Έχουν περάσει τρεις μέρες από το σεισμό και είμαι ακόμα εγκλωβισμένος. Νιώθω πως είμαι έτσι, εδώ και χρόνια.... Σίγουρα ήταν σεισμός! Νομίζω... Τι άλλο θα μπορούσε να είναι; Πάντως τρεις μέρες πέρασαν οπωσδήποτε. Έτσι πιστεύω. Αυτή η μικρή χαραμάδα που αφήνει την ακτίνα του ήλιου να τρυπώνει στον περιορισμένο χώρο της φυλακής μου, έχει ανάψει και έχει σβήσει περίπου τρεις φορές. Σχεδόν ούτε μία λιγότερη.
Η αίσθηση του χρόνου είναι περίεργη εδώ μέσα.... ή μήπως εδώ κάτω; Πριν λίγο βρισκόμουν στον 27ο όροφο. Στο γραφείο μου. Σε ποιον όροφο είμαι τώρα; Πόσο χαμηλά έχω πέσει; Το μόνο που θυμάμαι είναι οι σειρήνες. Και μετά ο χώρος που μίκρυνε. Τόσος δα έγινε....
Φωνάζω μα δε μ΄ ακούει κανείς. Και μετά βαριέμαι να φωνάζω και περιμένω υπομονετικά. Και μετά ουρλιάζω...
Μα τι διάβολο. Στο Μανχάταν είμαι. Δεν εκτοξεύτηκα στην άκρη του κόσμου.
Η βαριά ξύλινη πόρτα που χωρίζει το γραφείο μου απ΄ τους άλλους, μ΄ έχει φυλακίσει. Προφανώς πίσω της είναι τα συντρίμμια... Μα δεν έχω παράπονο. Ο εγκέλαδος μου φέρθηκε καλά. Στο γραφείο μου με εγκλώβισε... Δεν έχουν όλοι γωνιακό γραφείο. Ίσως γι΄ αυτό να άντεξε. Επειδή είναι γωνιακό...
Σίγουρα ήταν σεισμός. Νομίζω. Τι άλλο θα μπορούσε να μ΄ εγκλωβίσει στα χαλάσματα; Χίλιες φορές προσπάθησα να γυρίσω το κλειδί για ν΄ ανοίξω αυτή την πόρτα, ... τίποτα. Το γυρνάω από δω, από κει,... τίποτα. ... Λες και μου δώσαν λάθος κλειδί. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να ελευθερωθώ,... αδύνατον. Δε μπορώ να ξεφύγω αλλά δεν έχω παράπονο. Το γωνιακό γραφείο μ΄ έσωσε....
Απ΄την πρώτη στιγμή του εγκλωβισμού μου το ήξερα. Είμαι χωμένος στα χαλάσματα. Και σίγουρος πως μετά από λίγη ώρα θα με βρουν, αρχίζω να βαριέμαι... Έτσι για να περάσει η ώρα, τρώω σχεδόν όλους τους ξηρούς καρπούς που έχω στο δεύτερο συρτάρι του γραφείου μου. Πίνω και τέσσερα πέντε λίτρα νερό. Ευτυχώς έχω κι΄ άλλες προμήθειες. Και κάθε τόσο, ... αναγκάζομαι να απαλλαχτώ απ΄ τα υγρά που διύλισαν τα νεφρά. Τώρα χρησιμοποιώ μία γωνιά του τοίχου. Νομίζω. Την πρώτη φορά χρησιμοποίησα τον δερμάτινο καναπέ μπροστά απ΄ το γραφείο μου. Αργότερα, όταν ένιωσα κουρασμένος και θέλησα να ξαπλώσω, ... το μετάνιωσα. Και από τότε ο καναπές μένει στεγνός. Σχεδόν.
Τη δεύτερη μέρα νιώθω πανικό. Είναι κι΄ αυτά τα απόβλητα του παχέος εντέρου ... Μα ο χώρος έχει μικρύνει. Η γωνιά που έχω για τα υγρά και τα στερεά απόβλητα είναι τόσο κοντά μου. Μέσα στον ίδιο μου το χώρο. Σχεδόν πάνω μου. Κι΄ αν δε με βρουν; Αν ήταν πυρηνική έκρηξη; Αν είμαι ο μόνος ζωντανός στο Μανχάταν; Μαζεύω ότι υπάρχει φαγώσιμο και το χωρίζω σε μερίδες. Ένα κρακεράκι, ένα φιστίκι και πέντε καραμέλες για κάθε μέρα. Μπορώ να ζήσω για πέντε μέρες ακόμα. Το νερό, ένα λίτρο τη μέρα, φτάνει ενδεχομένως για επτά ημέρες ακριβώς. Τι να είναι πίσω απ΄ τα χαλάσματα; Ζωντανοί ή νεκροί; Μήπως εγώ πέθανα; Έτσι είναι ο θάνατος; Και γιατί θάφτηκα σ΄ αυτό το γραφείο;
Σήμερα είναι η τρίτη μέρα και με έχουν ζώσει περίεργες σκέψεις. Το γωνιακό γραφείο το κατέκτησα με την αξία μου. Έτσι πιστεύω! Ίσως ο Τζον θα μπορούσε να είναι στη θέση μου. Που να είναι άραγε ο Τζον; Επιβίωσε απ΄ το σεισμό; Το γραφείο του είναι δύο ορόφους κάτω απ΄ το δικό μου ... μπορεί και να στηρίζομαι πάνω στο πτώμα του Τζον ... ίσως τον έλιωσα. Μα ήταν σεισμός; Δε θυμάμαι να κουνήθηκα... Μόνο τη σειρήνα θυμάμαι. Και τα χαλάσματα γύρω μου που με πνίγουν από καιρό. Είμαι εγκλωβισμένος μέσα σ΄ ένα σχεδόν ανέπαφο γραφείο. Πνίγομαι απ' τη βρώμα των περιττωμάτων μου... Νιώθω λες και κάποιος με ταρακουνάει. Μετασεισμός;
... ξαφνικά είμαι ξαπλωμένος σ΄ ένα φορείο. Μ΄ έχουν σκεπάσει με μια γκρι κουβέρτα. Μια ελάχιστη χαραμάδα στα βλέφαρα είναι αρκετή για να δω καθαρά. Κοντά μου, μια ντουζίνα υφιστάμενοι, ... συζητούν για μένα. Δίπλα μου ακριβώς δύο τύποι αναπνέουν πίσω από λευκές μάσκες. Με ταρακουνάν και με σιχαίνονται. Δε θα ανοίξω τα μάτια . Θέλω να τους ακούσω. Να κρυφακούσω. Κάτι λένε για μένα. Κάτι απ΄ αυτά που αν ήμουν μπροστά δε θα τα έλεγαν.... Ήρθαν απ΄ τα χαλάσματα. Ήρθαν μέχρι εδώ που είμαι εγκλωβισμένος και μιλάνε για μένα....
- Πως τα κατάφερε; Έφαγε μισό κιλό φιστίκια, ήπιε πέντε λίτρα νερό, χέστηκε πάνω του, κατουρήθηκε...
- Και όλα αυτά σε δέκα; δεκαπέντε λεπτά; Δεν χρειάστηκε παραπάνω για να σπάσουμε την πόρτα...
- Καλά, δεν τον ειδοποίησαν πως είναι άσκηση;
- Δεν πρόλαβαν. Λιποθύμησε ο μαλάκας μόλις άκουσε τη σειρήνα.
- Και την πόρτα πως την κλείδωσε λιπόθυμος; Τα ουρλιαχτά; Κι΄ αυτά λιπόθυμος;
- Ξέρω γω πως τα κατάφερε ο μαλάκας; όπως έφαγε τους ξηρούς καρπούς ,... όπως ήπιε το νερό. Ξέρω γω;
- ... Ξαναρίξε το φακό στα μάτια του. ... Ζει ή πέθανε ο χέστης;
- Κοίτα εδώ! Πάνω στο γραφείο του. Έχει χωρίσει τις καραμέλες σε μερίδες...
- Πως πρόλαβε να κάνει τόσες πολλές παπαριές σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;
