Moeten er nog broekjes zijn?

Een hele tijd geleden vond ik deze handleiding en ergens anders had ik gezien dat je broekjes van oude t-shirts kon maken. Mijn eerste exemplaar werd een feit. Een lelijke groene dat nu gebruikt wordt als pyjama.
Na de jurkjes vond ik het tijd voor meer broekjes (zeker omdat dat handiger is om te kruipen) en haalde ik de handleiding opnieuw vanonder het stof. Deze keer ging ik aan de slag met restjes - niet rekbare - stof. En dat liep niet van een leien dakje.

Poging 1 resulteerde in een zomerbroekje met een serieuze vals plooi aan de zijkanten. Mijn boord was bovenaan niet even breed als het stuk waar ik hem op wilde spelden. Ik heb er evenzeer nog een elastiek in gedaan en dan valt dat plooitje zo niet op.

Broekje 2 werd gemaakt van een oude jeans van mij. Ik zag bij mama Pluis keitoffe zakken. Ik naaide dus paspelzakken aan de achterkant van het broekje. Maar de voorkant mistte iets.

En op de dag dat ik mijn zoektocht naar een kooppatroon startte, lanceerde Van Katoen de Jacob-broek. Schitterend vond ik ze. Ik heb het patroon onmiddellijk gekocht, zonder naar de maat te kijken. En laat mijn dochter nu nog lang niet in een 92 passen. Verdorie toch he. Gisteren zag ik bij Mie Katoentje dat ze het patroon verkleinde. Dus ik waagde me er ook aan. Gevloekt dat ik heb! Ik heb dus echt geen technisch inzicht. Gelukkig heeft mijne hubby dat wel. De 'moeilijke' lijntjes heeft hij voor mij getekend. En zo rolde er vandaag mijn eerste Jacob-broek vanonder het machine. Er gaan er zeker nog veel volgen.

De pijpen zijn nog een beetje lang (dat stimuleert het leren lopen niet he) dus dat moet ik nog even oplossen. Ik wil er graag zo'n omslagje in, maar ik moet nog even uitzoeken hoe dat moet. Vandaar het speldje ;-) Volgens ons mama moet het zo. Maar dat gaan we toch nog even uitpluizen op het net ook. Of als iemand van jullie een tip heeft...

Waarom ik overschakel op broekjes ...

Mijn model wil niet staan en houdt niet van kruipen met een jurkje. En zo zittend trekt dat op niet veel. Dit is dus voorlopig even het laatste:

Patroon: Iris Reversible Wrap Dress van Sew Sweet Patterns

Wat ik volgende keer zou veranderen:
- het lintje aan de binnenkant vind ik wat laag. Ik zou het volgende keer vlak onder het oksel plaatsen. Dan valt het niet zo op dat het een knoopkleedje is. Nu komt die onderkant scheef piepen.
- het "extra" lint aan de buitenkant zou ik niet meer plaatsen. Het doel van dat lint is alleen maar 'mooi zijn'. Maar ik krijg dat niet mooi gebonden. daar is het te kort voor.

Op naar de broekjes! En omdat ik 3 dagen vrij heb gehad, komen die er ook onmiddellijk aan ;-)

Zomeroutfits... the beginning

Bij Sew Sweet Patterns waren er patroontjes 'op solden'. Dat kon ik niet zomaar voorbij laten gaan. Ik maakte ondertussen al
De Elsie dress:

De Iris Reversible Wrap Dress en de Saffron Romper liggen ook nog klaar om af te maken. Daar moet u nog even op wachten.

Verder maakte ik ook werk van mijn eigenste 'Van Katoentje'. Ik paste het een beetje aan want ik hou niet zo van knoopsgaten. Keischattig met die kaboutertjes vind ik zelf. En ze draagt hem ook graag. Zo graag dat ze hem al aan wou toen het keergat nog niet toegenaaid was :-) Of zou dat toch aan mij liggen?

Een echt omkeerbaar kleed

Met een eendje dat half werd vastgezet door mijn zus. Hoera! Op naar meer creaties vanonder uw naaimachine! Febe is kandidaat voor kleedjes ;-)

Urban Hoodie

Ik recykleerde al eerder, maar nooit eerder zo mooi als nu (vind ik zelf dan toch). Een oude pyjamabroek van mijn zus, 2 topjes en een t-shirt van mij resulteerden in :

Nu op zoek naar leuk sweaterstof om er een echt jasje van te maken.
Ik was helemaal verliefd op het patroon van Heidi & Finn. Ik zag hem hier en hier en hier en was door haar er helemaal van overtuigd dat het standaard een omkeerbaar truitje was. Bij versie 2 zal ik er ook een omkeerbaar iets van proberen te maken.

U ziet het misschien op de foto: knoopsgaten en ik, wij zijn geen vrienden. Wat een vreselijk iets om te doen! Ik ben met het maken van de gaten en het aannaaien van de knoopjes (die ook gerecycleerd werden) ongeveer even lang bezig geweest als het maken van het truitje zelf. Nog maar veel oefenen zeker...

Gauwgereed truitje

Ik zag bij atelier Ullizee dit prachtige truitje. En zo'n schat van een kindje erin nietwaar? Mevrouw Ullizee was zo vriendelijk om het patroon met mij te delen. En na 2 avonden breien rolde er dit van de pennen af...

De kraag moet nog vastgenaaid met een knoopje, maar ik wilde het al eens passen. Volgens mijn hubby zou het te klein worden. En hij heeft (weeral) een beetje gelijk (maar dat zeggen we hem niet he). Volgende keer maak ik het wat groter. En misschien ook in een andere kleur want lijkt ze nu niet een beetje op een jongen met dat blauw?

En ja, een foto maken met de honden binnen is niet zo'n goed plan. Dan is er vooral aandacht voor de woefers en niet voor de mama :-)

Velouren pakjes

Ik ben fan van velouren pakjes. Ons mama had er nog eentje bewaard van toen dat ik klein was. U kan hier dus zelf zien dat mijn dochter maar een beetje op mij trekt.


Dat zag er niet te moeilijk uit, dus ik probeerde het na te maken. Allemaal redelijk ok gelukt:

totdat de 'knippers' eraan gingen. Ik had speciaal zo'n tang van Prym gekocht (daarvoor deden we dat met de hamer en werkte dat voor gene meter). En zie... ook dat werkt voor gene meter. Het laatste knoopje trok ik er gewoon door. En toen ik dat daarboven opnieuw probeerde, gebeurde hetzelfde.
Nu zitten we hier met een keitof retro velouren pakje met een mega gat erin.
Iemand tips om het gat op te vullen? Of tips voor betere 'knippers'?

Zo van dichtbij ziet u helaas ook heel goed dat biais niet mijn sterkste kant is...

Ik vond tijd!

Zo'n baby in huis... dat verandert uw leven toch echt heel wat! De eerste weken was deze dame een echte schreeuwbaby. Huilen was echt niet meer het juiste woord. Ze schreeuwde hele namiddagen en avonden. 's Morgens en 's nachts had ze nergens last van. En zo bracht ik dus hele dagen al wandelend door het huis door (niet dat het hielp hoor, want ze bleef schreeuwen).
We probeerden vanalles maar vonden onze redding bij Sam, de osteopaat. Hij voelde wat, duwde wat, eigenlijk leek het alsof hij helemaal niets deed. Maar het hielp! Hoera! En nu heb ik tijd gevonden om nog eens wat te hobby'en. Heerlijk!
Dus terwijl mijn baby gisteren lag te slapen of te spelen maakte ik tussen de voedingen door mijn prototype voor haar doopkleedje: een tea party sundress.
Met grote dank aan Prutsen om het patroon te mogen overtekenen!

Hij is nog wat lang, en mijn - zelfgemaakte - paspelband trekt langs alle kanten, maar hij is helemaal af (op de knopen na, daar gaan we vandaag voor zien).

En Febe zegt: 'uweuh!'

Polkadotkleedje

Dit kleed had u nog van mij te goed. Het hangt al meer dan een jaar aan de kast omdat ik de hals nog moest omzomen. Mijne hubby vond het niet zo mooi - te groot - en aangezien het met een 38,5 weken zwangere buik nog steeds past, heeft hij misschien wel gelijk.
Het was zo warm de afgelopen dagen en mijn zwangerschapskleding was daar nog niet op voorzien. Vandaar dat ik het kleedje (een gewoon kleedje dus normaal gezien) maar heb afgemaakt. Op nog geen kwartier was dat gebeurt. Schandalig dat ik dat zo lang laat hangen he.

En gevloekt dat ik heb bij het schrijven van deze post. Voor wie het in de toekomst ook zou meemaken: Ik wil u ook graag meedelen dat PC Inspector echt werkt als je bestanden kwijt bent. We hadden dit weekend keileuke foto's gemaakt voor in baby's album. En van de leukste ging ik mezelf eens even afknippen. In plaats van 'opslaan als' te kiezen drukte ik snel op 'opslaan'. Foto weg, tranen daar! Hubby had geen oplossing dus probeerde ik Clickx. Leve Clickx en PC Inspector zou ik zo zeggen!

Zwangerschapsjurk

Deze jurk is mijn laatste naailes project. Ik bestelde het patroon via een bekende site (het is zwangerschapsjurk 62) want in het boekje was het toch oh zo mooi. Op de foto ziet u misschien de driegdraadjes nog, die zijn er ondertussen uit. Nadat ik het 1 keer heb aangedaan, heb ik besloten dat het korter (tuniekmodel) wordt en dat ik het misschien nooit meer aandoe. Op het werk aan de balie zei iemand 'Ja ik was ook zo enorm op het einde en ge hebt er waar ge nooit niks aan ziet he.' Terwijl mensen anders nooit geloven dat ik al zo ver in de zwangerschap ben.

Mijn zus vindt het soms een bommakleed en soms wel redelijk. Het ligt eraan hoe ge het bekijkt. Mijne hubby vindt het verschrikkelijk en dacht dat ik het nooit zou aandoen...

En u... wat denkt u ervan?

Als iemand het patroon zou willen, ik heb het overgetekend dus ook de andere maten zijn nog bruikbaar!