Καθώς
βρισκόμαστε στις τελευταίες στροφές του πρωταθλήματος, η Ρόδος
αντιμετώπιζε την περασμένη Κυριακή στην Εύβοια την ομάδα της Νέας
Αρτάκης. Μια ομάδα που φιγουράρει κάτω από τη ζώνη του υποβιβασμού και
δίνει τη δική της μάχη για την παραμονή. Πιο συγκεκριμένα, προσπαθεί να
προλάβει τους Αιολικό και Κιθαιρώνα Καπαρελλίου που προπορεύονται. Και
ειδικά μετά την εντός έδρας ήττα του Αιολικού, το Σάββατο, ενδεχόμενος
βαθμός ή βαθμοί κόντρα στους πράσινους, ίσως να σήμαιναν και σωτηρία για τους
Ευβοιώτες .
Απ' την άλλη, η Ρόδος βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Τα Ελάφια, έχοντας καθαρίσει το πρωτάθλημα ουσιαστικά πριν από τα Χριστούγεννα, έχουν μεταφέρει το ενδιαφέρον τους στα μπαράζ ανόδου. Ασφαλώς, οι ποδοσφαιριστές και το τεχνικό επιτελείο παραμένουν συγκεντρωμένοι στα εναπομείναντα παιχνίδια, όμως στο πίσω μέρος του μυαλού τους υπάρχουν τα μπαράζ του Απρίλη. Είναι κατανοητό πως βαθμολογικά και μόνο η Ρόδος είχε την άνεση για απώλειες, αφού το +9 του Σαββάτου ήταν μια ασφαλής διαφορά, με 4 παιχνίδια να απομένουν. Και λέμε βαθμολογικά, γιατί η βαρύτητα της φανέλας της και της ιστορίας της είναι τέτοια που την υποχρεώνει να νικάει όπου κι αν παίζει.
Το έδαφος, λοιπόν, ήταν πρόσφορο για οποιουδήποτε είδους "μαγειρέματα". Ξέρετε... Απ' αυτά που ΣΠΑΝΙΑ βλέπουμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Απ' αυτά που ΔΕΝ μετατρέπουν ομάδες σε Μπαρτσελόνες, απ' αυτά που ΔΕΝ σώζουν κατηγορίες, απ' αυτά που ΔΕΝ κρίνουν αποτελέσματα εκτός αγωνιστικού χώρου. Και που για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις, ξεκαθαρίζουμε πως ΣΠΑΝΙΑ ΕΩΣ ΚΑΘΟΛΟΥ παρατηρούνται στο ποδόσφαιρό μας.
Η Ρόδος δε μάσησε. Πήγε στην Εύβοια και έπαιξε τη μπάλα που παίζει όλη τη χρονιά. Έβαλε τα γκολ της, πήρε πανάξια τη νίκη της και επέστρεψε στο νησί με το τρίποντο στις βαλίτσες της. Αφήνοντας τους άλλους να ψάχνουν το γιατί και το πώς, να τα χρεώνουν σε διαιτησίες και κακούς λύκους. Όχι, δεν έχουν όλα τα παραμύθια λύκο. Η Ρόδος απέδειξε πως η αγωνιστική της ακεραιότητα δεν τίθεται προς συζήτηση. Δεν διαπραγματεύεται, δεν διασπάται. Και δεν αμφισβητείται.
Την ομάδα αυτή, όσοι τη ζούμε από μικρά παιδιά, τη νιώθουμε ως κάτι διαφορετικό. Αυτήν ακριβώς τη διαφορετικότητά της απέδειξε την Κυριακή, στην Εύβοια. Και μας έδωσε έναν ακόμη -από τους πολλούς- λόγο να είμαστε υπερήφανοι. Πράγματι, μπορεί η Ρόδος να έπραξε το φυσιολογικό για τα δικά της δεδομένα και το κείμενο αυτό να μην έχει κανένα απολύτως νόημα. Όμως, κάποια πράγματα καλό είναι να επισημαίνονται. Ακόμα κι αν είναι τα φυσιολογικά.
Απ' την άλλη, η Ρόδος βρίσκεται στην αντίπερα όχθη. Τα Ελάφια, έχοντας καθαρίσει το πρωτάθλημα ουσιαστικά πριν από τα Χριστούγεννα, έχουν μεταφέρει το ενδιαφέρον τους στα μπαράζ ανόδου. Ασφαλώς, οι ποδοσφαιριστές και το τεχνικό επιτελείο παραμένουν συγκεντρωμένοι στα εναπομείναντα παιχνίδια, όμως στο πίσω μέρος του μυαλού τους υπάρχουν τα μπαράζ του Απρίλη. Είναι κατανοητό πως βαθμολογικά και μόνο η Ρόδος είχε την άνεση για απώλειες, αφού το +9 του Σαββάτου ήταν μια ασφαλής διαφορά, με 4 παιχνίδια να απομένουν. Και λέμε βαθμολογικά, γιατί η βαρύτητα της φανέλας της και της ιστορίας της είναι τέτοια που την υποχρεώνει να νικάει όπου κι αν παίζει.
Το έδαφος, λοιπόν, ήταν πρόσφορο για οποιουδήποτε είδους "μαγειρέματα". Ξέρετε... Απ' αυτά που ΣΠΑΝΙΑ βλέπουμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Απ' αυτά που ΔΕΝ μετατρέπουν ομάδες σε Μπαρτσελόνες, απ' αυτά που ΔΕΝ σώζουν κατηγορίες, απ' αυτά που ΔΕΝ κρίνουν αποτελέσματα εκτός αγωνιστικού χώρου. Και που για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις, ξεκαθαρίζουμε πως ΣΠΑΝΙΑ ΕΩΣ ΚΑΘΟΛΟΥ παρατηρούνται στο ποδόσφαιρό μας.
Η Ρόδος δε μάσησε. Πήγε στην Εύβοια και έπαιξε τη μπάλα που παίζει όλη τη χρονιά. Έβαλε τα γκολ της, πήρε πανάξια τη νίκη της και επέστρεψε στο νησί με το τρίποντο στις βαλίτσες της. Αφήνοντας τους άλλους να ψάχνουν το γιατί και το πώς, να τα χρεώνουν σε διαιτησίες και κακούς λύκους. Όχι, δεν έχουν όλα τα παραμύθια λύκο. Η Ρόδος απέδειξε πως η αγωνιστική της ακεραιότητα δεν τίθεται προς συζήτηση. Δεν διαπραγματεύεται, δεν διασπάται. Και δεν αμφισβητείται.
Την ομάδα αυτή, όσοι τη ζούμε από μικρά παιδιά, τη νιώθουμε ως κάτι διαφορετικό. Αυτήν ακριβώς τη διαφορετικότητά της απέδειξε την Κυριακή, στην Εύβοια. Και μας έδωσε έναν ακόμη -από τους πολλούς- λόγο να είμαστε υπερήφανοι. Πράγματι, μπορεί η Ρόδος να έπραξε το φυσιολογικό για τα δικά της δεδομένα και το κείμενο αυτό να μην έχει κανένα απολύτως νόημα. Όμως, κάποια πράγματα καλό είναι να επισημαίνονται. Ακόμα κι αν είναι τα φυσιολογικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου