Rene Magritte (...και χρησιμοποιώ την ζωγραφική για να κανω ορατές τις σκέψεις...)

Ειχα την τυχη πριν πολλα χρονια να μελετησω στην σχολη μου αυτον τον καταπληκτικο σουρεαλιστη ζωγραφο. Τον αγαπησα οσο κανεναν αλλο και ενιωσα πολλαβλεποντας τα εργα του. Ενα απο αυτο ειναι κι ο Βιασμος (1934). Πινακας φοβερος, που σοκαρει και προβληματιζει. Ο καθενας μας μπορει να σκεφτεται κατι διαφορετικο βλεποντας ενα τετοιο πινακα. Ουσιαστικα ομως ειναι ενα εργο που αποδεικνυει με τροπο ξεκαθαρο οτι η ζωγραφικη μπορει να συλλαβει την ανατομια του ανθρωπινου σωματος, να το αποτυπωσει σε πινακες, αλλα και να το μετασχηματισει.Τα ματια γινονται στηθη, η μυτη ειναι αφαλος, το στομα τα γεννητικα οργανα!Παρολαυτα φαινεται να ασκειται μια Βια στο προσωπο αυτο της γυναικας η οποια δεν ειναι αυθαιρετη... Κανει τον θεατη να συνειδητοποιησει την θεση του ως ηδονοβλεψια, περικυκλωνει τα ματια, τη μυτη , το στομα και εκτιμα την σεξουαλικη ελξη που ασκει αυτο το γυμνο σωμα.Εαν υπαρχει σε αυτον τον πινακα τελικα ενας βιασμος τοτε αυτος αφορα την ιδια την ζωγραφικη η οποια καθως δεν ειναι ικανοποιημενη με την απλη αναπαραγωγη του κοσμου των ορατων εικονων, προσπαθει να τον μερασχηματισει.Η ζωγραφικη επιδιωκει να κανει οτι θελει με αυτο που ειναι ορατο, μεσω μιας ποιητικης μαγικης ταξης, η οποια επιτρεπει στο βλεμμα του θεατη να εισχωρησει στο εσωτερο κεντρο, στο σωμα, στις αισθησεις.Εδω η βασικη ιδεα του μαγκριτ ειναι να δημιουργηθει μια εικονα του σωματος τετοια που να αποκαλυπτει την βαθυτερη, την κρυφη του φυση, μια φυση που κατα κανονα ειναι κρυμμενη απο το βλεμμα του θεατη, αλλα δεν παυει να υπαρχει στο μυαλο του...