Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα καλοκαίρι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα καλοκαίρι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015
Αυτά είναι τα απαραίτητα για μια μέρα στην παραλία με παιδιά!
Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015
Έτσι θα φτιάξουμε όμορφες καλοκαιρινές αναμνήσεις για τα παιδιά μας!
Πολλές φορές οι καλύτερες στιγμές που θυμόμαστε συμβαίνουν όταν δεν τις σχεδιάζουμε αλλά να... είναι που πιστεύω πως πολλές από αυτές μπορούμε εμείς οι ίδιοι να τις δημιουργήσουμε. Ειδικά όσο αφορά τις στιγμές των διακοπών που θέλουμε να θυμούνται τα πιτσιρίκια μας.. όσο να'ναι μπορούμε να κάνουμε σχέδια! Πώς αλλιώς θα μαζέψουμε όλη την παρέα απογευματάκι στην παραλία, να ανάψουμε φωτιά και να δώσουμε στα παιδιά να ψήσουν λουκανικάκια περασμένα σε ξυλάκια; Κάποιος πρέπει να το οργανώσει, έτσι δεν είναι; Σκέφτηκα λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας μερικές ιδέες για να δημιουργήσουμε όμορφες καλοκαιρινές αναμνήσεις για τα παιδιά μας.
Πρώτο και πιο σημαντικό στη λίστα είναι η απομάκρυνση από κάθε tablet, laptop, smartphone. Καταλαβαίνω πως συχνά τα χρησιμοποιούμε για να κερδίσουμε λίγες στιγμές χαλάρωσης, αλλά πραγματικά δεν πρόκειται τα παιδιά μας να θυμούνται από τα καλοκαίρια τους τίποτα σχετικό με κάποιο συναρπαστικό video game ή κάποιο φοβερό application. Βγείτε έξω να χαρείτε βόλτες και παραλίες και αφήστε πίσω την τεχνολογία :-)
Φτιάξτε πραγματάκια μαζί με τα παιδιά σας. Μαζέψτε κοχύλια και φτιάξτε κολιέ και βραχιόλια με τα κορίτσια, μια ονειροπαγίδα για το μπαλκόνι ή μια κατασκευή για το δωμάτιο τους. Πάρτε τα κουβαδάκια και περπατήστε με τα παιδιά στην παραλία. Μαζέψτε ό,τι σας αρέσει: κοχύλια, πετρούλες, ξυλαράκια. Το απόγευμα καθίστε στο μπαλκόνι, βάλτε μουσική και βάλτε μπρος τις χειροτεχνίες. Ό,τι κι αν φτιάξετε, μπορείτε να το κρατήσετε για χρόνια στο σπίτι σας και να θυμάστε μαζί εκείνη τη μέρα.
Διοργανώστε για την παρέα των παιδιών σας ένα κυνήγι θησαυρού στο χωριό/οικισμό που παραθερίζετε. Μπορεί να είναι στην αυλή σας, στην παραλία, σε ένα μεγάλο υπαίθριο χώρο, στην πλατεία, γενικά κάπου που να μπορούν τα παιδιά να είναι ελεύθερα να τρέξουν και να ψάξουν. Βάλτε μηνυματάκια στις γλάστρες, κάτω από πέτρες, στα δέντρα, πίσω από πινακίδες και όπου αλλού φανταστείτε! Το έπαθλο μπορεί να είναι το πιο μεγάλο παγωτό που έχει το περίπτερο! Και εννοείται ότι θα πάρετε και στους υπόλοιπους παγωτό, να είναι γλυκιά η ήττα :-) Κι αν δεν έχει περίπτερο κοντά, να έχετε φτιάξει μόνες σας παγωτό και να κεράσετε όλη την παρέα. Με λίγα λόγια το παγωτό δεν θα λείπει, αγοραστό ή σπιτικό αυτό θα είναι το βραβείο!
Γίνετε πάλι παιδιά και παίξτε στην άμμο με τα πιτσιρίκια σας φτιάχνοντας το πιο μεγάλο κάστρο της παραλίας. Και όταν λέμε μεγάλο εννοούμε να μπαίνει και το παιδί μέσα! Βάλτε καπέλα και μπόλικο αντηλιακό σε όλους σας και πάρτε το μεγάλο φτυάρι. Τα παιδιά τρελαίνονται με τις μεγάλες κατασκευές στην άμμο. Αν πάλι προτιμούν να σας θάψουν... ξαπλώστε αναπαυτικά και απολαύστε το αμμόλουτρο. Και το καλύτερο όλων.. θάψτε τον μπαμπά! Ειδικά αν έχει και κοιλίτσα... ουου ότι πρέπει για βουναλάκι! Ζητήστε για διακόσμηση έξτρα πετραδάκια στο περίγραμμα σας και δεντράκια πάνω στο βουνίσιο εαυτό σας, να ξεχωρίζετε και στην παραλία!
Μπορείτε να πάτε για ψάρεμα! Βάλτε το πιτσιρίκι στη διαδικασία από την αρχή. Να αγοράσετε μαζί καλάμι, να ετοιμάσετε δόλωμα, να πάτε το σούρουπο στο λιμάνι και να το παίξετε μεγάλοι ψαράδες. Αν τσιμπήσει και το δόλωμα... θα ενθουσιαστεί! Αν πιάσετε και μπόλικα ψαράκια και τα μαγειρέψετε την επόμενη μέρα σίγουρα θα νιώσει περήφανο που έβαλε το χεράκι του για το μεσημεριανό τραπέζι! Και σίγουρα θα είναι κάτι που θα το θυμάται όμορφα.
Βγάλτε πολλές πολλές φωτογραφίες. Όπου κι αν είστε μπορείτε να βγάλετε μια φωτογραφία με το κινητό σας. Και θα σας έλεγα να μην διαλέγετε μόνο τις όμορφα στημένες στιγμές. Και οι αναποδιές έχουν τη χάρη τους να τις θυμόμαστε κι αυτές. Αποθανατίστε τη στιγμή που το κύμα σκάει πάνω στα αμμουδένια κάστρα και τα παιδιά σας κοιτούν απογοητευμένα και φωνάζουν. Ή τη στιγμή που τους γλιστράει από το χέρι το χωνάκι παγωτό. Ή αν πέσουν και χτυπήσουν (κάτι αναπόφευκτο δυστυχώς) ζητήστε τους να σας χαμογελάσουν περήφανα δείχνοντας το πόδι τους με τις 23 γρατζουνιές και 6 μελανιές, άλλωστε αυτά είναι τα τρόπαια του καλοκαιριού!
Και κάτι πιο τολμηρό και παιχνιδιάρικο είναι να δώσετε στα παιδιά τις δικές τους φωτογραφικές μηχανές! Προτείνω μικρές καμερούλες μιας χρήσης για ευνόητους λόγους. Τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να τραβήξουν τις δικές τους φωτογραφίες και αυτό θα είναι σίγουρα πολύ ενδιαφέρον. Εκτυπώστε και φτιάξτε ένα μικρό καλοκαιρινό αλμπουμάκι. Αν το παιδί πάει δημοτικό ζητήστε του αν θέλει να γράψει δίπλα σε κάθε φωτογραφία τι ήταν αυτό που του κέντρισε την προσοχή.
Φτιάξτε τα δικά σας αναμνηστικά. Αντί να αγοράσετε έτοιμα μαγνητάκια από τα τουριστικά καταστήματα ζητήστε από τα παιδιά να μαζέψουν αντικείμενα από τα μέρη που επισκέπτεστε. Το χάρτη της περιοχής, πετρούλες, καπάκια, ένα σουπλά από μια ταβέρνα, το εισιτήριο από το καράβι, ένα φύλλο, μια postcard, κάτι που βρήκανε στην παραλία, ό,τι τους αρέσει! Αγοράστε ένα ξύλινο κουτί και τοποθετήστε τα όλα μέσα. Ζωγραφίστε το κουτί, γράψτε μέρος και ημερομηνία. Τι πιο όμορφο από ένα πραγματικό κουτί καλοκαιρινών αναμνήσεων!
Ένα οικογενειακό έθιμο εύκολο και δροσιστικό που μπορούμε να καθιερώσουμε στα τέλη του καλοκαιριού είναι το... μπουγέλο! Ναι, μπουγέλο! Με τα παιδιά μας στην αυλή, με το λάστιχο, με κουβάδες, με νερομπαλόνια. Μπουγελωθείτε, γλιστρήστε, γελάστε με την καρδιά σας :-)
Η κάθε οικογένεια έχει τα δικά της αγαπημένα παιχνίδια και τις δικές της συνήθειες. Εσείς ξέρετε καλύτερα τι μπορείτε να κάνετε για να δημιουργήσετε όμορφες καλοκαιρινές αναμνήσεις για τα πιτσιρίκια σας. Δεν χρειάζονται χρήματα, μόνο φαντασία και σούπερ καλοκαιρινή διάθεση. Και αυτό το καλοκαίρι θα το θυμούνται για πάντα :-)
υ.γ. Όσα σκέφτηκα και έγραψα δεν χρειάζονται χρήματα για να πραγματοποιηθούν. Αν περνάμε μια περίοδο που δεν μας περισσεύουν και πολλά δεν πρέπει να χάνουμε τη διάθεση μας όσο αφορά τα παιδιά μας. Ίσα ίσα, από αυτά πρέπει να αντλήσουμε δύναμη. Άλλωστε δεν είναι και δίκαιο να τα φορτώσουμε με τα δικά μας προβλήματα. Και πάντα να θυμόμαστε πως τα παιδιά δεν μετράνε τις ευτυχισμένες στιγμές ανάλογα με την τιμή του δωματίου ή το πόσο κοστίζει το μαγιό τους. Θέλουν απλά να είναι με τους γονείς τους και τους φίλους τους. Στη θάλασσα. Με ένα κουβαδάκι.
Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014
Ψάχνοντας για κοχύλια...
Όπως τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια έτσι και φέτος ήθελα να κάνουμε οικογενειακή φωτογράφιση. Το θέμα ήταν βέβαια ότι ναι μεν ήθελα αλλά θα μας το επέτρεπαν οι συνθήκες; Ευτυχώς ήμασταν και πάλι τυχεροί και το διάστημα που ήμασταν στην Ερμιόνη, ο καλλιτέχνης φίλος μας Απόλλωνας ήρθε για λίγες μέρες και το κανονίσαμε!
Η ιδέα που είχα φέτος ήταν να φωτογραφηθούμε σε μια αμμουδερή παραλία το απόγευμα πριν δύσει ο ήλιος. Η παραλία δεν είναι πρωτότυπη τοποθεσία από μόνη της αλλά σου δίνει πολλές δυνατότητες. Και εννοείται ότι φωτογραφηθήκαμε με ρούχα :-) Και καπέλα :-)
Ξεκινήσαμε από ένα γκρεμισμένο πέτρινο σπιτάκι. Σταθήκαμε στην είσοδο και το φως ήταν ακριβώς από πίσω μας. Μόνο να φαίνονται οι σιλουέτες, έτσι μας είπε ο φίλος μας.
Βγάλαμε τα παπούτσια μας και περπατήσαμε στην αμμουδιά. Εκεί ακριβώς που έσκαγε το κυματάκι και λαμπύριζαν τα νερά, όπως λέει και η Αθηνά. Η μικρή περπατούσε στις μύτες των ποδιών της, ήθελε λέει να χορέψει μπαλέτο στην παραλία :-)
Σε αυτή την παραλία είχε πάρα πολλές καλαμιές. Καθίσαμε για να παίξουμε λίγο γαργαλώντας την Αθηνά. Όταν βέβαια εκείνη σηκώθηκε την ακολουθήσαμε..
Είχα και μια ιδέα να φτιάξουμε μία καλοκαιρινή καρτ ποστάλ. Να φαίνονται τα κοχύλια στην άμμο κι εμείς στο βάθος θολοί. Η Αθηνά να κρατάει ένα μεγάλο κοχύλι στο αυτί της και να προσπαθεί να ακούσει τη θάλασσα. Αυτές οι φωτογραφίες μου άρεσαν πολύ όπως βγήκαν, δεν είναι πράγματι σαν κάρτα;
Περπατήσαμε χέρι χέρι, παίξαμε και τρέξαμε αρκετά. Η μικρή ευχαριστήθηκε κυνηγητό. Κι εμείς ευχαριστηθήκαμε να την βλέπουμε να τρέχει προς την αγκαλιά μας.
Αυτό που είχε αυτή η φωτογράφιση και μου άρεσε πάρα πολύ ήταν η ατμόσφαιρα που δημιούργησε το τόσο ζεστό γλυκό φως εκείνης της ώρας. Δεν περίμενα να αποτυπωθεί και στις φωτογραφίες αυτό που νιώθεις όταν πέφτει ο ήλιος και είσαι ακόμη στην παραλία. Και φαίνεται πραγματικά να χρυσίζει πάνω στην άμμο, στις καλαμιές, στα μαλλιά μας, στα πρόσωπα μας. Και περάσαμε και όμορφα. Ξυπόλητοι περπατούσαμε στη ζεστή άμμο και μαζεύαμε μικρά κοχύλια που τα πήραμε σπίτι μας. Βρἐξαμε τα πόδια μας και γελάσαμε με αυτά που μας έλεγε η Αθηνά.
Αυτό που έχω να ξαναπώ είναι πως αν θέλετε να το κάνετε κι εσείς... μπορείτε! Βρείτε κάποιο φίλο σας με καλή μηχανή, πάρτε μια καλή προσφορά από έναν επαγγελματία φωτογράφο, τολμήστε και οργανώστε το! Και αν θέλετε να το κάνετε και σας επηρρεάζουν σχόλια γνωστών (αυτών που πάντα έχουν κάτι να πουν) κλείστε τα αυτιά σας.. φορέστε το ψάθινο καπέλο σας, πάρτε μαζί την καλή σας διάθεση και πηγαίνετε σε μια παραλία να ψάξετε για κοχύλια.
Τα λόγια θα ξεχαστούν, τα κοχύλια θα μείνουν :-)
Αν θέλετε να δείτε την περσινή μας φωτογράφιση, πατήστε εδώ.
Για να έρθετε σε επικοινωνία με το φίλο μας τον Απόλλωνα και να δείτε τα projects του, πατήστε εδώ.
Η ιδέα που είχα φέτος ήταν να φωτογραφηθούμε σε μια αμμουδερή παραλία το απόγευμα πριν δύσει ο ήλιος. Η παραλία δεν είναι πρωτότυπη τοποθεσία από μόνη της αλλά σου δίνει πολλές δυνατότητες. Και εννοείται ότι φωτογραφηθήκαμε με ρούχα :-) Και καπέλα :-)
Ξεκινήσαμε από ένα γκρεμισμένο πέτρινο σπιτάκι. Σταθήκαμε στην είσοδο και το φως ήταν ακριβώς από πίσω μας. Μόνο να φαίνονται οι σιλουέτες, έτσι μας είπε ο φίλος μας.
Βγάλαμε τα παπούτσια μας και περπατήσαμε στην αμμουδιά. Εκεί ακριβώς που έσκαγε το κυματάκι και λαμπύριζαν τα νερά, όπως λέει και η Αθηνά. Η μικρή περπατούσε στις μύτες των ποδιών της, ήθελε λέει να χορέψει μπαλέτο στην παραλία :-)
Σε αυτή την παραλία είχε πάρα πολλές καλαμιές. Καθίσαμε για να παίξουμε λίγο γαργαλώντας την Αθηνά. Όταν βέβαια εκείνη σηκώθηκε την ακολουθήσαμε..
Είχα και μια ιδέα να φτιάξουμε μία καλοκαιρινή καρτ ποστάλ. Να φαίνονται τα κοχύλια στην άμμο κι εμείς στο βάθος θολοί. Η Αθηνά να κρατάει ένα μεγάλο κοχύλι στο αυτί της και να προσπαθεί να ακούσει τη θάλασσα. Αυτές οι φωτογραφίες μου άρεσαν πολύ όπως βγήκαν, δεν είναι πράγματι σαν κάρτα;
Περπατήσαμε χέρι χέρι, παίξαμε και τρέξαμε αρκετά. Η μικρή ευχαριστήθηκε κυνηγητό. Κι εμείς ευχαριστηθήκαμε να την βλέπουμε να τρέχει προς την αγκαλιά μας.
Αυτό που είχε αυτή η φωτογράφιση και μου άρεσε πάρα πολύ ήταν η ατμόσφαιρα που δημιούργησε το τόσο ζεστό γλυκό φως εκείνης της ώρας. Δεν περίμενα να αποτυπωθεί και στις φωτογραφίες αυτό που νιώθεις όταν πέφτει ο ήλιος και είσαι ακόμη στην παραλία. Και φαίνεται πραγματικά να χρυσίζει πάνω στην άμμο, στις καλαμιές, στα μαλλιά μας, στα πρόσωπα μας. Και περάσαμε και όμορφα. Ξυπόλητοι περπατούσαμε στη ζεστή άμμο και μαζεύαμε μικρά κοχύλια που τα πήραμε σπίτι μας. Βρἐξαμε τα πόδια μας και γελάσαμε με αυτά που μας έλεγε η Αθηνά.
Αυτό που έχω να ξαναπώ είναι πως αν θέλετε να το κάνετε κι εσείς... μπορείτε! Βρείτε κάποιο φίλο σας με καλή μηχανή, πάρτε μια καλή προσφορά από έναν επαγγελματία φωτογράφο, τολμήστε και οργανώστε το! Και αν θέλετε να το κάνετε και σας επηρρεάζουν σχόλια γνωστών (αυτών που πάντα έχουν κάτι να πουν) κλείστε τα αυτιά σας.. φορέστε το ψάθινο καπέλο σας, πάρτε μαζί την καλή σας διάθεση και πηγαίνετε σε μια παραλία να ψάξετε για κοχύλια.
Τα λόγια θα ξεχαστούν, τα κοχύλια θα μείνουν :-)
Αν θέλετε να δείτε την περσινή μας φωτογράφιση, πατήστε εδώ.
Για να έρθετε σε επικοινωνία με το φίλο μας τον Απόλλωνα και να δείτε τα projects του, πατήστε εδώ.
Σάββατο 17 Αυγούστου 2013
Εξοχικές μέρες..
Εδώ, στο εξοχικό μας στην Ερμιόνη περνάμε όμορφα και ήσυχα. Πηγαίνουμε για μπανάκι κάθε πρωί. Η Αθηνά πια ούτε που περιμένει να βάλω κι εγώ αντιηλιακό..μόλις είναι έτοιμη (μαγιώ-μπρατσάκια) τρέχει προς τη θάλασσα.. Καμία σχέση με τα πρώτα μπάνια που την παρακαλούσαμε να βουτήξει! Την προηγούμενη βδομάδα περάσαμε πολύ ωραία γιατί ήταν εδώ όλη (σχεδόν όλη) η συμμορία! Έτσι μου αρέσει να αποκαλώ τα πιτσιρίκια της παρέας μας..άλλωστε είμαι σίγουρη αν κρίνω από τα μεταβρεφικά/προσχολικά τους καπρίτσια ότι σύντομα θα ετοιμάζονται για μεγάλα κόλπα! Βέβαια, περιττό να πούμε ότι μια φωτογραφία που να κοιτάνε όλα τους το φακό.. δεν υπάρχει! Άδικα τα βάζουμε δίπλα δίπλα στα παγκάκια και τα στήνουμε για το ιδανικό κλικ.. άλλος για Χίο τράβηξε είναι η παρέα τους.. Και συνήθως η δικιά μου σηκώνεται πρώτη (τι πρωτότυπο)..
Φέτος ανακαλύψαμε και έναν μίνι υπαίθριο παιδότοπο δίπλα σε μια παραλία και έχουμε πάει 2-3 φορές.. Έχει λίγα παιχνίδια και 2-3 μικρά φουσκωτά αλλά η Αθηνά το ευχαριστιέται και μόνο που τρέχει πότε στο ένα πότε στο άλλο! Υπάρχει λοιπόν εκεί ένας νεαρός που προσέχει τα παιδάκια. Την κυνηγούσε ο καημένος τη δικιά μας γιατί έφευγε και πήγαινε προς την παραλία και τον έβλεπα ότι κάτι της έλεγε.. Τη ρωτάω λοιπόν αργότερα "πώς τον έλεγαν τον κύριο που σε πρόσεχε στα παιχνίδια;" Και τι μου απαντάει το τερατάκι;
" Απαγο-ρέτεται"! Απαγορεύεται δηλαδή! Και μου λύθηκε η απορία για το τι της έλεγε ο άνθρωπος..
Κάπως έτσι περνάνε λοιπόν οι εξοχικές μας μέρες. Ε, σε λίγο θα μαζευτούμε κι εμείς μη νομίζετε. Μη σας πω, ανυπομονώ κιόλας να αρχίσει η σχολική χρονιά καθώς το κουκουβαγιόπουλο μου θα πάει στον παιδικό σταθμό!
Σας φιλώ!
Φέτος ανακαλύψαμε και έναν μίνι υπαίθριο παιδότοπο δίπλα σε μια παραλία και έχουμε πάει 2-3 φορές.. Έχει λίγα παιχνίδια και 2-3 μικρά φουσκωτά αλλά η Αθηνά το ευχαριστιέται και μόνο που τρέχει πότε στο ένα πότε στο άλλο! Υπάρχει λοιπόν εκεί ένας νεαρός που προσέχει τα παιδάκια. Την κυνηγούσε ο καημένος τη δικιά μας γιατί έφευγε και πήγαινε προς την παραλία και τον έβλεπα ότι κάτι της έλεγε.. Τη ρωτάω λοιπόν αργότερα "πώς τον έλεγαν τον κύριο που σε πρόσεχε στα παιχνίδια;" Και τι μου απαντάει το τερατάκι;
" Απαγο-ρέτεται"! Απαγορεύεται δηλαδή! Και μου λύθηκε η απορία για το τι της έλεγε ο άνθρωπος..
Κάπως έτσι περνάνε λοιπόν οι εξοχικές μας μέρες. Ε, σε λίγο θα μαζευτούμε κι εμείς μη νομίζετε. Μη σας πω, ανυπομονώ κιόλας να αρχίσει η σχολική χρονιά καθώς το κουκουβαγιόπουλο μου θα πάει στον παιδικό σταθμό!
Σας φιλώ!
Σάββατο 10 Αυγούστου 2013
Πού ταξίδεψε το δικό σας καραβάκι;
Κοίταζα το πρωί στη θάλασσα το πολύχρωμο πλαστικό καραβάκι μας. Το αγοράσαμε πέρσι. Σαν πρωτάρικο που ήταν, έκανε τις βόλτες του στα ρηχά νερά της Ερμιόνης. Στο τέλος του καλοκαιριού, αποθηκεύτηκε σε μια μεγάλη τσάντα με όλα τα παιχνίδια της παραλίας. Αυτή την τσάντα κράτησε η ξαδέρφη της Αθηνούλας. Φέτος λοιπόν, το καραβάκι αυτό συνόδεψε τα πρώτα μπανάκια της στην Ύδρα, πήγε στα δροσερά νερά της Πάρου και επέστρεψε στην Ερμιόνη!
Βλέποντας την παραπάνω φωτογραφία σκέφτηκα πώς σίγουρα οι περισσότεροι έχετε ένα τέτοιο καραβάκι.. και σίγουρα έχει ταξιδέψει μαζί με τα παιδάκια σας σε όμορφες θάλασσες. Και είχα μια ιδέα! (πρωτότυπο..) Σκέφτηκα λοιπόν να κάνουμε ένα κολάζ με αυτά! Αν θέλετε, να μου στείλετε φωτογραφία με το δικό σας πολύχρωμο καραβάκι και το όνομα/τοποθεσία της παραλίας όπου βρίσκεστε! Και θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε την παραλία και τα νερά που πλατσουρίσατε με τα παιδάκια σας!
Στο τέλος του καλοκαιριού όσες φωτογραφίες έχουν μαζευτεί θα συνθέσουν ένα κολάζ που θα μπορείτε να το κάνετε download αν θέλετε! Εγώ θα το χρησιμοποιήσω σίγουρα σαν φόντο εδώ αλλά και στη σελίδα μας στο facebook!
Τι λέτε; Να περιμένω τη φωτογραφία σας;
Στείλτε μου το δικό σας καραβάκι εδώ: owlmommyvera@gmail.com
Βλέποντας την παραπάνω φωτογραφία σκέφτηκα πώς σίγουρα οι περισσότεροι έχετε ένα τέτοιο καραβάκι.. και σίγουρα έχει ταξιδέψει μαζί με τα παιδάκια σας σε όμορφες θάλασσες. Και είχα μια ιδέα! (πρωτότυπο..) Σκέφτηκα λοιπόν να κάνουμε ένα κολάζ με αυτά! Αν θέλετε, να μου στείλετε φωτογραφία με το δικό σας πολύχρωμο καραβάκι και το όνομα/τοποθεσία της παραλίας όπου βρίσκεστε! Και θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε την παραλία και τα νερά που πλατσουρίσατε με τα παιδάκια σας!
Στο τέλος του καλοκαιριού όσες φωτογραφίες έχουν μαζευτεί θα συνθέσουν ένα κολάζ που θα μπορείτε να το κάνετε download αν θέλετε! Εγώ θα το χρησιμοποιήσω σίγουρα σαν φόντο εδώ αλλά και στη σελίδα μας στο facebook!
Τι λέτε; Να περιμένω τη φωτογραφία σας;
Στείλτε μου το δικό σας καραβάκι εδώ: owlmommyvera@gmail.com
Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013
Οι διακοπές μας στη Νάξο!
Είναι αυτό το συναίσθημα.. που κατεβαίνεις από το καράβι σε ένα λιμάνι που δεν έχεις ξαναεπισκεφτεί και ψάχνεις το ξενοδοχείο σου... που αρχίζεις και ξεφορτώνεις το αυτοκίνητο και εκεί συνειδητοποιείς ότι έφερες πάρα πολλά πράγματα :-)
Κάπως έτσι μπήκαμε στο δωμάτιο μας και ήταν ευχάριστη η έκπληξη μας όταν είδαμε ότι ήταν καλύτερο από τις φωτογραφίες στο ίντερνετ! Τακτοποιηθήκαμε, φάγαμε πρωινό και βουρ για την παραλία του Άγιου Προκόπη! Πιο πολύ από όλα ευχαριστηθήκαμε την παραλία.. κρυστάλλινα, καθαρά, καταγάλανα νερά! Θερμοκρασία: παγάκι κανονικό! Άμμος η καλύτερη! Δεν κολλούσε πάνω μας και ήταν σαν θρυμματισμένα κοχύλια..
Η Αθηνά καταευχαριστήθηκε μπάνια και παιχνίδια! Καθόταν με το καρεκλάκι της στην ακροθαλασσιά και με τα κουβαδάκια της παρέα με τον μπαμπά της έφτιαχναν πυργάκια στην άμμο και έσκαβαν τρύπες τόσο μεγάλες που χωρούσα κι εγώ μέσα, εντάξει.. όχι ολόκληρη!
Και το χαρακτηριστικό της παραλίας.. ο Θόδωρας ή αλλιώς γνωστός ως "ο Ντόνατς"! Πάνω κάτω συνέχεια με μια λαμαρίνα στο χέρι γεμάτη λουκουμάδες με ζάχαρη. Και να φωνάζει "ντόνατς, fresh donuts" κι εγώ άκουγα "ντόνατς, βρε ντόνατς"! Χαχαχα, και δεν έβγαινε νόημα..μέχρι που μου το σφυρίξανε! Έμαθε και η Αθηνά και μόλις τον άκουγε από μακριά..να το παπαγαλάκι! Ντόοονατς! Και πήραμε βέβαια μια μέρα. Α, τέτοια χατήρια δεν χαλάω.. εξάλλου το παιδί έφαγε 3 μπουκιές μόνο :-)
Ευχαριστηθήκαμε και το φαγητό πολύ. Οι Ναξιώτες φημίζονται για τα προϊόντα τους. Όλα τα λαχανικά/τυριά/κρέατα ήταν δικά τους. Μέχρι και δικό τους φρέσκο γάλα παράγουν. Φάγαμε φοβερή ντοματόπιτα στη Γαλήνη και καλόγερο (χοιρινό/μοσχάρι με μελιτζάνες) στις Μέλανες. Το μόνο που δεν υπάρχει αρκετό στο νησί είναι το φρέσκο ψάρι. Είναι λέει πιο πολύ του αγροκτήματος και της κτηνοτροφίας. Ο Νίκος μου όμως πήγε μια νύχτα για ψάρεμα κι έπιασε! Κι έτσι την άλλη μέρα, επισκεφτήκαμε ταβέρνα που μας το έψησε κιόλας και φάγαμε και το ψαράκι μας. Έτσι είμαστε εμείς..όπου δεν έχει φρέσκο ψάρι έχουμε τον ψαρά μαζί μας..χεχε! Δεν παραλείψαμε να φάμε βάφλες.. μα όλη η Νάξος να τρώει βάφλες;
Τα απογεύματα μετά τα μπάνια κάναμε τις βόλτες μας. Στα στενάκια της Χώρας, σε ορεινά χωριουδάκια, στο λιμάνι. Η Χώρα ήταν κλασική όμορφη Κυκλαδίτικη. Με τα άσπρα σπιτάκια της, τα ασβεστωμένα σοκάκια, το Κάστρο, τα μαγαζάκια. Βγάλαμε πολύ ωραίες φωτογραφίες μπροστά από γαλάζιες, πράσινες, μπλε πόρτες (σας έχω πει ότι έχω αδυναμία στις πόρτες;)
Βγήκαμε και βραδάκι με την Αθηνά κοιμισμένη στο καρότσι. Πήγαμε σε ένα μπαράκι με όνομα 520 (είναι ο αριθμός του barcode που ξεκινούν όλα τα ελληνικά προϊόντα) και έφτιαχνε κοκτέιλ με ονόματα παραλιών της Νάξου αλλά και πολλά άλλα με ελληνική έμπνευση. Εγώ διάλεξα Μojito Φραγκοστάφυλο!
Δίπλα ακριβώς από το λιμάνι βρίσκεται η Πορτάρα που δεν μπορείς να παραλείψεις να επισκεφτείς. Είναι μια μεγάλη μαρμάρινη πύλη, ότι απέμεινε από τον αρχαίο ναό του Απόλλωνα. Εμείς πήγαμε στη δύση του ήλιου και ήταν μαγικά..
Το πιο όμορφο ορεινό χωριό του νησιού είναι η Απείρανθος. Κτισμένο στις πλαγιές ενός λόφου ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα. Είναι ένα χωριό παραδοσιακό, πετρόκτιστο και γραφικό. Με καφενεία, σκαλάκια και πλάτανους σε μικρές πλατείες. Μια πολύ ωραία και δροσερή βόλτα καθώς η θερμοκρασία στο βουνό ήταν αισθητά χαμηλότερη!
Η Αθηνά ήταν πολύ χαρούμενη και αλήτεψε αρκετά! Αυτό που καταλάβαινα κάθε μέρα είναι πόσο πολύ χαιρόταν που ήμασταν όλοι μαζί, όλη μέρα.. Αφού μας έλεγε "μαμά χέρι, μπαμπά χέρι", μετάφραση: να την πιάσουμε από το χέρι.. Την χαρήκαμε κι εμείς βέβαια με ένα τρόπο πιο ξέγνοιαστο, χωρίς τις γκρίνιες της καθημερινότητας.. (όχι ότι δεν τσακωθήκαμε..αυτό που ρίχνουμε καυγά στις διακοπές μόνο εμείς το παθαίνουμε;)
Τώρα έχουμε επιστρέψει στην Ερμιόνη και συνεχίζουμε τα μπάνια μας. Ελπίζω να βρίσκω τους περισσότερους από εσάς να ετοιμάζεστε ή να έχετε ήδη φύγει για διακοπές. Δηλαδή να διακόψετε ότι κάνετε καθημερινά, ότι και να σημαίνει αυτό για τον καθένα σας! Είτε είναι η δουλειά, είτε η ζωή στην πόλη, είτε βρίσκεστε στην εξοχή..ώρα να κάνετε οτιδήποτε διαφορετικό για να θυμάστε αυτό τον Αύγουστο.. Καλό μας μήνα!
Κάπως έτσι μπήκαμε στο δωμάτιο μας και ήταν ευχάριστη η έκπληξη μας όταν είδαμε ότι ήταν καλύτερο από τις φωτογραφίες στο ίντερνετ! Τακτοποιηθήκαμε, φάγαμε πρωινό και βουρ για την παραλία του Άγιου Προκόπη! Πιο πολύ από όλα ευχαριστηθήκαμε την παραλία.. κρυστάλλινα, καθαρά, καταγάλανα νερά! Θερμοκρασία: παγάκι κανονικό! Άμμος η καλύτερη! Δεν κολλούσε πάνω μας και ήταν σαν θρυμματισμένα κοχύλια..
Η Αθηνά καταευχαριστήθηκε μπάνια και παιχνίδια! Καθόταν με το καρεκλάκι της στην ακροθαλασσιά και με τα κουβαδάκια της παρέα με τον μπαμπά της έφτιαχναν πυργάκια στην άμμο και έσκαβαν τρύπες τόσο μεγάλες που χωρούσα κι εγώ μέσα, εντάξει.. όχι ολόκληρη!
Και το χαρακτηριστικό της παραλίας.. ο Θόδωρας ή αλλιώς γνωστός ως "ο Ντόνατς"! Πάνω κάτω συνέχεια με μια λαμαρίνα στο χέρι γεμάτη λουκουμάδες με ζάχαρη. Και να φωνάζει "ντόνατς, fresh donuts" κι εγώ άκουγα "ντόνατς, βρε ντόνατς"! Χαχαχα, και δεν έβγαινε νόημα..μέχρι που μου το σφυρίξανε! Έμαθε και η Αθηνά και μόλις τον άκουγε από μακριά..να το παπαγαλάκι! Ντόοονατς! Και πήραμε βέβαια μια μέρα. Α, τέτοια χατήρια δεν χαλάω.. εξάλλου το παιδί έφαγε 3 μπουκιές μόνο :-)
Ευχαριστηθήκαμε και το φαγητό πολύ. Οι Ναξιώτες φημίζονται για τα προϊόντα τους. Όλα τα λαχανικά/τυριά/κρέατα ήταν δικά τους. Μέχρι και δικό τους φρέσκο γάλα παράγουν. Φάγαμε φοβερή ντοματόπιτα στη Γαλήνη και καλόγερο (χοιρινό/μοσχάρι με μελιτζάνες) στις Μέλανες. Το μόνο που δεν υπάρχει αρκετό στο νησί είναι το φρέσκο ψάρι. Είναι λέει πιο πολύ του αγροκτήματος και της κτηνοτροφίας. Ο Νίκος μου όμως πήγε μια νύχτα για ψάρεμα κι έπιασε! Κι έτσι την άλλη μέρα, επισκεφτήκαμε ταβέρνα που μας το έψησε κιόλας και φάγαμε και το ψαράκι μας. Έτσι είμαστε εμείς..όπου δεν έχει φρέσκο ψάρι έχουμε τον ψαρά μαζί μας..χεχε! Δεν παραλείψαμε να φάμε βάφλες.. μα όλη η Νάξος να τρώει βάφλες;
Τα απογεύματα μετά τα μπάνια κάναμε τις βόλτες μας. Στα στενάκια της Χώρας, σε ορεινά χωριουδάκια, στο λιμάνι. Η Χώρα ήταν κλασική όμορφη Κυκλαδίτικη. Με τα άσπρα σπιτάκια της, τα ασβεστωμένα σοκάκια, το Κάστρο, τα μαγαζάκια. Βγάλαμε πολύ ωραίες φωτογραφίες μπροστά από γαλάζιες, πράσινες, μπλε πόρτες (σας έχω πει ότι έχω αδυναμία στις πόρτες;)
Βγήκαμε και βραδάκι με την Αθηνά κοιμισμένη στο καρότσι. Πήγαμε σε ένα μπαράκι με όνομα 520 (είναι ο αριθμός του barcode που ξεκινούν όλα τα ελληνικά προϊόντα) και έφτιαχνε κοκτέιλ με ονόματα παραλιών της Νάξου αλλά και πολλά άλλα με ελληνική έμπνευση. Εγώ διάλεξα Μojito Φραγκοστάφυλο!
Δίπλα ακριβώς από το λιμάνι βρίσκεται η Πορτάρα που δεν μπορείς να παραλείψεις να επισκεφτείς. Είναι μια μεγάλη μαρμάρινη πύλη, ότι απέμεινε από τον αρχαίο ναό του Απόλλωνα. Εμείς πήγαμε στη δύση του ήλιου και ήταν μαγικά..
Το πιο όμορφο ορεινό χωριό του νησιού είναι η Απείρανθος. Κτισμένο στις πλαγιές ενός λόφου ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα. Είναι ένα χωριό παραδοσιακό, πετρόκτιστο και γραφικό. Με καφενεία, σκαλάκια και πλάτανους σε μικρές πλατείες. Μια πολύ ωραία και δροσερή βόλτα καθώς η θερμοκρασία στο βουνό ήταν αισθητά χαμηλότερη!
Η Αθηνά ήταν πολύ χαρούμενη και αλήτεψε αρκετά! Αυτό που καταλάβαινα κάθε μέρα είναι πόσο πολύ χαιρόταν που ήμασταν όλοι μαζί, όλη μέρα.. Αφού μας έλεγε "μαμά χέρι, μπαμπά χέρι", μετάφραση: να την πιάσουμε από το χέρι.. Την χαρήκαμε κι εμείς βέβαια με ένα τρόπο πιο ξέγνοιαστο, χωρίς τις γκρίνιες της καθημερινότητας.. (όχι ότι δεν τσακωθήκαμε..αυτό που ρίχνουμε καυγά στις διακοπές μόνο εμείς το παθαίνουμε;)
Τώρα έχουμε επιστρέψει στην Ερμιόνη και συνεχίζουμε τα μπάνια μας. Ελπίζω να βρίσκω τους περισσότερους από εσάς να ετοιμάζεστε ή να έχετε ήδη φύγει για διακοπές. Δηλαδή να διακόψετε ότι κάνετε καθημερινά, ότι και να σημαίνει αυτό για τον καθένα σας! Είτε είναι η δουλειά, είτε η ζωή στην πόλη, είτε βρίσκεστε στην εξοχή..ώρα να κάνετε οτιδήποτε διαφορετικό για να θυμάστε αυτό τον Αύγουστο.. Καλό μας μήνα!
Πέμπτη 11 Αυγούστου 2011
Διακοπές !
Έφτασε και για μας η μέρα να φύγουμε για διακοπές!
Πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια που δεν θα ταξιδέψουμε με πλοίο του αγαπημένου μας Γεράσιμου Αγούδημου..ούτε Δημητρούλα (το έχουν αποσύρει πια κι αυτό ..) ούτε 10-13 ώρες ταξίδι σε καμπίνα με κουκέτα και κλιβανισμένα σεντόνια με τρυπούλες, ούτε περπάτημα 45-60 λεπτά για την παραλία φορτωμένοι με καλάμια και καρεκλάκια, ούτε να κολλάει το 50άρι νοικιάρικο μηχανάκι στις ανηφόρες και να αναγκάζομαι να ανεβαίνω με τα πόδια τις βραχώδεις κορφές των Λειψών..ωραία χρόνια..
Φέτος όμως έχουμε το μωρό μας!
Θα πάμε στο εξοχικό μας, με το αυτοκίνητο και με όλες τις ασφάλειες: να είμαστε σε δικό μας σπίτι, κοντά στην Αθήνα, να υπάρχει ιατρική βοήθεια στην περιοχή και όλα όσα λένε για τις διακοπές με μωρό. Δεν θα χρειαστεί να φτιάξω και καλοκαιρινό φαρμακείο φέτος μετά από τόσα χρόνια καθώς υπάρχουν 2 φαρμακεία κοντά μας!
Από σήμερα θα αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε..μέχρι και αυτόματο πότισμα βάλαμε στο μπαλκόνι για τα μυρωδικά φυτά μας! Ε, κρίμα τόσους μήνες τα φροντίζουμε..
Ο άντρας μου ανησυχεί ότι δεν θα χωρέσουν τα πράγματα στο αυτοκίνητο. Νομίζω δεν έχουμε και τόσα πολλά..τι θα γίνει δηλαδή του χρόνου που η μικρή θα κάνει τα μπάνια της και θα έχει και παιχνίδια..θα χρειαστούμε φορτηγό? (μάλλον..)
Σας αφήνω με μια πρόσφατη φωτογραφία..για να ξέρουμε και για ποιον μιλάμε, ε?
Ελπίζω να έχουμε internet και να γράψω κάτι και από το μπαλκόνι μας με θέα τη θάλασσα..
