Να στέκεις δίπλα της ως το ξημέρωμα με τα μάτια κολλημένα πάνω της μήπως και μπορέσεις έστω και αυτες τις λίγες ώρες να τη χορτάσεις.
Να μην αφήνεις τα μάτια σου να κλείσουν για να μη χάσεις στιγμές.
Να μένεις ξάγρυπνος μέρες και νύχτες γι'αυτές.
Να περιμένεις το πρώτο της καλημέρα.
Να νιώθεις σαν την πρώτη ημέρα έπειτα απο τριάντα μήνες ταξίδι μαζί.
Να την παίρνεις μια αγκαλιά απαλή για να μη τη ξυπνήσεις.
Να της μιλάς ώρες για τις ζωές σας, για εκέινες που πέρασαν και γι'αυτές που θα'ρθουν! κι ας μη σ'ακούει.
Να κάνεις πέρα την παράλληλη ζωή και να συγχωρείς.
Να τρελένεσαι με την σκέψη και να πετάς ακόμα πιο ψηλά για να πιάσεις το άπιαστο.
Να την ερωτεύεσαι στα δύσκολα όλο και πιο πολύ.
Να ακούς την φωνή της παντού, γύρω σου και εντός σου.
Να στάζεις έρωτα και να ρέει σ'όλο το περιβάλλον γύρω σου.
Να τον ξεσπάς τον έρωτα.
Να αποδέχεσαι,
να προσπερνάς,
να χαιδεύεις,
να φιλάς,
να χορεύεις,
να τραγουδάς,
να ζαλίζεσαι,
να μεθάς,
να αναμένεις,
να σιωπάς,
να πετάς,
να τολμάς,
να αποζητάς,
...να ζείς το όνειρο και να κραυγάζεις τον έρωτα.

Ετσι ειναι ο έρωτας μικρή Βροχούλα μου.
Αερικός...