Я - фея.

На гэты навагодні аукцыён захацелася мне стаць феяй, і нафеячыць штосьці такое гэтакае. Карона не атрымалася, а вось вяночак нічога сабе такі выйшаў.

Даўно марыла памаляваць акварэллю. Думала, што гэта элементарна ))) Паўгадзіны малявала, фарбавала,  а вынік - дзве елачкі )))

Пакупнікі лотаў атрымалі вось такія пакуначкі з цукеркамі. Ну а што не выкідваць жа "шэдэўры".

Пра маё вязанне

Шыццё з усіх відаў рукадзелля больш іншых прыносіць мне асалоду, але мне вельмі цяжка пачаць новы працэс, а яшчэ цяжэй яго скончыць ))) Тут трэба  чакаць натхнення. А дачакалася - хавайцеся. Усе мае скрыні з тканінамі і рознымі прыладамі нібыта падрываюцца, і пакой раўнамерна пакрываецца іх рознакаляровым змесцівам. Потым гэта ўсё паступова вяртаецца на месцы, а на наступны дзень усё зноў падрываецца, нібы гранату хто кінуў. 

У працэсе ж вязання, такога вар'яцтва няма. Можна ўтульненька захутацца ў плед, уключыць серыял ці аўдыякнігу і сядзець. Калі вяжаш, не трэба ўвесь час кудысьці падскокваць, перамяшчацца і штосьці шукаць: нажніцы, мел, лінейку, зноў нажніцы, бясконца бегаць паміж машынкай і прасавальнай дошкай, а ў кватэры чысціня і спакой. 

Размаўляць са мной у час вязання складана. Гэта выглядае прыкладна так: "Сёння тэлефанавала мама... адзін, два, тры, чатыры, пяць... пыталася, калі мы ... адзін, два, тры..." І сварыцца не атрымоўваецца, бо пакуль палічу, ужо і не важна. Так што, усім раю ))))

Восень прыйшла.

Фота грыбоў не будзе ))) У грыбы хадзіла, фатаграфавала, але ужо бачыць іх не магу ў сацыяльных сетках )))

Гэта было закрыццё паходнага сезона. Адпачывалі каля рэчкі. Туман быў вечарам і раніцай.  Ён розны аказваецца.

У вас бывае такая сітуацыя, калі чым даўжэй вы не тэлефануеце сябру ці знаёмаму, тым цяжэй прыдумаць прычыну набраць нумар і пачаць размову. У мяне так бывае, і зараз такое адбываецца з блогам.  Ну што расказваць, калі нічога не адбываецца, усё па-старому. А напісаць штосьці трэба, каб блог заставаўся жывым, каб мову не забыць, каб быў стымул працаваць.

Няньчылася с пляменніцай ))) Дзяўчынкі такія дзяўчынкі ))) Рабілі завушніцы, бранзалеты, запляталі косы, а потым была фотасесія.

За гэты час зрабіла некалькі салодкіх букетаў і адзін букет нявесты.

Так не хацела брацца, але што можна адказаць на фразу: "...ну тады нявеста будзе без букета". Першы раз, жывыя кветкі, абмежаваны бюджэт і час. Як жа было страшна спасаваць вяселле )))

Рознае несур'ёзнае - 2

Зноў назбіралася шмат усякага рознага і не сур'ёзнага. Асобных паведамленняў гэтыя рукадзелкі не заслугоўваюць, таму ўсё ў кучу.

Мы ўжо даўно вырашылі набыць дом у вёсцы, а можа пашанцуе і хутар, але ўсё нешта перашкаджае, то часу няма, то ўсё не тое, а хочацца знайсці "сваё". Вось вышыла крыжыкам хатку, можа дапаможа ))) Драўлянаю рамку 15х15 пафарбавала ў белы колер, паспарту зрабіла сама. Французскія вузельчыкі не змагла прыгожа вышыць, таму замяніла на бісер. Пакуль гэта мая самая складаная вышыўка ))) а што аж цэлых пяць колераў )))

Салодкі дызайн карыстаецца попытам. Рабіла некалькі букетаў цюльпанаў разнага колеру. Адзін бела-ружовы застаўся, потым адпраўлю яго на аўкцыён.

А далей паказваю прыемныя дробязі. Гэта невялічкія кампліменты, якія ўкладваю ў пасылкі пакупнікам.

 

Вокладка для першых дакументаў

Вось такі наборчык стварыла маленькай Ірынцы з нагоды яе з'яўлення на свет ))) Ірынку зусім не захапілі мае падарункі, бо ў такім (ды ніякім, 2 месяцы ўсяго) ўзросце больш хвалюе чысціня падгузніка ))). А вось маладой маме, здаецца, усё вельмі спадабалася.

Грашовыя канверты

Літаральна надоечы ажаніўся мой стрыечны брат. Ну а якое вяселле без падарункаў. Зрабіла два канверты. Ад нас з мужам быў просты лаканічны "мужчынскі" канверт, ну а мама папрасіла, каб было і пяшчотна, і "дорага-багата" ))).

Першы канверт рабіла з аглядкай на заданне ад Першага беларускага "Чысціня". 

Рознае несур'ёзнае.

Даўно не пісала паведамленняў, бо нічога сур’ёзнага не насамаробнічала. Кот захварэў, таму выконвала зусім простыя замовы. 

Абярэжная лялька на багацце і дабрабыт.

Салодкі дызайн. 

 Велікодны кошычак. Такіх з варыяцыямі зрабіла чатыры.

Ну і напрыканцы, фота КатА, які пакуль яшчэ на дыеце і пад пільным нагляданнем. Дарэчы, у вет. бальнічцы, сустрэлі ну проста копію нашага Коціка, супадае ўсё, знешнасць, характар, нават лёс... Зусім доктара заблыталі гэтыя блізнюкі)))

Кішэні для працоўнага кутка.

Ідэю гэтых кішэняў самым нахабным чынам сперла ў Насты. Як убачыла яе Кармашки лавандовые, аж вока задрыгалася ))) 

Чарговы набор касметычка + вокладка

А ў мяне ўсё ніяк не скончыцца касметычкавы перыяд )))Тканіны нейк самі падабраліся, злажыліся, а ідэя што пашыць так і не нарадзілася. Таму вось... зноў касметычка.

Швэдрык на сабачку

Вязаць спіцамі я не вельмі люблю, бо не ўмею. Заўсёды шмат перавязваю і петлі роўнымі не атрымліваюцца. Ну а тут сястра паскардзілася, што апранаць Сціві складана, і размер не знайсці, і дорага. Вось і звязала, каб зусім не забыцца, як гэта робіцца.

Па Сціві можна адразу зразумець падабаецца яму адзежа ці не. Калі яму не камфортна, то ён зусім перастае рухаецца, стаіць што ўкапаны.

У маім жа швэдрыку ну не злавіць, а на лета Сціві заўсёды коратка стрыгуць, то кофтачка зусім свабодная будзе. І сфатаграфаваць таксама немагчыма, адно выйсце - падваконнік. Тут ужо не збяжыш, ды і ёсць чым заняцца, напрыклад пагаўкаць на трактар, што прыбірае снег пад вокнамі. 

А куды Сціві - туды і котка. Відаць думала, што гэта ёй прывезлі новую цацку. Потым некалькі дзён усё шукала яго.

Са святам!