επιτέλους στο δάσος
***
καμένο δάσος η σάρκα μου...
η πανοπλία μου σφαγμένη από πυρωμένα βέλη,
μαύρους καπνούς αναβλύζει το πετσί μου,
και νωπές οι μαχαιριές των φίλων μου στην καρδιά μου.
καιρός να βγάλω του κόρακα τον μανδύα .
και ήσυχος να κοιμηθώ.
να σβήσω μέσα στον άνεμο...και μέσα στην αθανασία μου να πετώ...
να είμαι ο βασιλιάς άνεμος,
αιώνιος Μελχισεδέκ.
βασιλεύς της δικαιοσύνης ...
της αγίας του θεού σοφίας. ...που νικητής τον άδη και αυτός ενίκησε, διό έχει χριστόν.

ευλογημένος συ ο θεός μου !

Αναρτήθηκε από ο βασιλιάς του δάσους