Ταξίδια που σταματούν

Όμορφα περάσματα που γέρασαν σε μια νύκτα.

Ονείρωξη που δεν ολοκληρώθηκε.

Ονειροκαταστάσεις που πέρασαν με βία στον ξύπνιο.

Σταγόνες του χρόνου που μετέωρες μείναν και εξατμίσθηκαν σε μια νεα γέννηση.

Άρπαγες που παραμονεύουν.

Ψυχές που αδημονούν.

Φλύαρες ζωές. Αδηφάγες.

Άλλες δεν έζησαν.

Γαμημένη ζωή.

Μάτια στα χρώματα του γκρι που κοιτούν ασπρόμαυρα αισθήματα.

Συνουσία σε πλαστικές μορφές.

Λησμονιά στο άγγιγμα το πρώτο.

Ευτυχία μέσα σε δυστυχή παράγωγα.

Φωνές από άβουλα πλάσματα

Μορφές σε πλάνο οφθαλμαπάτης.

Ονόματα που αγάπησα και μίσησα μαζί.

Ανοχή... αποχή... ενοχή... ρήματα σε διάσταση παράνοιας.

Ηδονή που δεν έζησε ποτέ.

Στολιδένιες λέξεις που κεντούν μίσος.

Η αγάπη θέλει δύναμη και εγώ δεν έχω, αδυνατώ ή ίσως τελικά μπορεί και να μην αγάπησα ποτέ.

Η περπατησιά μου θα είναι μόνη γιατί έτσι ορίζω εγώ.

Τα θέλω μου θα βγουν στην επιφάνεια, ελπίζω ισχυρά.
Άμυνα...

Αναπνοές χρειάζομαι και φευγιό.

Να φύγω θέλω.
Να σταματήσει ο πόνος. Να βρω τη δύναμη της ηρεμίας.
Να γεννηθεί και στον κόσμο που υπάρχω. Στη πλάση γύρω μου.