Ang Pagtatapos

kung kelan bakasyon ako sa trabaho at school, kung kelan may time para subukang maging physically active, tsaka naman sobrang lamig ng panahon. ilang beses ko na tinangkang mag-running sa park sa umaga, eh hindi ko talaga kayang tiisin ang lamig. sorry naman wala akong gym membership, pang mga sosyal lang un eh. saka i'd rather be one with the nature noh (low budget lang talaga ko). ang ending eh balik katamaran sa kama tulad ngayon, nagsusulat habang nakahilata at batugan mode. livin' the life! haha! walang kwenta.

2011 na sa makalawa. parang lumipad lang ang 2010. maninibago na naman ako sa pagsulat ng date sa corner ng papel. 2010 na naman malalagay ko. sabi nila (ewan kung sino sila) pag bagong taon, kelangan mag bagong buhay. kelangan ba un? gusto ko ng buhay ko eh. tahimik at maayos. bakit guguluhin ang maayos, diba esong? haha (uy special mention ka?! tse!)!

kahit anung bilis ng paglipas ng 2010, ang dami pa rin nangyari. pero hanggang ngayon hindi pa rin ako nakakakita ng UFO. matagal ko ng pinapangarap un. pero yoko ma-abduct, gusto ko lang makakita tas irerecord ko tas sisikat ako. kanya kanya tayong pangarap sa buhay, walang kokontra. ang kumontra papanget sa 2011 at magkakaron ng beke sa mukha, kaya magpakabait ka na.

magpakabait ka na. magpakabait ka na (chanting). magpakabait ka na. baka lang epektib kaya sinubukan ko. parang nangungulam lang eh noh? sige eto na siguro ang last post ko for this year. abangan ang susunod na kabanata sa 2011! wag sana magsawang tumangkilik! mahal ko kayong lahat. peace on earth!

HAPPY NEW YEAR TO EVERYONE!

Embutido

buong umaga kong tinulungan si mother dear gumawa ng embutido. lately kasi sobrang naadik sya sa pag-gawa ng embutido. una gumawa lang sya for the family. tapos maya maya nalaman ko na lang nag-aalok na sya sa mga friendships nya and other places. ambilis nga umasenso ng raket nya eh. ambilis nya din mag-utos. haha! dahil bakasyon inaabuso nya ang pagiging present ko sa bahay--free labor eh! oks lang mabilis naman sya mag-abot ng gas money sakin. hihi.

nagsimula ang embutido boom sa achara. una nya kasing kinarir ang pag-gawa ng achara. adik nanay ko sa kusina ngayon. lahat kinakarir lately. achara, embutido, ube halaya, buko salad, ngayon naman kutsinta. kaya naman, mega hurt ang likod ko at the moment. sarap humiga, mag facebook, blog, twitter. follow mo ko kung gusto mo, kung ayaw mo oks lang din. no pressure (iamchikletz).

kung gusto nyong mag-order, sabihin nyo lang at agad agad kong gagawin. take note, we don't cover shipping and handling fees. haha!

Regalo Ko?

naayos ko na din ang default font problem ko sa wakas. took me four days. haha!

anyway, pasko na pala bukas. ambilis ng mga araw. 2011 na in a few days akalain mo un. tapos next year gugunaw na ang mundo. weh?! sige pakabait na tayo. haha!

HAPPY HOLIDAYS TO EVERYONE!

Default Font

naiinis ako.. pano ba gawan ng default font ang main posts? kasi laging naiiba ung akin tuwing magpopost ako ng new entry. errr. naiirita na ko. help naman po.

wow naman. limang araw na lang pasko na. yehey!!

First Morning

day 1 ng simbang gabi. sabi ni father lahat daw tayo may suot na maskara. lahat nagpapanggap na mabait sa trabaho, simbahan, sa public places. sana daw ung pagpapanggap natin ay ang magtulak satin na maging totoong mabait.

isuot mo na maskara mo. hehe.

One Sunday Evening

i just came home from watching a movie and a hot tea consumption. my whole morning was uneventful. the evening was great, however.

i will warn you now that this entry may or may not be in any specific order. i am typing as i am hearing my thoughts in my head. i feel as if i have so many stories to share and not to share. first off, yesterday my laptop hard drive gave in on me causing me to lose all my files. i am optimistic about retrieving them back via a computer techie. this unfortunate event forced me to purchase a new hard drive which did my laptop good--for the most part. i was able to reinstall my operating system myself and i'm kinda proud of that because i was never comfortable messing with computer components afraid that i might cause more damage. now my laptop is clean as slate. i downloaded the essential programs again and here i am typing away.

i got up early this morning and finished off reinstalling programs and applications on my computer. i planned to start writing my paper for my tuesday class, but unfortunately, i did not have the motivation to do it. instead, i surfed the net and played online poker for a bit. aside from eating and showering, i stayed in bed for the most part. i keep telling myself to be productive and pushing myself to be physically active, but my heart is not in on it. i am aware that this is not a healthy lifestyle, but then again, the cold season also has a great influence on me.

i can hear my older brother playing christmas tunes on his guitar in the kitchen. i respect him for sticking to doing what makes him happy. he has a passion for music and not very many people would consider that as a strong career, but hell, it makes him a person with a strong heart to have such great love for it. so screw the nay-sayers. i think with his attitude, he's very free. i have a younger brother as well and he's a lot different from the other one. he's not very vocal and most of the time i feel he's more of a stranger to me than all of my other acquaintances. i hope all is well with him. he might be going through some tough times right now and having his share of quarter-life crisis. as much as i'd like to reach out to him, i don't know how. i'm a terrible sister, i know.

after watching the movie 127 Hours, which was based on a true story, i must say people ought to be more positive about life. i know it can be one of the toughest things to accomplish, but wouldn't it be great if we were more optimistic and believed in our own capabilities more?

yeah, it definitely would.

Inaantok Ayaw Matulog

inaantok na ko. pero 10:30 pa lang. madalas 11:30 na ako natutulog kasi ganung oras ako inaantok. pero ano naman pakelam mo diba? wala lang. gusto ko lang naman i-share. finals week na next week. gudlak naman sakin. i-gudlak nyo ko ah. ung maraming marami. kelangan ko kasi. di ko makuha sa dasal. tamad kasi ako magsimba. exciting kasi masyado magsermon si father lagi eh. kaya imbis na maengganyo ako eh inaantok ako. di ko naman siguro kasalanan un. wag nyo kong sermonan tungkol dito. walang kayong mapapala.

tuwing panahon ng pasko masaya nga ang mga sambayanang tao. kasama ang mga mahal sa buhay, nagbigayan ng regalong pinag-isipang mabuti, at bakasyon sa trabaho at eskwela (ung iba). 

putek. inaantok na talaga ko. 

Bitin Na Bitin Sa'yo

sabi sa movie na "My Amnesia Girl" na pinanood ko noong biyernes,

"Bakit mo ba pinupuntahan and isang tao?"

"Kasi gusto mo sya."

ang sabi ko naman... "weh??" ka-korni ng pelikulang 'to! pero dahil napaka korni ko din na tao at mababaw ang kaligayahan ko, eh syempre natuwa at kinilig naman ako. mahilig kasi ako kay John Lloyd Cruz. oo mahilig ako sa kanya.

pagkauwi ko galing sa sinehan kasama ang mga friendships ko, nagkasakit ako ng saglit. oo sandali lang. tipong 30 minutes lang akong sinipon tapos nawala na. tapos may nagtext noong gabing 'yun. si boylet (weh, may boylet nga?!). nangangamusta. namiss siguro ang mainit kong yakap at matamis kong halaya. ung ube na dessert. marunong kasi akong gumawa nun, minsan. e di sabi ko nagpapahinga ako kasi may sakit ako. tas tinanong nya kung gusto ko daw bang bisitahin nya ko. feeling naman nya. sus. sabi ko wag na kasi ok lang naman ako at magsaya na lang sya dahil may gig din naman sya nung gabing yun. tas nagreply sya ulit. eh gusto daw nyang bisitahin ako. kumalat ang kilig sa buong katawan ko. di lang halata kasi marunong akong magpanggap, minsan. sabi ko, "sige na nga, if u insist". joke lang di ko sinabi un. sabi ko lang, "ok. if you want to :)". parang wala lang din pinagkaiba sa "if u insist". e di binisita nga ako ni mokong. wala na kong sakit nun.

tapos kagabi, sabado. hindi lunes. napuno ang araw ko ng pagbabasa at pagaaral. wala ng mas kokorni pa dun. nag-take kasi ako ng test para sa teaching credential ko. sana pumasa. apat na oras ang test na yun (2pm-6pm). pagkalabas ko sa room naramdaman ko bigla na may namatay. 90% ng brain cells ko ang pumanaw nung gabing yun. pero may magandang nangyari kahit papano. na-exercise ang kamay ko sa pagsusulat. tapos naisipan ko na hindi pa huli ang lahat. inaya ko si boylet kumain para bigyang buhay muli ang mga cells sa utak ko. pagkakain namin narevive ko mga 50% lang nung 90%. pagkatapos kumain, nag-exercise naman kami ng mga legs namin at naglakad lakad. parang date lang. pero dahil pagod na pagod na ko. tinapos ko na ang gabi.

pero hindi pa pala tapos kasi pagkapasok na pagkapasok ko sa bahay, may nakuha akong text. may nag-aaya saking magkaraoke. nako! bihirang bihira akong humindi sa pagkakataong magkakaraoke ako. tapos libre pa. e di larga na naman ako. pagkadating ko dun, may inuman at pulutan. kantahan at kasiyahan. at dahil uminom ako ng alak, dun ko lang naramdamang nabuhay ung ibang 50% ng brain cells ko. picturan at biritan. papangitan kami ng mga boses. magulo. mga lasing sila. ako kunwari lang na lasing. ayokong ma-OP eh. joke. mabilis akong malasing. at mga kids wag na wag kayong magda-drive na lasing kayo. at mga adults bahala kayo sa buhay nyo. pero napagtanto ko na pag lasing ako mas alerto ako sa pagda-drive. praning na makakita ng pulis.

pagkauwi sa bahay, bagsak. sarap ng tulog. di masarap ang gising. galit na galit ang brain cells ko sakin. oks lang masarap naman ang kapeng ininom ko kaning umaga, kahit di ako umiinom ng kape, napilitan lang ako.