Αναμφισβήτητα
τα τελευταία χρόνια ο έρωτας έχει ξεφύγει από το πλαίσιο του και έχει γίνει πιο
απρόσωπος ή αν προτιμάτε πιο hitech,
χωρίς συναισθήματα και πραγματική επαφή. Όλοι οι νέοι μπροστά από έναν
υπολογιστή προσπαθούν να βρουν το ταίρι τους, μένοντας έτσι μακριά πολύ από το «παιχνίδι»
των ενστίκτων και των συναισθημάτων τους μετατρέποντας τους σε φυτά. Δεν μπορείς να μιλάς για έρωτα αν δεν
αγγίζεις τον άλλον, δεν τον μυρίζεις, δεν τον βλέπεις...
Για
το φαινόμενο αυτό παραχωρεί στο Πινάκιο την άποψη της η Διδάκτωρ
Ψυχοπαθολογίας του Παν/μίου
II
Le
Mirail,
Toulouse,
France
Χαρά Νομικού
Ο
έρωτας τον καιρό του Ίντερνετ της Χαράς Νομικού
«Αρκετές ώρες στο διαδίκτυο προσπαθώντας να βρω ένα λουλούδι για να προσφέρω σε μια κοπελίτσα που έγραφε το όνομά της με «ελληνοαγγλικά», είχε μια μοιραία «φωτογραφία προφίλ» και πολλούς «φίλους» για παρηγοριά. Ένα λουλούδι που θα μύριζε όπως ίσως μυρίζει ο έρωτας δυο ανθρώπων.
Της έκανα
«αίτημα φιλίας» και μετά με «τσατ» ανταλλάξαμε λογάκια που την έφεραν πιο
κοντά. Και μιλάγαμε, μιλάγαμε.. Πήρε αρκετό καιρό. Ακόμα δεν την είχα δει από
κοντά. Αν είναι κοντή βρε παιδί μου;;; Αν δεν κοιτάει ευθεία;; Την αγάπησα
πάντως με τον καιρό και όλο την αγαπούσα περισσότερο.. Αυτό το ρήμα
χρησιμοποιούσε κι αυτή για να δηλώσει πως «μ’αγαπάει;»
Φατσούλες,
εικονιδιάκια, φιλάκια! Πέφταμε μαζι για ύπνο, ξυπνάγαμε μαζί, ανταλλάζαμε όρκους
αγάπης και όλα ήταν υπέροχα! Μέχρι και τα γενέθλιά μας μαζί τα κάναμε,
ανταλλάξαμε και εικονιδιάκι τούρτα! Ήταν βλέπεις κι εκείνη σαν κι εμένα.