Падушачка "Аленяня"

Лічу, што ўвесь гэты навагодні дэкор - пустое марнаванне грошаў, часу, а галоўнае месца (усё гэтае дабро патрэбна дзесьці захоўваць цэлы год). Розум кажа: "Не! Ну зразумей, што фактычна гэта проста смецце, пластык, якога і так вельмі шмат навокал". 😢

Але як жа гэта прыгожа!!! Як жа мне падабаецца ствараць навагоднія рэчы, рабіць падаруначкі і пакуначкі, маляваць паштоўкі 😍. Канечне па магчымасці імкнуся ствараць экалагічныя рэчы і больш не купляць новых упрыгожванняў. Нават хацела прадаць елку і ўсе цацкі, але пакуль пакінула як фота рэквізіт.

Памятаеце падушачку "Гномы"? Падушка была створана ў 2018 годзе для дабрачыннага аўкцыёна на карысць Грышы Даўгіх. Зараз ізноў пачаўся зімовы дабрачынны аўкцыён, ізноў для Грышы і ў мяне ізноў навагодняя падушка 😃.

Фетравая градка

Зноў развіццёвая цацка з фетру ў цэнтр паліятыўнай дапамогі дзецям, што ў Бараўлянах. Відаць, галодны вусень вельмі спадабаўся, бо слёзна прасілі пашыць яшчэ зайчыкаў і маркоўную градку.

Усе выкрайкі, шаблоны малявала сама. Беленькі зайчык атрымаўся з першага разу, морквачкі - з другога, а вось, калі шыла шэрага зайчыка, то спачатку не спадабалася форма галавы, потым перарабляла тварык і вушы, а ў выніку прыйшлося прыдумваць, чым жа узмацніць шыю. Звязала шалікі абодвум, аднаму, каб галава не боўталася, а другому для прыгажосці )))

З дапамогай зайчыкаў і іх градкі можна вывучаць "большы-меншы", лік, колеры, назвы і  асаблівасці агародніны.

Звязала кошычак для збору ўраджаю. Вязала кручком, схема з галавы, стабілізавала крухмалам. Цяпер гэта самая любімая рэч, нават аддаваць было шкада )))

Вельмі галодны вусень.

Пашыла развіццёвую гульню ў цэнтр паліятыўнай дапамогі дзецям, які знаходзіцца ў Бараўлянах, што пад Мінскам.

Гульня пашыта з фетру па матывах знакамітай дзіцячай кнігі Эрыка Карла "Вельмі галодны вусень".

У беларускім перакладзе кніга выйшла ў 2019 годзе, праз 50 год пасля першага выдання арыгіналу.

Салодкая восень...

Восень ужо хутка скончыцца, а я так яшчэ і не паказала, што насамаробнічала. Пачну з дабрачыннага аўкцыёна. Прызнаюся, кожны раз усё цяжэй і цяжэй удзельнічаць: пакупнікоў становіцца менш, кошт лотаў паніжаецца і ўсе роўна не ўсе выкупляюцца, шмат каму зараз не да дабрачыннасці. Але не будзем пра сумнае... 

Мае і букет з цукерак, і кошычак для хлеба хутка знайшлі сваіх уладальнікаў. Нават была барацьба ))) А гэта вельмі натхняе, не дае апусціць рукі.

А такія асеннія пакуначкі з цукеркамі атрымалі пакупнікі маіх лотаў.  Здаецца, ну што тут такога: звычайны крафт-пакет, акварэльны малюнак, некалькі цукерак, а мала таго, што сама атрымала асалоду ад іх стварэння, так яшчэ і ад пакупнікоў атрымала шмат слоў удзячнасці і захаплення. І гэта выдатна )))

Кошычак для вязання

Цяпер, калі мая сястра захапілася вязаннем,ёй заўсёды не хапае нітак ))) А раней яна не разумела, як гэта ў мяне можа быць мала тканіны ))) 

Авечку вышыла сястра па маёй просьбе, сама я вышываць зусім не паспяваю. І вось раскрываю сакрэт, як павялічыць колькасць гадзін у сутках:

1. знайдзіце чалавека, якому няма чым заняцца (неверагодна, але такія існуюць).
2. навучыце такога чалавека вязаць і вышываць (ці можна проста падказаць канал з відэа-ўрокамі на "YouTube").
3. прымусьце яго працаваць на вас (шантаж і подкуп ніхто не адмяняў).

Кошычак падарыла сястры, будзем лічыць, што гэта ўкладанне на будучае, на развіццё )))

Р.S. Кошычак шыла па майстар-класу Ларысы Чарнаўской. Яна арганізоўвала ў сваім блоге Совместный проект "Прищепница".

Камплект "Зорнік"

Усё пачалося з вышыўкі. Гэта гісторыя пра тое, як адзін маленькі мядзведзь натхніў на вялікі праект. 

Сястра даслала фота вышыўкі са словамі: вось не ведала чым заняцца, проста спадабаўся гэты медзведзяня. А мяне ў гэты момант проста азарыла: гэта ж цудоўная магчымасць пазбавіцца ад часткі тканін фіялетавага і сіняга колераў (не падабліся яны мне).

Спачатку хацела пашыць толькі падушачку, але гэта радыкальна не зменшыла б мае запасы, таму вырашыла адважыцца яшчэ і на плед. 

Каб працэс не зацягнуўся, выбрала просты блок, а бейку падшыла на машынцы... першы раз. І нічога не здарылася, свет не перавярнуўся, і мне нават спадабаўся вынік, галоўнае шыць па самаму краёчку. 

На адваротны бок выбрала тканіну ў аблокі, між іншым беларускай вытворчасці. Дарэчы, у планах пашыць коўдрачку толькі з беларускіх тканін. 

Падушачка "Гномы"

Гэтых гномікаў вышыла мая сястра ))) Таня вышывае? Не можа быць! Сур'ёзна?! Нават наша мама думала, што гэта нейкі жарт. Гэта як у кінастужцы "1+1": Ён малюе?!! Што ён малюе?!!!

Адзінае, чым захаплялася мая сястра - гэта спорт. У школе Таня зусім не вучылася, бо ўвесь час то рыхтавалася да спаборніцтваў па лёгкай атлетыцы, то ўдзельнічала ў іх, то зноў рыхтавалася. У коледжы ўсё стала зусім сур'ёзна.  Гэта было сэнсам яе жыцця... 

Цяпер, калі прафесійны спорт ужо ў мінулым, адным з яе захапленнем стаў сноўборд, на які яна і мяне падсадзіла (Гэта мая лепшая зіма...) І вось я адпомсціла ёй за сваю адбітую пятую кропку - я падсадзіла яе на вышыўку))) Цяпер ёй баляць вочы, спіна і шыя, а ўчора я дала ёй роўнамерку ))) І цяпер яна не глядзіць, а толькі слухае любімыя серыялы, а вячэраць яе малады чалавек будзе праз "усяго 12 крыжыкаў". І гэта ж толькі пачатак...)))

Я зусім не мсцівы чалавек, але помста мая страшэнная )))

P.S. Хто яшчэ не глядзеў "1+1", абавязкова паглядзіце! Абавязкова!!!

Мабыць шыць развучылася...

Гэтая касметычка ну ніяк не жадала стварацца. ))) Два тыдні змагалася я з ёй. Яна нават давяла мяне да слёз, што хацелася выкінуць усё ў сметніцу. Можа ёй не спадабалася першапачатковая форма? Бо задумала я яе квадратнай... 

Касячыла так, быццам першы раз села за машынку. І крыва шыла, і рэзала не там дзе трэба, і іголкі ламала, потым падпаліла, калі прасавала. Маланку прышывала тры разы.

Насамрэч эта тканінка з сабачкамі не магла натхніць мяне гадоў так 3-4, нават не памятаю, калі купіла яе, ой даўно. А тут проста як азарэнне, вельмі падабаецца такое спалучэнне, таму чакайце паўтор.

І драўляная бірка тут не проста для дэкору ))) Галоўнае, што ўвыніку ўсё выглядае, быццам так было і задумана.

Пеналы

Нашыла пеналаў. На замову трэба было пашыць адзін, што ў зорачкі. Але ж так не хацелася даставаць машынку дзеля адной касметычкі. Гэта ж як выкаціць пепелац (хто ў тэме, той зразумее). 

 

Прыладкавала карункі, што некалі навязала. Так была задаволена, што пазбавілася ад іх, а цяпер ужо думаю, што трэба яшчэ навязаць ))) 

Першы раз атрымаліся сапраўдныя пеналы. Ружовы прапанавала ў якасці лота на дабрачынны аўкцыён. 

 

 

Рознае несур'ёзнае - 2

Зноў назбіралася шмат усякага рознага і не сур'ёзнага. Асобных паведамленняў гэтыя рукадзелкі не заслугоўваюць, таму ўсё ў кучу.

Мы ўжо даўно вырашылі набыць дом у вёсцы, а можа пашанцуе і хутар, але ўсё нешта перашкаджае, то часу няма, то ўсё не тое, а хочацца знайсці "сваё". Вось вышыла крыжыкам хатку, можа дапаможа ))) Драўлянаю рамку 15х15 пафарбавала ў белы колер, паспарту зрабіла сама. Французскія вузельчыкі не змагла прыгожа вышыць, таму замяніла на бісер. Пакуль гэта мая самая складаная вышыўка ))) а што аж цэлых пяць колераў )))

Салодкі дызайн карыстаецца попытам. Рабіла некалькі букетаў цюльпанаў разнага колеру. Адзін бела-ружовы застаўся, потым адпраўлю яго на аўкцыён.

А далей паказваю прыемныя дробязі. Гэта невялічкія кампліменты, якія ўкладваю ў пасылкі пакупнікам.

 

Кішэні для працоўнага кутка.

Ідэю гэтых кішэняў самым нахабным чынам сперла ў Насты. Як убачыла яе Кармашки лавандовые, аж вока задрыгалася ))) 

Чарговы набор касметычка + вокладка

А ў мяне ўсё ніяк не скончыцца касметычкавы перыяд )))Тканіны нейк самі падабраліся, злажыліся, а ідэя што пашыць так і не нарадзілася. Таму вось... зноў касметычка.

Са святам!

Набор у марскім стыле

У мяне касметычкавы перыяд ))) Насамрэч, даўно мазоліла вока стужка тыпа "Хэло Кіці", якую спачатку заказала, а толькі потым пачала думаць, куды яе прыладкаваць. Думала ой доўга-а, а ў мяне нават, калі ёсць ідэя, хутка не бывае )))

Да камплекту пашыла яшчэ вокладку на пашпарт.