Sposobów na radzenie sobie z
traumą i odejściem bliskich jest pewnie tyle, ilu jest ludzi. Można w całości poświęcić się
najbliższym, zająć czas sportem lub zakupami. Ale można też gotować i wraz z
kolejnymi składnikami odkrywać nowe pokłady siebie. Wspominać wdychając znane
zapachy i przywoływać duchy zmarłych za pomocą autorskich przepisów…
Ginny jest dość specyficzną młoda
kobietą. Do tej pory mieszkała z rodzicami i była od nich zależna, bo jej
samodzielność ograniczał zespół Aspergera. W jednej chwili jej poukładane życie wywraca się
jednak do góry nogami, gdyż jej rodzice umierają, Zostaje sama w wielkim domu,
z kotką i odwiedzającą ją siostrą. Ginny radzi sobie z tym wszystkim w jedyny
znany sobie sposób – gotuje. Odtwarzając ręcznie spisane przepisy przywołuje
duchy ich zmarłych autorów. Poznaje własne możliwości i ograniczenia, uczy się
samodzielności i tego co przychodzi jej najtrudniej – okazywania emocji i relacji
z innymi ludźmi.
Mam z tą książką mały kłopot. Z
jednej strony jest niezwykle mądra i intrygująca. Pokazuje świat oczami ludzi z
zespołem Aspergera, ich lęki, ograniczenia i sposób odbioru rzeczywistości. Wprowadzenie wątku lekko
paranormalnego też wydaje się dość ciekawym posunięciem, a rozpoczynanie
każdego rozdziału od przepisu sprawiało, że zaostrzał mi się apetyt. A jednak całość nie zachwyca… Były
momenty nużące, które miałam ochotę pominąć, bo nic nie wnosiły do tej
historii. Postacie także nie są mocno zarysowane, więc rozmywają się gdzieś w
całości. Zabrakło mi tutaj jakiegoś dynamizmu i czegoś, co nadało by tej
opowieści charakteru, by nie była tylko mdłym wspomnieniem…
To z pewnością nie jest zła
książka i może po prostu przeczytałam ją w nieodpowiednim momencie. Choć ogólnie ma optymistyczny
wydźwięk, ogromnie mnie przygnębiała. Sączy się z niej jakiś taki
egzystencjonalny smutek… Chyba potrzebuję teraz czegoś zdecydowanie weselszego
:)
MOJA OCENA
: 6/10
·
TYTUŁ ORYGINALNY: The Kitchen Daughter
·
TŁUMACZENIE: Ewa Pankiewicz
·
WYDAWNICTWO: Bukowy Las
·
ROK WYDANIA: 2012
·
LICZBA STRON: 292
· KOMU POLECAM: Tym którzy mają ochotę na
niespieszną opowieść poruszającą ważne tematy oraz tym, którzy interesują się
zespołem Aspergera.
Książkę dodaję do wyzwania:
KIEDYŚ PRZECZYTAM (19/30)
Kasia J.