Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2005
Πως πέρασαν οι μέρες... χειμώνιασε πάλι...
Μου φαίνεται πολύ περίεργο το ότι κρύωσε ο καιρός. Το μυαλό μου έχει μείνει κάπου στον Απρίλιο ας πούμε (μιας και το καλοκαίρι δεν είχε κάτι special για να μου μείνει, άρα δεν αισθάνομαι ότι πέρασε ακόμα!) και όμως κοιτάω το ημερολόγιο σαν χαζή και βλέπω ότι ο μήνας είναι Οκτώβρης.
Και όχι μόνο Οκτώβρης, αλλά είναι και μέσα Οκτωβρίου!
Με εκνευρίζει αυτή η εποχή είναι η αλήθεια. Αυτή η μεταβατική περίοδος από το καλοκαίρι στην άνοιξη (δεν νομίζω ότι περνιέται για φθινόπωρο αυτό!!!).
Την μία είσαι με τιραντέ και πέδιλο και την άλλη είσαι με μακρυμάνικο, μπουφάν, κάλτσες και μπότες.
Μου την δίνει η υγρασία της Θεσσαλονίκης.
Πιο πολύ όμως ξέρεις τι μισώ όταν κάνει κρύο?
Που ξυπνάω το πρωί και το παπλωματάκι μου είναι ζεστό και απαλό και νάνι και έξω από αυτό έχει κρύο. Βγάζω για πλάκα το μικρό μου το δαχτυλάκι διστακτικά έξω από το παπλωματάκι και αυτό μαζεύεται γρήγορα πάλι μέσα και κουρνιάζει δίπλα στα άλλα που το αγκαλιάζουν για να ζεσταθεί και του συμπαραστέκονται.
Φαντάζεσαι πόσο θάρρος πρέπει να μαζέψει το μικρό μου το δαχτυλάκι, όχι μόνο για να κάνει πάλι την απόπειρα να βγει από το κουβερτάκι, αλλά και για να πείσει και τα άλλα δαχτυλάκια να το ακολουθήσουν και μετά την πατούσα ολόκληρη, το ένα πόδι, το άλλο πόδι... και στο τέλος εμένα που σηκώνομαι πάντα με την ίδια ξινισμένη φάτσα και με σέρνω μέχρι το μπάνιο για να μου ρίξω λίγο νερό για να ξυπνήσω...
και πάντα στο μυαλό μου ο ίδιος σκοπός:
πριν ακόμα η μέρα να φέξει
ξυπνητήρι χτυπάς σαν τρελό σε μισώ... αχ... σε μισώ... :(
Γενναίο μου δαχτυλάκι, κάνε και το θαύμα σου να με σηκώσεις και πάλι αύριο το πρωί από το κρεββάτι...
Υ.Γ. Μιλάω ΚΑΙ στο δαχτυλάκι μου? καλά τα πάμε...
einai apalo to krevatiiiiiii
afiste me na kimithoooooooo......
:)
Πλησιάζει δηλαδή η εκδρομή της 28ης!!!!!!
Βρε παίδί μου αμάν, όλες οι εποχές έχουν τα ωραία τους!
Όσο για το χειμωνιάτικο ξύπνημα.. είναι θέμα οπτικής γωνίας. Κι εμένα μου αρέσει υπερβολικά η ζέστη του παπλώματος αλλά... μου αρέσει επίσης και το ότι το πετάω ξαφνικά από πάνω μου και έτσι ξυπνάω αμέσως και μπορώ και ξεκινάω με ταχύτητα την μέρα μου εντελώς ξύπνιος!
Α ναι και να σημειώσω ότι το πρώτο πράμα που κάνω έιναι μπάνιο! Και επίσης να σημειώσω ότι το πρωί ΔΕΝ ανάβω καλοριφέρ :p
τώρα, φαίνεται οτι το πρόβλημα λύθηκε καθώς ξυπνάω δεύτερη και έχω δώσει οδηγίες να ανάβει το κλιματιστικό πριν ξυπνήσω.
έτσι το περιβάλλον δεν είναι τόσο κρύο οταν διώχνω τα σκεπάσματα.
αυτό είναι ένα απο τα καλά της συγκατοίκησης...
ένα ακόμα είναι και ο έτοιμος αχνιστός καφές που με περιμένει κάτω απο το αιρκοντίσιον... χιχιχιχι....:)
Είναι ένα πάπλωμα και αυτή αλλά άλλου είδους!
Ακόμα και το κρύο να μην αντέχεται έξω (από τα σκεπάσματα) με ξυπνάει χαμογελαστό και έτοιμο να ξεχυθώ στους δρόμους!
Αχ μάνα είναι μόνο ΜΙΑ!!!
Τί νομίζατε, καλέ;;;;
χιχιχιχιχιχιχι!!!
;-)
Σε ευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια. Όσο για την υγρασία, έλα μια μέρα κατά τις 8-10 το πρωί στα ΤΕΙ να δεις μόνο τι ομίχλη έχει...
τρυπάει κόκαλα η άτιμη! μπρρρρρρ...
Σίγουρα υπάρχουν χειρότερα, αλλά και πολύ καλύτερα βεβαίως βεβαίως! ;)