Με μεγάλη χαρά σας παρουσιάζουμε σε ψηφιακή μορφή το βιβλίο ποίησης "Σ' Αναζητώ" με ποιήματα του Σπύρου Μακρυγιάννη και φωτογραφίες του Γιώργου Λεονταρά.
Το βιβλίο αφιερώνετε με όλη μας την αγάπη στον σεπτό Ιερό Ναό της Παναγίας Γορίτσας στον Βόλο.
Το ξέσπασμα του Ζουράρι και το βιβλίο που διάβασε από το βήμα της βουλης - ΒΙΝΤΕΟ
Πολιτική
Τα «πάθη» της Παιδείας και του εκπαιδευτικού συστήματος, σχολίασε ο βουλευτής τωνΑνεξαρτήτων Ελλήνων, ΚωνσταντίνοςΖουράρις, κατά τη διάρκεια της συζήτησης επί των Προγραμματικών Δηλώσεων της Κυβερνήσεως, στηβουλή.
Ο κ. Ζουράρις, με τον δικό του ξεχωριστό και ιδιόρρυθμο τρόπο, διάβασε ένα απόσπασμα από βιβλίο για παιδιά 12 ετών, που ενέκρινε το παιδαγωγικό Ινστιτούτο, και έκλεισε την ομιλία του λέγοντας: «Άγγελε, μόνο στο όνειρο μου δίνεις τα φτερά σου; Αι σιχτίρ πλέον».
Η Παναγία μας προσφέρθηκε 3 ετών στο Ναό, από τους γονείς Της Ιωακείμ και Άννα. Εκεί έμεινε 12 έτη.
Σε ηλικία 15 ετών μνηστεύθηκε τον Ιωσήφ.
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ την αποκάλεσε Κεχαριτωμένη φέρνοντάς Της,
το χαρμόσυνο μήνυμα: ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις
τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.
Οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται.
Σε ηλικία 16 ετών η Παναγία εγέννησε τον Ιησού.
33 χρόνια μετά, ήταν παρούσα στα φρικτά Πάθη και στην Σταύρωση του Υιού Της. Έζησε μετά την Ανάληψη του Κυρίου, άλλα 10 χρόνια και σε ηλικία 59 ετών, μετέστη πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς. πηγή
Μέσα στην Αγία Γραφή ακούγεται η πρόσκληση «υιέ μου δος μοι σην καρδίαν».
Την καρδιά του ανθρώπου ζητά ο Θεός, για ναζει και να αναπνέει με το θέλημά Του.
Μέσα ακόμη όμως και στον χώρο των λεγομένων πιστών δεν
κυριαρχεί, δυστυχώς, το θέλημα του Θεού, αλλά το ίδιον θέλημα. Εδώ τα
πράγματα γίνονται τραγικά, διότι ενώ γνωρίζουν το λόγο του Θεού, όμως
τον διαμορφώνουν σύμφωνα με τα μέτρα τους.
Πνευματικοί «γέροντες» κόβουν και ράβουν όπως βολεύει στην άνεση και
την ευκολία των τέκνων τους, μόνο και μόνο για να μη τους χάσουν και να
ονομάζονται οι ίδιοι καλοί και άγιοι και όχι για να καθοδηγούν αυτούς
που τους εμπιστεύτηκε ο Θεός προς την σωτηρία τους. Νομοθετούν δικές
τους γνώμες και παραθέτουν παραδόσεις που έλαβαν χωρίς να ελέγξουν αν
είναι η Παράδοση της Εκκλησίας, άσχετα αν είναι κάτι το παλαιικό. Κάθε
παλαιικό δεν είναι και παράδοση του Ευαγγελίου. Το θέλημα του Θεού
αντικαθίσταται με ένα «έτερον ευαγγέλιον» και γίνεται ένας σκοτεινός
ανελεύθερος γεροντισμός με παραδόσεις ανίερες και εντάλματα ανθρώπων
χάριν επιβολής εξουσίας πνευματικής και αιχμαλωσίας ψυχών.
Έτσι π.χ. για το θέμα της Θείας Κοινωνίας δεν επικρατεί το θέλημα του
Θεού, αλλά η παράδοση των ανθρώπων. Φορτώνουν τους χριστιανούς με
δυσβάστακτα βάρη και «παραδόσεις» και αυτό γίνεται έμμεσα η αιτία να
απομακρύνονται από την Θεία Κοινωνία. Επιβάλλουν δηλαδή νηστείες του
λαδιού και του αλάδωτου με έντονο τον καταναγκασμό και τον φόβο. Ορίζουν
χρόνους και διαστήματα προσέλευσης στο Μυστήριο, αγνοώντας το λόγο του
Χριστού και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας περί συνεχούς Θείας
Κοινωνίας.
Απαιτούν την νηστεία ως απαραίτητο γεγονός πριν από την μετοχή τους στο
Μυστήριο, πράγμα που δεν υπάρχει πουθενά γραμμένο αλλά από την άλλην
μεριά… παραδεδομένο. Όλα εστιάζονται στο τι θα φάγουν και τι θα πιουν
και πότε και μέχρι ποια ώρα, και αφήνουν την κύρια καλλιέργεια της
πνευματικής προετοιμασίας που συγκεκριμενοποιείται στην πρόσκληση: «μετά
φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε».
Πολλοί χριστιανοί λοιπόν απέχουν της Θείας Κοινωνίας, διότι δεν
νήστεψαν παρ’ όλον που ο πόθος τους είναι ασυγκράτητος και η μετάνοια
ενεργή και ζώσα…αντιθέτως πολλοί θρησκευόμενοι έρχονται και κοινωνούν
επειδή νήστεψαν με ένα άγριο κυνηγητό αποχής του φαγητού, ικανοποιημένοι
με το έργο τους αυτό, διότι ζει μέσα τους φαρισαϊκά ένας εσωτερικός
αυτοηδονισμός του δήθεν αγίου και αξίου. Για να προσέλθουμε λοιπόν στο Μέγα Μυστήριο της Θείας
Ευχαριστίας πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι, έχοντας βεβαίως πάρει και
την ευλογία του πνευματικού μας πατέρα ο οποίος βλέποντας την μετάνοιά
μας, αναγνωρίζοντας την διάθεσή μας να μεταμορφωθούμε σε καινούς
ανθρώπους μας προτρέπει μετά φόβου πίστεως και αγάπης να προσέλθουμε στο
Μέγα Μυστήριο.
Για να μην παρεξηγηθούμε λοιπόν, ο κάθε χριστιανός θα πρέπει να
προετοιμάζεται ορθά για να λάβει τον ίδιο τον Κύριο μέσα του. Όμως όσον
αναφορά την αποχή από τις τροφές (νηστεία), πουθενά η Εκκλησία δεν έχει
βάλει κάποιον τέτοιον κανόνα, αλλά η Εκκλησία λέγει: ο Χριστιανός θα
πρέπει να νηστεύει την Τετάρτη και την Παρασκευή, την Σαρακοστή
Χριστουγέννων και Πάσχα, Δεκαπενταύγουστο κ.τ.λ. Η Εκκλησία λοιπόν έχει
συγκεκριμένες ημέρες μέσα στο έτος και προτρέπει τους πιστούς να
νηστέψουν.
ΠΟΥΘΕΝΑ η Εκκλησία δεν έχει πει ότι είναι κανόνας να νηστέψεις για να
κοινωνήσεις. Νηστεύεις όλες τις καθορισμένες νηστείες της Εκκλησίας μας;
Εάν ναι τότε δεν θα έπρεπε να σε απασχολεί άλλο αυτό το θέμα. Όμως εάν ο
πνευματικός σου πατέρας κρίνει ότι για την δική σου καλύτερη
προετοιμασία καλό θα ήταν να νηστέψεις π.χ. μία ημέρα, θα το κάνεις για
την υπακοή στον πνευματικό σου και όχι διότι είναι κανόνας της Εκκλησίας
μας.
Εάν δεν ίσχυε το παραπάνω τότε είναι παράλογο η Εκκλησία να θεσπίσει
συγκεκριμένες νηστίσιμες ημέρες του έτους, αλλά θα έλεγε να νηστεύουμε
1,2,3 ημέρες πριν κοινωνήσουμε. Επίσης τα μικρά παιδιάκια θα έπρεπε να
νηστεύουν και αυτά, να κάνουν αλάδωτο!!! Νηστεία λοιπόν και Θεία
Κοινωνία δεν συνδέονται άμεσα, ίσως έμμεσα υπό το πρίσμα του ασκητικού
φρονήματος που θα πρέπει να έχουμε όλοι.
Το παράλογο είναι ότι πολλές φορές επιμένουμε τόσο πολύ στην
προετοιμασία μας πριν την Θεία Μετάληψη και όταν πλέον κοινωνήσουμε
χαλαρώνουμε. Δηλαδή από την μία μεριά όταν δεν έχουμε τον Χριστό μέσα
μας, απέχουμε από τροφές, εγκρατευόμαστε κ.λ.π. (και καλά κάνουμε), όμως
όταν έχουμε μέσα μας τον Χριστό όταν έχουμε κοινωνήσει το Σώμα και το
Αίμα του Κυρίου μας το ασκητικό αυτό φρόνημα εξαφανίζεται, λες και δεν
χρειάζεται πλέον μιας και ο σκοπός επιτεύχθηκε, κοινωνήσαμε!
Όμως πως είναι δυνατόν ενώ δεν έχω τον Χριστό μέσα μου να ασκούμε και
όταν τον πάρω μέσα μου πλέον να γίνομαι απρόσεκτος όσον αναφορά
πνευματικά θέματα; Όταν δηλαδή, πριν κοινωνήσω μου «απαγορευόταν» να
κάνω κάποια πράγματα, τώρα που κοινώνησα, τώρα που έγινα και εγώ χριστός
να μην μου απαγορεύονται;
Άρα διαπιστώνουμε ότι το σκεπτικό πολλών αν όχι όλων των χριστιανών
είναι λάθος. Δεν σημαίνει ότι αφού κοινώνησα μπορώ χωρίς καμία αναστολή
να κάνω το οτιδήποτε, αντιθέτως αφού έχω κοινωνήσει θα πρέπει ακόμα
περισσότερο να είμαι προσεκτικός, σε πνευματική εγρήγορση ώστε όντως η
Θεία Κοινωνία να ενεργήσει μέσα μου και να με μεταμορφώσει, να με
βοηθήσει να ξεπεράσω αδυναμίες και να γίνει όντως το εφόδιο αυτό το
οποίο θα με οδηγήσει στην Αιώνια Ζωή. Αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
Μητρόπολη Βεροίας πηγή
Ένας νέος που συγκλονίσθηκε από μία ωραία και προκλητική κοπέλα
Κάποια μέρα ο Γέροντάς μου απεκάλυψε: «Ήρθε μία φορά ένας νέος και μου είπε ότι, καθώς ταξίδευε καλοκαίρι με το πλοίο,
είδε απέναντί του μία ωραία και προκλητική κοπέλα και συγκλονίσθηκε.
Τότε εγώ είδα την ψυχή του και του είπα: Βρε ευλογημένε, με την
ευσαισθησία που σου χάρισε ο Θεός, εσύ τώρα θα έπρεπε να είχες αγιάσει».
Ίσως άλλος πνευματικός να έβλεπε το περιστατικό σαν ευκαιρία να
κατακεραυνώσει τον αμαρτωλό, ο Γέροντας όμως το είδε σαν ευκαιρία να του
αποκαλύψει το θείο δώρο της μεγάλης ευαισθησίας του και τη δυνατότητά
του να αγιάσει μέσω αυτής, «έρωτι έρωτα διακρουόμενος και πυρ πυρί αύλο
αποσβεννύων». Από το βιβλίο «Ανθολόγιο Συμβουλών» του Αγίου Πορφυρίου πηγή
Σ’ ένα νεαρό για τη μοναξιά και την αληθινή επικοινωνία
Από
lllazaros
Μη φοβάσαι δεν είσαι μόνος. Μόνος είναι εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό ακόμα και αν όλοι οι άνθρωποι συναναστρέφονται μαζί του.
Αυτός, και στην πιο πολυάριθμη κοινωνία, θα έλεγε- όπως και τώρα λένε
κάποιοι- «βαριέμαι, δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τον εαυτό μου, όλα είναι
βαρετά». Αυτές είναι ψυχές άδειες από τον Θεό, φλοίδες χωρίς κουκούτσι,
στάχτη χωρίς κάρβουνο. Αλλά εσύ δεν είσαι μόνος αφού είσαι πλάι στον
Κύριο και ο Κύριος δίπλα σου.
Άκουσε πώς ο μεγάλος Παύλος , ο απόστολος της οικουμένης, ήταν
κάποτε εγκαταλελειμμένος απ’ όλους, και πώς μιλά: «Εν τη πρώτῃ μου
απολογίᾳ ουδείς μοι συμπαρεγένετο, αλλά πάντες με εγκατέλιπον· μη αυτοίς
λογισθείη·
ο δε Κύριός μοι παρέστη και ενεδυνάμωσέ με, ίνα δι’ εμού το κήρυγμα
πληροφορηθεί και ακούσει πάντα τα έθνη· και ερρύσθην εκ στόματος
λέοντος.» ( Β’ Τιμ. 4, 16-17 ) . Βλέπεις, λοιπόν, πόσο άγια σκέφθηκε και
μίλησε ο δούλος του Χριστού Παύλος σ’ εκείνες τις πρώτες μέρες, όταν
στον κόσμο δεν υπήρχε ακόμα ούτε ένας χριστιανικός ναός, ούτε ένας
χριστιανός άρχοντας! Ενώ σήμερα όλη η γη είναι στολισμένη με
χριστιανικούς ναούς και οι χριστιανοί απαριθμούνται σε κάτι εκατοντάδες
εκατομμύρια.
Μη λυπάσαι, λοιπόν, επειδή αισθάνεσαι μοναξιά στον δικό σας τόπο. Αν
αισθάνεσαι σαν να είσαι στην έρημο, όπως γράφεις, γνώριζε ότι πολλοί
στην έρημο σώθηκαν. Αλλά όλοι αυτοί οι ερημίτες του Θεού ανήλθαν στη
μεγάλη κοινωνία του Θεού και των αγγέλων του Θεού.
Υπήρχαν άνθρωποι που για πενήντα ολόκληρα χρόνια δεν είδαν ανθρώπινο
πρόσωπο και όμως δεν έλεγαν «είμαστε μόνοι»! Αφού ο Θεός ήταν μαζί τους
και αυτοί με τον θεό. Μπορείς να ζήσεις χωρίς κανέναν και χωρίς τίποτα∙
χωρίς τον Θεό όμως δεν μπορείς. Αυτή είναι η δική τους μαρτυρία που την
παρέδωσαν στην Εκκλησία ως κάποιο κεφάλαιο δικό της.
Δεν είναι γνωστό εάν κάποιος άθεος μπόρεσε να επιζήσει επί
πενήντα χρόνια σε πλήρη μοναξιά στην έρημο. Αυτό δεν έχει σημειωθεί στην
ιστορία του ανθρώπινου γένους. Δεν είναι σε θέση ένας άθεος να πράξει
κάτι τέτοιο.
Σε κάποιον σαν αυτόν είναι βαρετό να ζει μέσα στην κοινωνία των
ανθρώπων και ακόμα πιο μονότονο- ακόμα και αδύνατο- έξω από την
κοινωνία. Διότι ο άθεος αναζητά τους ανθρώπους για να τους κεντρίσει την
καρδιά με την αθεΐα του και να θρέψει τον εαυτό του με τον πόνο τους.
Αλλά στην έρημο ποιόν να βρει να φάει παρά μόνον τον ίδιο του τον εαυτό;
Και με ποιανού τον πόνο να τραφεί παρά με τον δικό του;
Γι’ αυτό απογείωσε τις σκέψεις σου στα πνευματικά ύψη όπου
κατοικεί Εκείνος που μόνος Του είναι η μεγαλύτερη και τρυφερότερη
κοινωνία από κάθε ανθρώπινη κοινωνία . Εκείνον να υπηρετείς, μ’
Εκείνον να συναναστρέφεσαι, σ’ Εκείνον να μιλάς , για Εκείνον αγωνίσου,
Εκείνον αγάπα με όλη σου την καρδιά, με όλον τον νου σου. Εκείνος θα
βρει τρόπους να ανοίξει τα μάτια των γειτόνων σου και την καρδιά τους,
ώστε να εμφανίσει σ’ αυτούς τη ζωντανή πίστη σ’ Αυτόν. Τότε στον τόπο
σου θα ψάλλεται η δόξα του Θεού όχι μόνον από έναν σολίστ, όπως τώρα,
αλλά από μία χορωδία.
Ειρήνη και υγεία από τον Θεό.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Δεν φτάνει μόνο η πίστη"
Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς πηγή
Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας: "Η Ελλάδα θα υποφέρει γιατί γύρισε την πλάτη της στο Χριστό"
Από
agiotokos-kappadokia.gr
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Βλέπετε την
φωτογραφία αυτή του Γέροντα Ιωσήφ, του Ησυχαστή. Είχα μεγάλο Γέροντα,
ήταν πυρ – πυρ, άνθρωπος φαινόμενο. Όλο τα επουράνια σκέπτονταν, μ’ αυτά
ζούσε.
Δύο λέξεις μας έλεγε συνεχώς, υπομονή, υπομονή και προσευχή και εδώ μας
βοηθάει, όσο του επιτρέπει η Πρόνοια του Θεού. Σαν υποτακτικοί του,
ποτέ δεν μαλώσαμε μεταξύ μας.
Άλλοι απέξω μας δημιουργούσαν προβλήματα, συκοφαντούσαν τον Γέροντα,
τον κατηγορούσαν, αλλά ο Γέροντας Ιωσήφ έλεγε, « αυτοί ας λένε, εμείς να
μην πούμε».
Συνομιλήτρια: Εμείς Γέροντα, είμαστε πολύ αδύνατοι σε όλα. Τι θα γίνει με εμάς;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Άλλα χρόνια είναι τώρα. Άλλα τα κριτήρια του Θεού, για
σήμερα. Ο Γέροντας Ιωσήφ είχε το πνευματικό πανεπιστήμιο. Εγώ είμαι
ευχαριστημένος να είστε εσείς ( ..δηλαδή τα πνευματικά του παιδιά ) στο
πνευματικό λύκειο. Σήμερα υπάρχει τέτοια πνευματική σύγχυση. Μεγάλος
ανεμοστρόβιλος παρασέρνει τα πάντα. Κρατείστε γερά την παράδοση που σας
παρέδωσα και να ξέρετε ότι σήμερα είναι ομολογία να λέμε ότι ο Ιησούς
Χριστός είναι ο Θεός μας. Αυτό δεν το θέλουν οι σκοτεινές δυνάμεις.
Συνομιλήτρια: Γέροντα, μετά από τόσα χρόνια αγώνα, τι σας έμεινε μέσα στη ψυχή σας;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Όλα είναι δεύτερα, όλα δεύτερα. Το πρώτο είναι το
όνομα του Χριστού μας και τώρα , περνώντας τα χρόνια , είδα στη πράξη,
ότι μόνο με την αγάπη κερδίζεται ο άνθρωπος. Η ζωή μου ήταν κόπος και
πόνος, με την φτώχεια, με τους Γερμανούς, με την πείνα στη κατοχή, με
τους πειρασμούς και τις θλίψεις στα μοναστήρια. Μεγάλος αγώνας. Μόνο το
όνομα του Χριστού και της Παναγίας μας μ’ έβγαλε πέρα.
Όποιος άνθρωπος δεν λέγει καθημερινά το όνομα του Χριστού και της Παναγίας μας, δεν είναι Χριστιανός.
Συνομιλήτρια: Δηλαδή η ευχή του Χριστού είναι το μέγιστο;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Βεβαίως, γιατί είμαστε συνέχεια με τη μνήμη του
Χριστού μας. Οι Άγιοι Πατέρες φωτίστηκαν και μας άφησαν αυτές τις
προσευχούλες. Τρία και δύο γράμματα, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον ημάς»
και «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς». Δεν είναι να διαβάσουμε
εγκυκλοπαίδειες, ούτε πολλά βιβλία. Μ’ αυτές τις δύο προσευχούλες,
σωζόμαστε όλοι οι Χριστιανοί. Οι μοναχοί που δεν έχουν τις μέριμνες των
κοσμικών, προσεύχονται πολύ και φθάνουν ψηλά. Τους βοηθάει πολύ και η
Παναγία μας. Είναι σαν να μιλούν στο αυτί του Χριστού μας, γιατί είναι
αφοσιωμένοι στη προσευχή και αυτό είναι το κύριο έργο τους και όποιος
έχει το δώρο της προσευχής στη καρδιά του, όταν πεθάνει δεν τον αγγίζουν
τα τελώνια. Πηγαίνει μετά τον θάνατό του , κατευθείαν στο Χριστό μας.
Δεν έχει εμπόδια, γιατί το όνομα του Χριστού έχει δύναμη. Είναι πυρ ο
Θεός.
Συνομιλήτρια: Και οι χαιρετισμοί της Παναγίας μας είναι δυνατή προσευχή;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Βεβαίως, όταν τους λέμε, έχουμε χαρά και φώτιση από
την Παναγία μας. Πολύ με βοηθάει η παναγία μας. Με βγάζει από πολλά
αδιέξοδα.
Συνομιλήτρια: Σήμερα πάσχουμε από απελπισία και ανυπομονησία.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Η απελπισία είναι πάντα από τον διάβολο και όποιος
απελπίζεται χάνει τις δυνάμεις του. Η βάση της ζωής μας είναι η υπομονή.
Όταν δεν την έχουμε διαλύεται η ζωή μας.
Συνομιλήτρια: Γέροντα, ο κόσμος, εμείς, είμαστε σε μια δύσκολη θέση με όλα αυτά που γίνονται και ακούμε. Υπάρχει φόβος.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ναι, διαισθανόμαστε ότι θα γίνουν καταστροφικά
πράγματα και γίνονται καθημερινά, Γι’ αυτό τρέχουμε στα μοναστήρια και
στις εκκλησίες, αλλά δεν πρέπει να έχουμε φόβο. Για σκεφτείτε , αν ένα
τάγμα αγγέλων έγιναν δαίμονες και κάνουν τόση ζημιά, τι βοήθεια μας
προσφέρουν τα εννέα τάγματα των αγγέλων. Μια φορά είδα τον Χριστό στο
θρόνο του και δίπλα την Παναγία μας και τα τάγματα των αγγέλων και των
αγίων. Περιμένανε το νεύμα του Χριστού μας για να βοηθήσουν την
ανθρωπότητα στη νέα κατάσταση. Όταν γεμίζουμε συνεχώς την καρδιά μας με
τον Χριστό καθημερινά δυναμώνει η πίστη μας και όλα τα αντιμετωπίζουμε. Η
Παναγία μας, παρακαλεί για μας και δέεται συνεχώς, να έχουμε δύναμη και
αισιοδοξία.
Συνομιλήτρια: Γέροντα σ’ αυτή την ηλικία που είστε, μπορείτε να προσεύχεσθε όπως πρώτα, ή διαφορετικά;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Προσεύχομαι καλύτερα από πρώτα. Βέβαια δεν έχω την
ένταση της προσευχής του Γέροντα Ιωσήφ, του Ησυχαστή, αλλά έχω δυνατή
προσευχή και αυτό παρηγορεί την ψυχούλα μου, τόσα που πέρασα και περνώ.
Συνομιλήτρια: Πολλές φορές τα άγια λείψανα ευωδιάζουν.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Είναι σαν να λένε είμαστε συγγενείς.
Συνομιλήτρια: Ο καρκίνος είναι διάχυτος σήμερα.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Οι καρκινοπαθείς είναι μάρτυρες. Προσπαθώ να τους
ενισχύω με την προσευχή μου, με τις νουθεσίες και όταν μπορώ τους
επισκέπτομαι.
Συνομιλήτρια: Πολλοί άνθρωποι περνούνε σκληρές δοκιμασίες, είτε
από την κακία των άλλων, είτε από δικά τους παραπτώματα. Τόσο δύσκολα,
σαν να ζουν τη κόλαση εδώ.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Όταν ζουν εδώ τη κόλαση .…. και αξιοποιήσουν αυτή τη
κατάσταση, με πνευματικά κριτήρια, όταν πεθάνουν δεν θα δικαστούν
καθόλου, αλλά θα πάνε , κατευθείαν στην αγκαλιά του Χριστού. Αν όμως δεν
αξιοποιήσουν, με πνευματικά κριτήρια, τη κόλαση αυτή, τότε θα
βασανίζονται και στην άλλη ζωή.
Ήθελα να σας πω κάτι για τον Παράδεισο. Πριν από τα ογδόντα μου χρόνια,
πήγαινα συχνά στον Παράδεισο. Και τώρα βέβαια, αλλά η ηλικία έχει τον
ρόλο της. Μία φορά με πήρε ο Κύριος από το χέρι και μου έλεγε « ..εδώ
έκανες εκκλησία, εδώ εξομολόγησες και σώθηκε η ψυχή, εδώ παρηγόρησες,
εδώ νουθέτησες,.», μου έλεγε δηλαδή τα πάντα και μαζί με αυτό μου έδινε
χαρά, συγχρόνως με το λόγο του, Τόσο πολύ χαρά που είπα. Χριστούλη μου,
δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω άλλο. Θα εκραγώ. Να με γυρίσεις πίσω. Και
βρέθηκα πάλι στο δωμάτιό μου.
Άλλη φορά στον Παράδεισο, είδα έναν λεβέντη, θαυμάσιο. Είχε δίπλα του
ένα άλογο με μια γυριστή ουρά, ωραιότατο. Μέσα μου το ζήλεψα. Ήθελα να
το είχα εγώ αυτό το άλογο. Με φωνάζει και μου λέγει, ήτανε κάτι σαν
διοικητής. « Να πας να πεις στο στράτευμα, ότι το πίσω μέρος το έχουν
αφύλακτο και θα πάνε οι αντάρτες ( οι δαίμονες δηλαδή ) ». Και τρέχω και
το λέγω. Και γύρισα τρέχοντας να πω ότι το έκανα. Εκείνος μ’ αγκάλιασε,
με φίλησε και ανέβηκε στο άλογό του χαμογελαστός και έφυγε.
Συνομιλήτρια: Δηλαδή Γέροντα, γίνονται πολλά πίσω, που δεν τα πιάνουμε;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Βεβαίως. Γι’ αυτό πρέπει από παντού να προσέχουμε. Προσοχή μεγάλη. Θα περάσουμε δικαστήριο φοβερό.
Συνομιλήτρια: Η κόλαση πώς είναι;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Πως είναι; Φρίκη, φρίκη. Ούτε πουλάκι να μην πάει
εκεί. Όπως πνίγονται οι άνθρωποι στη θάλασσα, έτσι πνίγονται στα βάσανα
της κόλασης, συντροφιά με τους δαίμονες. Να προσευχόμαστε για τους
νεκρούς. Είναι μεγάλη ελεημοσύνη. Η μητέρα μου ήτανε πολύ ενάρετη
γυναίκα. Στα λόγια της στήριζα την παιδική μου ζωή. Πριν πεθάνει ήτανε
δύο χρόνια κατάκοιτη και έλεγε. «Πάτερ πες τον Θεό να με πάρει.
Κουράστηκα». Αλλά πριν φύγει έδωσε μάχη.
Συνομιλήτρια: Μάχη με ποιους;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Τους δαίμονες.
Συνομιλήτρια: Τους βλέπατε;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ναι, όπως βλέπω τους ανθρώπους.
Συνομιλήτρια: Ο Αρχάγγελος δεν την βοηθούσε;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ήτανε πίσω από τη πλάτη της. Είχε υποχωρήσει. Να πολεμήσει μόνη της, να στεφανωθεί.
Συνομιλήτρια: Τόσα που ακούμε για καταστροφές, που έρχονται, εμείς που ζητάμε την βοήθεια του Θεού, τι θα γίνουμε;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Κατά το σχέδιο που έχει ο Θεός για κάθε άνθρωπο, θα
κάνει και τις πράξεις του, για να σωθεί, αυτός ο άνθρωπος. Πω ! Πω ! Τι
θα περάσουμε! Δυσκολίες μεγάλες. Η Αθήνα έχει κρυφούς Αγίους πολλούς,
αλλά και το Άγιο Όρος με τον Άγιο Δημήτριο στηρίζουν τη Βόρειο Ελλάδα.
Έχω ιδιαίτερη αγάπη στον Άγιο Δημήτριο. Με το Άγιο Μύρο του κοιμάμαι. Η
Ελλάδα γύρισε τη πλάτη της στο Χριστό. Γι’ αυτό θα υποφέρει πολλά. Τα
παιδιά στην Ελλάδα σήμερα είναι ή πολύ φωτισμένα, ή πολύ σκοτισμένα. Τα
παιδιά των ενάρετων οικογενειών, είναι η μαγιά του Χριστού και το μέλλον
της Ελλάδας.
Συνομιλήτρια: Πολλές γυναίκες υποφέρουν στις οικογένειες σήμερα.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ο Χριστός είναι πολύ κοντά στις ψυχές που περιφρονούνται.
Συνομιλήτρια: Μερικοί άνθρωποι έχουν ένα ιδιαίτερο πνευματικό χάρισμα. Πως γίνεται αυτό;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Αυτοί οι άνθρωποι, ή αδικήθηκαν πολύ, ή
συκοφαντήθηκαν, ή εμβάθυναν σ’ αυτό τον τομέα και τους δόθηκε χάρισμα.
Όπως κανοναρχούμε τον Θεό, έτσι και μας ψέλνει.
Συνομιλήτρια: Στα Ιεροσόλυμα, τα τελευταία χρόνια, γίνονται θαυμαστά πράγματα.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ήθελα και εγώ να τα έβλεπα. Εκεί είναι η βάση του
Χριστού μας. Το Άγιο Φώς είναι κάθε ημέρα στον Πανάγιο Τάφο, αλλά το
Πάσχα δίνεται γενικό δώρο σε όλους. Να πηγαίνετε στα Ιεροσόλυμα. Εκεί
βλέπουμε τι υπέμεινε ο Χριστός για μας και εμείς , όσο μπορούμε να τον
ευχαριστούμε και να ανταποκρινόμαστε στην αγάπη Του. Παλαιότερα είχα
πάει και εγώ μερικές φορές.
Συνομιλήτρια: Πολλές φορές συμβαίνουν παρεξηγήσεις μεταξύ μας.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Αυτά είναι ανθρώπινα. Δεν θα λείψουν ποτέ. Να τα
προσπερνάμε και να τρέχουμε στον Χριστό. Να σκεπτόμαστε τι μας έχει
ετοιμάσει ο Χριστός, στο καλό – καλό παράδεισο, μετά την Δευτέρα
παρουσία. Τώρα πηγαίνουμε στον νάρθηκα του Παραδείσου, Δεν χωράει νους
ανθρώπου πως θα είναι ο καλός – καλός παράδεισος. Όλα φως ! Όλα ευωδία !
Χαρά ανεκλάλητη. Μακαριότητα. Τίποτε δεν θα είναι γερασμένο. Όλα νέα τα
θέλει ο Χριστός στη Βασιλεία Του. Τίποτα παράταιρο. Όλα τέλεια. Η
μητέρα μου πέθανε 95 ετών και εγώ την βλέπω στον παράδεισο τριάντα
χρονών.
Στη κατοχή είχαμε κάτι γειτονόπουλα, που ήτανε λειψά στο μυαλό. Δύο
παιδάκια ήτανε. Εμείς παίζαμε και αυτά ακόμη περπατούσανε να έρθουνε,
ενώ είχαμε ξεκινήσει μαζί. Τα βρήκα στον Παράδεισο, γιατί πεθάνανε στη
κατοχή από την πείνα, μικρά στην ηλικία. Τα λέγω : « Τι κάνετε εδώ ; Πως
περνάτε ; ». Μου λένε: « Εφραίμ, εδώ δεν μιλάμε. Εδώ μόνον διαβάζουμε,
έχουμε μελέτη ». Αυτά δεν ξέρανε να γράψουν το όνομά τους και στον
παράδεισο μελετούσαν. Αυτό δείχνει την τελειότητα του παραδείσου.
Συνομιλήτρια: Πολλοί άνθρωποι βοηθάνε τα μοναστήρια, σε ανάγκες που έχουν.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ότι κάνουν όλα γράφονται στον ουρανό. Να έχουν ειρήνη και υγεία και ευλογία στα σπίτια τους.
Συνομιλήτρια: Στην εκκλησία ήμασταν άνθρωποι από όλο τον κόσμο.
Δηλαδή , τι ωραία Γέροντα, σαν τους Αγίους Αποστόλους είναι το έργο
σας. « Μαθητεύσατε πάντα τα έθνη ».
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Είμαι ένα κούφιο καρύδι. Δεν έκανα τίποτα.
Συνομιλήτρια: Τι σκέπτεστε στην ηλικία που είστε;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Σκέπτομαι να στερεώσω το έργο μου εδώ, γιατί πολλοί
άνθρωποι σώθηκαν, πολλές ψυχούλες. Και πως θα πάω να συναντήσω τον
Κύριο; Που θα πάω ο ταλαίπωρος;
Συνομιλήτρια: Ο Κύριος θα στείλει τους αγγέλους του να σας πάρει.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Δεν το ξέρω αυτό, όπως κρίνει ο Κύριος. Το κεφαλάκι
μου χωρούσε όλη την οικουμένη. Τώρα δεν με βοηθάει η υγεία μου, έχω
γεράματα.
Συνομιλήτρια: Ο κ. Π…Γέροντα, πέθανε την ημέρα, ενός μεγάλου Αγίου.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Αυτός του άνοιξε την πόρτα του παραδείσου να μπει
μέσα. Όταν κάποιος πεθαίνει και σώζεται η ψυχούλα του, ο Άγιος που
γιορτάζει εκείνη την ημέρα, τον υποδέχεται στον παράδεισο, γιατί είναι η
ημέρα δική του, η εορτή του δηλαδή.
Συνομιλήτρια: Πολλούς ανθρώπους ξαφνικά τους βρίσκει ο θάνατος.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ναι. Κάθε ημέρα να είμαστε με το εισιτήριο στο χέρι.
Δεν γνωρίζουμε τι θα μας συμβεί. Κάποτε εξομολόγησα κάποιον στο
νοσοκομείο με τα νεύματα και σε λίγο πέθανε. Κάτι καλό έκανε στη ζωή του
και σώθηκε τελευταία στιγμή. Στη ζωή μου πέρασα πολλές ταλαιπωρίες και
είδα ότι η Θεία Πρόνοια, κατευθύνει τα πάντα προς το καλό του ανθρώπου.
Να μην μας φεύγει η μνήμη του θανάτου.
Να διαβάζετε από το Γεροντικό, την συνομιλία του Αγίου Μακαρίου με το
κρανίο. Κάποτε σε όραμα είδα τον εαυτό μου ντυμένο πολύ ωραία. Με άμφια,
όπως στις γιορτές και ήμουνα ψηλά σε εξέδρα και πιο κάτω ήτανε κοπέλες,
που είχα εξομολογήσει και φωνάζανε « Γέροντα …. Γέροντα. Θέλουμε και
εμείς να έρθουμε αυτού », αλλά δεν τους επιτρεπότανε. Αυτό δείχνει την
ευθύνη μου και την χάρη της ιεροσύνης, Γι’ αυτό, να προσεύχεστε για
μένα. Να έχετε τάξη και προσοχή. Να αγωνίζεστε κάθε μέρα, όσο μπορείτε. Ο
Χριστός μας αγαπάει την τάξη των μοναχών, γιατί είναι οι στρατιώτες
του.
Συνομιλήτρια: Γέροντα, όταν πάτε στον παράδεισο και έχετε αυτήν
την επικοινωνία με τον Κύριο, δεν του μιλάτε και για μας τους μοναχούς
σας και τις μοναχές και για τους ανθρώπους που θέλουν την βοήθειά σας;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Βεβαίως του μιλάω.
Συνομιλήτρια: Τι σας απαντά;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Εντάξει. Θα φροντίσω. Ο.Κ.
Συνομιλήτρια: Όταν εσείς Γέροντα πεθάνετε και εάν τυχόν εμείς
ζούμε, εσείς μη μας ξεχάσετε, που θα καλοπερνάτε με τον Χριστό μας και
εμείς εδώ θα παλεύουμε.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: (Γελώντας) Όχι, αυτό δεν γίνεται.
Συνομιλήτρια: Αύριο φεύγουμε Γέροντα (..από την Αριζόνα ). Πέστε μας έναν τελευταίο λόγο.
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Καλό και ευλογημένο ταξίδι να έχετε. Να έχετε την ευχή
μου. Να έχετε υγεία και να έρχεστε. Ο καθένας ξέρει τι έχει στον τρουβά
του, αλλά η Διαθήκη που σας αφήνω είναι να γνωρίσετε το Άγιο Πνεύμα. Να
το εργαστείτε και να το χτίσετε μέσα σας, τηρώντας τις εντολές του
Ευαγγελίου και έχοντας ειρήνη στη ψυχή σας, Να έχετε αγάπη, ομόνοια και
να φωνάζετε το όνομα του Χριστού και της Παναγίας μας. Οι άγγελοι να σας
συντροφεύουν.
Πως λένε αυτούς που παντρεύονται παράνομα εδώ;
Συνομιλήτρια: Μήπως εννοείτε τους ομοφυλόφιλους;
Γέροντας ΕΦΡΑΙΜ: Ναι αυτούς. Η Παλαιά Διαθήκη λέγει : « δεν θα μείνει
το πνεύμα μου στους ανθρώπους, γιατί είναι σάρκες ». Αυτό ισχύει για
σήμερα. Τα Σόδομα κάηκαν, το ίδιο …τα πυρηνικά. Δεν ανέχεται αυτές τις
αμαρτίες ο Χριστός. Παντού λατρεύεται η αμαρτία της σάρκας. Δεν υπάρχει
μετάνοια. Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία μετανόησε. Όλοι οι ομοφυλόφιλοι θα
εξαλειφθούν. Όλα χώμα …Τα πυρηνικά …Όλα χώμα. Ο πόλεμος θα γίνει για τις
αμαρτίες.
(Απομαγνητοφωνημένο υλικό μοναχών, πνευματικών παιδιών του Γέροντος
από την Ελλάδα, που τον επισκέφθηκαν στην Ελληνορθόδοξη Ιερά Μονή του
Αγίου Αντωνίου, στην Αριζόνα της Αμερικής) πηγή
Σάλος με τον ομογενή ιερέα - Άδεια η εκκλησία του στη Νέα Υόρκη - ΦΩΤΟ
Πρώτη καταχώρηση: 06/10/2015 - 08:31
Τελευταία δημοσίευση: 08:44Διεθνή
«Ήταν
καλός ιερέας, είχε σωστό λόγο. Έφερνε τον κόσμο στην εκκλησία. Τώρα η
εκκλησία άδειασε, το σκάνδαλο φόβισε τον κόσμο», αναφέρουν οι ενορίτες
της εκκλησίας στο Μανχάταν μετά το σκάνδαλο που ξέσπασε με τον ελληνορθόδοξο ιερέα, πατέρα Γεώργιο Πασσιά, ο οποίος είχε εδώ και χρόνια ερωμένη Περουβιανή καλλονή, παντρεμένη με ομογενή και μητέρα τριών παιδιών.
Οι
ενορίτες της εκκλησίας στην οποία λειτουργούσε ο ομογενής ιερέας δεν
έδειξαν μεγάλη υποστήριξη στο πρόσωπο του πρώην ιερέα, μετά το ξέσπασμα
του σκανδάλου.
Την Κυριακή, σύμφωνα με τη New York Post, η
ελληνορθόδοξη εκκλησία του Άγιου Σπυρίδωνα στο Washington Heights, ήταν
σχεδόν άδεια.
«Ήταν
ένας καλός ιερέας, είχε σωστό λόγο. Έφερνε τον κόσμο στην εκκλησία»,
δήλωσε στην αμερικανική εφημερίδα ένας 68χρονος πιστός, ο οποίος
πηγαίνει σε αυτή την εκκλησία τα τελευταία 36 χρόνια. «Τώρα είναι
περισσότερο άδεια, επειδή το σκάνδαλο φόβισε τον κόσμο».
Ο 67χρονος ομογενής ιερέας, Γεώργιος Πασσιάς, στις 16 Σεπτεμβρίου απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του.
Ο πρόεδρος της ενορίας, Στιβ Παπαδάτος, είπε: Δεν είχα ιδέα για το τι συνέβαινε. Είναι όλοι σοκαρισμένοι».
ΠΗΓΗ ΦΩΤΟ: New York Post πηγή
....
Κάποιος χτύπησε την πόρτα, δεν ήταν ο βοριάς.
Διανομέας ήταν.
Το κλειδί, τα κλειδιά.
Η πόρτα δεν άνοιγε, μετά το βάψιμο, κολλάει.
Εγώ, δεν τα καταφέρνω.
Θα το σπάσω το κλειδί.
...Απ' το μπαλκόνι, σαν την Ιουλιέτα.
Ο Ρωμαίος έλλειπε.
Μετά από ώρα, δε με χωρούσε... ας έσπαζε το κλειδί.
Έπρεπε να φύγει απ' τη μέση, το εμπόδιο της πόρτας.
Με σφίξιμο ψυχής, ανοίχτηκε ένα δέμα.
Ένας μεγάλος φάκελος κίτρινος, μόνο γράμμα δεν έμοιαζε να έχει.
Αχ!
Δεν πρόλαβα ν' ανοίξω, μια ευωδία λιβανιού, πλημμύρισε τον χώρο, "κάτι" παρόμοιο με εκκλησίες...
Μια εικονίτσα γλίστρισε πάνω στο τραπέζι.
"ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΕΠΗΚΟΟΣ - ΜΑΝΔΡΑ ΑΤΤΙΚΗΣ"
......!!!
κι ένα γράμμα του 2014
και λόγια...
χάδια και καρφιά
Και τα δυο, πονάνε.
Χαρτοτυλιγμένα δωράκια, πάνω στο τραπέζι, θα περιμένουν την στιγμή τους.
Η δόση ήταν μεγάλη,
εξέχει κρυμμένος κι ο Άγιος Εφραίμ!
Ώ, Αδελφή Ψυχή, πού είναι εκείνο το γράμμα που λείπει, του 2015;
Διαλυμένη.
Ελήφθη, το ξέρεις.
Το παρέλαβε η ανάξια, παρ' όλο που το πάλευε μέρες.
Γιατί η Αλέκα Παπαρήγα νυν γ.γ. του ΚΚΕ αρνήθηκε να εφαρμόσει τη διαθήκη του... αποκρύπτοντας τη στροφή του προς την Ορθόδοξη Εκκλησία;
(20/11/2012 19:33)
Το ΚΚΕ μπορεί μεν να αποδέχεται στους κόλπους του, την Λιάνα Κανέλλη, η οποία ευθαρσώς δηλώνει ότι είναι ορθόδοξη χριστιανή και ομολογεί Χριστόν αλλά αρνείται μέχρι σήμερα να αποδεχθεί τη μεταμέλεια του στυλοβάτη του «Καπετάν Γιώτη», του μακαριστού Χαρίλαου Φλωράκη και επί σειρά ετών γενικού γραμματέα του και τη στροφή του προς την Ορθόδοξη Εκκλησία, όπως αυτή καταγράφτηκε και ουδέποτε αμφισβητήθηκε μετά την επίσκεψή του στο Άγιον Όρος. Μια τέτοια αποδοχή βλέπετε θα άλλαζε τα πάντα στα αθεϊστικά πιστεύματά του προκαλώντας πιθανόν σοβαρότατους τριγμούς στους κόλπους του. Ωστόσο, η νυν γ.γ. Αλέκα Παπαρήγα οφείλει έστω και σήμερα να σεβαστεί τη μνήμη του συντρόφου της και να εκπληρώσει την επιθυμία που εξέφραζε στη διαθήκη του. Να αποδεχθεί δηλαδή την στροφή του Χαρίλαου Φλωράκη προς την Ορθόδοξη Εκκλησία και την χριστιανική πίστη. Άλλωστε η ίδια, όπως ισχυρίζεται, ο ιερομόναχος Αθανάσιος Σιμωνοπετρίτης γνώριζε καλά όχι μόνο την επιθυμία του μακαρίτη να ταφεί χριστιανικά και ορθόδοξα, κάτι που του το στέρησε για λόγους κομματικής σκοπιμότητας αλλά ήξερε και για την εξομολόγησή του... Οφείλει λοιπόν σεβόμενη την επιθυμία του να διορθώσει το τραγικό λάθος της, το οποίο κατά την προσωπική μας άποψη λειτουργεί αρνητικά για την ίδια και το κόμμα της! Θεωρήσαμε υποχρέωσή μας Χριστιανοί μας να παρουσιάσουμε -έστω και καθυστερημένα- την εξιστόρηση του π. Αθανασίου Σιμωνοπετρίτη για το πως συνάντησε και πως εξομολόγησε τον Φλωράκη (ιστοσελίδαwww.synodoiporia.blogspot.com/2011/03/video_12.html του Διαδικτύου). Ταυτόχρονα ζητούμε από την εν Χριστώ αδελφή βουλευτή του ΚΚΕ κ. Λιάνα Κανέλλη και συνάδελφο δημοσιογράφο να ερευνήσει το θέμα και να μας παραθέσει γραπτώς την επίσημη θέση του ΚΚΕ στα όσα λέγει ο π. Αθανάσιος.
Διηγείται ο Αγιορείτης ιερομόναχος:
Θα σας πω για τον Χαρίλαο. Ήταν μια από τις συγκλονιστικότερες στιγμές που έζησα. Με ειδοποίησε ο Γέροντάς μας, ο οποίος έλειπε, ότι θα έλθει στη Μονή μας (τη Σιμωνόπετρα) ο Χαρίλαος Φλωράκης με 6-7 συντρόφους του. «Κοίταξε να τους περιποιηθείτε». Ήρθε μαζί με τον ηθοποιό Τίτο Βανδή. Τον ρώτησα: «Πρώτη φορά έρχεσαι εδώ, κ. πρόεδρε;». «Δυστυχώς, πρώτη φορά», μου είπε. «Πως σε λένε;», με ρώτησε. «Είμαι ο π. Αθανάσιος», του είπα. «Πάπα-Θανάση, ήρθα εδώ στο Άγιον Όρος και νόμιζα ότι θα βρω γέρους κατουρημένους, αλλά εδώ βρήκα μοναχούς παλικάρια σαν κυπαρίσσια. Στο Βατοπέδι βλέπω ένα καλογεράκι και με φωνάζει: «Γεια σου, σύντροφε». «Εσύ από που και ως που σύντροφος;». «Ήμουν αρχηγός της ΚΝΕ της Κομοτηνής, όταν ήμουν λαϊκός». «Και πως βρέθηκες εδώ;». «Δεν με ικανοποιούσε ο Μαρξ και αυτό που ήθελα το βρήκα στον Χριστό». «Όταν το άκουσα αυτό», είπε ο Φλωράκης, «μου ήρθε να άνοιγε η γη να με καταπιεί».
ΠΙΑΣΑΜΕ κουβέντα μέχρι να ετοιμαστεί το φαγητό. Τον ρώτησα: «Πως έτσι στο Άγιο Όρος;». Άρχισε να μου λέει πως κατέληξε στο Μαρξ. «Πάντως και εσείς εδώ είσαστε ιδεολόγοι, μπράβο σας». Του απάντησα: «Δεν καθόμαστε εδώ πάνω στο βράχο για τις ιδέες, αυτές έρχονται και παρέρχονται, καθόμαστε για το πρόσωπο του Χριστού, γιατί ο Χριστός μένει στον αιώνα».
Αφού είπαμε διάφορα άλλα, του έκανα μια πρόταση: «Τώρα που ήρθες εδώ, είναι ευκαιρία να εξομολογηθείς». «Εγώ βρε να εξομολογηθώ; Δεν έχω αμαρτίες». Πως δεν έχεις αμαρτίες; Εμείς κάθε ημέρα εξομολογούμαστε στο γέροντα και βρίσκουμε πάντα καινούργιες αμαρτίες. Εσείς μέσα στον κόσμο, στο κλαρί που λένε στα χωριά μας και δεν κάνατε τίποτε; Δεν βλέπω να έχεις φτερά και να είσαι άγγελος... «Αχ βρε παιδί μου ουδείς αναμάρτητος» Με ρώτησε στη συνέχεια: «Πόσο χρονών με κάνεις;». «Εξήντα πέντε», του λέω. Βγάζει την ταυτότητά του και μου δείχνει ότι γεννήθηκε το 1914. «Βλέπεις; Ογδόντα συμπληρωμένα». «Κύριε πρόεδρε, μήπως τα βιολογικά όρια είναι περιορισμένα, μήπως είναι ευκαιρία τώρα που ήρθες στο Περιβόλι της Παναγίας να ξαλαφρώσεις;». «Δεν είμαι έτοιμος», μου είπε. Του λέω: «Άρα θα έχουμε άλλη ευκαιρία;».
Τον ρώτησα αν πιστεύει στον Θεό και μου είπε μια ιστορία από το βουνό και ότι πιστεύει. Τότε του λέω: «Γιατί πολεμάτε τον Θεό σαν κόμμα;». «Έλα, ρε παιδί μου, άστα αυτά». «Κύριε πρόεδρε, κάνετε πίσω». «Έλα, ρε παιδί, μια ζωή... εύκολο ν' αλλάξεις;». «Τώρα μίλησες σωστά, κ. πρόεδρε». Είπαμε πολλά και διάφορα.
Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ του Φλωράκη στον Αγιορείτη Ιερομόναχο έγινε στα γραφεία του ΚΚΕ, στον Περισσό.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ την εξιστόρηση ο Αγιορείτης π. Αθανάσιος:
«Αρρώστησα και βρέθηκα στο 401 στρατιωτικό νοσοκομείο της Αθήνας. Εκεί ήρθε ο διευθυντής του «ΑΝΤ», μου έδωσε το τηλέφωνο του Φλωράκη και μου είπε να του τηλεφωνήσω. Τον πήρα και του είπα: «Κύριε πρόεδρε, τι έγινε, θυμήθηκες τη φακή που έφαγες;». «Όχι μωρέ -μου λέει- θυμήθηκα την αγάπη που δείξατε σε μένα». «Σε θέλω -μου είπε- να έρθεις στο σπίτι μου, να σου κάνω το τραπέζι». «Δεν μπορώ, κ. πρόεδρε». «Τότε να έρθεις εδώ στον Περισσό η μήπως φοβάται ο Θεός να έρθει στο ΚΚΕ;».
Τέλος πάντων πήγα στον Περισσό. Ένας φύλακας με ρώτησε: «Τι θέλεις, παπά;». «Θέλω τον Φλωράκη», του λέω. Με οδήγησαν. Καθώς έμπαινα μέσα έπεσα πάνω σε έναν παλιό μου συμμαθητή, εγώ τον γνώρισα εκείνος όχι. «Τι του κάνατε του Χαρίλαου στο Άγιον Όρος, μεταμόσχευση μυελού; Όταν ήρθε από το Άγιον Όρος μας κάλεσε όλους στο αμφιθέατρο και μας μίλησε για μιάμιση ώρα. Από τότε άλλαξε συμπεριφορά. Άνδρες κοιτάξτε να πάτε στο Άγιον Όρος. Δεν ξέρετε τι θησαυρό έχουμε στην πατρίδα μας... Κρίμα που πήγα στα ογδόντα μου». Τον βρήκα το Χαρίλαο Φλωράκη και αφού είπαμε μερικά, μου λέει: «Έχουμε ένα υπόλοιπο». «Τι υπόλοιπο;», ρώτησα. «Συ μου είπες ότι τα βιολογικά μας όρια είναι περιορισμένα. Θέλω να εξομολογηθώ».Και τονίζει ο Αγιορείτης Ιερομόναχος: «Εξομολογήθηκε, ξεσκέπασε τον εαυτό του. Έχω κάνει χιλιάδες εξομολογήσεις, τέτοια εξομολόγηση δεν έχω κάνει».
ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ εξιστορεί ο π. Αθανάσιος ο Σιμωνοπετρίτης: «Μετά βγήκαμε και συναντήσαμε την κ. Παπαρήγα. «Αλέκα αυτός είναι το πατριωτάκι μου που σου έλεγα ο παπά Θανάσης» Εκείνη μου είπε: «Τι του κάνατε του Χαρίλαου στο Άγιον Όρος, μεταμόσχευση μυαλού;». Ο Φλωράκης τότε είπε: «Έπρεπε να είχα επισκεφθεί το Άγιον Όρος από νέος. Θα ήταν καλύτερα και για μένα και για την Ελλάδα». Είπαμε και άλλα πολλά. Ύστερα θέλησε να μου κάνει το τραπέζι στο «Ιντεάλ». Του είπα ότι με περίμενε ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ και δεν μπορούσα. Με συνόδευσε στην έξοδο και στο ασανσέρ μου είπε: «Έχω και κάτι που ξέχασα να σου πω, το έχω γράψει και στη διαθήκη μου, το λέω και σε σένα. Όταν πεθάνω, θέλω να με κηδεύσετε σαν ορθόδοξο χριστιανό, στο εξωκκλήσι του χωριού μου (της Καρδίτσας), στον Άη-Λια, να αγναντεύω τα Άγραφα και τον κάμπο». «Καλώς, κ. πρόεδρε», του είπα και αποχαιρετηθήκαμε.
ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕ ο Φλωράκης, μας το πληροφόρησε κάποιος εργάτης. Θελήσαμε να τηλεφωνήσουμε στα γραφεία του ΚΚΕ στον Περισσό, για την εκκλησιαστική κηδεία που είχε ζητήσει. Όμως κρίναμε καλύτερο να βάλουμε τη δημοσιογράφο κ. Άννα Παναγιωταρέα, που είχε κάποιες σχέσεις, να τους το πει. Της απάντησαν αρνητικά, με τη φράση: «Κοίτα τη δουλειά σου. Ο Φλωράκης ανήκει στο κόμμα και το κόμμα αποφασίζει». Και ο Αγιορείτης ιερομόναχος π. Αθανάσιος κατέληξε στη συνέντευξή του: «Εμείς όμως (στη Μονή της Σιμωνόπετρας) του κάναμε εκκλησιαστική κηδεία και τρισάγιο. Όλα κανονικά». (Πηγή Περιοδικό Χριστιανικοί παλμοί (Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2011)
Στην αποκάλυψη μιας αν μη τι άλλο ανέλπιστης πτυχής της πρόσφατης συνάντησης του με τον γνωστό αγωνιστή της Αριστεράς, Μανώλη Γλέζο προχώρησε σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος.
Απευθυνόμενος προς κατοίκους και φορείς της Ναυπάκτου όπου βρέθηκε για να ευχηθεί στον εορτάζονται μητροπολίτη κ. Ιερόθεο, ο Αρχιεπίσκοπος είπε πως κατά τηνπρόσφατη συνάντηση τους, ο Μανώλης Γλέζος, όχι μόνο του αποκάλυψε οτι θέλει να κηδευτεί και ταφεί χριστιανικά αλλά του ζήτησε να φροντίσει ο ίδιος ώστε να μην συμβεί κάτι διαφορετικό.
Ο διάλογος όπως τον μετέφερε ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας είναι χαρακτηριστικός:
«Όταν πεθάνω θα αναλάβετε εσείς υπεύθυνα, και θα κάνετε εκκλησιαστική κηδεία. Δεν θα αφήσετε άλλους ανθρώπους να αναμιχθούν σε αυτό το θέμα» φέρεται να είπε στον Αρχιεπίσκοπο ο γνωστός αγωνιστής της Αριστεράς ο οποίος σύμφωνα πάντα με τον κ. Ιερώνυμο του είπε πως αγαπά και σέβεται τη θρησκεία των πατέρων.
Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές του orthodoxia.info ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος ένιωσε σοκ από το αίτημα του Μανώλη Γλέζου. Σε τέτοιο βαθμό που ο ίδιος χαρακτήρισε την συνάντηση «αποκαλυπτική».
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ: Ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρεται στον διάλογο του με τον Μ. Γλέζο μετά το 00.53
Παραδομένο στην εγκατάλειψη και την αδιαφορία το μοναστήρι που αγάπησε ο μεγάλος Παπαδιαμάντης βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής.
Η Μονή της Παναγιάς της Κεχριάς στη Σκιάθο, χτισμένη το 16ο αιώνα και χαρακτηρισμένη ως διατηρητέο μνημείο, εκπέμπει σήμερα σήμα κινδύνου ενώ τοπικοί φορείς και κάτοικοι του νησιού επιδίδονται σε αγωνιώδεις προσπάθειες για να τη σώσουν από τη φθορά.
"Όταν επισκέπτεται κάποιος τη Μονή, αντικρίζει τη θλιβερή πραγματικότητα, ένα μνημείο να καταστρέφεται μπροστά στα μάτια του», λέει μιλώντας στο Έθνος ο κ. Θοδωρής Τζούμας, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Σκιάθος», ο οποίος έχει αναλάβει την πρωτοβουλία διάσωσης του μοναστηριού.
«Το εσωτερικό επίχρισμα του τοίχου έχει υποχωρήσει σε πολλά σημεία παρασύροντας τις τοιχογραφίες του 18ου αιώνα, οι οποίες, σύμφωνα με τους ειδικούς, χαρακτηρίζονται από εικονογραφική πληρότητα, μνημειακότητα και καλλιτεχνική ποιότητα.
Σε ένα κομμάτι των τοιχογραφιών ο επισκέπτης βλέπει πλέον τρεις »αποκεφαλισμένους» αγίους ενώ η υγρασία εξαπλώνεται με αστραπιαίους ρυθμούς. Συναντάς έναν σοβά φουσκωμένο και μετά από μία εβδομάδα ή δέκα μέρες έχει πέσει κάτω».
Αντιμέτωποι με την κατάσταση αυτή οι κάτοικοι αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Με στόχο τη συντήρηση του καθολικού με τα δεκατέσσερα μονόβολα παράθυρα από όπου «όλος ο ήλιος λάμπει στον θόλο του ωραίου σου ναού…», όπως αναφέρει στο ποίημά του «Στην Παναγιά την Κεχριά» ο Παπαδιαμάντης, οι ντόπιοι απευθύνθηκαν στο Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας ζητώντας από τους μηχανικούς του να πραγματοποιήσουν εθελοντικά μια μελέτη για τη στατικότητα του κτιρίου.
Η Αγαπημένη μονή του Αλ. Παπαδιαμάντη, η Παναγιά της Κεχριάς, σήμερα καταστρέφεται. Συναντάς έναν σοβά φουσκωμένο και μετά από μία εβδομάδα έχει πέσει κάτω, λέει ο Θ. Τζούμας, πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου «Σκιάθος»
Στη συνέχεια αποτάθηκαν στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Μαγνησίας προκειμένου να συνταχθεί μελέτη συντήρησης του καθολικού, των τοιχογραφιών που βρίσκονται στο εσωτερικό και του τέμπλου. «Η ανταπόκριση και των δύο φορέων ήταν θετική. Εφόσον οι δύο μελέτες εγκριθούν από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο θα μπορέσουμε να ξεκινήσουμε την αναζήτηση χρημάτων,μέσω ΕΣΠΑ ή δωρεών, για την αποκατάσταση του μνημείου», λέει ο κ. Τζούμας.
Ευαισθητοποίηση
Η ιδιαίτερη ευαισθητοποίηση των κατοίκων οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι ηΠαναγιά της Κεχριάςείναι συνδεδεμένη στη λαϊκή συνείδηση με τη διάσωση της Σκιάθου από τις θηριωδίες των Γερμανών το 1944.
Τη χρονιά εκείνη, στις 23 Αυγούστου, μετά τη σύλληψη του Γερμανού διοικητή Βορείων Σποράδων Αντλερ από το 54ο σύνταγμα του ΕΛΑΣ Πηλίου, οι Γερμανοί πήγαν στη Σκιάθο με σκοπό να προβούν σε αντίποινα. Εβαλαν φωτιά στο νησί θέλοντας να αφήσουν πίσω τους μόνο στάχτες ενώ μετέφεραν σκυλιά για να εντοπιστούν -και εν συνεχεία να εκτελεστούν- οι κάτοικοι που είχαν διαφύγει στα βουνά προκειμένου να σωθούν.
Μια φοβερή κακοκαιρία εν μέσω θέρους εμπόδισε το καταστροφικό έργο των κατακτητών, μια κακοκαιρία που αποδόθηκε από την τοπική κοινωνία σε παρέμβαση της Παναγίας Κεχριάς εννέα ημέρες μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου…
