Εγώ τώρα κανονικά δε γράφω εδώ. Δεν κάνω ποστ. Οχι. Κανονικά, κάθομαι μπροστά στον υπολογιστή μου και τελειώνω το ρημαδοάρθρο για να ρημαδοφύγω καμία ώρα από τη ρημαδοδουλειά. Κανονικά.
Γιατί η αλήθεια είναι πως εδώ και ΔΥΟ ώρες, κάθομαι , μπροστά στον υπολογιστή και σκέφτομαι το χθεσινό όνειρο που μου θύμισε για άλλη μια φορά πόσο άτιμο πράγμα είναι αυτό το υποσυνείδητο. Διότι πάνω που λες, όλα καλά, προχωρώ (όπως -όπως τέλος πάντων) στη ζωή, τσουπ, να σου ένα όνειρο να σου θυμίσει έναν άνθρωπο τον oποίο (προσπαθείς να) έχεις βγάλει από τη ζωή σου. Γιατί; Για αμέτρητους λόγους, οι οποίοι (και εδώ είναι το γελοίο της υπόθεσης) δεν έχουν καμία απολύτως σημασία μπροστά στο σκοτεινό κομάτι του μυαλού σου, που ενεργεί αυτοβούλως και αποφάσισε χθες να σου τον παρουσιάσει τόσο ζωντανά που σχεδόν ξύπνησες από τις τύψεις σου.
Άσχημο πράγμα τα απωθημένα. Εγώ γενικά ήμουν πάντα κατά των απωθημένων. Δηλαδή έλεγα, "είναι κάτι που σε καίει πολύ; Που θέλεις να το κάνεις; Μη το συζητάς. Όρμα!". Και το έλεγα και το έκανα! Αλήθεια. Δεν λογάριαζα καταστάσεις. Και ακόμη δηλαδή, αλλά να...
Πόσο μου έχουν λείψει τα απλά, αθώα χαρούμμενα και άνευ σημασίας όνειρα.
Αλλά βέβαια...αν ονειροπολείς ολόκληρη την μέρα...δεν γίνεται να βλέπεις όνειρα και το βράδυ! :)
Ουφ...ρημαδοκατάσταση
3 σχόλια:
Αν είναι αργά για το "όρμα" τότε είναι ώρα για το "ξέχνα" (χαίρω πολύ θα μου πείς)..
Τι να πώ?... όνειρα γλυκά:):)
Δεν κάνουν κακό τα όνειρα αρκεί να μην σε κάνουν να χάνεις την αίσθηση της πραγματικότητας...
@koulpa
Αχ! Μεγάλη κουβέντα είπατε και πολύ γλυκιά ευχή δώσατε! Στον αγώνα λοιπόν! Ευχαριστώ πολύ πολύ :)
@klearchos
Καταρχήν καλώς μας ήρθατε! Αυτό είναι το θέμα, ότι όταν η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή,ή δύσκολη, αρκετοί καταφεύγουν στα όνειρα...και έχουμε φαύλο κύκλο..
Δημοσίευση σχολίου