Car-ναβαλότσαρκα....
Καρναβάλι στην Πάτρα.. Τι να πω και πως οι λέξεις
να εξηγήσουν..
Το καρναβάλι νομίζω είναι στο dna μας
για αυτό και πολλοί δεν μπορούν να καταλάβουν πολλά από αυτά που λέμε και
κάνουμε.. 365 μέρες το χρόνο υπάρχει στο μυαλό μας.. σκεφτόμαστε,
οραματιζόμαστε , υλοποιούμε και πάλι από την αρχή… Και μιλάω για τους καρναβαλιστές
τους ρομαντικούς, τους αυθεντικούς, τους λίγους ή πολλούς δεν έχει σημασία...
Η ιδέα θα πέσει και το γλυκό τρέξιμο θα αρχίσει..
Πέρυσι δημιουργήθηκε μία ομάδα που ονομάστηκε «του χρόνου μπούλες»… Στις μέρες
του covid
και
με την απαγόρευση κυκλοφορίας να μας περιορίζει , ζήσαμε ένα ιδιότυπο καρναβάλι,
ένα καρναβάλι που ονειρεύτηκε μία ομάδα αγνών, ρομαντικών και αθεράπευτων καρναβαλιστών..
Φέτος ο καλός μας δήμαρχος που τόσο αγαπάει το
καρναβάλι , αποφάσισε λόγω κρουσμάτων να μην ασχοληθεί ΚΑΝ με την έναρξη.. Ε
και? Εμείς ασχοληθήκαμε.. Οι «μπούλες» έριξαν την ιδέα και έδωσαν το σύνθημα..
τα υπόλοιπα λεπτομέρειες.. Θα κάναμε παρέλαση με τα αυτοκίνητα.. Η μοναδική προϋπόθεση
ήταν να έχουν τα αυτοκίνητα και οι επιβαίνοντες καρναβαλικά αξεσουάρ.. Πάνω από
900 αυτοκίνητα και γύρω στους 3,000 καρναβαλιστές συγκεντρώθηκαν και το πάρτι
ξεκίνησε…
Είχα τόσο καιρό να δω κόσμο να χαμογελάει , να...αγκαλιάζεται (τόσο-όσο) και να χορεύει.. Να έχει ασχοληθεί να στολίσει καρναβαλικά αυτοκίνητα, μηχανές, λεωφορεία και ποδήλατα… Είδα τους φίλους μου, είδα τους καρναβαλικούς μου φίλους, αυτούς που δεν χρειάζεται να βλέπεις κάθε μέρα.. αρκούν μόνο τα καρναβάλια...και όμως με αυτούς είναι κάθε μέρα γιορτή..!!!
8,5 χλμ ήταν το μήκος της
πομπής … με κόρνες , λαμπάκια και κοινή μουσική στα ραδιόφωνα μας… Ήταν κάτι
μαγικό που ο κόσμος αγάπησε.. Όλοι γύρισαν στον δρόμο να δουν τι συμβαίνει..
ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα πρόσωπά τους.. άλλοι χόρευαν , άλλοι τραβούσαν
φωτογραφίες.. καθένας συμμετείχε με τον δικό του τρόπο… Και κάπου εκεί σε μία
γωνιά του δρόμου, στους 5 βαθμούς , ήταν μία γιαγιά.. μια γιαγιά με ένα κίτρινο
μπαλόνι.. μια γιαγιά που όλοι μας είδαμε.. όλοι μας χαιρετήσαμε.. όλοι μας της πετάξαμε
φιλιά.. Αυτή η γιαγιά που έμεινε εκεί να χαζεύει , από το πρώτο μέχρι και το
τελευταίο αυτοκίνητο… (Και τι δεν θα ΄δινα να ήξερα που ταξίδευε ο λογισμός της
, σε ποιο καρναβάλι από όσα έχει ζήσει να χόρευε εκείνη την ώρα, ποιος να την
γύριζε φούρλες και σε ποιο τραγούδι..)
Οι ρομαντικοί και οι ονειροπόλοι της πόλης θα «σώσουν» το καρναβάλι.. Εκεί που ο Δήμος απουσιάζει πλήρως , η ιδιωτική πρωτοβουλία γεννιέται.. Τόσες αδιέξοδες συζητήσεις με την δημοτική αρχή , τόσοι λάθος άνθρωποι στις λάθος θέσεις… Ένας Δήμαρχος που δεν «προκάμει μάνα μου» να ασχοληθεί με το καρναβάλι ( γιατί κατά βάθος ποτέ του δεν το αγάπησε) γιατί οργανώνει πορείες διαμαρτυρίας με πόδια, βαπόρια και αεροπλάνα στην πρωτεύουσα.. γιατί ο covid εκεί δεν υπάρχει , και αν υπάρχει θα τον αφήσει στην απέξω σαν γνήσιος πολεμιστής του καλού και του δικαίου.. Αφού λοιπόν δεν προκάμει μάνα μου , γιατί δεν το αφήνει πάνω μας , να το απογειώσουμε , να το αναδείξουμε , να το ξαναστήσουμε από την αρχή .. να το πάρουμε από τις ρίζες του και να το φέρουμε στις μέρες μας… Αντί να προσπαθεί να κάνει μία κακή αντιγραφή κάθε ιδέας που έχει απήχηση και επιτυχία, ας παραδεχθεί ότι δεν κάνουν όλοι για όλα και ας μας δώσει τα ηνία… και εμείς θα τον αγαπάμε πιο πολύ…
Κάθε χρόνο και καλύτερα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή