Hidup berjiran..

Penah terfikir x...camne hubungan kita dengan jiran2 zaman skrang neh? Sy secara jujurnya la...jarang bertegur sapa dengan jiran2..mungkin jugak sbb dulu zaman skolah menengah menetap di asrama..sy hanya menegur skali skala bla ada kelapangan cuti skolah..tp slebehnya, sy slalunya mengabaikan kehidupan berjiran..sy take for granted apa yg terjadi kpd jiran2 sekeliling..

Daripada Abu Hurairah r.a bahawa Rasulullah SAW telah bersabda: "Sesiapa yang beriman dengan Allah dan hari akhirat maka hendaklah ia berkata-kata dengan kebaikan atau jika tidak, hendaklah dia diam sahaja. Dan sesiapa yang beriman dengan Allah dan hari akhirat hendaklah dia memuliakan jirannya. Dan sesiapa yang beriman dengan Allah dan hari akhirat hendaklah dia memuliakan tetamunya.” (Al-Bukhari dan Muslim)

Sy sebenarnya agak terkesan dgn hadith di atas ni..ye la, mana taknya..selama sy idup ni..mak n abah yg byk menjaga kebajikan jiran2..sy sekadar menolong yg termampu..sy sdeh bla mengenangkan sy hanya mendengar mslh jiran2 dr mak..sy x pergi sdr bertanya khabar n bertegur sapa dgn mereka..even toksu yg dok sorg diri kat sebelah umah pon...hesy, sshnya bla nak mengaku kesalahan diri sdr..ye, toksu yg dok sbelah umah sy..dah la idup sorg2..anak yg sorg kat langkawi..sy hanya skali skala menjengukkan kpala di rumah toksu...sekadar menghantarkan mknn bila mak sruh..sy lpa yg toksu idup sorg..mesti dia nak ada teman utk berbual..sy plak dgn besnya...hanya sekadar tny dia sehat ke x..dah mkn lom..tu je la..


Emm..sekarang dh dok berjauhan dr msia, dah laen benua...baru sy nak sedar tanggungjawab berjiran...apa gunanya la kan..tp sy berazam..kalo blk msia nnt..sy akan cba sedaya upaya melaksanakan tggjwb tu dgn ikhlas n penuh istiqamah..yah..insyaAllah..ingatlah safiyyah..idup di dunia mesti bermasyarakat...masyarakat la yg akan tlg di ms2 kesusahan n n masyarakat jugak leh jd musuh kalo x dihandle dgn sebaeknya..sama2 la kita beringat..

GANBATE KUDASAI!!!