Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κοινωνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κοινωνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2016

Μεταναστευτικό


 

   Εξακολουθούμε - όπως παντα- να βλέπουμε το μεταναστευτικό πρόβλημα ως πολιτικό - ιδεολογικό.
Οι αριστεροί, πιο διεθνιστές, ανοίγουν τα σύνορα, περάστε ελεύθερα όλοι της γης οι κολασμένοι να σωθείτε (;) στην Ελλάδα μας (που δε μπορεί να σώσει τον εαυτό της), "πατρίδα των ανθρώπων είναι η γη" και τα ρέστα.
   Ο λαός βλέπει δυστυχισμένους νέους, γέρους και παιδιά να περπατάνε στους δρόμους σε άθλιες συνθήκες, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο...
   Βλέπουμε ακόμη τους πρόσφυγες, ή μετανάστες ή ότι άλλο είναι ο καθένας να δηλώνουν ακριβώς που θέλουν να πάνε! Άλλος Γερμανία, άλλος Σουηδία, άλλος Δανία κλπ...
 
Αρνούμαι να δεχθώ το  συνωμοσιολογικό σχέδιο Ισλαμοποίησης της Ευρώπης. Θεωρώ ότι ακόμα κι εμένα αν μου πουν ότι θα πάω π.χ. στην Αυστραλία ή στον Καναδά όπου θα  έχω καλή δουλειά και ποιότητα ζωής, θα πάω. Ομοίως, λοιπόν, και οι μετανάστες. Οι πρόσφυγες, έτσι κι αλλιώς, τρέχουν να σωθούν από τη σφαγή.

Προσωπικά, νομίζω ότι όλα στη ζωή έχουν μια λογική. Όταν χαθεί αυτή, το παιχνίδι έχει τελειώσει.Κι όταν λέω έχει τελειώσει, εννοώ ότι θα συμβούν ανθρωπιστικές, ή εθνικές τραγωδίες κάθε είδους. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι εμείς αδιαφορούμε εντελώς για την πατρίδα και το λαό μας και σπεύδουμε να είμαστε αλληλέγγυοι με κάθε τρόπο. Ακόμα κι έτσι, η Ελλάδα μπορεί να δεχθεί ένα συγκεκριμένο αριθμό ανθρώπων που δύναται να τους προσφέρει βοήθεια. Μετά θα πεθαίνουν ομαδικά στους δρόμους, ακριβώς λόγω της υποτιθέμενης αλληλεγγύης που θέλαμε να δείξουμε... Για πρακτικούς καθαρά λόγους.

Γι αυτό, πρέπει να σταματήσει η ανεξέλεγκτη, αυθόρμητη εισβολή. Το δόγμα: "μπαίνω σε ένα φουσκωτό κι όπου με βγάλει"! Είναι αναγκαίο να πάψει η ιδέα ότι όλη η Ασία και η Αφρική θα καταλήξει εύκολα στην Ευρώπη, πολύ περισσότερο στην Ελλάδα. Έπρεπε, λοιπόν, να υπάρχουν χώροι που να φιλοξενούνται οι πρόσφυγες  και με αργούς ρυθμούς, κατόπιν σχολαστικής εξέτασης των ίδιων και των αναγκών να προωθούνται, εάν και εφόσον έχουν το δικαίωμα αυτό. Οικονομικοί μετανάστες δεν θα πρέπει να γίνονται αποδεκτοί, όπως ακριβώς δε θα γίνει δεκτός ένας άστεγος Έλληνας, ή Ισπανός, ή Γερμανός που θα μπει παράνομα στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Αυστραλία.

Δεν το έκανε η Ελλάδα αυτό. Το κάνει τώρα η Ευρώπη, κλείνοντας τα σύνορα στα Σκόπια. Καθυστερεί τη διελευση, ελπίζοντας ότι θα αποθαρρυνθούν οι νέες μεταναστευτικές ροές.

Το ξαναλέω. Δεν έχει σημασία αν είναι κανείς δεξιός ή αριστερός, φασίστας  ή ανθρωπιστής. Είναι παράλογο όλο αυτό που γίνεται. Και παράλογα δεν υπάρχουν στη φύση. Απλά αυτοκαταστρέφονται .

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

Αυτό το δημοσίευμα με τρομάζει...


Σε μια πρώτη φάση, παραπέμπει σε συνομωσιολογία κατά των γκέι, που λυμαίνονται την Ελληνική TV και επομένως και τα μηνύματα που αυτή περνάει στο λαό.
Το άρθρο απλά αναφέρει, βέβαια, Ελληνικές σειρές με γκει πρωταγωνιστές.
Όμως το ρήμα "εξουσιάζουν" παραπέμπει στο ότι έλέγχουν, κάνουν ό,τι θέλουν, διοικούν.

Το επόμενο βήμα είναι να γεννηθεί τυφλή αντίδραση στην υποτιθέμενη συνομωσία των γκει που απειλεί την κοινωνία μας...

Κάπου λέει, λοιπόν, η εφημερίδα ότι
"Οι γονείς με όλα αυτά που βλέπουν αγχώνονται, ιδίως όσοι έχουν μικρά παιδιά, γιατί το θέμα των γκέι παρουσιάζεται κατά κόρον στην τι-βι ακόμη και το μεσημέρι επειδή είναι γαργαλιστικό και πουλάει και εκείνοι καλούνται να το εξηγήσουν χωρίς να είναι ψυχολόγοι…"

Άρα, εκεί είναι το πρόβλημα. Απευθύνομαι στους στενοκέφαλους ηθικολόγους που διαμαρτύρονται και τους λέω ότι εφόσον το θέμα " πουλάει", το πρόβλημα το έχουν τα κανάλια που στο όνομα του κέρδους προβάλλουν το οτιδήποτε και όχι οι γκέι. Ακόμη τους λέω ότι εφόσον "πουλάει", η κοινωνία στην πλειοψηφία της αρέσκεται να το παρακολουθεί.

Ύστερα απευθύνομαι σε κάθε σκεπτόμενο και ρωτάω. Πότε, επιτέλους, θα μιλήσουμε σοβαρά , επιστημονικά, χωρίς ηθικιστικές ανοησίες, δογματισμούς κλπ για το φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας; Τότε και μόνο τότε θα μπορούν οι γονείς να ησυχάσουν.
Όταν τα παιδιά τους ξέρουν τι τους γίνεται.
Όχι με το να κρύβουν το φαινόμενο κάτω απ το χαλί, ώσπου να το βρουν έκπληκτοι ξαφνικά μπροστά τους!
Ορίστε και το άρθρο:
http://www.adesmeytos.gr/news.php?aid=1405

Σάββατο 27 Ιουνίου 2009

Το όγδοο λάθος...

Στην προηγούμενη ανάρτηση ανέφερα 7 σφάλματα που αποτελούν αιτία της κακοδαιμονίας που κυνηγάει τον Έλληνα gay και δεν τον αφήνει να απολαύσει μια πιο ποιοτική ζωή, την οποία επιθυμεί και απαιτεί να έχει από την πολιτεία και τους θεσμούς.

Ένα πρόσφατο γεγονός, μου θύμησε ένα ακόμα αίτιο του κακού μας του καιρού.
Δεν πάνε πολλές μέρες, που μίλαγα με ένα παιδί από το Κορωπί.
Τα είχαμε βρει όλα. Έμενε μόνο να κανονιστεί η συνάντηση.
Χώρο δεν είχε, οπότε μόνο αν ερχόταν σε μένα.
Όμως, εκεί διαπίστωσα το κορυφαίο!
Ο τύπος ήταν 34 ετών, οδηγούσε, ειχε αυτοκίνητο, όμως
δεν ήξερε να έρθει στην περιοχή μου!!!
-Μα που μένω ρε άνθρωπε στο Πεκίνο; Μένεις Κορωπί - Μένω Αθήνα!
Η λέξη χάρτης σου λέει κάτι;
Καμία απάντηση...
-Η λέξη GPS έστω;
Να σου πω την οδό να τη βρεις στο χάρτη; www.ploigos.gr, www.youdrive.gr, google maps, δορυφόροι, κάμερες, κέρατα, 666, τίποτα; χαμπάρι;

-Κοίτα να δεις, κάποτε είχα έρθει στην περιοχή σου, αλλά δέ θυμάμαι πια πως έρχομαι(!!!) απάντησε... Αν μπορούσες να μου πεις κανένα μαγαζί εκεί ίσως θυμηθώ...

Η επόμενη κίνηση ήταν να τον κάνω block. Block στο κεφάλι! Τέλος!

Το κακό της υπόθεσης, είναι ότι δεν είναι ο μόνος.
Κανένα μήνα πριν, ένας λογιστής 28 ετών από Καλλιθέα, είχε το ίδιο πρόβλημα.
Οδηγούσε απο 18 ετών, κι όμως δεν ήξερε να χρησιμοποιήσει χάρτη, ούτε καν ήξερε που ειναι η Λεωφόρος Βουλιαγμένης, αφού δεν είχε πάει ποτε! Μεγαλωμένος στην Αθήνα!!!

Και μερικά χρόνια πριν, πάλι απο Κορωπί ένας τύπος δεν ήταν δυνατό να έρθει Μελίσσια που έμενα τότε... (!!!)
Α! Μόλις θυμήθηκα και ένα τύπο που έμενε στο διπλανό ακριβώς δήμο , που διαπραγματευόμασταν αν μένω κοντά ή μακρια από το βουνό. Αν μένω κοντά στο βουνό είμαι μακριά, αν μένω μακριά από το βουνό προς τη Βουλιαγμένης είμαι κοντά του και θα έρθει με αυτοκίνητο! Block ! Block στο κεφάλι! ;)))

Τα σχόλια δικά σας. Εγώ βαρέθηκα να σχολιάζω.
Απλά θα θέσω ένα ερώτημα.
Αν τους ανθρώπους αυτούς τους έστελνε η δουλειά τους στην περιοχή μου, αν γινόταν ένας γάμος, ένα πάρτυ ενός φίλου, αν είχαν ένα πελάτη εδώ, τι θα έλεγαν;
Και όλοι αυτοί με γούσταραν λένε...
Και όλοι αυτοί ήθελαν πολύ να με συναντήσουν...
Το κανονίζαμε μέρες πριν...
Και πάντα σοβαρά...
Είναι τραγικό πάντως...