Νυστάζω...
Δεν θέλω να κοιμηθώ.
Όχι ακόμα τουλάχιστον.
Λίγη ώρα μετά την ώρα της Ανάστασης κι έχω συντροφιά εμένα και την φωνή σου στο μακρυά της πόλης. Στο πουθενά της βραδιάς. Στο λίγο της ανάσας σου. Στα μάτια που λείπουν. Στο άγγιγμα του προσώπου σου. Στο σ'αγαπώ που νιώθω. Στο κορμί που πόθησα...
Κλείνουν τα μάτια και η μορφή παίρνει υπόσταση. Απλώνω το χέρι. Σ'αγγίζω. Χαιδέυω το πρόσωπό σου. Φιλώ τα χείλη σου. Με πάθος. Ασταμάτητα. Δεν θέλω να χάσω σπιθαμή του προσώπου σου...
και του κορμιού σου...

Καληνύχτα μικρό μου. Σε λίγες ώρες ξημερώνει.
Θα σμίξουμε ...