Δικαιολογίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Με αστείες δικαιολογίες, ο Πέτρος Κωνσταντίνου, δημοτικός σύμβουλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην Αθήνα, προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για την απαράδεκτη στάση που κράτησε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη διαπαραταξιακή συνεδρίαση που έγινε στις 23 Απρίλη στο Δημαρχείο της Αθήνας. Όπου και μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΔΗΜΑΡ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αρνήθηκαν την πρόταση του ΚΚΕ να μη δοθεί καμία προεκλογική διευκόλυνση και παροχή χώρων προβολής της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.

Ο κ. Κωνσταντίνου, σε δήλωσή του, υποστηρίζει πως ο ίδιος απουσίαζε το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απ’ τη συνεδρίαση και δεν τοποθετήθηκε.

Στη συνεδρίαση αυτή όμως, υπήρχε αντιπρόσωπος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο Θανάσης Τσουκνίδας, ο οποίος και συμφώνησε με την πρόταση που έδινε χώρους στη Χρυσή Αυγή, για να προβάλλει τις «θέσεις» του ο υπόδικος ναζί Κασιδιάρης.

Αυτή είναι η αλήθεια. Η κωλοτούμπα που έκαναν στο Δημοτικό Συμβούλιο, εκ των υστέρων μετά την κατακραυγή για τη στάση τους στη διαπαραταξιακή, δεν ακυρώνει την αβάντα που έδωσαν στους χρυσαυγίτες.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥΠΑΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Βρώμικος πόλεμος και αισχρές συκοφαντίες

από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Δημόσιο

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο προχθεσινό Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ έκαναν κάτι που απ’ ότι φαίνεται ξέρουν να κάνουν καλά.

Έκαναν επίδειξη υψηλής τεχνικής για το πώς μπορεί κάποιος να κάνει ένα βρώμικο πόλεμο, με συκοφαντίες και ασύστολα ψέματα. Έδειξαν πράγματι που στρέφουν τα βέλη τους και ποιον πραγματικά εχθρεύονται. Σε μας ο χώρος αυτός είναι γνωστός, γνωρίζουμε το ρόλο του και για την κατρακύλα του τίποτα πλέον δεν μας εκπλήσσει.

Χωρίς πολλά-πολλά λοιπόν παραθέτουμε ένα-ένα τα «επιχειρήματα» των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ απέναντι στο ΠΑΜΕ στη συνεδρίαση του Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ»:

Το ΠΑΜΕ «δεν θέλει αγώνες, είναι ο κυματοθραύστης των αγώνων, τσιράκι του Αρβανιτόπουλου και του Σαμαρά», «συμμαχεί μαζί με την ΠΑΣΚ και τη ΔΑΚΕ για να μην πέσει η κυβέρνηση», «στο σωματείο των Χαλυβουργών το ΠΑΜΕ συμπορεύτηκε μαζί με τους Χρυσαυγίτες»-είναι αλήθεια ότι την πάσα αυτή την πήραν από τον πρόεδρο της ΠΟΕ-ΟΤΑ-«εδώ το παίζεται τσαμπουκάδες και στο Πέραμα όταν σας χτύπησαν οι χρυσαυγίτες ήσασταν κότες», «τα  παίρνεται» 

ΑΝΤΑΡΣΥΑ Κάτω η κυβέρνηση - Εμπρός για το κίνημα της «αριστερής κυβέρνησης»

rizospastis

Γρηγοριάδης Κώστας

Τις προηγούμενες μέρες εμφανίστηκε μια κίνηση που παρουσιάζεται ως πρωτοβουλία 12 ομοσπονδιών, με την πραγματοποίηση μιας σύσκεψης ορισμένων εκπροσώπων τους. Ως κεντρικό ζήτημα σε αυτήν αναδείχθηκε ένα κάλεσμα για «κοινό συντονισμό και προετοιμασία για την προκήρυξη πολιτικής απεργίας, με στόχο την άμεση ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και της κυβέρνησης που τις εφαρμόζει». Πρωταγωνιστές αυτής της κίνησης είναι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην στελέχη της ΠΑΣΚΕ που βρήκαν στέγη σε αυτόν, διάφοροι άλλοι πρόθυμοι στη στήριξη ενός νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού. Η στόχευση είναι σαφής: Να αναδειχτεί ένα κέντρο, χρησιμοποιώντας ως εργαλείο ομοσπονδίες και συνδικάτα όπου ο συσχετισμός ευνοεί τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, που να συμβάλλει στην επιδίωξη του κόμματος αυτού να αποτελέσει την επόμενη κυβέρνηση. Στόχευση που δεν αφορά μόνο τη μετατροπή του συνδικαλιστικού κινήματος σε εκλογικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τη 

 

«Αγωνιστικά» για τη διαχείριση

Το ΠΑΜΕ αρνήθηκε την πρόταση της «Αγωνιστικής Ταξικής Ενότητας» για τη συγκρότηση προγραμματικού αγωνιστικού προεδρείου. Την ίδια πρόταση αρνήθηκε και η «Αυτόνομη Παρέμβαση». Αυτά έγραψε η εφημερίδα «ΠΡΙΝ» (23/6/2013), εφημερίδα του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η «Αγωνιστική Ταξική Ενότητα» είναι η παράταξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ η «Αυτόνομη Παρέμβαση» είναι η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ. Ενα πρώτο ζήτημα που προκύπτει είναι τι σόι αγωνιστικό προεδρείο του ΕΚΑ θα είναι αυτό με τη συμμετοχή και των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ... Των δυνάμεων - ουρά του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, που έχουν δώσει δείγματα γραφής για συνεργασία με την εργοδοσία, όπως στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, στην Ομοσπονδία Ιατρικών Επισκεπτών και αλλού, που έχουν βάλει πλάτη στους λεγόμενους κοινωνικούς διαλόγους, που σιγοντάρουν με την τακτική τους τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, που συνεργάστηκαν και συνεργάζονται με ΠΑΣΚΕ και ενίοτε με ΔΑΚΕ, κόντρα στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Να θυμίσουμε ότι στο ΕΚΑ έφερναν οι διευθυντές των σούπερ μάρκετ εργαζόμενους με πούλμαν για να ψηφίσουν όλοι μαζί τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά παρ' όλ' αυτά σε τέτοιες δυνάμεις κάνουν πρόταση για συγκρότηση αγωνιστικού τάχα προεδρείου. Και ταυτόχρονα κάνουν κριτική στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ για άρνηση συγκρότησης προεδρείου με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ!

***

Βεβαίως, οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, παρόλο που ξέρουν καλά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύναμη του αστικού πολιτικού συστήματος, που έχει στρατηγική εξόδου από την καπιταλιστική οικονομική κρίση

ΑΝΤΑΡΣΥΑ-Μπόλικη φανφάρα και γερή πλάτη σε αριστερή διαχείριση

Γρηγοριάδης Κώστας

Σε ανακοίνωσή της για την ΕΡΤ η ΑΝΤΑΣΡΥΑ ξεκαθαρίζει:«Ούτε η αποφασιστική επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, ούτε η αναμονή της μακρινής "λαϊκής εξουσίας", αποτελούν λύση. Η λύση βρίσκεταιστην πάλη για να έρθουν τώρα οι εργαζόμενοι και ο λαός στο τιμόνι,να γίνει πράξη ένας άλλος δρόμος έξω από το ευρώ και την ΕΕ, με διαγραφή του χρέους, εθνικοποιήσεις τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων, εργατικό - λαϊκό έλεγχο παντού, σε ρήξη με την καπιταλιστική βαρβαρότητα σε μια σύγχρονη σοσιαλιστική προοπτική».
Δηλαδή;
Τι σημαίνει, «Να έρθουν τώρα οι εργαζόμενοι και ο λαός στο τιμόνι», όταν ταυτόχρονα η «λαϊκή εξουσία» είναι «μακρινή» και δε συνιστά λύση...
Σημαίνει να έρθει ο λαός σε κάποιο τιμόνι, δίχως να αλλάξει η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία. Δηλαδή δίχως η εργατική τάξη να πάρει την εξουσία. Δίχως να γίνει εργατική λαϊκή περιουσία το σύνολο του συσσωρευμένου πλούτου - των μέσων παραγωγής.
Αρα, ποιο είναι αυτό το τιμόνι;
Μια κυβέρνηση: Ομως δεν τη γράφουν με το όνομά της, αφού στην πρόσφατη συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν μπόρεσαν να καταλήξουν ποιος θα υλοποιήσει το λεγόμενο μεταβατικό πρόγραμμα, αν θα το υλοποιήσει κάποια κυβέρνηση ή γενικώς ο «συσχετισμός δύναμης».
Τι κυβέρνηση είναι αυτή, αν δεν αλλάξει η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία αφού η αλλαγή αυτή θεωρείται μακρινή;
Κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού - οφείλουμε να συμπληρώσουμε.
Αν, όπως λένε, είναι ο συσχετισμός δύναμης καταλυτικά υπέρ της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, όπως σε επαναστατική κατάσταση, και η εργατική τάξη ήδη συγκροτεί θεσμούς - φύτρα άλλης εξουσίας, γιατί να επιβάλει ένα μεταβατικό πρόγραμμα ελέγχου του καπιταλισμού και να μην κατακτήσει την επαναστατική εργατική εξουσία; Δηλαδή τη «μακρινή λαϊκή εξουσία» όπως γράφουν...
Γι' αυτό και έχουν την άνεση να λένε «Εξω και πέρα από κάθε λογική αναμονής» για να «ωριμάσουν οι συνθήκες» και να πέσει «εδώ και τώρα η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ». Αλλωστε, οι συνθήκες υλοποίησης του λεγόμενου μεταβατικού προγράμματος δεν απαιτούν τον κλονισμό και την ανατροπή της αστικής εξουσίας, αλλά την επικράτηση ενός άλλου μείγματος διαχείρισης του καπιταλισμού.

Αφιερωμένο στον Ρούση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Σε ένα σχετικά πρόσφατο πόνημά του, ο Γ. Ρούσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ γράφει:
«Αποτελεί θεωρητικά ατεκμηρίωτη παγκόσμια πρώτη σε ολόκληρο το μαρξιστικό ρεύμα, από τους κλασικούς του μέχρι τον δυτικό μαρξισμό, η γενική καταγγελία του κυβερνητισμού, ή ακόμη και η χρησιμοποίηση του όρου αυτού».
Δεν έχει σημασία να αναζητήσουμε τσιτάτο καταγγελίας του κυβερνητισμού επί λέξει, πρόχειρα μας έρχεται στο νου η καταγγελία του «Λουιμπλανισμού», «μιλερανισμού», οι όροι βγαίνουν από τα ονόματα γνωστών προδοτών της εργατικής τάξης που υπουργοποιήθηκαν.
Ο Ρούσης κατεργάζεται τον Λένιν κατά το δοκούν με σκοπό να τον παρουσιάσει σχεδόν ως λάτρη του αστικού κοινοβουλευτισμού.
Ταυτόχρονα, ο Ρούσης απορρίπτει τη συμμετοχή σε ορισμένες κυβερνήσεις, ενώ προκρίνει το εξής:
«Η αντικαπιταλιστική κομμουνιστική αριστερά θα πρέπει να συμμετέχει σε μια μετωπική κυβέρνηση, η οποία προφανώς θα στηρίζεται από ένα αντίστοιχο κοινωνικο-πολιτικό ισχυρό λαϊκό κίνημα, και θα εφαρμόζει ένα πρόγραμμα το οποίο έχει επεξεργαστεί και προτείνει η ίδια, και το οποίο εκφράζει την "μετωπική συμπόρευση των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντι-ΕΕ, αντι-ιμπεριαλιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς" (θέση 61); Απάντηση: Κατηγορηματικά ΝΑΙ».
Κάπως έτσι είναι και η θέση των περισσότερων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ και όσοι απορρίπτουν στα λόγια μια κυβέρνηση σαν του Ρούση, δεν μπορούν να απαντήσουν πειστικά ποιος θα εφαρμόσει το «μεταβατικό πρόγραμμα». Οπότε μπαίνει από το παράθυρο μια κυβέρνηση σαν του Ρούση. Δεν θα

Μια απεργία που δεν έγινε ποτέ κι ο τυχοδιωκτικός ρόλος των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ

902.gr

Του Αλέκου Αρβανιτίδη, μέλους της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ
Η απεργία στις πανελλαδικές εξετάσεις που εξήγγειλε η ΟΛΜΕ και που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε, χωρίς καμιά αμφιβολία χρεώνεται στη συνδικαλιστική της ηγεσία. Ήταν μια πράξη πέρα για πέρα τυχοδιωκτική που με μαθηματική ακρίβεια οδηγούσε έναν αγώνα σε αδιέξοδο κι έναν ολόκληρο κλάδο στο έλεος του κρατικού αυταρχισμού και της επιστράτευσης.
Αναμφισβήτητα, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτή την «απεργία» τα δίπλωσαν και τα δίπλωσαν χοντρά. Τη βασική όμως ευθύνη γι’ αυτή την εξέλιξη φέρει η ηγεσία των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.α.). Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ΝΑΡ, κ.α.), εδώ και 15 χρόνια ήταν ανεβασμένες στα κεραμίδια και ζητούσαν απεργία διαρκείας στις πανελλαδικές εξετάσεις. Έφερναν και ξαναέφερναν την πρόταση αυτή στο ΔΣ της ΟΛΜΕ σχεδόν κάθε χρόνο, χωρίς να εξετάζουν αν υπήρχαν ή δεν υπήρχαν οι δυνατότητες και οι προϋποθέσεις να γίνει κάτι τέτοιο. Κι όχι μόνο στο ΔΣ της ΟΛΜΕ, αλλά και στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ η εκπρόσωπος των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ είχε δηλώσει πως «από ‘δω και στο εξής τέρμα οι 24ωρες απεργίες, θα απεργούμε μόνο σε απεργίες διαρκείας».
Προτείνουν με τον πιο τυφλό τρόπο απεργία διαρκείας, όχι μόνο στους εκπαιδευτικούς, αλλά και σε

ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ Τα «μαξιλαράκια» της νέας σοσιαλδημοκρατίας στο κίνημα σε ρόλο συκοφάντη

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Δημόσιο και οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ εξέδωσαν ενημερωτική ανακοίνωση για τη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ στις 25 Οκτώβρη.

Πρόκειται για μια ανακοίνωση άκρως συκοφαντική απέναντι στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, που δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τα πιο απύθμενα, τα πιο ανείπωτα ψέματα.
Είναι μια ανακοίνωση που, εν ολίγοις, χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο χώρο.
Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ισχυρίζονται πως οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ «υπερψήφισαν μαζί με την ΠΑΣΚΕ το πλαίσιο της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ».
Πρόκειται για τεράστιο ψέμα. Ποτέ, μα ποτέ, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν έχουν ψηφίσει το διεκδικητικό πλαίσιο ή το πολιτικό σκεπτικό της ΑΔΕΔΥ όπως και της ΓΣΕΕ. Πλαίσιο στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ έχει ψηφιστεί. Είναι όμως αυτό που ψηφίστηκε από όλες τις άλλες δυνάμεις μετά από πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, όταν αναγνώρισαν την καπιταλιστική κρίση ως κρίση χρέους και συναποφάσισαν να συγκροτηθεί η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) για το πόσο από το χρέος (της πλουτοκρατίας) είναι νόμιμο και πόσο παράνομο, και πόσο από αυτό θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι!!!
Τέτοιο πλαίσιο ΝΑΙ βγήκε, αλλά με πρωτεργάτες την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, τη στήριξη των άλλων δυνάμεων και την κατηγορηματική αντίθεση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ.

Ισχυρίζονται στην εν λόγω ανακοίνωσή τους ότι οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ «...ζήτησαν να μην ψηφιστεί καμία άλλη πρόταση εκτός από την 24ωρη στις 9 Νοέμβρη και να ξεκινήσουν κλαδικοί αγώνες...».

Αλλο ένα τεράστιο ψέμα. Οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ δε ζήτησαν κλαδικούς αγώνες, ζήτησαν

Με αφορμή την πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για «κοινή δράση της Αριστεράς»

Με επιστολή της προς το ΚΚΕ (και τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως η ίδια λέει), η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ζητάει συνάντηση «με στόχο τη συγκρότηση ενός αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής της αντιδραστικής επίθεσης του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ και των κυβερνήσεών τους». Σύμφωνα με το ΠΡΙΝ (11/3/2012), που δημοσιεύει σχετικό ρεπορτάζ, «υπό το βάρος της ιστορικού χαρακτήρα, γενικευμένης και σαρωτικής επέλασης του κεφαλαίου σε όλα τα μέτωπα, που γνωρίζει νέα κορύφωση (...) οι ηγεσίες όλης της Αριστεράς επωμίζονται με ιστορικές ευθύνες». Σύμφωνα με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, «την αναγκαιότητα για ένα μέτωπο αγώνα, που θα συνενώνει τις αγωνιστικές και ταξικές μαζικές οργανώσεις των εργαζομένων και του λαού σε μια ενιαία πολιτική κατεύθυνση ανατροπής, υπογραμμίζουν με δραματικό τρόπο οι τελευταίες εξελίξεις (...) Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ δεν μπορούν, από τη γραφειοκρατική και ταξικά συμβιβασμένη φύση τους, να οδηγήσουν το εργατικό κίνημα στη νίκη. Από εκεί και πέρα, ο καθένας μόνος του δεν φτάνει. Οπως έδειξε η εμπειρία, δεν μπορεί να σταματήσει την επίθεση μόνο του το ΠΑΜΕ, ούτε ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων, ούτε κάποιες μαχόμενες ομοσπονδίες, όπως η ΠΟΕ-ΟΤΑ, παρά τον επιμέρους ηρωικό αγώνα τους. Χρειάζεται δημοκρατικό, πολυτασικό αλλά πάνω από όλα ενιαίο κέντρο πάλης για τον πολύμορφο, πολύχρονο και περίπλοκο αγώνα κατά της επίθεσης. Για ένα τέτοιο ενιαίο κέντρο αγώνα, απαραίτητη είναι η κοινή δράση της Αριστεράς. Χωρίς αυτήν, δεν υπάρχει προοπτική νίκης».

Σε άλλο σημείο, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σημειώνει: «Οι πολιτικοί "άξονες" για την κοινή αριστερή και αγωνιστική δράση που προτείνει σε ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, στην ανατρεπτική Αριστερά και σε όλα τα