EYLÜL

1 Eylül 2013 , bir yıl öncesinden bir kare.Karşıyaka'da gün,sonbaharın kışa doğru başlayacağını söyler gibi.Olsun,bugün Eylül'ün ilk günü.Hazan rengi kızılımsı sarılar ağacın yapraklarında değil de güneşten yansısa da yeryüzüne, yüreğimde en sevdiğim Eylül var.Hüznün sevinçlerini gözlerimde yaşatan.Günaydın Dünya'm...
 
BEN HÜZÜNÜM

Ben hüzünüm
Sonbaharın sararmamış yaprağı
Ve üşüyen bir yüreğin
Sımsıcak kızıl kanı gibi
Ben hüzünüm
Gözyaşımın sessiz süzülüşü
Fırtınanın sesli
Benim sesiz çığlığım gibi
Ben hüzünüm
Bir deftere sığmayan sözcüklerim
Kadar çok düşlerim, gerçeklerim
Bir o kadar aynadaki yüzümden
Yansıyan
Mavi ve deli yüreğim
Ben hüzünüm

Dışarıda sevdiğim yağmur yağıyor
Masamda ben saklı defterim
Çayımın sıcaklığı kadar gerçek
Saatin tik- taklarında hızla akan
Zaman
Ve ben hüzünüm
Odamın gölgelerinde
Kimi an yaşayan düşlerin(im)de
Kimi an kaybolan yüreğin(im)de…

Gün,kulağımıza müziğin ezgilerini an kadar esen rüzgarla,an kadar cıvıldaşan kuşlarla fısıldarken ve güneş, sıcaklığıyla dokunurken tenimize,yüreğin gülümsemesini yansıtan gözlerinizdeki bakışınıza yüklediğiniz anlamlar gibi geçsin,bugününüz.Günaydın Dünya’m…

Gece yürürken yolda bir çift sokak lambasının ışığıdır,çiçeklerin güneşi…

 

Ve ışığın gölgesinde yalındır,çiçek…

Öyle sıcak ki,her şey kuruyup dağılacakmış gibi.Oysa ki fotoğraf karesindeki bu çiçek,bu gün öylesine güzel açmış, bana can verirken,düşündüm.Ona bakanın çabası ve toprağın gücüyle birlikte yaşama hakkını özgürce ve tüm varlığıyla ,önce kendi için,sonra bizim ona gülümseyebilmemiz için var edebiliyor,var oluyor…

Belki bakış açılarımızı,özgürce,sevgi ve saygı içinde yaşatabilmek için,kendimizin dışında kullandığımız yada yardımcı olan  etkenlerin değiştirilmesi zamanıdır.Ve değişmesi gerekenler bunu anlar.Çünkü bizim asla bitmeyecek canları ve canımızı yaşatacak özgür umutlarımız var.Ve umutlarımızı gerçekleştirmek için çalışma gücümüz,en önemlisi de bitmez tükenmez yüreğimizin her şeye karşı sevgisi var…

Bu gün,öyle işte…

Yaşam yolumuzda yaptığımız   yanlış ve acı çizikleri yok edecek, nefes olan hayatınızın da, yine kendi yüreğimizin umut dolu bakışını kullanabilme gücüdür…

Tıpkı tarladaki pamuk gibi.Toplarken elinizi çizer.Toplandıktan sonra tüm yumuşaklığı ile elinizi temizler…

Kötüyü iyi olana çevirmek elimizde.Öyle işte…

Gün,31 Temmuz

İnce bir iplik …

Hiçbir şey hiçbir şey yapamamak...

Suskunluğumun içinde susmak bilmeyen sesler ve sesleri avaz avaz dökemediğim çığlıklarım var...

Düşünceleri bir anlık uzaklaştırmak istediğinde,dilinden dökülen ilk sözcük düşüncelerle ilgili bir söz dizimi olabiliyor...

Öyle kalabalığız, öyle yalnızız…

Çaresiz kaldığı anlarda beklemek en büyük düşman yada en büyük umudun olabiliyor…

Ve şaka gibi…

Yaşam yolunda beklenen diye adlandırılacak acıya dayanma gücünü kendini önceden hazırladığını düşünürken, (ki bu ikilem ki bu yalan)

Ve şaka gibi…

Hayatına giren anlamak istemediğin bambaşka bir acı…

Düş olmasını istediğin yalnızca düş olmasını…