Toen ik bijna 14 jaar was, had je Fame op tv. En ik was direct gegrepen. Ik moest en zou zo leren dansen. En hoe overtuigd ik was voor de eerste les dat ik modern en hip wilde leren dansen, na enkele weken was ik om. Klassiek ballet, dat was het helemaal!
In twee jaar tijd was ik van een totale beginner rijp om auditie te doen op de Havo voor Muziek en Dans in Rotterdam. Twee honderd meiden en een handvol jongens kwamen opdagen. Met een nummer opgespeld, de verplichte zwarte balletpakjes, lichtroze maillot en witte tailleband, stonden we in rijen klaar om beoordeeld te worden.
Op slappe balletschoenen zoals we dat noemden. Geen spitzen bij de auditie. In een rijtje allemaal dezelfde oefening doen die slechts 1x voor gedaan werd. Met een pianist ter begeleiding. Soms werd je eruit gepikt. Dubbel gebogen, in je buik geprikt en toen moe en bezweet naar huis. Weken wachten op een antwoord. Wat per post kwam. HET antwoord.....en het was een JA, ik was aangenomen. En daar ging ik, 17 jaar, naar Rotterdam!
Ik moest gisteren aan dit verhaal denken toen ik wat dozen aan het open maken was op mijn slaapkamer. En een doos was tot de rand toe gevuld met balletschoenen. De desbetreffende auditie heb ik gedaan op het vierde paar balletschoenen van boven, rechter rijtje. Van satijn, met aangenaaide linten (die eigenlijk alleen aan spitzen horen) en met borduurgaren dichtgestopt, want die dingen sleten waar je bij stond. Ik had zelfs een klein handeltje in het repareren en stoppen van balletschoenen. Daar vroeg ik fl. 5,- per paar voor. Was toen blijkbaar al handig met naald en draad!
Vooral spitzen moesten, voordat ze gebruikt konden worden, met garen op de punt ' gestopt' worden, anders gleed je in no-time uit. Ik deed dat trouwens met een kromme chirurgische naald en bijpassend borduurgaren van dmc, want die hadden zulke mooie kleuren....
Tutu's heb ik maar een keer gedragen, en die heb ik speciaal voor een voorstelling zelf genaaid. Met een patroon van krantenpapier, een basis van een oud wit laken en meters, meters repen tulle die ik er gerimpeld opnaaide. Ik heb met dat kostuum nog in de krant gestaan.....
Een heel bijzonder exemplaar in mijn balletschoenen collectie is een paar docenten-schoentjes. Op de balletschoenen-collectie-foto linksonder, linker rijtje. Je vraagt je natuurlijk af wat daar zo bijzonder aan is. Er zit een klein hakje onder! De hele dag op balletschoenen is een aanslag op je achillespezen, en om die te ontlasten is dat hakje. Ik heb ze nooit gebruikt, want zo ver kwam het nooit bij me. Wat ooit een droom was om balletdocent te worden, is ook een droom gebleven.Ik ben nog naar de dansacademie in Tilburg gegaan, en toen ben ik gestopt.
Maar als ik die doos open doe, dan komen alle herinneringen en dromen weer boven. Mijn tripje naar de hemel zeg maar.....
Happy quilting,
Dorry
