Snoepjes van blokken...

Op quilt gebied heb ik nu last van het rood-wit-roze virus.  Voor de goede orde : dat vind ik niet erg.  Zeker niet als ik het resultaat zie van wat ik al af heb van de Life is Beautiful quilt.

Op de een of andere manier trek ik de laatste maanden heel erg naar rood, wit en roze.  Rode koffiekopjes gekocht, rode ovenwanten, 't valt me opeens op.  Maar wat het meeste is aangegroeid is de hoeveelheid rode lapjes, ik denk dat ik ze niet eens allemaal zal kunnen verwerken in deze quilt.  Kijk maar wat ik gisteren meenam uit De Potterije in Lokeren.

Als ik lapjes ergens heb gekocht, zet ik ze thuis meestal meteen op de foto met een briefje van de desbetreffende winkel erbij.  Als ik dan meer nodig heb van een bepaald lapje weet ik tenminste waar ik moet zoeken en door het digitale fototoestel weet ik ook wanneer het gekocht is.   Voor sommige mensen komt dit heel georganiseerd over, zelf vind ik dat wel meevallen.

Na het fotograferen en even koesteren en aaien, mogen de lapjes in bad.  Samen met een paar lapjes van dezelfde kleur doe ik ze in een teiltje (afwasteiltje) met warm water en een beetje azijn.  Dat fixeert de kleuren goed.  Daarna krijgen ze nog zo'n bad maar dan met een klein beetje wasmiddel.  Zeker met rode lapjes nodig en het maakt dan niet uit welk merk (m.a.w. ook Moda-lapjes zijn gevaarlijk!) ze geven allemaal wat af en krimpen ook een beetje.  Na het hangen aan de waslijn worden de lapjes gestreken en opgevouwen en dan mogen ze de kast in.

En als zo'n lapje dan geluk heeft mag het in een project waar ik mee bezig ben.  Soms wordt een project even een UFO en dan liggen de lapjes voor dat project bij elkaar in een doos in de kast.  Die mogen dan eigenlijk niet in een ander project tot die UFO af is...  Maar met deze gaat het helemaal anders.  Ik snuister nu ook bij oude projecten, een bloemblaadje is niet zo groot en ik kan toch al een stukje afsnijden voor de Life is Beautiful?  En nu ik meer achtergrondstofjes nodig heb, heb ik zelfs dat geleend van een eerder project.   Ik houd me ineens niet meer aan m'n eigen regels...

En wat zegt de quilt dan?  Never regret something that made you smile.

Desalniettemin blijven het snoepjes van blokken, al zeg ik het zelf.  Heerlijk om aan te werken.  Heerlijke herhaling (want steeds rood, steeds zelfde soort appliceren) en heerlijke afwisseling want steeds een andere achtergrondstof (laat ik maximaal 4 keer herhalen) en steeds weer een ander combinatie van bloemetjes.  Ik vraag me af hoe lang het rood-wit-roze virus aan zal houden, hopelijk lang genoeg om de quilt in een ruk af te krijgen.

Zoals je ziet zijn er nu 14 blokken klaar met appliceren, die moeten nog op maat geknipt worden en de achterkant moet nog weggeknipt worden.  Maar dat doe ik pas als ik de blokken aan elkaar ga zetten. 

 

Bloemblaadjes

In de tuin liggen nu regelmatig bloemblaadjes op de grond.  Van de bruidsluier of van de clematis.  De hibiscus doet nog zijn best en de vlinderstruik  is nog steeds een lust voor het oog (met name door de talloze vlinders en bijen).
De bloemblaadjes van stof volgen een omgekeerd proces.  Eerst zijn ze los.  Uitgeknipt uit stapels lapjes.

Vervolgens komen ze langs de bus stijfsel en het strijkijzer.

Daarna maken ze groepjes van 12 om een bloemetje te vormen.

En sommige bloemblaadjes zijn al heel ver.  Die hebben zelfs al een hartje en een achtergrondstofje uitgezocht.

Knap he?  Die stijfsel zorgt ervoor dat ik ze kan samennaaien alsof ik bezig ben met english paperpiecing.  Maar dat ben ik helemaal niet!  Geen papiertjes en geen plakstift, alleen wat stijfsel...

Ik moet nog heel veel appliqueren hoor maar het zit al vast zonder spelden.  Dat doe ik door op de omgestreken halve cm van mijn stukjes Roxanne glue it baste it te druppelen en de stoffen dan vast te strijken.  Maakt het appliqueren ook weer een stukje makkelijker.  Soms zie ik nog wel een hoekje of puntje dus daar even geen dotje lijm, dan kan ik dat nog wegwerken bij het appliqueren.

Tot nu toe wordt ik hier alleen nog maar vrolijk van en dus kwam van het weekend opeens het ene na het ander bloemblaadje onder het strijkijzer vandaan en zijn er weer 9 bloemcirkels gemaakt.
Met zo af en toe een roepende ufo en een kriebelend nieuw project blijf ik me toch nog hierop richten.  Gewoon zo leuk.

Een hele stapel

Een hele stapel ligt er klaar om gequilt te worden.  Gisteren heb ik de Souvenirs gedubbeld en een nieuwe rand gegeven.  De witte rand maakte het te bleek en deze roze haalt de stofjes veel beter op.

Het is de laatste tijd geen geschikt quiltweer en eigenlijk is dat helemaal niet erg.  Ik vind het wel lastig dat ik sommige dingen nu niet meteen af kan maken maar zo'n hete deken op schoot is nu gewoon even niets.  Over een paar maanden is het vast weer heerlijk om te quilten.
En intussen zal de stapel nog te quilten nog even verder groeien (alleen even goed maatregelen nemen tegen kattenharen).

De naaimachine heeft geen problemen met zomerwarmte en zo kwam vorige week zaterdag al de top van de Jewel in the crown af.  Eerst wilde ik nog een mooie rand eromheen maken zoals bij de antieke versie maar dan wordt de quilt wel erg groot en dat is minder handig met het maken van een achterkant en het uitzoeken van vulling.

Ook de stitcheries van de Life is Beautiful gaan prima samen met het warme weer.  Ik heb allerlei bijpassende kleurtjes verloopgaren gebruikt om maar verder te kunnen (het garen wat ik eerst had was blijkbaar uit een oude collectie en overal had ik net het laatste strengetje) en door voldoende te mixen wordt het toch een geheel.  Verder vind ik het leuk om er extra applicaties in aan te brengen (zoals bij dit dakje waarbij het zigzagje dakpannen suggereert)

Heerlijk om zo tijdens het werken te gaan zien hoe de hele quilt zal worden.  Misschien verzin ik er nog stitcheries bij om tot een geschikter aantal te komen.  Alle plannetje rijpen langzaam en vanmiddag zag ik verrast dat er nog maar 9 stitcheries over zijn.
Voor ik het weet is er weer zo'n hoop af.  Die stapel affe tops groeit gewoon lekker door.

En nu weer even bijkomen met...

Zondag vierden mijn lief en ik onze verjaardag, gewoon zo tussen twee datums in.  Wat hadden we een geluk met het weer, de hele dag lekker buiten in de tuin.  Vrijdag, zaterdag en zondagmorgen waren we druk in de weer om alles op orde te krijgen.  Maar tussendoor pakte ik af en toe dit mandje

haalde er soms de lap uit om er iets aan te doen.  Of om alleen maar naar te kijken.  Gek he?  Lijkt of ik daar energie van krijg.

Om vervolgens weer verder te gaan om alles op orde te krijgen.  De dag was erg geslaagd, iedereen had het naar z'n zin en de vraag rees of we het volgend jaar weer zo willen doen.  Met een tafel vol hapjes lekker in de tuin (geïnspireerd op de Griekse mezze tafel).  Maandag was een bijkomdag.  En waar kom ik dan het beste mee bij?

Wat lapjes natuurlijk...  Op de een of andere manier trek ik nu naar roze, rood en wit.  Dan is dit project natuurlijk perfect maar ook met de jojo's en de girls werd vooruitgang geboekt.  Stitchen is nieuw voor me maar dit vind ik best leuk in tegenstelling tot kruissteken.

Life is beautiful is nu al een quilt waar veel herinneringen aan kleven.  Het patroon kocht ik een paar maanden geleden.  Mijn lief wilde dat ik iets leuks kocht met geld van de erfenis van zijn moeder.  Eerst wist ik niets maar toen dacht ik aan deze. 

Herinneringen aan een trunkshow van Supergoof waarin ik haar versie in handen mocht hebben.

Herinneringen aan een leuk middagje Gent toen ik dit roze-rode verloopgaren kocht.  Daarnaast gebruik ik nog een gewoon rood garen.

Leuk he?  Zo'n koe met twee kleuren ogen.

Dit lapje zat bij de envelop vol lapjes die ik van haar kreeg als ruil voor een stel rood-witte.  Mooi he, zo midden in een blok.  Dat middagje knippen en de leuke reactie gaan ook kleven aan deze quilt in wording. 

Het middelste hartje gemaakt van een favoriet stofje jaren geleden gekocht bij Carol Cox in Utrecht.  Het rode stofje is gekocht in Engeland in 2010.

Waar is dat garen nu naartoe?  Vast een teken om over te stappen op een volgend gedeelte van deze quilt en om binnenkort weer eens leuk op stap te gaan.  Het maakt alleen een ding een stuk moeilijker : de love entwined bedwingen.   Hee ik zie dat ik een spreuk heb met never regret something that makes you smile... zou het dan toch mogen?   Wordt vervolgd.