"Αντί για το τζαμί θα προσευχηθούμε στην... Εκκλησία"! (ΕΙΚΟΝΕΣ)

 

Στις 26 Αυγούστου του 2013 η σύζυγος του Ερντογάν, η Εμινέ Ερντογαν, είχε σκανδαλίσει την τουρκική επικαιρότητα γιατί είχε πάει σε ελληνορθόδοξη εκκλησία και είχε ανάψει ένα κερί, μεγάλη αμαρτία για το Ισλάμ, ενώ προσευχήθηκε και παρακολούθησε και θεία λειτουργία.

Πολλοί την κατηγόρησαν τότε για κρυπτοχριστιανή, αλλά επίσημα ερμήνευσαν αυτή την κίνηση σαν έκφραση της απωθημένης ανάγκης χιλιάδων Τούρκων να πηγαίνουν σε χριστιανικές εκκλησιές για να προσευχηθούν

Και όμως είναι πραγματικότητα είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν να το παραδεχτούν οι φανατικοί Ισλαμιστές, ότι στην σημερινή μουσουλμανική Τουρκία όπου αρχίζει και επιβάλλεται σταδιακά η Σαρία, παρατηρείται το εκπληκτικό φαινόμενο μουσουλμάνοι Τούρκοι να καταφεύγουν σε ελληνορθόδοξες εκκλησιές για να λύσουν τα προβλήματα τους, συνήθως προβλήματα υγείας και όχι μόνο.

Όσο και αν αυτό ακούγεται πρωτοφανές, υπάρχει και έρευνα που αποκαλύπτει σε ποιες εκκλησίες προσέρχονται εκατοντάδες, ακόμα και χιλιάδες Τούρκοι, για να προσευχηθούν και να κάνουν κάποια ευχή για κάποια αρρώστια ή για κάποιο πρόβλημα που τους απασςχολει.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο τίτλος αυτής της έρευνας : «Hangi kiliseye hangi umutla gidiyorlar», δηλαδή, «Σε ποια εκκλησία με ποια ελπίδα πηγαίνουν», οι Τούρκοι και οι Τουρκάλες προτιμούν στην ευρύτερη περιοχή της Κωνσταντινούπολης να πηγαίνουν σε κάποιες ελληνορθόδοξες εκκλησίες να πουν τον πόνο τους, να προσευχηθούν για το πρόβλημα τους και να κάνουν μια ευχή στην Παναγία, ή στον Άγιο της ελληνορθόδοξης εκκλησίας να τους βρει κάποια λύση, να τους θεραπεύσει και να τους ανακουφίσει από τα βάσανα τους.

Πρώτη και πιο γνωστή σε αυτό τον πραγματικά εκπληκτικό κατάλογο προβάλει η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά στην Πρίγκηππο, η οποία έγινε παγκοσμίως γνωστή για το μαζικό προσκύνημα των Τούρκων κάθε χρόνο στο μεγάλο πανηγύρι του Αγίου στις 23 Απριλίου.

Σύμφωνα πάντα με το αφιέρωμα της τουρκικής εφημερίδας, στην ρωμαίικη εκκλησία του Αγίου Δημήτριου του Kuruçeşme, πηγαίνουν όσοι έχουν πρόβλημα με την φωνή τους, οι δυσλεκτικοί, ακόμα και οι μουγγοί για να προσευχηθούν να ξαναβρούν την χαμένη τους φωνή. Η εκκλησία τέλει θεια λειτουργία κάθε Παρασκευή στις 9 π.μ. και παρουσιάζει το καταπληκτικό φαινόμενο να περιμένουν οι Τούρκοι στην ουρά για να πιουν από το αγίασμα που υπάρχει εκεί και να κάνουν ευχή στον Άγιο.

Στο Μπαλουκλί, στην εκκλησία και το αγίασμα επίσης πηγαίνουν πολλοί Τούρκοι να προσευχηθούν, να ανάψουν με ευλάβεια ένα κερί και να δροσιστούν από το αγίασμα με την πίστη και την ευχή να θεραπευτούν από διάφορες ασθένειες που πάσχουν. Η εκκλησία παρουσιάζει μεγάλη κίνηση κατά τους μήνες Απρίλιο και Μάιο από …Τούρκους προσκυνητές.

Στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, στην περιοχή Beşıktaş στην οδό Çırağan Caddesi, πάνε όσοι έχουν πρόβλημα με τα μάτια τους καθώς όπως είναι γνωστό η Αγία αυτή είναι προστάτιδα των ματιών. Στην Αγία Κυριακή στο Arnavutköy, επίσης πηγαίνουν πολλοί Τούρκοι να προσευχηθούν ενώ και στην Αγία Παρασκευή του Arnavutköy γίνεται ομαδικό προσκύνημα για θεραπεία ασθενειών κυρίως της όρασης.

Τόπος προσκυνήματος των Τούρκων είναι η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονος στο Kuzguncuk. Η εκκλησία αυτή στο πανηγύρι του Αγίου που γίνεται τον Ιούλιο μήνα προσελκύει πολλούς Τούρκους προσκυνητές, ενώ και ο πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Τουρκίας, ο στρατηγός İlker Başbuğ, είχε εκμυστηρευτεί πως όταν ήταν μικρός πήγαινε στο πανηγύρι του Αγίου Παντελεήμονος να γιορτάσει μαζί με τούς Ρωμιούς.

Προσκύνημα των Τούρκων είναι και η εκκλησία του Αγίου Θεράποντος στο Sirkeci, όπου πηγαίνουν οι Τούρκοι που πάσχουν από διάφορες ασθένειες να προσευχηθούν για να βρουν την θεραπεία τους από τον Άγιο. Μεγάλο προσκύνημα των Τούρκων είναι και η εκκλησία της Παναγίας στο Unlkapanı, για την οποία έχουμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο, ενώ και ο Άγιος Φανούριος του Dolapdere στην οδό Teşrifatcı, κάθε Παρασκευή και ώρα 9 πμ μέχρι τις 1 μμ. γίνεται τόπος προσκυνήματος των Τούρκων ενώ τελείται και θεια λειτουργία.

Πίσω από το έντονο ισλαμικό προφίλ της σύγχρονης Τουρκίας, η ελληνορθόδοξη Ρωμιοσύνη ζει στις καρδιές χιλιάδων Τούρκων που καταφεύγουν στις ρωμαίικες εκκλησιές και στους ελληνορθόδοξους Αγίους για να προσευχηθούν και να αναπαυτούν.  Σημεία των καιρών! 

(nikosxeiladakis)

http://karfotiko.blogspot.gr/2016/10/blog-post_400.html

Το αλίευσα ΕΔΩ

Το φαινόμενο των κρυπτοχριστιανών στον Πόντο

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δράμας κ. Παύλος κάνει λόγο για τους κρυπτοχριστιανούς του Πόντου. Οι κρυπτοχριστιανοί σύμφωνα με την ποντιακή διάλεκτο ονομάζονται «κλωστοί», δηλ. γυριστοί.

Το αλίευσα ΕΔΩ

ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Στην Παναγία Βεφά οι μουσουλμάνοι

Πρόστρεξε, Μυροφόρα, 
μονάχα Εσένα πίστεψα
και λάτρεψα μονάχα Εσένα
από τα πρωτινά γλυκοχαράματα
κι ως τώρα μες στα αιματοστάλαχτα
μιας ωργισμένης δύσης».

Τους στίχους αυτούς του Κωστή Παλαμά, από τη «Μυστική Παράκληση», φέρνει στον νου η επίσκεψη στον ιερό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, με το Αγίασμα, γνωστή και ως Βεφά, στην ομώνυμη συνοικία της Κωνσταντινούπολης.

ΕΝΑ ΕΥΛΑΒΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΙΣ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΕΣ ΓΩΝΙΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ.

Ομιλία της κας Αναστασίας Αρπατζή στα Χανιά.
Εκδήλωση του Συλλόγου Φίλων των Απανταχού Κρυπτοχριστιανών και της Ενωμένης Ρωμηοσύνης στα Χανιά. 

Με απόλυτη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η ομιλία της εκπαιδευτικού, συγγραφέως και μεταφράστριας, κυρίας Αναστασίας Αρπατζή που διοργάνωσε ο “Σύλλογος Φίλων των Απανταχού Κρυπτοχριστιανών” στην κατάμεστη αίθουσα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Βενιζέλος” στην Χαλέπα Χανίων.
Το κοινό των Χανίων παρακολούθησε με ενδιαφέρον τις μαρτυρίες της κας Αρπατζή και μέσα από την συγκλονιστική διήγησή της πληροφορίθηκε για την κατάσταση του ζητήματος των κρυπτοχριστιανών.

ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Σημαντική ομιλία από την εκπαιδευτικό, συγγραφέα και μεταφράστρια Αναστασία Αρπατζή για τις αλησμόνητες πατρίδες μας. Η εκδήλωση θα γίνει το Σάββατο 23 Νοεμβρίου και ώρα 19:00 στην Αίθουσα “Σταύρος Νιάρχος” του Εθνικού

H ραγδαία στροφή στην Oρθοδοξία εκατομμυρίων Tούρκων! Tο Bυζάντιο επανέρχεται AΛΛA ΣTHN… TOYPKIA

(Aυτά… την ώρα που η Eλλάδα απεμπολεί τις βυζαντινές της ρίζες και δικαιώματα…) H Tουρκία διεκδικεί τη βυζαντινή κληρονομιά ως εναλλακτική λύση σε περίπτωση πτώσης του κεμαλισμού και ως μανδύα για την ευρωπαϊκή της προοπτική   

Toυ Γιώργου Aλεξάνδρου
    Δεν έχουμε το δικαίωμα να πούμε ότι το Bυζάντιο δεν είναι δικό μας»! Aυτά δεν είναι λόγια ενός Έλληνα ούτε ενός Oρθοδόξου. Eίναι η εισηγητική εκφώνηση του υπουργού Tουρισμού και Πολιτισμού της Tουρκίας, Aττίλα Kοτς στο A’ Διεθνές Eρευνητικό Συμπόσιο για το Bυζάντιο, του 2007.

Kάποια στιγμή μάλιστα ο Tούρκος υπουργός έγινε πολύ αυστηρός και είπε: «Aυτά σας τα λέω ως υπουργός του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Aνάπτυξης. Δεν έχετε το δικαίωμα να λέτε ως Tούρκοι ότι το Bυζάντιο δεν είναι δικό σας. Δεν μπορείτε να το λέτε αυτό γιατί μετά δεν θα έχετε κανένα δικαίωμα σε αυτή τη γη. Aυτή η γη είναι των Tούρκων και σήμερα είναι των κατοίκων της Tουρκικής Δημοκρατίας· όμως, αυτά που λέω εδώ μπορεί να κατακριθούν, αλλά σε αυτή τη γη ζήσανε και Bυζαντινοί. Tο Mουσείο της Aγίας Σοφίας που το μετέτρεψε σε τζαμί ο Σουλτάνος Φατίχ Mεχμέτ, είναι βυζαντινή κληρονομιά. Δεν το γκρεμίσαμε, το χρησιμοποιήσαμε. Δεν έχετε το δικαίωμα να λέτε ότι το Bυζάντιο δεν είναι δικό μας. Πρέπει όμως να είμαστε προσεκτικοί στα θέματα αυτά για λόγους εθνικής ενότητας».

1999μ.Χ – Η αναβληθείσα Τουρκική εισβολή στη Σάμο λόγω σεισμού έπειτα από ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟ !!!

Με αφορμή τις αναρτήσεις για το σενάριο πολέμου και την προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, έχω κι εγώ να παραθέσω κάποιο στοιχείο που δείχνει ότι όλα αυτά μια μέρα θα συμβούν. Μάλιστα η αναφορά μου δεν έχει να κάνει ούτε με προφητείες, διότι αυτό που θα αναφέρω δεν είναι προφητεία, αλλά ούτε και με συγγραφικά σενάρια. Πρόκειται για ένα πραγματικό γεγονός που συνέβη τα έτη 1999 και 2000. Εμένα προσωπικά το διάβασμα και μόνο του κειμένου με συγκλόνισε και γι αυτό και σας το παραθέτω, γνωρίζοντας ότι κάποιοι θα γελάσουν, κάποιοι θα ειρωνευθούν αλλά και κάποιοι θα προβληματισθούν. Αυτό εξάλλου είναι που με ενδιαφέρει.
Νέα Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης,
Ανεξίτηλη μένει στη μνήμη η εορτή της το 2000, όταν στο κήρυγμα της Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας, εν μέσω Αρχιερέων, Στρατιωτικών, Αστυνομικών και Λιμενικών Αρχών, εν μέσω χιλιάδων προσκυνητών, ο ευσεβέστατος Ιερέας έκανε τον κόσμο να κρατήσει την αναπνοή του, όταν δημόσια, με φωνή γεμάτη συγκίνηση, ιστόρησε ένα μέγα θαύμα! Μόλις το είχε πληροφορηθεί από το Άγιον Όρος όπως είχε πει…
Ποιο ήταν αυτό το θαύμα; Ας το διηγηθούμε όπως το φανέρωσε ο Ιερέας δημόσια. Αλλά θα προσθέσουμε πρώτα το κλίμα της εποχής και όλες τις άλλες πληροφορίες, για να θυμηθούμε και να κατανοήσουμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο εκτυλίσσονταν τότε τα γεγονότα.
1999 μ.Χ.

ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΑ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ. ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

Τούρκοι λένε σε Έλληνες επισκέπτες: «Ο τόπος αυτός είναι δικός σας».

Ο φανατισμός των Ισλαμιστών στην Τουρκία δεν επιτρέπει διαφοροποιήσεις ειδικά σε θέματα θρησκείας. Αυτό όμως που δεν επετεύχθη με «ζεϊμπέκικα και κουμπαριές» το πράττει η Ορθοδοξία αφού είναι έκδηλο σε πολλούς Τούρκους το Ορθόδοξο υπόβαθρο. Αν καί οι λιγοστοί Σελτζούκοι άλλαξαν τον εθνοθρησκευτικό χαρακτήρα εκατομμυρίων Ελλήνων (Μικρασίας, Θράκης, Πόντου κ.α.) που λόγω βίας ή συμφερόντων εξισλαμίσθηκαν ακόμα και επιφανειακά, σήμερα μία κρυμμένη Ορθόδοξη θρησκευτικότητα εκδηλώνεται από τους απογόνους τους.
Οι κρυπτοχριστιανοί αποτελούν για το Πατριαρχείο ένα κρυφό ποίμνιο τραγικών θυμάτων μιας αυταρχικής διοίκησης αιώνων. Ζουν παντού. Κυρίως στον Πόντο που ίσως είναι 2 εκατομμύρια!

Έρημοι ναοί λειτουργούν και ξαφνικά γεμίζουν κρυπτοχριστιανούς που κοινωνούν συνειδητά, νηστεύουν ακόμα και το λάδι όλα τα 5ήμερα της Μ. Τεσσαρακοστής.

«ΑΗ ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ» ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ… ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

Νίκος Χειλαδάκης

Τουρκολόγος-Δημοσιογράφος

Κλειδιά που έχουν στην κεφαλή τους ένα σταυρό, είναι μερικά ενδεικτικά αφιερώματα των Τούρκων μουσουλμάνων που πηγαίνουν να …προσευχηθούν στην  ελληνορθόδοξη εκκλησία της Παναγίας, στην κεντρική περιοχή του Ούνκαπανί, στην Κωνσταντινούπολη. 

Πράγματι, το εκπληκτικό αυτό γεγονός της αθρόας προσέλευσης των μουσουλμάνων Τούρκων για να προσευχηθούν στην ελληνορθόδοξη εκκλησία έχει προβληθεί από τον ίδιο τον τουρκικό τύπο και μάλιστα σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας όπως η Sabah και η  Star. Μάλιστα η εφημερία Sabah έχει αποκαλέσει  χαρακτηριστικά την ελληνική εκκλησία σαν «Πόρτα της Ελπίδας». Εδώ και καιρό, όπως αποκάλυπτε η τουρκική εφημερίδα, η εκκλησία αυτή έχει γίνει τόπος προσέλευσης και προσκυνήματος των Τούρκων μουσουλμάνων, οι οποίοι μάλιστα της έχουν δώσει και δικό τους όνομα  αποκαλώντας την «Ay Bir», δηλαδή ο «Αϊ Πρώτης», εξ αιτίας της μεγάλης προσέλευσης που γίνεται στην εκκλησία της Παναγίας κάθε πρώτη του μηνός. Η προσέλευση αυτή γίνεται ανεξάρτητα από το θρησκευτικό χαρακτήρα που έχει ο μήνας για τους μουσουλμάνους, είτε δηλαδή είναι ο μήνας του Ραμαζανίου ή κάποια άλλη θρησκευτική μουσουλμανική εορτή. Χαρακτηριστικό είναι πως οι άνθρωποι αυτοί έρχονται  από κάθε γωνιά της Κωνσταντινούπολης, ακόμα και απομακρυσμένες περιοχές, καθώς η φήμη της εκκλησίας όπου η Παναγία βοηθάει τους ανθρώπους που προσεύχονται στην χάρη Της, έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις.

Ένα περιστατικό από τούς Κρυπτοχριστιανούς στο Σταυρί του Πόντου τον Μάιο 1867.

Ήταν Μάιος μήνας στα 1867. Το ότι οι κάτοικοι της Κρώμνης φανερώθηκαν ως Ορθόδοξοι Έλληνες και στην ψυχή και στην καρδιά, αυτό έδωσε μεγάλο θάρρος στους Σταυριώτες, κι έλεγαν αναμεταξύ τους. «Αφού ο εκατοχρονίτης Μολλά-Μπεχρέμ’ ς πέταξε το σαρίκι κι έβγαλε τον κίτρινο τσουμπέ, γιατί κι εμείς να μην πετάξουμε από πάνω μας τη ντροπή του αρνησίθρησκου;»
Γι’ αυτό οι χωρικοί συγκεντρώθηκαν στο σπίτι του πρωτόπαπα του χωριού, και αφήνοντας κατά μέρος και τα ψέματα, έκαναν την εξής συμφωνία. «Δεν έχει σημασία το ότι οι παπούδες μας αρνήθηκαν το Χριστό μπροστά στους ανθρώπους. Εμείς, κι αν ακόμα μας σφάξουν, είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε όπως έκαναν οι Κρωμέτες. Θα φανερώσουμε την πίστη μας και θα χάσουμε όλα μας τα υπάρχοντα, αρκεί να βγούμε από αυτή την κόλαση»…. Και αμέσως υπόγραψαν τη συμφωνία και πήραν απόφαση να πάνε στο Κάνι και να ομολογήσουν την πίστη των πατέρων τους μπροστά στο Μουτασερίφη και όλο το Συμβούλιο.
Και τότε έβλεπες στο Σταυρί ένα θέαμα που να σπαράζη την ανθρώπινη καρδιά. Όλοι αγκαλίαζαν τις γυναίκες και τα παιδιά τους, έκλαιγαν και τα αποχαιρετούσαν, όχι γιατί φοβούνταν για την απόφαση που έπαιρναν, αλλά για τα βάσανα που θα τους επέβαλε η βάρβαρη κυβέρνηση του τόπου, η οποία ούτε νόμο είχε ούτε πίστη, και η οποία ήταν εξοργισμένη γιατί οι Σταυριώτες πήραν θάρρος από τους Κρωμέτες και από τους Γιαγλί-ντερέδες.
Αφού πολύ το σκέφτηκαν και το συζήτησαν, πήγαν και λειτουργήθηκαν στην εκκλησία και μετάλαβαν, έκαναν το σταυρό τους και πήραν του Κανί το δρόμο κι ήρθαν μπροστά στο Μουτεσαρίφ, τον Χάμαλην Γιουσούφ πασά, και άφοβά του είπαν την απόφασή τους. Ο Μουτεσαρίφης, έξυπνος άνθρωπος, όταν βρέθηκε μπροστά σε ογδόντα ανθρώπους έτοιμους να πεθάνουν, επροσκάλεσε το Ινταρέ-Μεζλισίν και το Μουφτή της πολιτείας και μπροστά τους προσπάθησε με καλό τρόπο να τους κάνη ν’ αλλάξουν γνώμη. Όταν όμως είδε πως είναι αμετάπειστοι, τους φυλάκισε.
Δύο μέρες έμειναν στη φυλακή πεινασμένοι, διψασμένοι, άυπνοι, και κατόπι τους έβγαλε και τους έστειλε σε καταναγκαστικά έργα. Και έβλεπες τους νέους μάρτυρες του χριστιανισμού να κουβαλούν με τη ράχη τους από μέσα από την πολιτεία μεγάλες πέτρες, κάτω από το μαστίγιο των ζεπτιέδων, και να χτίζουν ντουβάρια στη Ρωμαίισσα, στο τούρκικο νεκροταφείο, άλλους να καθαρίζουν αποχωρητήρια σε δημόσια γραφεία, άλλους να κουβαλούν στα λουτρά τα σκεύη των χανουμισσών, άλλους να καθαρίζουν τα χάνια της πολιτείας από τις ακαθαρσίες των υποζυγίων, άλλους να κάνουν κατώτερες δουλειές, ενώ τους έφτυναν, τους ύβριζαν, τους έσπρωχναν και τους ράβδιζαν.
Τι έκαναν οι πρόκριτοι και οι δημογέροντες του Κανί; Η αλήθεια είναι πως δεν κάθισαν με σταυρωμένα χέρια. Ο δεσπότης ο Γερβάσιος Καρνέτης προσκάλεσε σε συνεδρίαση τη Δημογεροντία, που αποτελούνταν από το Χατζή Αναστάση Τσαμουρλή, τον αδελφό του Χατζή Κωνσταντίνο, το Χατζή Κωνσταντίνο Τσαμκιόζη, τον Αναστάση Βαφειάδη, το Γιάννη Τουλούμη, το Χατζή Δημήτρη Μουμτζή, τον Αγαθάγγελο Δημητριάδη. Η Δημογεροντία αποφάσισε και έκρινε καλό να στείλουν πεζοδρόμους στην Τραπεζούντα -γιατί τότε τηλεγραφεία δεν υπήρχαν, και στο ταχυδρομείο τα ελληνικά γράμματα πάντα ανοίγονταν από τους ταχυδρομικούς υπαλλήλους- να δώσουν είδηση στην Αδελφότητα των Αργυροπολιτών και τον εκεί σχολάρχην Γεώργιον Παπαδόπουλον τον Κυριακίδην για τα όσα έγιναν στο Κάνι, και εκείνοι να ειδοποιήσουν τις Πρεσβείες και το Πατριαρχείο και να προλάβουν το κακό.
Βρήκαν και έστειλαν τέτοια παλληκάρια, και γρήγορους σαΐδες, το Γιάννη του Λουκά και τον Παντελή Ζαμανόπουλο, που σε 15 ώρες έφτασαν από το Γουλάτι στην Τραπεζούντα. Απ’ εκεί ο Κυριακίδης έγραψε αμέσως στο Πατριαρχείο και στις Πρεσβείες και έστειλε αναφορά στην Υψηλή Πύλη και πέτυχαν να σταλούν γρήγορα κυβερνητικές διαταγές, να σταματήσουν οι βασανισμοί των Σταυριωτών και να τους αφήσουν να παν στα σπίτια τους.
Και ύστερα από κάμποσες μέρες, στις 29 Ιουνίου, ελεύθεροι, και χωρίς σαρίκι και τσουμπέ, με χαρούμενο το πρόσωπο και γαληνεμένη την καρδιά, γύρισαν τρεχάτοι στα χωριά τους, πήγαν στις εκκλησίες, άναψαν μεγάλες λαμπάδες, χτύπησαν τις καμπάνες, δόξασαν την Αγία Τριάδα, που οι γονείς τους μπροστά τους την αρνούνταν, και άρχισαν τις χαρές και τις διασκεδάσεις.
Μονάχα οι Κασίμ-ζαντέδες, επειδή είχαν την πόστα της Τραπεζούντας ως το Ερζερούμ, δεν πήραν μέρος ως τον καιρό της Ανταλλαγής, όποτε κρυφά-κρυφά ένα δύο ήρθαν κι εκείνοι στο Ωραιόκαστρο της Θεσσαλονίκης και φανερώθηκαν και δόξασαν το Θεό.

«Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ
Ο ΑΣΚΗΤΗΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ (1884-1980)»
Τεύχος 3. ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2001. Θεσ/νίκη
Έκδοσις: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
Το αλίευσα ΕΔΩ

Ημερίδα με Θέμα : «Κρυπτοχριστιανικό ζήτημα και ανθρώπινα δικαιώματα»

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Νέος Κύκλος Κωνσταντινουπολιτών και

ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ποντίων Εκπαιδευτικών

Σας προσκαλοούν στην Ημερίδα με Θέμα:

«Κρυπτοχριστιανικό ζήτημα και ανθρώπινα δικαιώματα»

Α Μέρος: ΟΜΙΛΙΕΣ

Χρήστος Τσούβαλης, Θεολόγος, απόφοιτος της Ι. Θ. Σχ. Χάλκης:

«Οι Κρυπτοχριστιανοί. Μια σημαντική και σχεδόν άγνωστη πτυχή της Εκκλησιαστικής Ιστορίας του Γένους μας»

Αντώνης Παυλίδης, Δρ. Ιστορίας:

«Οι Εξισλαμισμοί της Μ. Ασίας και το Κρυπτοχριστιανικό Ζήτημα»

Β Μέρος: Προβολή της Ταινίας

«Ρώτα την Καρδιά σου (yüreğine sor)»

Του σκηνοθέτη Γιουσούφ Κουρτσενλί

που θα παραστεί στην εκδήλωση και θα χαιρετίσει

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011, ώρα 18:00

Πνευματικό Κέντρο Κωνσταντινουπολιτών.

Δημητρίου Σούτσου 46

(Σταθμός Μετρό «Αμπελόκηποι»)

Είσοδος Ελεύθερη

Το αλίευσα ΕΔΩ 

Εξισλαμισμένοι Έλληνες και κρυπτοχριστιανοί στην Τουρκία!

OΙ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΤΟΥΡΚΙΑ
του Βλάση Αγτζίδη
Η οριστική διαμόρφωση των πληθυσμών στην Ελλάδα και την Τουρκία καθορίστηκε από τη συνθήκη της Λωζάννης τον Ιoύλιο του 1923. Η συνθήκη πρόβλεπε την ανταλλαγή των πληθυσμών με βασικό κριτήριο κατάταξης τη θρησκευτική πίστη. Έτσι οι χριστιανοί θα έπρεπε να εκδιωχθούν από την Τουρκία και οι μουσουλμάνοι από την Ελλάδα. Η επιλογή με βάση το θρήσκευμα οδήγησε αφενός στην εξαίρεση των ελληνικών πληθυσμών που είχαν εξισλαμιστεί ή βρισκόταν σε κρυπτοχριστιανική κατάσταση στην Τουρκία, ενώ εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα οι ελληνογενείς και ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι. Έτσι διαμορφώθηκε στη σημερινή Τουρκία ένας πολύμορφος μουσουλμανικός ελληνικός πληθυσμός που αποτελείται αφ’ ενός από τους γηγενείς εξισλαμισμένους και κρυπτοχριστανούς του Πόντου και αφ’ ετέρου από αυτούς που εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα.

Εξισλαμισμένοι Κρητικοί, Μακεδόνες και Κύπριοι
Είναι ιστορικά βεβαιωμένο ότι μεγάλο μέρος των λεγόμενων τουρκοκρητικών είναι ελληνικής καταγωγής. Εξ άλλου το “κρητικό ζήτημα” στις αρχές του αιώνα μας θύμιζε πάρα πολύ το σημερινό πρόβλημα της Βορείου Ιρλανδίας. Τη διαπίστωση αυτή, εκτός των ιστορικών πηγών, υποστηρίζει η ύπαρξη τέτοιων πληθυσμών στη Συρία (Χαμηδιέ) και στη Λιβύη οι οποίοι διατηρούν την ανάμνηση της ελληνικής τους προέλευσης και εξακολουθούν να δηλώνουν “Έλληνες”.

Επίσης και στη κεντρική και νοτιοδυτική Μακεδονία (Αλιάκμωνας και περιοχή Κοζάνης) κατοικούσαν οι εξισλαμισμένοι Έλληνες που έγιναν γνωστοί ως “Βαλαάδες”. Οι Βαλαάδες χαρακτηρίζονται σε εθνογραφικούς χάρτες του περασμένου αιών ως “Greek Muslims”.

Οι ελληνογενείς μουσουλμάνοι της Κρήτης και της Μακεδονίας εκδιώχθηκαν στην Τουρκία το 1923, με τη συνθήκη της Λωζάννης. Εγκαταστάθηκαν κυρίως στη Δυτική και Νότια Μικρά Ασία. Στην πλειοψηφία τους παραμένουν και σήμερα ελληνόφωνοι. Για αυτούς τους πληθυσμούς δημοσίευαν οι τουρκικές εφημερίδες τα προγράμματα της ελληνικής τηλεόρασης.

Στις περιοχές της Κιλικίας (Αττάλεια) κατοικεί επίσης αριθμός ελληνοφώνων Κυπρίων μουσουλμάνων οι οποίοι μετακινήθηκαν εκεί από τα τέλη του περασμένου αιώνα. μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ου.

Εξισλαμισμένοι – Πόντιοι
Η μεγαλύτερη και σπουδαιότερη ομάδα Ελληνογενών εξισλαμισμένων είναι αυτή που κατοικεί στον ιστορικό Πόντο και ειδικά στην επαρχία Τραπεζούντας. Οι εγκαταστάσεις αυτών που μιλούν τα ποντιακά ελληνικά περιγράφονται ως εξής στην έρευνα “Ethnic Groups in the Republic of Turkey” του γερμανικού πανεπιστημίου του Τybingen:

“…αποτελούνται από μερικές εξάδες χωριών γύρω από την Τόνια και 40-50 εγκαταστάσεις στις κοιλάδες (επάνω μέρος) Σαλακλί και Γκιουρτσάϋ νότια του Οφι, γύρω από την Τσαϊκαρα και το Κιοπρούμπασι. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο κύματα μετανάστευσης στην επαρχία Σακαρυά.”
Υπάρχει ήδη μια αξιόλογη διασπορά των εξισλαμισμένων στην Κωνσταντινούπολη και στα περισσότερα αστικά κέντρα της Τουρκίας. Κοινότητές τους έχουν δημιουργηθεί στην κατεχόμενη Κύπρο, την Ίμβρο καθώς και στο εξωτερικό (Γερμανία). Επίσης τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια μικρή κοινότητα στην Ελλάδα. Είναι συγκροτημένοι σε κλειστές κοινωνικές ομάδες στις οποίες επικρατεί ενδογαμία. Ξεχωρίζουν τον εαυτό τους από τους καθαρούς Τούρκους και τους διακρίνει φιλελληνισμός. Αυτοδηλώνονται ως “Ρωμαίοι” (Ρωμιοί) και είναι κυρίως ελληνόφωνοι. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι σε όλο τον Πόντο ξεπερνούν τις 300.000 άτομα.

Οι ελληνόφωνοι αυτοί Ρωμιοί περιλαμβάνονται συνήθως στους πληθυσμούς που καταγράφονται ως “Λαζοί”. Με την ονομασία αυτή δηλώνονται δύο βασικά εθνοτικές ομάδες: οι παραδοσιακοί Λαζοί, οι οποίοι είναι γεωργιανό φύλο που βρίσκεται πολύ κοντά στους Μιγγρέλους της Γεωργίας και οι “Ρωμαίοι”.

Οι ελληνόφωνοι Ρωμιοί μιλούν διάφορα ιδιώματα της τραπεζουντιακής διαλέκτου της ελληνικής γλώσσας. Τη γλώσσα που μιλούν την ονομάζουν “ρωμαϊκά”. Οι Οφλήδες μιλούν την αρχαιοπρεπέστερη ελληνική διάλεκτο που βρίσκεται εν ζωή. Είναι οι μόνοι που χρησιμοποιούν ως αρνητικό μόριο το “ου” και “ουκί” ενώ παρατηρείται και το φαινόμενο του τσιτακισμού. Η διάλεκτος ακόμα ακμάζει και διατηρεί την ικανότητα να αφομοιώνει ξένες λέξεις και να τις διαμορφώνει με βάση τις ανάγκες της γλώσσας. Τον ελληνικό τύπο ακολουθούν και τα μουσουλμανικά ονόματα. Ο Μεμέτης, ο Κεμάλης, ο Τουργκούτης κ.λπ. Η Κωνσταντινούπολη επιβιώνει με την μεσαιωνική λαϊκή της ονομασία: Ισταμπόλη (από το “Εις την Πόλη”), απ’ όπου προήλθε και το σημερινό τούρκικο όνομά της: Ισταμπούλ.

Η νεολαία σήμερα ξεπερνά την παλιά θρησκευτική προκατάληψη που αδιαφορούσε για τα εθνικά χαρακτηριστικά. Αρχίζει να αναζητεί την εθνική της προέλευση. Στην Κωνσταντινούπολη, όπου υπάρχει ισχυρή παροικία, καθώς και στην Τραπεζούντα έχουν ξεκινήσει προσπάθειες προβολής και υπεράσπισης του ελληνόφωνου πολιτισμού.

Η τραγωδία του Πόντου
Για τους ελληνόφωνους μουσουλμάνους της βόρειας Τουρκίας, δηλαδή του μικρασιατικού Πόντου, έχουμε πλήθος ιστορικών δεδομένων. Το 1914 ο ελληνικός πληθυσμός της περιοχής ανερχόταν σε 929.495 και κατανεμόταν ως εξής: α) Ορθόδοξοι Ελληνες: 696.495, β) Μουσουλμάνοι Έλληνες: 190.000, γ) Κρυπτοχριστιανοί: 43.000

Όπως μας πληροφορεί ο μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος, οι εξισλαμισμοί στον Πόντο πραγματοποιήθηκαν την περίοδο 1648- 1687 από τις πιέσεις των φεουδαρχών, των Ντερεμπέηδων.

Γράφει:
“Ενεκα των από των Τερε-βέηδων πιέσεων τούτων και των δεινών διωγμών οι από του ποταμού Ακάμψιος (Τσορόχ) μέχρι Τραπεζούντος συμπαγείς ελληνικοί πληθυσμοί, οι κατοικούντες τας περιφερείας Ριζαίου, Όφεως, Σουρμένων και Γημωράς εξισλαμίστηκαν αθρόως. Οι χριστιανοί της περιφέρειας Όφεως είχον εξισλαμισθεί κατά την παράδοσιν ομού μετά του επισκόπου αυτών Αλεξάνδρου μετονομασθέντος Ισκεντέρ…”.
Το τελευταίο κύμα των εξισλαμισμών συμπίπτει χρονικά με την γενοκτονία (1916-1923) που εξαπέλυσαν οι Τούρκοι κατά του χριστιανικού ελληνικού πληθυσμού του Πόντου. Οι Νεότουρκοι είχαν αποφασίσει τον βίαιο εξισλαμισμό των χριστιανικών εθνοτήτων και για το σκοπό αυτό δημιούργησαν ορφανοτροφεία για τα παιδιά των χριστιανών που είχαν εξοντώσει. Στα ελληνόπαιδα παρείχαν τουρκική παιδεία και ισλαμική θεολογική μόρφωση. Τις ελληνίδες τις υποχρέωναν σε γάμο με μουσουλμάνους.

Το ότι δεν υπήρχαν αξιόλογοι τουρκικοί πληθυσμοί στο χώρο του Πόντου φαίνεται από το γεγονός ότι και οι ίδιες οι τουρκικές αρχές προτιμούσαν τη χρήση του όρου “μουσουλμάνος” και όχι “Τούρκος”. Σε κείμενο συνεννόησης – που αφορούσε τους όρους αυτονομίας του Πόντου και πρόβλεπε την ισοπολιτεία των κατοίκων του – που υπογράφτηκε το Σεπτέμβριο του 1919 στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ του μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρυσάνθου και του βαλή Τραπεζούντας Σουλεϊμάν Νετζμή Βέη ανάφερε δύο ομάδες κατοίκων: τους Έλληνες και τους Μουσουλμάνους.

Στην επιχειρηματολογία πάντως των Χριστιανών Ποντίων προς τις συμμαχικές δυνάμεις χρησιμοποιήθηκε η ελληνική καταγωγή των μουσουλμάνων του Πόντου. Στην Συνδιάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού στις 30/12/1918 υπεβλήθη υπόμνημα για την δημιουργία της “Ελληνικής Δημοκρατίας του Πόντου”. Μεταξύ άλλων υπάρχει το εξής επιχείρημα:
“…από τον μουσουλμανικόν πληθυσμό μέγα μέρος είναι ελληνικής καταγωγής και δεν ελησμόνησαν ούτε την καταγωγήν αυτών, ούτε την ελληνικήν γλώσσαν, ην εξακολουθούν να ομιλώσιν.”

Η Σημασία αυτών των Πληθυσμών
Οι εξισλαμισμένοι και κρυπτοχριστιανικοί πληθυσμοί μας βοηθούν στο να κατανοήσουμε την φύση της σύγχρονης Τουρκίας. Μας θυμίζουν την παλιά οικουμενικότητα του ελληνισμού. Ένα τμήμα της παλιάς ρωμιοσύνης παραμένει με κρυπτοχριστιανική ή μουσουλμανική μορφή, στους παλιούς ελληνικούς τόπους της Ανατολής.

Το τουρκικό κράτος προσπαθεί με κάθε τρόπο να αφομοιώσει τους πληθυσμούς αυτούς. Επιδιώκει την κοινωνική διάσπαση των συμπαγών πληθυσμών με μεταφορά σε άλλα μέρη της Τουρκίας. Έτσι δόθηκαν οικονομικά κίνητρα για μετανάστευση των ελληνόφωνων στο Κουρδιστάν, την Ιμβρο και την κατεχόμενη Κύπρο. Σήμερα ένα από τα τουρκικά χωριά της Ίμβρου κατοικείται από εξισλαμισμένους ελληνόφωνους ενώ περί τους 3.000 έχουν εγκατασταθεί ως έποικοι στην κατεχόμενη Κύπρο. Οι ελληνόφωνοι έποικοι είναι μία από τις λίγες εθνοτικές ομάδες που μεταφέρθηκαν εκεί και διατηρούν αρμονικές σχέσεις με τους εγκλωβισμένους.

Από την άλλη όμως οι ελληνογενείς μουσουλμάνοι της Τουρκίας προσπαθούν να διασώσουν την πολιτιστική τους ταυτότητα και να αναδειχθούν σε μια γέφυρα φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των λαών της Τουρκίας και της Ελλάδας. Αποδεικνύουν επίσης ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος στις ελληνοτουρκικές σχέσεις πλην αυτού της αλληλοκατανόησης και της συνύπαρξης. Εμείς ελπίζουμε ότι η βασανιστική περίοδος μετασχηματισμού στην οποία έχει εισέλθει η Τουρκία θα τελειώσει με την δημιουργία μιας πραγματικής δημοκρατικής και πολυπολιτισμικής κοινωνίας.


ΕΝΘΕΤΟ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ
Για τις περιοχές των εξισλαμισμένων Ελλήνων του Πόντου ο Μητροπολίτης Τραπεζούντος Χρύσανθος γράφει:
“Οι περί των Ψυχρόν ποταμόν (Μπαλτατζή Ντερέ) οικούντες Οφίται ή Οφλήδες, διετήρησαν την ελληνικήν γλώσσαν και τα ελληνικά ήθη και έθιμα, ενθυμούνται ακόμη την εξ Ελλήνων καταγωγήν αυτών. Είναι ημερώτεροι των Λαζών και κατά την κληροδοτηθείσαν αυτοίς παρά των Ελλήνων προγόνων αυτών παράδοσιν ασχολούνται με τα γράμματα και την θεολογίαν. Αι μουσουλμανικαί ιερατικαί και θεολογικαί σχολαί του Οφεως ήσαν αι τελειότεραι εν των Οθωμανικώ κράτει. Οι άνδρες εν Οφει γιγνώσκουσιν και την τουρκικήν γλώσσαν, αλλ’ αι γυναίκες ηγνόουν αυτήν, και δια τούτο μέχρι των ημερών ημών εις την κατ οίκον ομιλία εγίνετο χρήσις του Ελληνικού Ποντικού ιδιώματος του Οφεως. Τα χωρία αυτών μέχρι των ημερών ημών διετήρουν τα Ελληνικά αυτών ονόματα, Παλαιοχώριν, Μεσοχώριν, Υψηλή ή Υψηλάντων, όθεν προήλθεν η οικογένεια των Υψηλαντών, Ξένος, Αληθινός, Φωτεινός, Χαλάεσσα, Γοργορά, Κοντού, Χωλός, Οκελος, σώζονται δε εν αυτοίς πολλοί ναοί και χειρόγραφα ελληνικά… Ελληνόφωνοι, αλλ ουχί ήμεροι ως οι Οφίται παρέμειναν και οι εξισλαμισθέντες χριστιανοί της Θοανίας (Τόνγιας), τα δε χωρία αυτών διετήρησαν κατά το πλείστον ομοίως τα ελληνικά ονόματα, οίον Κατωχώριν, Μεσοπλάγιν, Μεσοπαίδιν.”
http://www.defence-point.gr/news/?p=29631

Το αλίευσα ΕΔΩ

Κάποιο Μεγ.Σαββάτο στην Πόλη με τους κρυπτοχριστιανούς...

Σαρακοστή   του   1955.   Ό Αγιορείτης Πνευματικός βρέθηκε  στην  Κωνσταντι­νούπολη για να λειτουργήσει καί να εξο­μολογήσει τους Χριστιανούς. Πρώτη φορά στον τόπο, μα δεν ένιωθε ξένος. Τον στείλανε σε μια μικρή Εκκλησία στο Γα­λατά όπου ξωμάχοι ναυτικοί καί προσκυ­νητές δικοί μας ήταν το μικρό ποίμνιο του Χριστού.
Να άνεβήτε πάνω, του είπε ό άνθρω­πος του Ναού, είναι καί μερικοί ξένοι. Θέ­λουν να εξομολογηθούν. Είναι από μα­κριά.- Να 'ναι ευλογημένο, έκαμε ό παπ­πούς. Καί με τί γλώσσα θα μιλήσουμε με τούτους τους ξένους πού πέρα άπ' τα ελληνικά άλλα δεν ξέρω; "Ας είναι... έχει ό Θεός."Αμα ανέβηκε, καμμιά δεκαριά χωρικοί περίμεναν στο μισοσκόταδο. Κι άμα τον άντίκρυσαν βαλαν μετάνοια στρωτή. Ό πιο μεγάλος του μίλησε με διάλεκτο Πο­ντιακή. Τα 'χασε ό Γέροντας. «Είμαστε Χριστιανοί, πάτερ, από τον Πόντο κι ήρθαμε σήμερα να μας ξομολογήσεις καί να μας μεταλάβεις».-  Να 'ναι βλογημένο, είπε ό γέροντας,καί σκέφτηκε πώς ό Θεός όλα τα οικονο­μάει με χάρη αφού ό ϊδιος ό γέροντας γνώριζε την αρχαία λαλιά πού μιλούσαν τούτοι οι χωρικοί.Κι ό άνθρωπος συνέχισε· «Δεν άφήκαν οι Τούρκοι το χωριό μας τότε με την ανταλλαγή να φύγει για την Ελλάδα, γιατί τα νεφούζια μας (ταυτότητες) ήταν με ονόματα Τουρκικά. Στά φανερά το λοιπόν είμαστε Τούρκοι, μα στα κρυφά χριστιανοί καί "Ελληνες καί περιμένουμε να μας γλυ­τώσει ό Θεός από τη σκλαβιά. Στά φανε­ρά λεγόμαστε Χασάν καί Μεμέϊ, μα τα πραγματικά μας ονόματα είναι Παναγιώ­της καί Γιώργης. Καί σε υπόγειες εκκλη­σιές γιορτάζουμε το Πάσχα, τα Χριστού­γεννα, της Παναγιάς, μόνοι δίχως παπά. Πρίν την ανταλλαγή παίρναμε παπά από γειτονικά χριστιανικά χωριά καί μας βάφτι­ζε, μας στεφάνωνε καί μας λειτουργούσε. Τώρα τριάντα χρόνια καί δεν έχουμε ακού­σει από χείλη παπά το «Χριστός Ανέστη». Καί θάβουμε τους δικούς μας αδιάβαστους καί τα παιδιά μας είναι άβάφτιστα, καί μετά παντρεύονται χωρίς παπά.Ό Πνευματικός τ' άκουγε σαστισμένος καί του φαινόταν ότι διάβαζε συναξά­ρι της εποχής του Διοκλητιανοϋ, μη μπο­ρώντας να συγκρατήσει τα δάκρυα του. "Αμα συνήλθε κάλεσε το γεροντότερο καί του είπε να πάρει από το παγκάρι τόσα κε­ριά όσες ψυχές είναι στο χωριό τους καί να μοιράσει σ' όλους από μια δέσμη. Ύστερα ασφάλισε τις πόρτες από μέσα κι άρχισε να ψάλλει τον Κανόνα του Μ. Σαββάτου «Κύματι θαλάσσης». Φόρεσε τα λευκά άμφια καί βγήκε άπ' την Ωραία Πύ­λη μ' αναμμένη λαμπάδα καί με φωνή τρε­μάμενη είπε «Δεύτε λάβετε φως». Αφού διάβασε το Β' έωθινό έψαλλε το «Χριστός Ανέστη». Όλοι τους αγκαλιάστηκαν και μόνο έκλαιγαν. Ό γέροντας πήρε στα χέ­ρια του ένα παιδί κι άρχισε καί κείνος να κλαίει χωρίς σταμάτημα.-  Πάτερ, να 'χουμε την ευχή σου, κάτι ακόμα, ξανάπε ό μεγαλύτερος· τα παιδιά μας, παππούλη, είναι άβάφτιστα."Εμειναν σύμφωνοι καί το βράδυ ό γερο-Πνευματικός,έκανε μυστικά τη βάφτι­ση των παιδιών. Ύστερα τα έβαλαν να κοιμηθούν κι οι μεγάλοι ξημερωθήκανε στο ναό. Τους ξομολόγησε ό γέροντας, τους έκαμε εύχέλαιο καί παράκληση καί ένόσω διάβαζε εκείνος,έψαλλαν γονατι­στοί το «Κύριε έλέησον» καί «Παναγία Θεοτόκε σώσον ημάς».Μετά ζήτησε σε όλους τα κεριά την ήμερα του Πάσχα να τα δώσουν σε όλους στο χωριό καί να τ' ανάψουν βαπτισμένοι καί άβάπτιστοι καί να ψάλλουν το «Χρι­στός Ανέστη». Καί όσοι είναι βαπτισμένοι να μεταλάβουν από την Αγία Κοινωνία πού θα τους δώσει να πάρουν μαζί τους."Υστερα τέλεσε τη λειτουργία καί τους μετέλαβε όλους, πρώτα τα νεοφώτιστα, τις γυναίκες ύστερα κι έπειτα τους άνδρες. Όλα έγιναν εντάξει."Οταν τέλειωσαν, οι πιστοί κύκλωσαν τον πατέρα τους καί δεν θέλαν να τον αφήσουν. Θρήνος καί όδυρμός για την καινούργια ορφάνια. Το πλοϊο της γραμμής σφύριζε κι έπρεπε να φύγουν.-   Σέ παρακαλούμε, παππούλη, να μας μνημονεύεις να 'χουμε την ευχή σου.-   Να πείτε τις ευχές μου στους χρι­στιανούς. Να 'ναι καλά καί να πιστεύουν στο Θεό καί την Ελλάδα μας. Δεν θα σας λησμονήσω ποτέ. Ό Θεός να σας ευλογεί.Καί πώς να λησμονήσει ό γέροντας τα δάκρυα πού βρέξαν τα χέρια του όταν προσευχόταν στο Θεό με τούτα τα λόγια. «Μνήσθητι της ταλαιπωρίας των πτωχών καί του στεναγμού των πενήτων».
(Ελεύθερη Διασκευή από κείμενο του μακαριστού γέροντος Γαβριήλ Διονυσιάτου  

περί της τραγωδίας των Κρυπτοχριστιανών)
Του αρχιμανδρίτου Εφραίμ Παναούση

Το αλίευσα ΕΔΩ http://proskynitis.blogspot.com/2011/04/blog-post_7370.html

Βελόπουλος - Σήριαλ στην Τουρκία με κρυπτοχριστιανούς (BINTEO)

Απόσπασμα Τουρκικής σειράς στην οποία δείχνει μια βάπτιση κρυπτοχριστιανών. Μια σειρά που κανένα ελληνικό κανάλι δεν προβάλει. Πραγματικά το απόσπασμα αυτό είναι ανατριχιαστικό:

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=qR6dQQAzVME

Το αλίευσα ΕΔΩ

Η μεγάλη Ελληνική μειονότητα της Τουρκίας

Άρθρο του Χρηστάκου Δόλοπα, στο περιοδικό «Ενδοχώρα».

Ο αρχηγός της ΜΙΤ (Τουρκική Μυστική Υπηρεσία Πληροφοριών), στρατηγός Τεομάν Κομάν, στις 11 Φεβρουαρίου 1992, έκανε δημοσίως δηλώσεις εναντίον της τουρκικής κυβερνήσεως, στο θέμα της αντιμετωπίσεως των Κούρδων.
Ο Τεομάν Κομάν κατηγόρησε ευθέως την κυβέρνηση συνασπισμού Ντεμιρέλ-Ινονού, ότι δείχνει ανοχή απέναντι στους Κούρδους. Οι κατηγορίες και οι δηλώσεις του έφεραν το αποτέλεσμα: στο τελευταίο δεκαήμερο του Μαρτίου (21), άρχισε ο στρατός μία νέα γενοκτονία σε βάρος των Κούρδων, που μάλιστα συμμετείχαν στην κυβέρνηση, στηρίζοντάς την με 18 βουλευτές, που ανήκουν στο Εργατικό Κόμμα του Τουρκικού Κουρδιστάν (αρχηγός ο Αμπτουλλάχ Οτσαλάν).