Artfools Video Festival. Ένα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους στην Λάρισα

Εδώ και αρκετό καιρό, απο την λήξη σχεδόν του 1ου ετοιμάζεται το 2ο Artfools Video Festival. Και έχω την μεγάλη χαρά και το τεράστιο όφελος να είμαι στην Οργανωτική Επιτροπή του Φεστιβάλ και να το ζω απο πολύ κοντά προφανώς! Και ήταν πραγματικά μια μαγική κατάσταση. Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς το συναίσθημα των ανθρώπων που έβλεπα με τι αγωνία και λατρεία χαιρότανε για την συμμετοχή τους, πόσο προσέχανε τις ταινίες που έστελαν, πόσο άλλοι χαιρότανε που συμμετέχανε στην διοργάνωση και τις παράλληλες εκδηλώσεις του Φεστιβάλ, με όσο ενθουσιασμό κάποιοι δεχτήκανε να συμμετέχουν στο Φεστιβάλ για το καλό, όχι για τα βραβεία, τα οποία και στο κάτω κάτω δεν είναι και ο σκοπός του φεστιβάλ.
Υπάρχει κάτι το μαγικό, το υπέροχο να βοηθάς έναν άνθρωπο που έχει ένα ταλέντο, ένα πάθος να δείξει την δουλειά του. Το βλέπεις στο πρόσωπο του, το ακούς στην φωνή του πόσο πετάει στα ουράνια όταν βλέπει οτι η δουλειά του θα προβληθεί, θα την δει κόσμος, θα φτάσει στην αίθουσα ή στην γκαλερί, εκεί όπου προορίζεται να είναι ένα τέτοιο έργο τέχνης! Λάμπει ολόκληρος όταν βλέπει οτι οι κόποι του, οι ώρες που πέρασε, η ενέργεια, ο προβληματισμός του/της για το έργο τέχνης, τα λεφτά που στέρησε απο άλλα πράγματα για να τα δώσει για το "ψώνιο" του, την αγάπη του τελικά πιάνουν τόπο, κάποιος άνθρωπος του έδωσε σημασία, κάποιος "έκανε τον κόπο" και το είδε, το σκέφτηκε, θέλει να το δείξει και να προβάλει το έργο και τον/την δημιουργό, θέλει να το μεταφέρει εκ μέρους του/της στο ευρύτερο κοινό κι ας είναι άλλα δέκα άτομα. Δεν ξέρω αν ακριβώς το βλέπανε ως ένα κουράγιο που θέλαμε να τους δώσουμε ή μια στήριξη, αλλά έβλεπες πως πλέον μιλάνε αλλιώς, έχουν ψηλώσει τρεις πόντους σε ένα λεπτό μόλις μάθανε πως το έργο τους θα το δείξουμε!
Κι όλα αυτά φέτος, στην πιο μαύρη χρονιά που θυμάμαι απο την άποψη πως ΟΛΟΙ πια θέλουνε να μας πείσουν οτι τα πράγματα είναι μαύρα: απο την μία απλά έπρεπε να περιμέναμε να πεθάνουμε απο τη Νέα Γρίπη κι απο την άλλη οι Γερμανοί ξανάρχονται και πτωχεύουμε. Ε λοιπόν, σε αυτή την χρονιά έβλεπες μια αντεπίθεση δημιουργικότητας, έβλεπες νέα μυαλά να μην τους νοιάζει τι ακούγεται και να προσπαθούν να ξεφύγουν απο αυτή την μαυρίλα με την Τέχνη, ένα απο τα λίγα όπλα σε τέτοιες καταστάσεις. Και με τα λιγοστά λεφτά που οι περισσότεροι διαθέτανε, με τα λίγα και απλά μέσα, θελήσανε να κάνουνε ταινίες, να βρουν ένα σενάριο, να βρουν 2-3 φίλους για "ηθοποιούς", να στήσουν και να γυρίσουνε μια ταινία, να μάθουν να την μοντάρουν και να την στείλουνε σ'ένα νέο φεστιβάλ.
Είναι μαγεία η δημιουργικότητα, πάει και τελείωσε. Είναι μαγεία να βλέπεις έναν άνθρωπο να μεταμορφώνει τα μέσα που έχει και να βάζει το μυαλό του και την ψυχή του σε έργα τέχνης.
Και το Φεστιβάλ ξεκίνησε. Και ευτυχώς βρήκε και ανθρώπους να το στηρίξουν και ηθικά και πρακτικά και οικονομικά. Κι ευτυχώς αυτοί οι άνθρωποι είναι άνθρωποι που τους συμπαθούσα και πριν και είπανε πως δεν θα βρούμε δικαιολογία την εποχή και την "οικονομική κρίση" και θα βοηθήσουμε. Και βρήκαμε κι αυτή την σπάνια ράτσα ανθρώπων, τους εθελοντές που θέλουνε να δώσουν τον χρόνο τους αφιλοκερδώς για να γίνει κάτι στο οποίο πιστεύουν. Και σήμερα που στήναμε μια έκθεση φωτογραφίας το πρωί δεν το πίστευα πως είχα δίπλα μου δυο ανθρώπους που δεν ζητούσανε τίποτα απο μένα αλλά ήρθανε απλά και μου είπανε πως θέλουμε να σε βοηθήσουμε, γιατί αυτό που κάνεις μας αρέσει και βοηθάς τον πολιτισμό που αγαπάμε.
Αν είστε εδώ κοντα στην Λάρισα και ψήνεστε να παρακολουθήστε κάτι καινούργιο, φρέσκο και φιλόδοξο, ελάτε και στηρίξτε μας σε κάποια απο τις εκδηλώσεις μας. Ελάτε απόψε, Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου, στο Stage να δείτε επιλεγμένες ταινίες μικρού μήκους απο το AZA Thess Short Film Festival και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πάτρας στις 21.00. Περάστε κάθε μέρα απο σήμερα μέχρι και την Τετάρτη απο το Bar Kubrick στην πλατεία Ταχυδρομείου (Πρωτοπαπαδάκη 12) να δείτε την έκθεση Φωτογραφίας "Φωτογραφίζοντας σα σινεμά" που μας ήρθε απο την Πάτρα. Ή αν βγείτε για καφέ, δοκιμάστε μια φορά το Playhouse, πάλι στην πλατεία Ταχυδρομείου όπου παίζονται όλη τη μέρα ταινίες απο το Camera Zizanio, το νεανικό κομμάτι του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας που πραγματικά αξίζουν τον κόπο. Ή ελάτε την Κυριακή στις 21.00 στο Stage που σας έχουμε ετοιμάσει μουσική βραδιά με τραγούδια απο τον Διεθνή Κινηματογράφο. Ή ακόμα καλύτερα, ελάτε την Δευτέρα 1η και Τρίτη 2 Μαρτίου στον κινηματογράφο Βικτώρια να δείτε τις ταινίες του φεστιβάλ μας στο διαγωνιστικό κομμάτι ή την ταινία "Hitokiri 2" που είναι μια υπέροχη ανεξάρτητη παραγωγή μιας απίστευτης πρωτοβουλίας, της Chainfree Productions, με εισιτήριο 3 ευρώ για κάθε μέρα του Φεστιβάλ.. παράλληλα, θα τρέχει κι έκθεση βιβλίου για τον κινηματογράφο σε συνεργασία με το βιβλιοπωλείο Prosperus και με κάποια έκπτωση.
Και πάνω απ'όλα, πείτε μας τι θέλετε, τι δεν σας άρεσε, τι προτείνετε και τι θα θέλατε να δείτε. Το Artfools Video Festival αξίζει και θα γίνει ένας σημαντικός πολιτιστικός θεσμός στην Λάρισα!
Αυτό θέλω να γίνω. Όχι όταν μεγαλώσω, αλλά τώρα που μεγάλωσα: να βοηθάω ανθρώπους που είναι δημιουργικοί και θέλουν να δείξουν την δουλειά του. Να τους δίνω την ευκαιρία που άλλοι δεν τους δίνουν χωρίς αντάλλαγμα και χωρίς διαπιστευτήρια. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι η μόνη ίσως ελπίδα μέσα σε τόση μαυρίλα. Τους ευχαριστώ απο τώρα...

it's ok...

Μερικές φορές φτάνει ένα μεταμεσονύχτιο τηλεφώνημα για να δεις τα πράγματα έστω και λίγο πιο καθαρά και να βάλεις μια τάξη στο μυαλό σου. Για να νιώσεις καλύτερα. Για να έχεις μια καλύτερη επόμενη μέρα. ΟΚ είναι αυτό που σε βοηθά τελικά. Thank you for beign born, dear!
Εδώ και καιρό με παραξένευε η φρίκη των ανθρώπων με το Ίντερνετ. Ειδικά με παραξενεύανε οι άνθρωποι που πιστεύουν πως το ίντερνετ έφερε νέα, ειδεχθή πράγματα που δεν τα είχαμε. Σάλο έχει προκαλέσει π.χ. το γεγονός πως εταιρείες ψάχνουν και φτιάχνουν το "ηλεκτρονικό προφίλ" μας, ψάχνοντας πληροφορίες για εμάς online. Ε, και; Παλιότερα δλδ δεν ρωτούσαν στην "πιάτσα" οι άνθρωποι να μάθουν για σένα; δεν υπήρχαν άνθρωποι που διαδίδανε βρώμες για σένα; δεν υπήρχανε άλλοι που αναλαμβάνανε να "αποκαταστήσουν" την φήμη σου;
Πριν λίγο καιρό, φούντωσε η συζήτηση για τα Μάρμαρα του Παρθενώνα και το ζήτημα της επιστροφής τους στην Ελλάδα. Δίκαιο αίτημα κατά την άποψη μου, αλλά προφανώς υπάρχουν και άλλα θέματα στην Ελλάδα πέρα από το Νέο Μουσείο Ακρόπολης ή τα Μάρμαρα για να μας απασχολήσουν κι εμάς και το Υπουργείο Πολιτισμού. Σε αυτό το θέμα αναφέρεται αυτό το άρθρο και με βρίσκει σύμφωνο. Το θέμα "Ακρόπολη" έχει γίνει περισσότερο φορέας πολιτικής παρά θέμα πολιτισμού στην Ελλάδα και δυστυχώς αυτό γίνεται με πολλά μνημεία σε όλη την Ελλάδα: έτσι και στην Λάρισα, με το Αρχαίο Θέατρο να παραμένει σε έναν βαθμό κάτω από την γη αλλά να το θυμούνται όποτε τους βολεύει και την Βιβλιοθήκη της πόλης, η οποία επι χρόνια δεν ολοκληρωνότανε με την δικαιολογία οτι έπρεπε να διώξουν τα περιστέρια από το γιαπί πρώτα. Καλό;
Για το μεγάλο θέμα "Πολιτισμός" βλέπουμε ένα ενδιαφέρον (αλλά παράξενα γραμμένο κατά την γνώμη μου) άρθρο εδώ, το οποίο μας εξηγεί την έλλειψη ουσιώδους σημασίας και στην έννοια "πολιτισμός" για τον νεοέλληνα αλλά και την ανεπάρκεια του Υπουργείου Πολιτισμού διαχρονικά. Δεν συμφωνώ απόλυτα, αλλά έχει ένα ενδιαφέρον...
Σχετικά με την Φωτογραφία, πολύ το χάρηκα που άνοιξε ένας χώρος αποκλειστικά γι'αυτήν στην Αθήνα και μάλιστα με άποψη και με ωραίες ιδέες! Ελπίζω να δούμε ωραία πράγματα εκεί και να μπορέσω να την επισκεφτώ σύντομα. Η έκθεση με την οποία ξεκίνησε πάντως είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον!
Το καλυτερότερο κόλπο για την προώθηση της ιδέας του, το έκανε ένας φωτογράφος στην Γαλλία, στο Paris Photo 2009: τύπωσε vintage φωτογραφίες σε μικρό μέγεθος και πολλές φορές, γέμισε σακούλες με αυτές και μετά τις σκόρπισε στην είσοδο του Λούβρου, με σκοπό οι άνθρωποι που θα σκύψουν να τις μαζέψουν, να δούνε αρκετές από αυτές και μάλιστα δωρεάν! Απίστευτη ιδέα!
Μιας και αρχίσαμε με την φωτογραφία, εδώ είναι μερικά υπέροχα σχέδια για μπλούζες για ανθρώπους που είναι παθιασμένοι με την φωτογραφία! Τρελό χιούμορ, συνδυασμός λόγου και εικόνας, άλλα λιτά κι άλλα πιο περίπλοκα, τα λάτρεψα όλα!!!
Και συνεχίζοντας για φωτογραφία, πριν από καιρό είχα μιλήσει για τις "αληθινές" και μη γυναίκες, για το θέμα της εικόνας και πως η φωτογραφία επηρεάζει την γυναικεία ψυχολογία περισσότερο απ'όσο νομίζουν πολλοί. Τον τελευταίο καιρό προέκυψε ένα αίτημα κάποιων να σηματοδοτείται η κάθε φωτογραφία που είναι "πειραγμένη" και τυπώνεται! Κύρια δικαιολογία είναι το να αποφευχθεί η "λάθος" εικόνα που δείχνουν κάποια έντυπα σχετικά με το γυναικείο σώμα που σε μερικές περιπτώσεις προωθεί, θεωρητικά, την ανορεξία ή τις αναξέλεγκτες πλαστικές επεμβάσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να προχωρήσει το θέμα, ΟΛΕΣ οι φωτογραφίες που εκδίδονται και τραβιούνται από επαγγελματίες είναι "πειραγμένες", λιγότερο ή περισσότερο. Και με το να κρύψουμε τις εικόνες δεν πολεμάμε παθογένειες όπως την ανορεξία: όπως τα αίτια όλων αυτών είναι ψυχολογικά, έτσι οφείλει να είναι και η θεραπεία τους.
Και για το τέλος, μια συσκευή που απορώ πως δεν υπήρχε εδώ και καιρό: συσκευή για SMS με την μέθοδο Braille! Επιτέλους ισότητα και στον τρόπο επικοινωνίας. Από την ώρα που το διάβασα, βλέπω μπροστά μου την εικόνα ενός ατόμου με προβήματα όρασης που ψηλαφίζει την οθόνη που γράφει το πιο σύντομο και πιο περιεκτικό μήνυμα στον κόσμο: "σ'αγαπώ".

καλή σας μέρα...

F*ck u and thank u

Σαν το "block" πάντως δεν έχει. Είτε είναι writer's block, είτε photographer's είτε blogger's, είναι μεγάλο πράγμα. Εγώ τα δυο τελευταία "έπαθα" τον τελευταίο καιρό αλλά τα ξεπερνάω. Μάλλον. Ελπίζω. Και όχι. Τέτοιου είδους μπλοκαρίσματα έχουν βέβαια το κακό πως είναι αντιπαραγωγικά, αλλά έχουν κι ένα πλεονέκτημα: σου δίνουν την ευκαιρία να ξαναδεις τον εαυτό σου και μερικά πράγματα πάνω σου, να επανεξετάσεις τι κάνεις, γιατί το κάνεις και πως θα συνεχίσεις να το κάνεις. Σου δίνουν την δυνατότητα να δεις καθαρά τον εαυτό σου μακριά από την δημιουργικότητα σου και σου "απαιτούν" σχεδόν να την επανεξετάσεις, να την αμφισβητήσεις, να την ξαναγαπήσεις. Εντάξει, δεν θα πετάς κι από την χαρά σου, δεν θα το επιδιώκεις κιόλας, αλλά 'νταξ' καλό είναι καμιά φορά να το περνάς να "ισιώνεις". Κι άμα είσαι έτοιμος να πεις και καμιά σκληρή κουβέντα και στον εαυτό σου, ακόμα καλύτερα. Όπως το "ξεκόλλα, δεν σου φταίει το μέσο που χρησιμοποιείς, το μυαλό σου φταίει".
Η καταιγίδα συνεχίστηκε και αυτή την περίοδο και θα ήταν ευχάριστα μεγαλύτερη αν πήγαινα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης όπως είχα κανονίσει, κλείσει δωμάτιο σε γνωστό Inn., ονειρευτεί, κάνει ολόκληρο πρόγραμμα. Ας είναι καλά ο πυρετός όμως που είχα, τι καλύτερο αντί να είσαι στο Λιμάνι να είσαι στο κρεβάτι με πυρετούλι; οεο;;; το κράξιμο σκέφτομαι μόνο...
Από τα πολλά (άπειρα) που διάβασα αυτόν τον καιρό, εντύπωση μου έκανε η κίνηση κάποιας ιστοσελίδας να κάνει κάτι σχετικά με τις φωτογραφίες που έρχονται ως ρεπορτάζ, απο επαγγελματίες και μη, ανα τον κόσμο. Το θέμα είναι τεράστιο και όλο θα μεγαλώνει όσο θα εξαπλώνονται οι φωτογραφικές μηχανές και θα είναι πιο προσβάσιμο το φωτορεπορτάζ. Ωστόσο, προκύπτουν πολλά ερωτήματα; αν αυτή η "κεντρική" διαχείριση αυθεντικότητας είναι απαραίτητη, ποιος μας λέει πως θα είναι έγκυρη και δίκαιη; πως θα ξέρουμε οτι δεν λογοκρίνεται κάτι;
Στην Γαλλία τα μουσεία περνάνε στην αντεπίθεση. Τα δικά μας εδώ ή έχουν πρόβλημα επάνδρωσης (ελαφρώς φαλλοκρατική λέξη αλλά...) ή είναι σε αμηχανία ή προσπαθούν να βρουν άλλες λύσεις. Θα βρούν τον δρόμο τους; θα γίνει κανένας σοβαρός διάλογος; μήπως είπα μεγάλο ανέκδοτο;
Αγαπάμε Βίδο. Ο πληθυντικός επειδή εννοώ και την Saigon που επίσης αγαπά και διαβάζει Βίδο του Βήματος (για την ακρίβεια τον διάβαζε πριν από μένα). Πάντα καυστικός αλλά με χιούμορ, το τελευταίο του για την ελληνική τηλεόραση και τις υπερβολές της ήταν όχι απλά απολαυστικό αλλά τελείως αληθινό. Κι αυτό το κάνει περισσότερο σουρεαλιστικό!
Ένα άλλο υπέροχο άρθρο από κυριακάτικες έχει να κάνει με την βάση του 10 και τα ΤΕΙ στην Ελλάδα. Κι επιτέλους βάζει τα πράγματα στην θέση τους: είναι δυνατόν να μπαίνει το συμφέρον των σουβλατζίδικων κάτω από άλλα πράγματα; ε όχι ρε παιδιά, έλεος δλδ!
Πολύς ο λόγος για το νέο υπερ-υπουργείο Πολιτισμού-Τουρισμού-Αθλητισμού και τον υπουργό με συγγένειες με τους Μπενακηδες. Γενικά τον συμπαθώ, μ'αρέσουν οι κινήσεις του μέχρι τώρα, ωραίο στυλάκι, φέρεται να φέρνει κάτι καινούργιο. Έδωσε και συνέντευξη την Κυριακή εφ'όλης της ύλης και δεν μπορώ να πω οτι διαφωνώ. Το θέμα είναι τι θα κάνει απ'όλα αυτά και τα υπόλοιπα θέματα του πολιτισμού στην Ελλάδα...
Επίσης ενδιαφερουσα είναι και μια ομάδα καλλιτεχνών στην Νέα Υόρκη. Οι οποίοι σκατά τέχνη κάνουν, αυτό κάνουν...
Κι εδώ πάντως δεν πάμε πίσω από τέχνη, αν και τελείως διαφορετική. Στο Χατζηγιάννειο είχαμε έκθεση ζωγραφικής του Μωραΐτη και αμέσως μετά μια πραγματικά υπέροχη έκθεση φωτογραφία του Χατζόγλου με πανοραμικές φωτογραφίες από μηχανές μεγάλου φορμά των οποίων τα φιλμ σκανάρει και του βγάζουν μια ανάλυση περίπου 300ΜΡ!!!
Καλή εβδομάδα σε όλους σας...

Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες

Περίεργη εβδομάδα αυτή που μας πέρασε, πολλά σκαμπανεβάσματα, πολλά ευχάριστα, μερικά δυσάρεστα, τρέξιμο για δουλειές, ο ύπνος λιγοστεύει όλο και λιγότερο, το τσάι φεύγει με το λίτρο πλέον (δεν αστειεύομαι, κοντά 1 λίτρο τσάι την ημέρα, να'ουμ'...) αλλά ευτυχώς κάνω πράγματα που πραγματικά μου αρέσουν, δημιουργικά και πραγματικά απολαυστικά. Όλοι μας πιστεύω πως όταν ξαπλώνουμε να κοιμηθούμε το βράδυ σκεφτόμαστε την μέρα που πέρασε και αυτήν που θα έρθει. Όσο κουρασμένος κι αν είμαι, όσο γεμάτη κι αν είναι η επόμενη μέρα, πραγματικά χαίρομαι γι'αυτά που κάνω, όσο διαφορετικά κι αν είναι απ'αυτά που διδάχθηκα ή που περίμενα. Αν και στον χώρο του πολιτισμού στην Ελλάδα η κουβέντα πάει μακριά, πόσο μάλλον στην Λάρισα, μια πόλη με μια νοοτροπία που της αξίζει πολλές φορές αλλά και με πολύ κόσμο που μπορεί να βοηθήσει την κατάστη.
Η συζήτηση για τον πολιτισμό και τον τουρισμό (Zlatko, ΥΠΠΟΤΟΥ είναι καλύτερο;) συνεχίστηκε αυτή την Κυριακή και χαίρομαι. Χάρηκα που επιτέλους επίσης αναφερθήκανε και ονόματα και θεσμοί, όπως το Νέο Μουσείο και τα Φεστιβάλ. Χαίρομαι που αναφέρθηκε ο δημοσιογράφος και στο θέμα του "ελληνικού DNA" και την σχέση του θέματος με τον πολιτισμό. Μ'αρέσει η ανάλυση του, δεν συμφωνώ απόλυτα με τα πορίσματα αλλά συμφωνώ με τον χειρισμό του. Και φυσικά, λατρεύω την τελευταία φράση η οποία και κλείνει μέσα της όλο το νόημα των δύο άρθων: " Οχι ότι και οι τουρίστες δεν είναι πελατεία μας!"
Κι μιας και η συζήτηση για τον πολιτισμό στην Ελλάδα, μ'αρέσει που γίνεται κουβέντα για τον ελληνικό κινηματογράφο και τις νέες παραγωγές! Μ'αρέσει που επιτέλους ρε γαμώτο υπάρχει υλικό, υπάρχουν ταινίες για να σχολιάσουμε, να συζητήσουμε, να θάψουμε, να κάνουμε τις συγκρίσεις και τους διαχωρισμούς μας, να δούμε τι γίνεται. Δεν τις μπορώ με τίποτα τις ελληνικές ταινίες που θέλουνε απλώς να εξαργυρώσουν την τηλεοπτική επιτυχία των αστέρων ή που απλά προβάλουν το σεξ φτηνά, πρόστυχα και με ελληναράδικη νοοτροπία. Περιμένω να δω το Στρέλλα για να δω αν επιτέλους θα γίνει μια σοβαρή ταινία σχετικά με την ομοφυλοφιλία και τους τραβεστί. Το θέμα είναι μεγάλο και προσωπικά με ενοχλεί που δεν ασχολείται περισσότερο ο καλλιτεχνικός κόσμος στην Ελλάδα. Οι κραγμένες, τα καχέκτυπα και οι υπερβολές σε λίγες σειρές και θεατρικά δεν είναι καν άξια λόγου.
Ένα θέμα που τον τελευταίο καιρό με απασχολεί και το διαβάζει συχνά και με ενοχλούν οι εκφράσεις που χρησιμοποιούν οι δημοσιογράφοι είναι το θέμα της επανάστασης των καμπύλων, το πως οι γυναίκες με καμπύλες "αντεπιτίθενται" στον χώρο της μόδας και του θεάματος. Αυτό που με ενοχλεί, είναι ο χαρακτηρισμός "αληθινές γυναίκες" όταν αναφέρονται σε γυναίκες με καμπύλες και παραπάνω κιλά (το θέμα είχε θίξει κάποτε και η μετέπειτα Ugly Betty, America Ferrera). Δεν το καταλαβαίνω, οι υπόλοιπες τι είναι, πλαστικές, ψεύτικες; δεν μπορούμε να κάνουμε συζήτηση με δύο άκρα, με τις ανορεξικές από την μία και τις στρουμπουλές από την άλλη, όσο κι αν μας συμφέρει! Εντάξει, κι εγώ υπέρβαρος είμαι, θα με συνέφερε να βγάλω τους αδύνατους και με καλύτερα σώματα άρρωστους ή ανώμαλους ή αντιερωτικούς. Αλλά ξέρω και ξέρουμε πολλοί πως δεν είναι έτσι, καλώς ή κακώς. Και στο κάτω κάτω δεν καταλαβαίνω και το άλλο: για ποιον λόγο πρέπει αυτή η και-καλά επανάσταση να αφορά μόνο τις γυναίκες; μόνο οι γυναίκες έχουν το δικαίωμα να πούνε πως δεν είναι μόνο οι ανορεξικές ωραίες; για τους άντρες δεν πειράζει, δεν είναι θέμα υγιούς εικόνας; και μην ακούσω το γνωστό επιχείρημα για τα μοντέλα: τα περιοδικά μόδας που πολλές φορές έχουν όντως ανορεξικά μοντέλα δεν τα στηρίζουν οικονομικά οι άντρες, οι γυναίκες τα στηρίζουν. Ουφ!
Μου άρεσε πολύ η ιδέα για φωτογραφίες διασήμων ώστε να φαίνεται η καφρίλα τους και η "άλλη πλευρά" του κόσμου που (νομίζουν οτι) ζουν.
Η Πινακοθήκη μας στην Λάρισα έχει αρκετές εκθέσεις, καλά ξεκινήσαμε, μία έκθεση του Λυγερού στο καφέ και μία της Ελένης Παυλοπούλου στο αίθριο, επιβάλεται να πάω σύντομα.
Θέλω τρελά να πάω στην έκθεση του Tim Burton στο MoMa, τέλος!
Τρόμαξα αρκετά με τις εικόνες σ'αυτήν την φωτογραφική δουλειά. Ποτέ δεν περίμενα να είναι τόσο τρομακτική μια δουλειά με παιδιά, σοβαρά τώρα...
Την δουλειά του Γιάννη Κόντου την ξέρει πολύς κόσμος ακόμα κι αν δεν την συνειδητοποιεί. Την βλέπει σε εξώφυλλα εφημερίδων και όχι μόνο, σε περιοδικά, παντού. Πρόκειται για έναν από τους πιο πολυβραβευμένους έλληνες φωτοδημοσιογράφους διεθνώς. Αλλά αυτή η δουλειά του είναι αρκετά διαφορετική από τις προηγούμενες και πραγματικά ενδιαφέρουσα. Ναι, έχει γυμνό, δεν έγινε τίποτα, εφημερίδα διαβάζεις και ένα γυμνό το βλέπεις. Για να μην πούμε τι γίνεται άμα δεις καμιά ταινία σαν τον Αντίχριστο του Τρίερ (μια παρουσίαση της έκανα εδώ)!
Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την διατροφή και τι λέει αυτή για εμάς διάβασα εδώ. Είναι μεγάααλη συζήτηση και θέλει τραπέζι, καλό κρασί και ένα καλό φαγοπότι πρώτα για να συζητηθεί.
Κατα τ'άλλα, αυτή την εβδομάδα και ειδικά τις τελευταίες μέρες τρέχω και για το Artfools Video Festival, ένα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους που οργανώνουμε με το Artfools στην Λάρισα για τον Μάρτιο. Είναι το 2ο, το 1ο έγινε φέτος και για το επόμενο θέλουμε τα καλύτερα. Μου κάνανε την τιμή να μου ζητήσουν να είμαι ένας εκ των δυο καλλιτεχνικών διευθυντών (κάτσε καλά δλδ) και αυτές τις μέρες σχεδιάζουμε το site με την βοήθεια δύο πολύ ταλαντούχων παιδιών. Ένα προσχέδιο του μπορείτε να δείτε εδώ, σύντομα θα αλλάξει απλά διεύθυνση, το στήσιμο είναι αυτό και θα εμπλουτίζεται. Αν γυρίζετε ταινίες μικρού μήκους, σας περιμένουμε τον Μάρτιο στην Λάρισα!
Αυτά για τώρα, έκανα και μια ανακαίνιση στο blog, σύντομα θα μπούνε κι άλλα. Καλή εβδομάδα και να είστε χαμογελαστοί!