Дыванок пад швейную машынку

Ізноў мала слоў і мала фота. Працягваю пазбаўляцца ад абрэзкаў, вынік - адна скрыня стала закрывацца )))

Касметычка

Як не пашыю сабе касметычку, так ёй ногі і зробяць. Гэтым разам пашыла ну проста са смецця (Таня, дзякуй за ідэю), нават маланка б/у ))) 

Ну вось чаму сабе так шкада з чагосьці прыстойнага пашыць? А у вас гэтак жа?

Сфатаграфавала і закінула сабе ў торбу, ну каб ужо ніхто не спакусіўся на такое дабро )))

  Ох, як жа цяжка было аддаваць Мурзіка (цяпер ён Дымок)... Нават мой тата хадзіў сумны. Але ўсё разумелі маме з двума будзе цяжка, асабліва потым, калі трэба будзе вяртацца ў кватэру. Коцік трапіў у вельмі добрыя рукі. Можна сказаць, што ён няпроста знайшоў новых гаспадароў, а сам стаў гаспадаром у новай сям'і ))) Такі пан, усё круціцца вакол яго... 

  А я не разумею, чаму ўсім больш падабаўся коцік? Ён канечне прышпільны і больш ласкавы, і такі ўжо абармот...

але маё сэрца скарыла котка. Прыгажуня...

Спрытная, разумная, сапраўдная драпежніца

 і заўсёды такая сур'ёзная... Фатаграфаваць яе адно задавальненне.

Міні-кашалёк

Такая малюпаха атрымалася, што мне здаецца ім зусім нязручна карыстацца, але як кажуць "хозяин-барин".

З гэтым кашальком заскочу амаль у апошні вагон праекта "Любимый материал. Ткань." на Першым беларускім.