Пра "актыўны" адпачынак

Я зусім не турыстка,  я - жонка турыста з усімі выцякаючымі з гэтага абставінамі ))) Магу сама паставіць намёт, але не магу спаць у ім.

У мяне ёсць шыкоўныя трэкінгавыя красоўкі, якія  за сем гадоў свайго існавання ніколі не бачылі горных сцежак і нават ніколі не былі ў сур'ёзным паходзе. Люблю, каб мяне давезлі на машыне да пункта прызначэння )))

Я не спяваю песень пад гітару ля вогнішча.

А вось мой муж сапраўдны фанат актыўнага адпачынку. Напрыклад, замест таго, каб купіць сабе сучасны тэлефон, ён набывае вінтажную байдарку.

- Ты ўяўляеш, яна драўляная! 1988 года!! І абсалютна новая!!! 

- Добра ўяўляю, толькі зусім не ўяўляю гэтае "шчасце" ў нас у кватэры )))

Прыемная аказваецца рэч гэтая байдарка, асабліва калі не трэба нічога рабіць.

А чакаць сняданак лепш у піжамцы гледзячы на плынь.

І галоўнае ёсць што фатаграфаваць.

А вось і восень...

- А у нас в квартире газ! А у вас? - А у нас водопровод! Вот!

Ніколі не думала, што верш С. В. Міхалкова можа і сёння быць актуальным, ды яшчэ як! Хто праходзіў праз капітальны рамонт дома, той мяне зразумее. Вось і наша сталінка амаль што перажыла кап.рамонт, які пачаўся яшчэ ў снежні і ўсё яшчэ не скончаны. Некалькі месяцаў без газа - гэта не самае жудаснае, хачу я вам сказаць ))) 

Кот, мне здаецца, пакутаваў больш за ўсіх. Такі пужлівы стаў, хоць да бабкі вядзі - спалох выбіраць )))

Мой працоўны куток прыйшлося эвакуяваць, бо пыл і бруд былі бясконцымі. І нешта я зусім не смуткавала па рукадзеллю, шмат чытала і вельмі шмат глядзела кіно. О, гэта было цудоўна! Муж ужо трохі вар'яцеў ад маёй апантанасці. Спачатку пераглядзелі любімыя стужкі, потым новыя. А  адзін тыдзень мы глядзелі ўсе фільмы з Томам Хардзі, потым усе стужкі Алехандра Іньярыту. А потым былі коміксы ))) Тор, Мсціўцы, Дэдпул і г.д. А хто шукае серыял, магу параіць "Вострыя брылі" ("Острые козырьки")

Пеналы

Нашыла пеналаў. На замову трэба было пашыць адзін, што ў зорачкі. Але ж так не хацелася даставаць машынку дзеля адной касметычкі. Гэта ж як выкаціць пепелац (хто ў тэме, той зразумее). 

 

Прыладкавала карункі, што некалі навязала. Так была задаволена, што пазбавілася ад іх, а цяпер ужо думаю, што трэба яшчэ навязаць ))) 

Першы раз атрымаліся сапраўдныя пеналы. Ружовы прапанавала ў якасці лота на дабрачынны аўкцыён. 

 

 

Веста...

Гэта самыя незвычайныя травеньскія выходныя. Такой анамальнай спякоты не было апошніх 40 гадоў. Першы раз за шмат гадоў мы не з'ехалі з Мінску і ўсе тры дні былі дома, але ў хаце не сядзелі. Уся справа ў тым, што гэтым разам знаёмая мужа  папрасіла ўзяць яе сабаку на некалькі дзён. Для мяне гэта быў сапраўдны сюрпрыз )))

Гэта дзяўчынка і даволі вялікая ))) Гаспадыня назвала яе Вестай, а я ўвесь час  блыталася і клікала яе Джэсі ))) Далікатная, ласкавая, разумная і вельмі прыемная навобмацак, так і хочацца бясконца яе абдымаць, гладзіць. Мужа майго яна ўжо ведала, а мне прыйшлося заваёўваць яе давер. І у гэтай цяжкай справе мне дапамог мой Кот, трэба было ўвесь час КатА браць на рукі, каб Веста змагла міма яго прабегчы. Так я стала абаронцай ад "жудаснага" КатА. Яшчэ б трошкі болей часу і яны абавязкова пасябравалі.

Атрымалі столькі прыемных эмоцый, столькі шчасця, і нас за гэта яшчэ і вельмі шчодра аддзякавалі )))

Гэта мая лепшая зіма...

Ведаеце, чаму вясна гэты раз прыйшла толькі ў красавіку? Гэта ўсё я... Сур'ёзна. Гэта была мая першая зіма, калі я не хацела вясны, зусім. Першы раз, калі, як дзіця, слёзна прасіла, каб снег ніколі не раставаў. Прасіла марозу яшчэ тыдзень, а потым яшчэ адзін ))) Першы раз у мяне не было зімовай дэпрэсіі. А ўсё банальна - сястра ўламала мяне паспрабаваць сноўборд... Дзякуючы сноўборду яна і сама калісьці палюбіла зіму.

Цяпер у мяне вясновая дэпрэсія )))

Я - фея.

На гэты навагодні аукцыён захацелася мне стаць феяй, і нафеячыць штосьці такое гэтакае. Карона не атрымалася, а вось вяночак нічога сабе такі выйшаў.

Даўно марыла памаляваць акварэллю. Думала, што гэта элементарна ))) Паўгадзіны малявала, фарбавала,  а вынік - дзве елачкі )))

Пакупнікі лотаў атрымалі вось такія пакуначкі з цукеркамі. Ну а што не выкідваць жа "шэдэўры".

Пра маё вязанне

Шыццё з усіх відаў рукадзелля больш іншых прыносіць мне асалоду, але мне вельмі цяжка пачаць новы працэс, а яшчэ цяжэй яго скончыць ))) Тут трэба  чакаць натхнення. А дачакалася - хавайцеся. Усе мае скрыні з тканінамі і рознымі прыладамі нібыта падрываюцца, і пакой раўнамерна пакрываецца іх рознакаляровым змесцівам. Потым гэта ўсё паступова вяртаецца на месцы, а на наступны дзень усё зноў падрываецца, нібы гранату хто кінуў. 

У працэсе ж вязання, такога вар'яцтва няма. Можна ўтульненька захутацца ў плед, уключыць серыял ці аўдыякнігу і сядзець. Калі вяжаш, не трэба ўвесь час кудысьці падскокваць, перамяшчацца і штосьці шукаць: нажніцы, мел, лінейку, зноў нажніцы, бясконца бегаць паміж машынкай і прасавальнай дошкай, а ў кватэры чысціня і спакой. 

Размаўляць са мной у час вязання складана. Гэта выглядае прыкладна так: "Сёння тэлефанавала мама... адзін, два, тры, чатыры, пяць... пыталася, калі мы ... адзін, два, тры..." І сварыцца не атрымоўваецца, бо пакуль палічу, ужо і не важна. Так што, усім раю ))))

Восень прыйшла.

Фота грыбоў не будзе ))) У грыбы хадзіла, фатаграфавала, але ужо бачыць іх не магу ў сацыяльных сетках )))

Гэта было закрыццё паходнага сезона. Адпачывалі каля рэчкі. Туман быў вечарам і раніцай.  Ён розны аказваецца.

У вас бывае такая сітуацыя, калі чым даўжэй вы не тэлефануеце сябру ці знаёмаму, тым цяжэй прыдумаць прычыну набраць нумар і пачаць размову. У мяне так бывае, і зараз такое адбываецца з блогам.  Ну што расказваць, калі нічога не адбываецца, усё па-старому. А напісаць штосьці трэба, каб блог заставаўся жывым, каб мову не забыць, каб быў стымул працаваць.

Няньчылася с пляменніцай ))) Дзяўчынкі такія дзяўчынкі ))) Рабілі завушніцы, бранзалеты, запляталі косы, а потым была фотасесія.

За гэты час зрабіла некалькі салодкіх букетаў і адзін букет нявесты.

Так не хацела брацца, але што можна адказаць на фразу: "...ну тады нявеста будзе без букета". Першы раз, жывыя кветкі, абмежаваны бюджэт і час. Як жа было страшна спасаваць вяселле )))

Рознае несур'ёзнае - 2

Зноў назбіралася шмат усякага рознага і не сур'ёзнага. Асобных паведамленняў гэтыя рукадзелкі не заслугоўваюць, таму ўсё ў кучу.

Мы ўжо даўно вырашылі набыць дом у вёсцы, а можа пашанцуе і хутар, але ўсё нешта перашкаджае, то часу няма, то ўсё не тое, а хочацца знайсці "сваё". Вось вышыла крыжыкам хатку, можа дапаможа ))) Драўлянаю рамку 15х15 пафарбавала ў белы колер, паспарту зрабіла сама. Французскія вузельчыкі не змагла прыгожа вышыць, таму замяніла на бісер. Пакуль гэта мая самая складаная вышыўка ))) а што аж цэлых пяць колераў )))

Салодкі дызайн карыстаецца попытам. Рабіла некалькі букетаў цюльпанаў разнага колеру. Адзін бела-ружовы застаўся, потым адпраўлю яго на аўкцыён.

А далей паказваю прыемныя дробязі. Гэта невялічкія кампліменты, якія ўкладваю ў пасылкі пакупнікам.