en toen...

...ging ik ne kussensloop maken.

Toen, dat is vandaag. En ik ging dat maken in een Afrikaanse stof die ik mee had gebracht uit Malawi. Toen ik nog niet stikte en nog aan het afstuderen was. Toen, dat is 8 jaar geleden.
Bij haar zag ik hoe ik het moest doen.

Hier ziet u hoe u het niet moet doen:
de scheefgeknipte zijde en de paspel zelf maken. Want het geeft dit (gevoelige kijkers zijn bij deze gewaarschuwd!)


En ja... de lat ligt recht, helaas.

Maar aangezien de stof me toch wat dierbaar is om zomaar in de restjesbak te gooien, besloot ik er een sjaaltje van te maken. Ge hebt gelijk dat ge lacht, van zoiets scheefs een sjaaltje maken, maar kijk: ik probeerde het toch.


Aangezien ik geen sjaaltjesmadam ben (eerder aanhanger van het dikkere wolwerk), besloot ik dit maaksel maar te herbenoemen: zeverlap voor de dochter.


Maar die veranderde plotsklaps in een roversdochter.


Kweet nog niet goed of ik daar al klaar voor ben. Toen gooide ik "het" alsnog in de restjesbak.
Toen, da's drie seconden geleden.

zalik kerst en geloekig nieuwjaar!

Geniet ervan, wij doen hetzelfde!

foto's: Tim Walker

lootje trek

De kinders in uw klas willen cadeautjes maken voor elkaar. Ge stemt dat democratisch. Ge trekt een jongetje van 6 uit de pot. Niet zo raar als uw klas vol zit met jongens en meisjes van ongeveer 6 jaar.
En ge begint na te peizen tot ge het licht ziet: een potlodenrol. Het kind tekent immers graag en daar hebt ge zelf al succeservaringen mee.

Ge hebt van die leerkrachten die alles schoon en op tijd hebben voorbereid. Hier zit zo een tegenovergesteld geval. Donderdag (de dag van de cadeautjes) ochtend stond ge om 5 uur op om snel snel snel die potlodenrol ineen te steken. (en als ge daarmee klaar waart, kunt ge nog wat strijken, dacht ge)Dacht ge want de rol kan de geschiedenis in gaan als meest losgemaakte potlodenrol ever.

Eerst had ge alles toegestikt en geen keergat gemaakt. Toe maakte ge er een, vergat ge het lintje er tussen te steken. Ge deed dan alles maar weer los want ge had verschrikkelijk scheef gestikt. Uiteindelijk slaagt ge er nog in 9 vakjes te maken in plaats van tien. Meer dan een uur later zat ge vol frustraties, beseft ge dat uwe trein niet rijdt wegens staking, dat ge al 5 minuten te laat zijt voor uw lift en dat ge u nog moet douchen.

Maar wie niet weet, niet deert (of zoiets): het jongetje van 6 was gelukkig




En de reden dat ge foto's trekt op uw dochter haar verzorgingsmat? Die strijk past niet meer in de wasmand dus ligt hier over heel de tafel. Te wachten.
En de reden dat de kleurpotloden in verkeerde volgorde zitten? Volgens mij is op dat ochtelijk uur is geen enkele mens in staat logisch na te denken.

recyclageproject

Dames (en heren typ ik erbij uit beleefdheid,peis niet dat er hier veel heren komen kijken, zowel: welkom zenne daar niet van!)

De combinatie rsv, longontsteking, ziekenhuis, 7 maand oud meisje, werken en stikken was nogal moeilijk de afgelopen weken, vandaar dat ik het laatste effekes zo gelaten heb.
Er werd dus niets gestikt, maar, voor ge hier ontgoocheld afdruipt... er werd wel gevouwen.

Met de kinders uit de klas dan nog wel.





werkwijze is te vinden op youtube.

en toen kwam de Sint...

niet de echte, serieus, hadden jullie dat nu echt gedacht? Die komt 's nachts en dan lig ik in bed. Meestal toch.

Gelukkig is er hier een meisje dat graag voor Sinterklaas wou spelen. Overdag.

Zodat ik foto's kon nemen :) Bij deze....

de uitslag van mijn eerste give - away!!!

Ida naam de pot met een massa (!) namen in.

en deed daarbij een handig afleidingsmanoeuvre.

Om het spannend te houden hé.

uiteindelijk nam ze met veel precisie een naam uit de pot

en stopte die onmiddellijk in haar mond. (uiteraard)

Maar een aandachtige lezer/kijker kan tussen haar lippen, zever en beginnende tanden de naam Piepow ontwarren!!!

Een keidikke proficiat. Je mag jouw gegevens doormailen naar prinsesprot@hotmail.com

En ook een oprechte merci aan al die reacties, toeme zeg, dat was leuk :)

een rokske astemblieft!

Op een mooie woensdagavond gaven de übertiretten (Leen, Fien en Nele) een workshop rok of kleedje maken aan de ...eum ietske minder übertiretten.

Na 2 woensdagen hard labeur en veel geduld van Fien (dank u, dank u, dank u), had ik (en nu komt het contentementige gedeelte) mijn eerste rokje!!!!

Aanschouw:

Het moeilijkste gedeelte was thuis: hoe maak je een deftige foto van jezelf als ge zo blinkt van contentement dat ge direct uw vreugde wilt delen? Wachten op Tom was dus geen optie, laat mij daarin duidelijk zijn. Ahja en ne deftigere spiegel hebt ge ook niet. Dus besluit ge op uw bedrand te staan. In een soort S - vorm gelijk modellen dat doen.

Met uw hakken aan ahja.

En dan nu: hoe trekt ge wel een "deftige" foto van uw zelf?

Men neme een veegborstel (het schijtblauwe zweefgeval dat ge ziet), men plaatse het fototoestel op een strijkplank en met drukke met de veegborstel op de knop.

Vergeet dan wel uwen buik niet in te trekken, iets dat ik wel vergat. Een bijna perfecte foto dus ;)

en nu is't voor u ofte Give Away

Mij achtervolgen lukt je niet (gezien mijn loopfinesse en rensterbenen) maar volgen wel. Toch? En wie dat doet, kan nog iets winnen ook.
Johei!

Hoe werkt het?

• je kan mee doen, als je volgt
• je kiest een stofje. Nummer 1 is links en nummer 4 is rechts.
• en nummer 2 en 3 zitten daar tussen
• wie reclame maakt eum ligt een laadje hoger in de trekkerskast. (vermeld dan je link)
• dit alles zet je in een reactie vóór 6 december.
• en dan komt de Sint en die trek iemand van jullie eruit als winnaar. (bij klachten kan je je wenden tot de goedheilig man)
  

De stofjes zijn niet supergroot (en dunne katoen, denk ik. De papiertjes er rond heb ik weggegooid. Uiteraard). Maar ze zijn Frans en dus sjiek.
Dubbele johei!

vreemd gaan

Ik doe dat af en toe. Dat kan geweldig deugd doen, azo ne keer op een ander gaan stikken ;) Niet meer hé, zo ben ik niet. Dus wie een dirty verhaal wou lezen, is er aan voor de moeite. Ik verwijs u met liefde door naar andere sites. De rest kan met een gerust hart verder lezen.

Deze sjakos is het resultaat van een dagje Aalst. Babbelen, stikken, babbelen, flocken, haken, breien,...eum zei ik al babbelen? Maar allemaal met een reden hé: deze sjakos.

Omkeerbaar enal. En groot. Helaas niet zo schoon als die van de zuster van iemand.

Ahja en ziet ge dat grijs,paars, geel gestreept ding? Dat is een handschoen. Als ge de andere vindt, ge weet mij te vinden (hoop ik)

lulliputers

Een rokske. Dat zou ik maken. Een schoon, liefst ook nog. Eentje voor Ida. Op't zicht. Zo op't zicht de breedte van uw kind haar achterste inschatten. Voelt ge het al komen?


Aha, dat het zo schoon zou zijn had ge niet verwacht hé. Uit een gordijn dan nog wel. Wat zouden ze daar niet van zeggen bij kind en gezin: een rokske uit een gordijn?

Maar ziet hier: het kind kijkt niet eens zwaar ongelukkig met dat gordijn op haar.

Tot dan. Met de beste wil van de wereld niet over haar poep te krijgen. Het had veel weg van een dwangbuis. Een rokske uit een gordijn dat gaat nog, maar een dwangbuis?

Dus hebben we het cadeau gedaan. Aan een net 3 maanden oud meisje. Met op't zicht een smaller poepke dan die van ons ;)

de GVR

Kent ge die nog: de GVR, de grote vriendelijk reus? Awel die zijn dochter de NZGVR*, draagt dezer dagen dit kleedje.
In een kleur tussen de twee foto's, met paarse biais afgewerkt, een rits en een folieke** op de voorkant.


* niet zo grote vriendelijke reus
** het plan was een gat te maken à la de boleo. Maar ik hield geen rekening met de rafelige stof en enzo van die dingen. Dus hielden we het maar op een folieke. En dan ga ik nu die reus zoeken voor dat kleedske hier :)

to do or not to do

Evy was jarig. Helaas voor haar zat ik toen op een roze wolk, of viel ik er net af... En toen begon ik te stikken en wou ik iets zelf maken. Maar zo als serieus cadeau, kunt ge moeilijk een knuffeldoekje geven.

Dus dacht ik aan een sjaal. Da's al ietske beter. Ze draagt graag sjaaltjes.

Geïnspireerd op de dekentjes van haar. Zelf paspel gemaakt, allez samen met Leen. Allez, Leen deed het want ik slaagde er in mijn spoel verkeerd in mijn machien te stoppen. Dankzij de duidelijke aanwijzingen van Fien, op woensdag. Met een onzichtbare steek gesloten enal. Ge merkt het: bloed, zweet en net geen tranen.

Maar nu durf ik het niet opsturen. Is dat wel een serieus cadeau genoeg? En er zitten 2 foutjes in. Weinig. Vind ik ook. Ge ziet ze zelfs niet echt. Maar voor een serieus cadeau zijn dat er misschien 2 teveel. Wat peist gij?

voor de vrede

Voor de huiselijke vrede, meer specifiek.
Want dochterlief is ziek. En manlief kan het gereutel van uw machien niet aan.

En omdat ge compleet voor de huiselijke vrede zijt, doet ge het dan ook heel stillekes. Met vliesofix.

En dat moet zonder stoom. Dus dat is stil. De rest van de strijk (met stoom) zult ge ne andere keer doen. (als ge wat meer lawaai moogt maken)
Beloofd :)

Op de trein haak ik. Dat weet u. (normaal toch)
Het wordt ook steeds kouder. Dat voelt u. (normaal toch).

En als u deze combineert, krijgt ge dus "den gehaakte sjaal"


Maar omdat het zo meer op een patattenzak lijkt, een foto als bewijs dat het nog ok is om mee over straat te lopen (in tegenstelling tot een patattenzak).

trouw aan mezelf

Ik kan al twee weken achter elkaar niet naar de tiretten gaan. (nu moet er hier zo een triestig manneke achterkomen, maar geen idee hoe dat ik hier krijg. Dus bij deze: triestig manneke)Helaas de schuld van onze verbouwingsplannen. Of beter: het niet kunnen plannen van die plannen.

Gelukkig had ik nog een voorraadje flockfolie, die ik gebruikte voor een T-shirt van Ida (let op de ballon die binnenkort wegwaait) en eentje om cadeau te doen.


Hilde, ook een tetterende tiret en megecreamama, heeft zo een handig mesje om heel fijn te werken. Hier thuis heb ik dat dus niet, dus doe ik het dan maar op mijn eigen manier (knipoogmanneke)

voor moeke Lud

12 oktober was het de dag van de onthaalouder. Sinds 1 september gaat Ida bij moeke Lud dus wou ik iets geven.

Tegen de snottebellen. Tegen de traantjes die soms vloeien. Vooral die lach - en zevertranen!

Het patroon is van haar. De stof komt uit Opwijk. En het geknoei komt ervan als je 3 maanden stikt en peist dat ge met uw logisch verstand alle problemen kunt oplossen.

rariteitencircus

Dames en heren,
welkom in mijn circus der rariteiten.

Eerst toon ik u een bavet. Ge weet wel: het slabbeke dat u rond een kinderhals hangt in de hoop u was te besparen. Ik was goed begonnen, al zeg ik het zelf, en van heel ver ziet het er zelfs schoon uit. Maar van dichterbij (en niet eens zo dicht) ziet ge direct dat niet totaal ongeschikt is om aan bovenstaande voorwaarde te voldoen. De voorkant valt nog mee maar de achterzijde...

we zijn dan maar gestopt met de bavet.

Ten tweede: de haakzak.
Ik haak op de trein. Geriefelijker dan breien. Dus wou ik een haakzak met ronde bodem.

Waar ik met mijn hoofd zat toen, weet ik nog steeds niet. Nu weet ik wel dat een ronde bodem nog niet voor mij is. En dat een plastiek zakje als haakzak ook wel gaat.

bandwerk

- tekens op een hemd stikken

- broek herstellen

- winterpull aan een naaien

- draadjes vastmaken van een ander kleed

Kent u het? Doet u het ook? Dat eerder saaie bandwerk. Ik anders wel.

Flockerdeflock

ik ben kabouter flock en samen met m'n vrienden
kun je me alle woensdagen bij de tiretten vinden.

een saai kleedje gepimped.

de koordjes stikte ik er nadien bij.

nog een kleedje

Nog een kleedje voor mijn prinses prot.

Maar ge hebt gelijk dat ge eens bedenkelijk kijkt: zoiets schoons voor een stikleek? Oftewel hebben we hier te maken met al een lady Stitch oftewel heeft Ida dit gekregen.
Helaas (voor mij) is het laatste de waarheid.

Met dank aan prins Peterselie. Een kleedjeslabo voor de allerkleinsten.
Kijk zeker eens op haar/zijn/hun facebookpagina want het is de moeite.

van schoon stofke tot...

Kleedje. Via Leen heb ik het boek "Simply Sewing for Baby" van Lotta Jonsdotter in bruikleen.

En vandaag heb ik daar voor het eerst iets uit gemaakt. 't is te zeggen: dat was het plan.

Pagina 32. Simple Dress. Met patroon enal. En laat ik nu daar vooral niet goed in zijn: patronen volgen. Ik tekende het schonekes over om dan volledig mijn eigen goesting te doen bij het stikken.

't is er aan te zien. We moeten eerlijk zijn. De jurk trekt in't geheel niet op de simple dress van pagina 32. Ik heb alles, bij benadering, een miljoen keer moeten losmaken en herbeginnen. Zo had ik het plan om er een omkeerbare jurk van te maken, maar stike ik steeds teveel toe. Toen besloot ik om geen knoopsgaten te maken maar het geheel gewoon aan elkaar te stikken om te ontdekken dat Ida haar hoofd er dan niet door kan. En dus dan maar te foefelen.Door het vele losmaken was de stof beginnen rafelen en moest ik noodgedwongen mijn biaislint boven halen. (nog meer gefoefel)

En Ida? Die testte of alles goed aan elkaar hing.

Ze bleef maar testen en ik mag met trots zeggen: voor die test ben ik geslaagd!

Maar of ik het kleedje ook Ida voor serieus ga aandoen,dat weet ik nog niet.