Χρυσά Έπη ονομάζονται οι 72 στίχοι (τίτλος + 71 στίχοι)που
απαγγέλλονταν από μνήμης καθημερινά από τους Πυθαγόρειους σπουδαστές και οι
εντολές/προτροπές των στίχων αυτών ακολουθούνταν ευλαβικά προκειμένου να
οδηγήσουν εαυτούς στην καθαρότητα της ψυχής. Βασίζονται στο δακτυλικό εξάμετρο,
το μέτρο της ποίησης του Ομήρου, καθώς και άλλων νεώτερων ποιητών/φιλοσόφων. Οι
στίχοι αυτοί ήσαν η βάση της ηθικής και εξαγνιστικής προσεγγίσεως του μεγάλου
δασκάλου προς την αθανασία, οι οποίοι διασώθηκαν και μας μεταδόθηκαν από τον
Ιάμβλιχο, του τέλους του +τρίτου αιώνα. Επικρατεί η άποψη ότι ο Πυθαγόρας δεν
άφησε γραπτό έργο, προέτρεπε τους σπουδαστές του στην εξάσκηση της μνήμης.
Γίνεται αμέσως αντιληπτό το υψηλό επίπεδο αρετής στο οποίο
συνήθιζε τους μαθητές του ο μεγάλος μαθηματικός και φυσικός φιλόσοφος της
αρχαιότητας.
Ποιος θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι κάποια απ’ αυτά τα
παραγγέλματα έχουν απωλέσει την διαχρονική τους αξία;