριθμα προσωνύμια. Σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, είτε νησιωτική είτε ηπειρωτική, απαντώνται εφευρετικά και παράξενα ονόματα της Παναγίας.

Ο διδάκτωρ Θεολογίας κ. Αλέξανδρος Καριώτογλου, ο οποίος διδάσκει ως επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας, δίνει την επιστημονική διάσταση για την πληθώρα των ονομάτων.

«Υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι με τους οποίους εκφράζονται τα ονόματα της Παναγίας. Ανάλογα με τον τόπο ή ανάλογα με τον τρόπο που έχει γίνει η εικονογράφηση». Οπως συμπληρώνει ο κ. Καριώτογλου, «μπορεί να υπάρχει και ένας τρίτος τρόπος ονοματοδοσίας, ανάλογα με τη σχέση του Χριστού με την Παναγία».

Ο κ. Καριώτογλου επισημαίνει συγκεκριμένα: «Εκτός από την Παναγία τη Γλυκοφιλούσα, που ο Χριστός αγγίζει το μάγουλο της μητέρας του, σε όλες τις άλλες παραστάσεις υπάρχει μια σχετική απόσταση, η οποία συμβολίζει την ισορροπημένη σχέση που πρέπει να έχει η μητέρα με το παιδί».

Μπορεί, βέβαια, η Θεομήτωρ να έχει εκατοντάδες χαρακτηρισμούς, όμως σε κάθε ναό, μέσα στο ιερό, υπάρχει πάντα η Παναγία η Πλατυτέρα των Ουρανών, όπου «απεικονίζεται με τα χέρια ανοιχτά και στη μέση της βρίσκεται η μορφή του Χριστού», σημειώνει ο κ. Καριώτογλου.

Από τις πιο γνωστές Παναγίες, που πήραν το όνομά τους ανάλογα με τη γεωγραφική θέση ή την τοποθεσία που βρίσκονται οι αντίστοιχες εκκλησίες, είναι οι εξής: η Παναγία η Κανάλα στην Κύθνο, η Παναγία Σουμελά, η Παναγία η Λιμνιά στη Λίμνη Ευβοίας, η Παναγία Κύκκου στην Κύπρο, η Παναγία η Ιεροσολυμίτισσα, η Παναγία η Αγιασώτισσα στην Αγιάσο του Ολύμπου και η Παναγία η Φοδελιώτισσα στο Φόδελε του Ηρακλείου Κρήτης.

Υπάρχουν, όμως, και άλλοι χαρακτηρισμοί που προσδιορίζουν το σημείο όπου βρίσκεται χτισμένος ο ναός, όπως: Παναγία Σπηλιανή, που βρίσκεται στο Πυθαγόρειο Σάμου αλλά και στη Νίσυρο, Παναγία Γκρεμιώτισσα που βρίσκεται στην Ιο, Παναγία Σαραντασκαλιώτισσα στον Μαραθόκαμπο Σάμου, Παναγία Θαλασσινή στην Ανδρο, που είναι χτισμένη σε βράχο μέσα στη θάλασσα, Παναγία η Κρεμαστή στην Ηλεία όπου η Μονή κρέμεται από έναν βράχο.

Τα προσωνύμια της Παναγίας, όμως, της αποδίδονται και ανάλογα με τον τρόπο που είναι ζωγραφισμένη η εικόνα της.

Οπως υπενθυμίζει ο κ. Καριώτογλου, η Παναγία αποκαλείται και Γλυκοφιλούσα, Ελεούσα, Βρεφοκρατούσα, Μεγαλομάτα, Θρηνούσα, Δεξιά ακόμα και Τριχερούσα. Η εικόνα της Παναγίας της Τριχερούσας βρίσκεται στη Μονή Χιλανδαρίου στο Αγιον Ορος. Η απεικόνιση της Παναγίας με τρία χέρια αποδίδεται στην εξής ιστορία: «Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός κρατώντας το κομμένο δεξί του χέρι, το οποίο του κόπηκε από τους εικονομάχους, παρακάλεσε την Παναγία να μη μείνει ανάπηρος. Χάρη σε θαύμα της Παναγίας συγκολλήθηκε το άκρο και εκείνος της αφιέρωσε ασημένιο ανάθημα σε σχήμα χεριού. Η θέση του στη συγκεκριμένη εικόνα το κάνει να φαίνεται σαν ένα τρίτο χέρι της Παναγίας».

Ακόμη μία εκδοχή για την απόδοση ενός προσωνυμίου στη Θεοτόκο είναι ο συσχετισμός της με γεγονότα ή φυσικά φαινόμενα.

Μια πολύ γνωστή Παναγία είναι η Φιδούσα (ή κατ' άλλους Φιδιώτισσα) στην Κεφαλονιά. Κάθε χρόνο, κοντά στον Δεκαπενταύγουστο, στο χωριό Μαρκόπουλο της Κεφαλονιάς εμφανίζονται και κυκλοφορούν στις εικόνες των ναών του χωριού μικρά και ακίνδυνα φίδια.

Επίσης, στη Σάμο υπάρχει το μοναστήρι της Παναγίας της Βροντιανής, που ονομάστηκε έτσι γιατί στο υψόμετρο που βρίσκεται φυσάει δυνατός άνεμος ο οποίος βροντάει.

Η Θαλασσομαχούσα
Ακόμη, στη Ζάκυνθο, στη Μονή Στροφάδων, βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας της Θαλασσομαχούσας. Σύμφωνα με την παράδοση, η εικόνα, που κάποτε εκλάπη, πάλεψε με τα κύματα και έφτασε στο Μοναστήρι χωρίς να καταστραφεί στη θάλασσα.

Σε άλλες περιπτώσεις η Παναγία ονομάζεται ανάλογα με την ημερομηνία που γιορτάζει. Ετσι, στη Σαντορίνη απαντάται η Παναγία η Τριτιανή που γιορτάζει την τρίτη ημέρα του Πάσχα και στη Σίφνο η Παναγία η Δεκαπεντούσα, που γιορτάζει το Δεκαπενταύγουστο.

«Η ύπαρξη αυτής της πλούσιας ονοματολογίας δεν σημαίνει απλώς μια συναισθηματική σχέση του λαού με την Παναγία, αλλά κυρίως το γεγονός ότι μέσα από αυτόν τον πλούτο των ονομάτων επισημαινόταν η σημασία του προσώπου για τη Σωτηρία του κόσμου: η Μαρία έγινε το σκεύος εκλογής για να γίνει ο Θεός άνθρωπος και να διασωθεί το ανθρώπινο γένος και ο κόσμος από τη φθορά του θανάτου. Αλλωστε, και η γιορτή της Κοίμησης αυτό ακριβώς συμβολίζει, την καταπάτηση του Θανάτου. Γι αυτό και τιμάται ως το Πάσχα του καλοκαιριού», καταλήγει ο κ. Καριώτογλου.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΒΟΝΑΤΣΟΥ

Πηγή: Εφημερίδα Έθνος

Εγκώμια ψαλλόμενα εις την Κοίμησιν της Υπεραγίας Θεοτόκου.

ΣΤΑΣΙΣ ΠΡΩΤΗ

Η ζωη εν τάφω κατετέθης, Αγνή
και Αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο,
την μετάστασιν δοξάζουσαι την σην.

Η ζωη πως θνήσκεις, πως και τάφω οικείς,
πως και θάνατον υπέστης Πανάμωμε,
τον αθάνατον γεννήσασα Χριστόν.

Μεγαλύνομέν Σε την Μητέρα Θεού,
και τιμώμεν την αγίαν Σου κοίμησιν,
ην υπέστης κατά νόμον των βροτών.

Μετά Μυροφόρων, των σεπτών γυναικών
και των θείων Αποστόλων Πανάχραντε,
την Σην κλίνην νυν κυκλούμεν νοερώς.

Η ωραία κάλλει, παρά πάντας βροτούς,
η την φύσιν του παντός ωραΐσασα,
τω Σω Τοκω πως κηδεύει ως νεκρά.

Και εκ γης μετέστης και ημών μηδαμώς,
των πιστών και ικετών Σου αφέστηκας,
αλλά σκέπεις και φυλάττεις νοερώς.

Ως φωτός λυχνία η επτάφωτος Συ,
φέγγεις τοις πιστοίς εις απάθειαν,
εκδιώκουσα παθών τον σκοτασμόν.

Της ζωής την πέτραν, την ακρότομον συ,
εκ νηδύος Σου Αγνή απεκύησας
και εξύφανας του κόσμου την ζωήν.

Επί γης κατήλθεν, ίνα σώση Αδάμ,
Ιησούς ο Ζωοδότης και ώκησεν,
ώσπερ πόλος εν τη μήτρα Σου αγνή.

Η ζωήν τεκούσα, πως οράται νεκρά,
εκπληττόμενοι οι Αγγελοι έλεγον,
πως δ' εν μνήματι εγκλείεται σμικρώ;

Νεκρωθέντα πάλαι, τον Αδάμ φθονερώς,
επανάγεις προς ζωήν, εν τω τόκω Σου,
και γαρ τέτοκας προάναρχον Θεόν.

Απλωθείσα τάφω συνηγάγω βροτούς,
πάντας τούς πιστούς εις προσκύνησιν,
ενώ τέθαψαι η θεία κιβωτός.

Δοξα Πατρί
Ανυμνούμεν Λογε, Σε τον πάντον Θεόν,
συν Πατρί και τω Αγίω Σου Πνεύματι
και δοξάζομεν τούς τρεις ένα Θεόν.

Και νυν
Μακαρίζομέν Σε Θεοτόκε Αγνή
και τιμώμεν την αγίαν Σου κοίμησιν,
ην κεκοίμησαι σαρκός άνευ φθοράς.

Η ζωη εν τάφω κατετέθης, Αγνή
και Αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο,
την μετάστασιν δοξάζουσαι την σην.



ΣΤΑΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ

Αξιόν εστι, μεγαλύνειν Σε την Θεοτόκον
την τιμιωτέραν των Χερουβίμ
και ενδοξοτέραν των Σεραφείμ.

Αξιον εστί, μεγαλύνειν Σε Παρθενομήτωρ,
την τον Θεόν Λογον χωρήσασαν,
εν αχράντω Σου γαστρί Παρθενικώς.

Υπνωσας Αγνή, εν θανάτω ως και ο Υιός Σου,
αλλά ως εξ ύπνου εξήγειρεν,
εκ του τάφου Σου τον άχραντον Ναόν.

Μύρον αληθώς, Συ υπάρχεις άχραντε Παρθένε,
ως τον κόσμον πάντα μυρίσασα,
τον μυρίπνοον γεννήσασα Χριστόν.

Ρείθρον της ζωής, η κυήσασα Θεού Σοφίαν,
την εμήν καρδίαν κατάρδευσον,
ξηρανθείσαν της κακίας τω αυχμώ.

Ομμα το γλυκύ, και Πανίερόν Σου Θεοτόκε,
προς τον Σον Υιόν ενατένισον,
όπως ίλεως γενήσεται ημίν.

Εδυς υπό γην, η λαμπρόφωτος χρυσή σελήνη,
και το θείον φως Σου κατηύγασε
κυκεώνας υπό γην τούς ζωφερούς.

Ως περιστερά, το κατάλευκον της παρθενίας
περιβεβλημένη Θεόνυμφε,
επετάσθη η Αγία Σου ψυχή.

Θείος Γαβριήλ, ως ποτέ εν Ναζαρέτ τη πόλει,
ήλθεν απαγγείλαι Σοι την ταφήν
και εν τω χωρίω Γεθσημανεί.

Εκλαιε πικρώς, η χορεία των Μυροφόρων,
ότε εν τω τάφω εώρακε,
Σε την άσπιλον μητέρα του Θεού.

Υμνοις και ωδαίς, εξοδίοις άδομέν Σοι, Κορη,
και την Σην ταφήν εκθειάζομεν,
οι τω τόκω σου σωθέντες των δεινών.

Δοξα Πατρί...
Αναρχε Θεε, συναΐδιε Λογε και Πνεύμα,
σκήπτρα Ορθοδόξων κραταίωσον,
κατά πολεμίων ως αγαθός.

Και νυν...
Τεξασα ζωήν Παναμώμητε Αγνή Παρθένε,
παύσον Εκκλησίας τα σκάνδαλα
και ειρήνευσον αυτήν ως Αγαθή.

Αξιόν εστι, μεγαλύνει Σε την Θεοτόκον
την τιμιωτέραν των Χερουβίμ
και ενδοξοτέραν των Σεραφείμ.



ΣΤΑΣΙΣ ΤΡΙΤΗ

Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη ταφή Σου προσφέρουσι Παρθένε.

Κατελθών ο Πετρος, εν τω Σω μνημείω, ευσχήμως Σε κηδεύει.

Μυροφόροι άμα, συν τοις Αποστόλοις, ύμνοις Σοι θρηνωδούσι.

Δεύρο πάσα κτίσις, ύμνους εξοδίους, οίσομεν τη Παρθένω.

Ως νεκράν και ζώσαν, συν Μυροφόροις πάντες υμνήσωμεν ενθέως.

Υπτιον ορώσα, η των αΰλων φύσις, αγγελικώς Σοι άδει.

Ω γλυκεία Μητηρ, Χριστού του Θεού Λογου, ευλόγησον τον κόσμον.

Θρήνον συν εκείνοις, προσάδουσι Παρθένε, γυναίκες Μυροφόροι.

Πως θάνατον υπέστης, η λυτρωσαμένη ημάς εκ της κατάρας.

Σώμα το ζωηφόρον και άχραντον κηδεύει, χορός των Αποστόλων.

Τον Αδάμ και Εύαν, ελευθερωσαμένη, πως και αυτή νυν θνήσκεις;

Ερραναν τον τάφον, γυναίκες της Παρθένου, αι Μυροφόροι μύρα.

Ουράνιαι δυνάμεις, εξέστησαν ορώσαι, Σε τάφω ηπλωμένην.

Ρανατε τον τάφον, Παρθέναι της Παρθένου, ω Μυροφόροι μύρα.

Ειρήνην Εκκλησία, λαώ Σου σωτηρίαν, δώρησαι Θεοτόκε.

Δοξα Πατρί...
Ω Τριάς Θεε μου, Πατήρ, Υιός και Πνεύμα ελέησον τον κόσμον.

Και νυν...
Τυχείν της του Υιού Σου, Παρθένε βασιλείας, αξίωσον σούς δούλους.

Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη ταφή Σου προσφέρουσι Παρθένε.


Πηγή: Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Βούλας

Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Απολυτίκιον

«Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας,
ἓν τὴ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὗ κατέλιπες Θεοτόκε, ,
Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, ,
μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, ,
καὶ ταὶς πρεσβείαις ταὶς σαὶς λυτρουμένη, ,
ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν».



Κοντάκιον

«Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον,
καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα,
τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν,
ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν,
ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον».

Απόστολοι εκ περάτων...

Αυτό πήγαν να χαλάσουν (εφημερίδα "Η Αλήθεια")

Aυτό πήγαν να χαλάσουν

Μια φωτογραφία ίσον χίλιες λέξεις. Ο Μητροπολίτης χωρίς καμία συνοδεία της... αυλής προσήλθε να συλλειτουργήσει με τον Πρόεδρο του Συνδέσμου Κληρικών, πατ. Γ. Κων/νου, στην εκκλησία του Αγ. Αιμιλιανού.
Ο δεύτερος σε ένδειξη σεβασμού τού φιλάει το χέρι και έτσι δίνεται και μια εξήγηση γιατί εσίγησε ο Σύνδεσμος στην επιστολή των αρχιερ. Επιτρόπων της αυλής συν όσων τους ακολούθησαν.
«Θέλησαν να προβοκάρουν αυτή ακριβώς τη συνάντηση», μάς έλεγε ο ιερέας «και δεν το πέτυχαν».
Τώρα απομένει να δούμε αν θα τους απαντήσει ο Σύνδεσμος ή αν θα τους αγνοήσει, κάτι που μάλλον είναι σοφότερο.

Εφημερίδα "Η Αλήθεια" www.alithia.gr/column.aspx?Columnsid=4

ΕΙΡΗΝΗ ΥΜIΝ (εφημερίδα "Πολίτης")

ΕΙΡΗΝΗ ΥΜIΝ
Ο ΑΓ. ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΕΦΕΡΕ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΝΑΟ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΚΛΗΡΙΚΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

Αργά ή γρήγορα κάπου θα συναντιόνταν.
Το Σαββατοκύριακο ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Χίου κ.κ. Διονύσιος χοροστάτησε στην Θεία Λειτουργία του Αγ. Αιμιλιανού στην Καλλιμασιά, στην οποία ιερέας είναι ο πρόεδρος του Συνδέσμου Κληρικών Χίου πατήρ Γ. Κωνσταντίνου.
Ωστόσο, όλα κύλησαν εντός πρωτοκόλλου και οι αποστάσεις διατηρήθηκαν μια και έκαστος παρέμεινε στις θέσεις του.
Οι παριστάμενοι ίσως περίμεναν κάποια κίνηση από μέρους του Σεβασμιότατου για να χαλαρώσει το τεταμένο κλίμα στους κόλπους της χιακης εκκλησίας, ωστόσο δεν ήλθε.
Στο Σύνδεσμο, από την άλλη, νιώθουν ικανοποίηση που ο κ.κ. Διονύσιος αποδέχθηκε την πρόσκληση και χοροστάτησε της λειτουργίας.
Αν αποδεχόταν και την πρόσκληση να παραβρεθεί στο γεύμα που ετοίμασε η εκκλησιαστική επιτροπή του Αγ. Αιμιαλιανού μετά τη Λειτουργία, ίσως κάτι να άλλαζε. «Μια άλλη φορά», απά ντησε ο Σεβασμιότατος αρνούμενος ευγενικά την πρόσκληση.
Το πρώτο βήμα έγινε. Μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλα.

Πηγή:

http://digital.politis-chios.gr/pdf.aspx?pdfname=editions/10082009/politis10082009_1.pdf

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ εξαρτάται από την άσκηση… κριτικής! (εφημερίδα "Πολίτης")

Στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Πολίτης της 5/8/2009 διαβάσαμε:

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ εξαρτάται από την άσκηση… κριτικής!

ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΙ ΕΠΟΠΤΕΣ ΒΑΛΛΟΥΝ ΕΥΘΕΩΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ
ΣΕ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΑ ΜΙΣΑ Μ.Μ.Ε.!

Επιχειρούν να κόψουν τη φόρα της συμμετοχής στα μέλη του συνδέσμου οι Αρχιερατικοί Επόπτες, που σε επίδειξη σκοταδισμού επέλεξαν και τις εφημερίδες που κοινοποίησαν την επιστολή τους, επιθυμώντες να μείνει ασχολίαστη!

Νέο λάδι στη φωτιά ρίχνουν μέσα στο Δεκαπενταύγουστο οι Αρχιερατικοί Επόπτες της Μητρόπολης, κίνηση που, κατά τους ίδιους, υπαγορεύτηκε από την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και έχει σκανδαλίσει το τοπικό ποίμνιο.
Με την επιστολή τους, που λειτουργεί ως έμμεση προειδοποίηση στα μέλη του Συνδέσμου, δηλώνουν την αφοσίωση και υποταγή τους στο Μητροπολίτη και εγείρουν θέμα παρεκτροπής α πό την «κανονική σχέση» για όσους διαφοροποιούνται ή ασκούν κριτική στο Σεβασμιώτατο.

Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να θέτουν ζήτημα «σωτηρίας της ψυχής» για τους διαφωνούντες ιερείς, την ώρα που σε επίδειξη πλήρους σκοταδισμού οι ίδιοι αποφάσισαν να κοινοποιήσουν την επιστολή τους μόνο σε αρεστά τοπικά Μ.Μ.Ε.. Να διευκρινιστεί ότι η συγκεκριμένη επιστολή έφτασε στον «π» από χέρια τρίτου, αφού, προφανώς, ο «π» δεν συγκαταλέγεται στα αρεστά τοπικά Μ.Μ.Ε. κατά τους Αρχιερατικούς.

Ακολουθεί η επιστολή...
http://digital.politis-chios.gr/pdf.aspx?pdfname=editions/05082009/politis05082009_6.pdf

«Ιερό» λάδι στη φωτιά (εφημερίδα "Η Αλήθεια")

ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΙ ΕΠΟΠΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ… ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ
«Ιερό» λάδι στη φωτιά
«ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΥΝΕΝΩΣΙΣ ΜΑΣ»
5/8/2009

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗΣ, Ο ΧΙΟΥ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ «ΑΝΤΑΡΤΕΣ»

Και ενώ όλα ήταν ήσυχα, έρχεται ξανά η εκκλησιαστική θύελλα εν μέσω καύσωνος και μάλιστα με σκοτσέζικη μέθοδο, μία κρύο - μία ζέστη…
Απ' τη μία εκδίδεται η τυπική ανακοίνωση λειτουργιών του Μητροπολίτη, όπου αρχής γενομένης απ' τον Άγιο Αιμιλιανό (εκκλησία της Καλλιμασιάς) φαίνεται ότι συλλειτουργεί με τον Πρόεδρο του Συνδέσμου (τον απέφευγε όπως ο διάβολος το λιβάνι…) αλλά και στη συνέχεια με όλα σχεδόν τα μέλη της διοίκησής του.
Απ’ την άλλη στην ιστοσελίδα chiosnews βλέπει το φως της δημοσιότητας η παρακάτω επιστολή των Αρχ. Εποπτών, που στην ουσία είναι το περιβάλλον του Μητροπολίτη με το άλλοθι κάποιων εξαιρέσεων.
Έτσι, λοιπόν, εν μέσω καύσωνος ρίχνεται πάλι «λάδι στη φωτιά» και μάλιστα με μία απάντηση ιεροπρεπή, βεβαίως... αλλά με επιχειρήματα (εκτός του ιερού σιέλου στο Μητροπολίτη) του τύπου «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν», αφού ο Ι. Σύνδεσμος ξεκαθάρισε ότι ασχολείται με υπαρκτά προβλήματα των μελών του, που στην ουσία τους στερούνται (με την ένοχη σιωπή όλης της τοπικής πολιτικής ηγεσίας πλην του Δημάρχου Χίου, που κάνουν τα κορόιδα χωρίς να παίρνουν θέση) το δικαίωμα του συνδικαλισμού, κατοχυρωμένο απ' το σύνταγμα, που, θέλουν δε θέλουν κάποιοι, είναι πάνω απ' όλους και όλα.
Αναλυτικά, στην επίμαχη επιστολή που κάνει πλέον και τυπικά δύο κομμάτια την τοπική εκκλησία σημειώνονται τα εξής:
«Εμείς, οι Αρχιερατικοί Επόπται της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου, Ψαρών και Οινουσσών, έχοντες συναίσθησιν των πνευματικών και διοικητικών ευθυνών και υποχρεώσεών μας, εξ αφορμής της δημιουργηθείσης εκκλησιαστικής καταστάσεως, η οποία κορυφώθηκε, αστηρίκτως και ως μη ώφειλε, εις το Σεπτόν πρόσωπον του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χίου κ.κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ, μετά από πολλήν περίσκεψιν δύο συνεδριάσεων, κατελήξαμεν ομόφωνα εις τα εξής:
1. Τονίζομε την υπακοήν, τον σεβασμόν και την αγάπην μας προς τον Ποιμενάρχην μας, τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ.κ. ΔΙΟΝΥΣΙΟΝ, ο οποίος, επί τριάκοντα συναπτά έτη, εκδαπανάται εις την υπηρεσίαν του λαού της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, με έργο πολυμερές και πλουσιώτατον, πανταχόθεν αναγνωριζόμενον, ως και την, εξ ολοκλήρου, αφοσίωσίν μας εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν, στοιχεία άνευ των οποίων δεν είναι δυνατή και υπαρκτή η παρουσία και λειτουργία μας ως Κληρικών.
2. Σύνδεσμός μας είναι η περί την Αγίαν Τράπεζαν συνένωσίς μας και συμμετοχή μας εις την αναίμακτον Θυσίαν του Θεανθρώπου Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Κάθε διαφοροποίησις ή κριτική Κληρικού προς τον Σεβ. Μητροπολίτην, παρεκτός θέματος πίστεως, πολλώ μάλλον όταν γίνεται δημοσία, θέτει αυτόν εκτός της κανονικής σχέσεως, ως η Αγία Γραφή, οι Ιεροί Κανόνες και οι Πατέρες της Εκκλησίας ορίζουν και υπεύθυνον όχι μόνον δια την Ιερωσύνην του, αλλά και δια την σωτηρία των ψυχών, που του ενεπιστεύθη ο Θεός, και της ψυχής του.
3. Πιστεύομε και προβάλλομε, ότι, ως Κληρικοί, έχουμε κυρίως πνευματικά δικαιώματα και υποχρεώσεις έναντι της Εκκλησίας, των πιστών και των εαυτών μας. Ως Κληρικοί είμεθα στρατευμένοι εις την υπηρεσίαν της Εκκλησίας, υπό την άδειαν και ευλογίαν του Σεβ. Μητροπολίτου μας, άνευ της οποίας και η Ιερωσύνη μας καθίσταται ανενεργός.
4. Η ενέργειά μας αυτή υπαγορεύθη από την αγωνίαν μας εκ της διαμορφωθείσης καταστάσεως η οποία επλήγωσε τον πιστόν λαόν της Χίου και προκάλεσε τον σκανδαλισμόν του.
Καλούμε και προσκαλούμε, με αγάπη Χριστού, όλους τους αγαπητούς Συμπρεσβυτέρους, εν ενεργεία και συνταξιοδοτήσει, εις μιαν, υπό τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην μας, αγίαν ενότητά μας, - του οποίου σημειωτέον μόνο η Μνημόνευσις του Ονόματος εις τας Ιεράς Ακολουθίας δεν είναι αρκετή, άνευ της ουσιαστικής μετ' αυτού σχέσεως-, ώστε σύμψυχοι να εργαζώμεθα εν τω κόσμω προς δόξαν Χριστού και σωτηρία ψυχών, «υπέρ ων Χριστός απέθανεν».

Οι Αρχιερατικοί επόπται
Πρωτοπρ. Οικουμ. Θρ. Δημήτριος Κ. Γεόμελος
Γεν. Αρχιερ. Επίτροπος - Αρχιερ. Επόπτης πόλεως Χίου

Αρχμ. Οικ. Θρ. Γεώργιος Κ. Λιαδής
Αρχιερατικός Επόπτης Βροντάδου

Αρχιμ. Διονύσιος Κ. Παπανικολάου
Αρχιερατικός Επόπτης Κουρουνίων

Πρωτοπρ. Στυλιανός Μ. Μανώλης
Αρχιερατικός Επόπτης Βολισσού

Πρωτοπρ. Μιχαήλ Β. Στεφανιώρος
Αρχιερατικός Επόπτης Νενήτων

Πρωτοπρ. Γεώργιος Ι. Πουλιάς
Αρχιερατικός Επόπτης Κάμπου

Πρωτοπρ. Γεώργιος Εμμ. Τζιώτης
Αρχιερατικός Επόπτης Πυργίου

Πρωτοπρ. Ιωάννης Ν. Τσιμούνης
Αρχιερατικός Επόπτης Χαλκειού

Πρωτοπρ. Γεώργιος Ευάγγ. Τσαπέλας
Αρχιερατικός Επόπτης Καρδαμύλων

Πηγή: www.alithia.gr/article.aspx?ArticleID=1662

Το θεολογικό νόημα της Μεταμορφώσεως του Χριστού (Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου)

Η θεολογία της εορτής της Μεταμορφώσεως του Χριστού πάντοτε με συγκινούσε, μαζί με την θεολογία της εορτής της Αναστάσεως και της Πεντηκοστής. Διαβάζοντας κανείς και αυτά ακόμη τα τροπάρια της εορτής της Μεταμορφώσεως, αισθάνεται ότι εκείνοι που τα συνέγραψαν είχαν εμπειρία του ακτίστου φωτός της θεότητος, το οποίο εκπορεύεται από το Σώμα του Χριστού.

Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, ιδιαιτέρως όμως ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο αγιορείτης αυτός άγιος, όχι μόνο είδε το άκτιστο φως της θεότητος, αλλά και ανέπτυξε θεολογικά αυτό το μεγάλο γεγονός και στην συνέχεια εντόπισε την διαφορά μεταξύ της στοχαστικής θεολογίας και της ησυχαστικής θεολογίας. Η στοχαστική θεολογία συνδέεται με την μεταφυσική, ενώ η ησυχαστική θεολογία συνδέεται με την κάθαρση της καρδιάς και τον φωτισμό του νού. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η διαφορά μεταξύ δυτικής και ορθοδόξου θεολογίας καί, βεβαίως, η διαφορά μεταξύ των στοχαστών - μεταφυσικών και των ορθοδόξων ησυχαστών Πατέρων.

Η θεωρία του ακτίστου φωτός, κατά την διδασκαλία της Εκκλησίας, είναι μέθεξη της Βασιλείας του Θεού, και βεβαίως γνωρίζουμε ότι άλλο είναι το βασίλειο του Θεού, που είναι ολόκληρη η δημιουργία, η κτίση, και άλλο είναι η Βασιλεία του Θεού που είναι η άκτιστη χάρη και ενέργεια του Θεού, η οποία είναι ενυπόστατη, αφού “ενεργών ο κεχρημένος τη ενεργεία ήτοι η υπόστασις” (άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός). Η μετοχή της βασιλείας του Θεού είναι η κατά διαφόρους βαθμούς μέθεξη και κοινωνία μας με την Χάρη του Θεού, της οποίας γευόμαστε ως μέλη όχι του λεγομένου μυστικού αλλά του πραγματικού Σώματος του Χριστού.

Όταν ο άνθρωπος μετέχη της ακτίστου δόξης του Θεού, τότε δοξάζεται, κατά την ομολογία του Αποστόλου Παύλου “είτε δοξάζεται έν μέλος, συγχαίρει πάντα τα μέλη” (Α' Κορ. ιβ', 26), διότι ο δοξασμός ενός μέλους της Εκκλησίας έχει συνέπειες σε όλους τους ανθρώπους. Για παράδειγμα, ο Προφήτης Μωϋσής δοξάστηκε, εισήλθε στον θείο γνόφο, και στην συνέχεια καθοδήγησε τον λαό με τους νόμους, τις συμβουλές και την όλη του αναστροφή.

Με αυτές τις προϋποθέσεις αντιλαμβανόμαστε ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορούμε να μιλούμε για στρατευομένη και θριαμβεύουσα Εκκλησία, με την έννοια ότι όσοι ζουν βιολογικά ανήκουν στο στράτευμα της Εκκλησίας και όσοι κοιμώνται εισέρχονται στον θείο δοξασμό, δηλαδή συμμετέχουν στον θρίαμβο του Χριστού. Και αυτό γιατί κάθε άγιος που φθάνει στην θεωρία της δόξης του Θεού, και επομένως δοξάζεται, οπωσδήποτε συμμετέχει από τώρα στον θρίαμβο του Χριστού. Καίτοι βρίσκεται στην βιολογική ζωή, εν τούτοις συμμετέχει στην θριαμβεύουσα Εκκλησία. Αν διαβάση κανείς κείμενα του αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, θα δη αυτήν την αλήθεια να διατυπώνεται με θεολογικό και εμπειρικό τρόπο.

Επίσης πρέπει να λεχθή ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία δίνουμε μεγάλη σημασία στην μεθοδολογία η οποία οδηγεί στον δοξασμό και στην μετοχή του θριάμβου του Χριστού επάνω στον θάνατο. Και αυτό γιατί μια λανθασμένη μεθοδολογία, για παράδειγμα η μεταφυσική που συνδέεται με την φαντασία, και η ηθικολογία που συνδέεται με εξωτερικές ανθρωποκεντρικές διατάξεις, δεν οδηγεί στην θέα του ακτίστου φωτός και στην σωτηρία του ανθρώπου. Και αυτό είναι σημαντικό, γιατί η μετοχή της Βασιλείας του Θεού, δηλαδή του ακτίστου φωτός στο μέλλον, δεν μπορεί να πραγματοποιηθή, αν ο άνθρωπος δεν έχει από τώρα προετοιμασθή κατάλληλα για τον σκοπό αυτό και δεν έχει γευθή ακτίνες αυτής της δόξης. Οπότε, μέσα από την κάθαρση της καρδιάς, την νοερά προσευχή, που είναι ένδειξη του φωτισμού του νοός, μπορεί ο άνθρωπος να μετάσχη στην δόξα του Θεού.

Στο σημείο αυτό βρίσκεται και η αξία του ορθοδόξου μοναχισμού, ο οποίος διατηρεί ανόθευτη την ορθόδοξη μεθοδολογία, η οποία οδηγεί στην θέωση, που είναι ο σκοπός του ανθρώπου. Έξω από αυτήν την ορθόδοξη μεθοδολογία επικρατεί η εκκοσμίκευση της πίστεως και της χριστιανικής ζωής.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς σε όλα τα έργα του ομιλεί για την ορθόδοξη αυτή μέθοδο. Σε ένα κείμενό του γράφει ότι χρειάζεται αληθινή πίστη, γιατί η αλλοίωση της πίστεως δεν οδηγεί στην εκπλήρωση του σκοπού της υπάρξεως του ανθρώπου. “Πιστεύοντες δέ, ως εδιδάχθημεν παρά των υπό του Χριστού φωτισθέντων”. Κάνει λόγο για φωτισμένους Πατέρας, για υπακοή σε αυτούς και για διαφύλαξη της πίστεως. Δεν αρκεί όμως αυτό, αλλά χρειάζεται και πορεία προς την προσωπική βίωση του ακτίστου φωτός: “οδεύσωμεν προς την λάμψιν του φωτός εκείνου”. Δεν πρόκειται για μια πολυτέλεια στην πνευματική ζωή, αλλά για τον αυθεντικό σκοπό της υπάρξεώς μας. Για τον σκοπό αυτόν απαιτείται κάθαρση της διανοίας από τους γηίνους μολυσμούς, με την περιφρόνηση κάθε πράγματος που είναι τερπνό και ωραίο, αλλά όμως δεν είναι μόνιμο. “Το όμμα της διανοίας των γηίνων μολυσμών εκκαθάρωμεν, πάν περιφρονούντες τερπνόν και περικαλές, ό μη μόνιμον”. Το τερπνόν που δεν είναι μόνιμο είναι η ηδονή που προκαλεί οδύνη και “τή ψυχή περιβάλλει τον δυσειδή χιτώνα της αμαρτίας”. Γι’ αυτό ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς σαφώς υποστηρίζει ότι απαλλασσόμαστε από το πυρ της κολάσεως “ελλάμψει και επιγνώσει του αΰλου και αϊδίου φωτός της του Κυρίου Μεταμορφώσεως”.

Η θεολογία της Μεταμορφώσεως συνδέεται αναπόσπαστα με την μέθοδο που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε για την βίωση αυτού του μεγάλου φωτός, η ορθόδοξη πίστη συνδέεται με τον ορθόδοξο ησυχασμό, γιατί όταν το ένα αποσυνδέεται από το άλλο, τότε καταλήγουμε ή στην μεταφυσική ή στην εξωτερική καθηκοντολογία, που δεν σώζουν τον άνθρωπο.

Πολλές φορές σκέπτομαι ότι εμείς οι σύγχρονοι Χριστιανοί ψάλλουμε τα ωραία τροπάρια της Μεταμορφώσως του Χριστού και μάλιστα το απολυτίκιο της εορτής, παρακαλούμε τον Θεό: “λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς το φως σου το αΐδιον” ή προσευχόμαστε με την ευχή της πρώτης ώρας “σημειωθήτω εφ’ ημάς το φως του προσώπου σου ίνα εν αυτώ οψώμεθα φως το απρόσιτον”, αλλά η όλη εκκλησιαστική μας ζωή κινείται σε μια τροχιά εκτός της πορείας προς την θέα του ακτίστου φωτός. Υφίσταται, δηλαδή, μια κρίση ταυτότητος των μελών της Εκκλησίας, όταν δεν συντονίζονται στην βίωση της καθαρτικής, φωτιστικής και θεοποιού ενεργείας του Θεού.

Η σύγχρονη επιστήμη θαμπώνει τον άνθρωπο, επειδή κάνει λόγο για “χαρτογράφηση του γενετικού κώδικα”, για “αποκωδικοποίηση του γενετικού κώδικα”, ώστε να θεραπευθούν πολλές ασθένειες και να γίνη παράταση - επιμήκυνση της βιολογικής ζωής και όμως παραγνωρίζεται ότι η μεγαλύτερη ασθένεια του ανθρώπου είναι ο θάνατος, ο οποίος καταργείται μόνον με την μετοχή στην δόξα του Χριστού. Λησμονείται επίσης ότι ο πραγματικός γενετικός κώδικας, το πνευματικό άαα του ανθρώπου είναι το καθ’ ομοίωση, η θέωση που είναι ο αρχικός σκοπός της δημιουργίας του ανθρώπου και όσο δεν εκπληρώνεται αυτός ο σκοπός τόσο ο άνθρωπος παραμένει κενός. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ημέρα που κοινοποιήθηκε η ανακάλυψη για την αποκωδικοποίηση του γενετικού κώδικα (27 Ιουνίου 2000) μια εφημερίδα (Ελευθεροτυπία) έγραψε: “η ταυτότητα (τής ζωής) ευρέθη, το νόημα αναζητείται...”. Όταν ο άνθρωπος δεν βρη το νόημα της ζωής, τότε η ζωή του είναι μια τραγωδία.

Η ανθρώπινη επιστήμη, όταν δεν νοηματοδοτείται από το φως του Θεού, γίνεται καταστροφή για τον άνθρωπο. Απτό παράδειγμα είναι αυτό που συνέβη στις 6 Αυγούστου του έτους 1945 στην Χιροσίμα. Ενώ η Εκκλησία εόρταζε την Μεταμόρφωση του Χριστού και υμνούσε το φως της θεότητος του Χριστού που σκορπά ειρήνη, χαρά και προσφέρει στον άνθρωπο την υπέρβαση του θανάτου, στην Χιροσίμα έλαμψε ένα άλλο φώς, το φως του συγχρόνου ανθρώπου, η ατομική βόμβα, που δημιούργησε καταστροφή, πόνο, θλίψη, θάνατο. Δύο φώτα, το κτιστό και το άκτιστο, δύο διαφορετικοί κόσμοι με αντίθετα αποτελέσματα.

Η Μεταμόρφωση του Χριστού σε συνδυασμό με τον Σταυρό και την Ανάσταση του Χριστού, καθώς επίσης και με την μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής, κατά την οποία οι Μαθητές έγιναν μέλη του Σώματος του Χριστού, δείχνουν τον σκοπό και το νόημα της υπάρξεως του ανθρώπου. Δυστυχώς εμείς παραμένουμε μακρυά από την Μεταμόρφωση του Χριστού, και ζούμε μέσα στην παραμόρφωση της εικόνος μας. Απομακρυνόμαστε από την πορεία προς την θέωση και κατατριβόμαστε σε πορεία προς την απανθρωποποίηση. Ψάλλουμε τα τροπάρια της Μεταμορφώσεως του Χριστού και μέσα στην ψυχή μας ζούμε την τραγικότητα της πτωτικής καταστάσεως.

“...Χριστέ ο Θεός,... λάμψον και ημίν τοις αμαρτωλοίς το φως του το αΐδιον πρεσβείαις της Θεοτόκου φωτοδότα δόξα σοι”.

Πηγή: www.parembasis.gr/2001/01_07_01.htm

"Είναι δυνατόν το Σώμα & Αίμα του Κυρίου να μας μολύνει;"

Γράφει η Romfea.gr:
Μια πνευματική εγκύκλιο με πολλά μηνύματα εξέδωσε ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, σχετικά με την εξάπλωση του ιού της γρίπης των χοίρων και τα μυστήρια της εκκλησία μας.

Η εγκύκλιος του Μητροπολίτης Μεσογαίας, προς τον ευσεβή λαό της Μητροπόλεως έχεις ως εξής:

Αγαπητοί μου αδελφοί,
Πρόσφατα, με αφορμή την ενσκήψασα πανδημία της γρίππης των χοίρων, ανεφύη, ως μη ώφειλε, και το θέμα του ενδεχομένου της μεταδόσεως ασθενειών μέσω της Θείας Κοινωνίας.
Δυστυχώς, συχνά με διάλεκτο ασεβή, ύφος ειρωνικό και επιχειρηματολογία όχι καλοπροαίρετη, έγινε ακόμη μια προσπάθεια αποδόμησης της πίστης μας σε μέρες που δεν μας έχει μείνει κανένα άλλο στήριγμα να κρατηθούμε.
Με την ευκαιρία λοιπόν αυτήν, θεωρώ πως καλό θα ήταν να πούμε κάποιες αλήθειες, αναγκαίες για να περισωθεί ο πολύτιμος θησαυρός της πίστης μέσα μας.
Η Εκκλησία μας δυό χιλιάδες χρόνια μεταδίδει τη χάρι των μυστηρίων της με τον γνωστό τόσο ανθρώπινο και ταυτόχρονα ευλογημένο τρόπο προς «ίασιν και θεραπείαν ψυχής και σώματος».
Ποτέ δεν προβληματίστηκε με τη σύγχρονη λογική της ασεβούς αμφισβήτησης, αλλά καθημερινά ζει με την εμπειρία της επιβεβαίωσης ενός μεγάλου θαύματος. Είναι δυνατόν η κοινωνία του Θεού να γίνει αιτία ασθένειας η παραμικρής βλάβης;
Είναι δυνατόν το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και Θεού μας να μολύνει το σώμα και το αίμα μας; Είναι δυνατόν καθημερινή εμπειρία δυό χιλιάδων χρόνων να συντριβεί από τον ορθολογισμό και την ψυχρή ρηχότητα της εποχής μας;
Από αιώνες μεταλαμβάνουν οι πιστοί, υγιείς και ασθενείς, από το ίδιο άγιο ποτήριο και από την ίδια αγία λαβίδα, που ποτέ δεν πλένουμε, που ποτέ δεν απολυμαίνουμε, και ποτέ δεν παρατηρήθηκε κάτι.
Οι ιερείς των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, ακόμη και των λοιμωδών, μεταλαμβάνουν τους πιστούς και με ευλάβεια καταλύουν τη Θεία Κοινωνία και μακροζωούν.
Η Θεία Κοινωνία είναι ο,τι ιερώτερο ως Εκκλησία και άνθρωποι έχουμε, το μεγαλύτερο φάρμακο ψυχής και σώματος. Αυτό είναι και διδασκαλία και εμπειρία της Εκκλησίας μας.
Όσοι δυσπιστούν στο θαύμα της Αναστάσεως του Κυρίου, όσοι ειρωνεύονται την εκ παρθένου γέννησή Του, όσοι αρνούνται την ευωδία των αγίων λειψάνων, όσοι περιφρονούν τα ιερά και όσια, όσοι βυσσοδομούν κατά της Εκκλησίας μας, όσοι ζητούν να εξαφανίσουν και το ελάχιστο ίχνος πίστης από τις ψυχές μας φυσικό είναι να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να προσβάλουν και το ιερώτατο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Το γεγονός ότι οι Αγγλικανοί και οι Καθολικοί αποφάσισαν, για προληπτικούς λόγους, τη διακοπή της μετάδοσης της θείας κοινωνίας στην Αγγλία και τη Νέα Ζηλανδία αντίστοιχα, αν αληθεύει, δεν φανερώνει, όπως μερικοί υποστηρίζουν, σύνεση και ελευθερία, αλλά καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την τεράστια απόσταση της Εκκλησίας μας, που είναι Eυχαριστιακή στη θεολογία και ζωή της, που ζει, πιστεύει και κηρύττει το Μυστήριο, από τις υπόλοιπες χριστιανικές ομάδες, που έμμεσα ομολογούν την απουσία της χάριτος και των σημείων του Θεού από τα λεγόμενα μυστήριά τους και την απώλεια της εκκλησιαστικής ταυτότητάς τους. Ζωή χωρίς Μυστήριο μοιάζει με σοβαρή ασθένεια χωρίς φάρμακο.
Δυστυχώς, το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι ο ιός της γρίπης -όπως διατείνονται τα ΜΜΕ- ούτε ο ιός του παγκόσμιου πανικού -όπως υποστηρίζουν οι ιατρικοί σύλλογοι- αλλά ο ιός της ασεβείας και το μικρόβιο της ολιγοπιστίας.
Και το καλύτερο εμβόλιο είναι η «μετά καθαρού συνειδότος» και «ακατάκριτος» συχνή συμμετοχή μας στο μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Η απάντησή μας στην ανίερη αυτή πρόκληση των ημερών είναι η δική μας ζωή.
Καλό θα είναι οι πνευματικοί μας, μετά διακρίσεως, όπου κρίνουν ότι δεν υπάρχουν πνευματικά κωλύματα, να προτρέπουν τους πιστούς να μεταλαμβάνουν συχνότερα τούτες τις δύσκολες μέρες, όσοι δε έχουμε την ευλογία τους να προσερχόμαστε συχνά στο ποτήριο της ζωής, πάντοτε όμως «μετά φόβου Θεού, πολλής πίστεως και ειλικρινούς αγάπης».

Πηγή: www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2876&Itemid=2