Krótka lekcja głaskania kogutów

                                                                    
Czuję, że mogę się już do tego przyznać.
W końcu, są tacy, którzy zrobili to dużo wcześniej...
No więc przyznaję się - l u b i ę  k u r y.
Jest to dla mnie całkowita nowość; i to lubienie i kury w ogóle, bo nigdy wcześniej nie miałam z tymi pierzastymi bliższego kontaktu.
Przywędrowały do nas w formie sześciu malutkich kuleczek z dziobkami. Kuleczki na całe szczęście były zaopatrzone w mamę Perełkę, która wiedziała jak się nimi zajmować

                                                                                    


Kuleczki pięknie rosły i nasze niefachowe oczy nareszcie zaczęły odróżniać dziewczynki od chłopaków.

                                                                            

Zwłaszcza jeden z cipiórzastych kurczaków nie budził żadnych wątpliwości - zrobił się z niego  Ewidentny Kogut.

W godzinach porannych, ze stodoły zaczęło się wydobywać straszliwe charczące wycie, powtarzane w różnych tonacjach.
To dzielne koguty rozpoczęły naukę piania, która po kilku tygodniach ćwiczeń zakończyła się sukcesem dla dwóch z nich. Trzeci, o wdzięcznym imieniu Ciućmok Sussex, nie umie piać do dziś. Może to wpływ imienia?
Wygląda na to, że umiejętność piania zamknęła jakiś ważny etap rozwoju chłopaków i po nim pozostało już tylko zabrać się za kury i pokazać całemu światu (w tym gospodarzom), kto tu tak naprawdę rządzi.
To była ostatnia chwila żeby zacząć "ogłaskiwac" , czyli obłaskawiać koguty.
Stanowczo i bez lęku przed uderzeniami dziobów.  Zarazem z niezwykłą delikatnością i wyczuciem, bo ego koguta wielkie jest i nadęte, ledwie się mieści w kurniku, ale kruchutkie to to jak szkło...
Któregoś dnia do domu przybiegła bardzo przejęta 8 letnia Weronika, wołając od drzwi:


   "Mamo, mamo! Już wiem jak trzeba dobrze głaskać koguty! Nie można ich przy tym głaskaniu za bardzo naciskać, bo będą myślały, że są kurami. A jak się całkiem zeszmacą (?!), to mogą przestać piać!