σαξές στόρυ χωρίς τέλος

Όλο και καλύτερα πάνε πια τα πράγματα, αφότου ο πεταλωτής, συγγνώμη ο σαμαράς ήθελα να γράψω, δήλωσε πως έχουμε succes story.

Και ιδού λοιπόν νέες επιτυχίες στον Πολιτισμό αυτή τη φορά...

Τίτλοι τέλους στο όνειρο και το έργο του αρχαιολόγου Μίλερ στη Νεμέα 
Με επιστολή του καταγγέλλει το ενδεχόμενο να κλείσει ο αρχαιολογικός χώρος της Νεμέας λόγω έλλειψης φυλάκων.

άρθρο της Μαργαρίτας Πουρνάρα 
Δημοσιεύτηκε στη στήλη Πολιτισμός της Καθημερινής 

Δεν τον πτόησε ούτε ένας πυροβολισμός που έπεσε εναντίον του, από αγνώστους, το 1980 στο γραφείο του στη Νεμέα. Η σφαίρα πέρασε δίπλα του χωρίς να τον χτυπήσει. Οι δράστες ήταν πιθανότατα κάτοικοι της περιοχής που είχαν ενοχληθεί από τις ανασκαφές της Αμερικανικής Αρχαιολογικής Εταιρείας. 

Ο Στέφανος Μίλερ, ένας από τους διαπρεπέστερους ξένους αρχαιολόγους (από το 2005 είναι Έλληνας υπήκοος) που αφιέρωσε 40 χρόνια της καριέρας του στην Ελλάδα, υπογράφει μια ανοικτή επιστολή, σε τόνους δραματικούς, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα το ελληνικό κράτος. 

• Προειδοποιεί ότι τις επόμενες ημέρες υπάρχει το ενδεχόμενο να... κλείσει ο αρχαιολογικός χώρος της Νεμέας λόγω έλλειψης φυλάκων, καθώς ουδείς μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των ευρημάτων (το περιστατικό με την κλοπή στην Εθνική Πινακοθήκη είναι ενδεικτικό για το τι μπορεί να συμβεί αν δεν υπάρχει επαρκές προσωπικό σε αυτόν τον τομέα). 

Αν σφραγιστεί ο χώρος, πέφτουν τίτλοι τέλους στο προσωπικό του όραμα. Δεν ήταν άλλο από την υποδειγματική ανάδειξη της αρχαιολογικής περιοχής, ανασκαφική και μουσειολογική, για την οποία εργάστηκε εντατικά, αδιάκοπα και σε χαμηλούς τόνους από τη δεκαετία του ’70. 

Στην επιστολή του αναφέρει: «Άρχισα να παρέχω τις υπηρεσίες μου στη Νεμέα τον Ιούνιο του 1973. Από τότε αγόρασα γη και δημιούργησα ένα αρχαιολογικό πάρκο, κατασκεύασα και εξόπλισα ένα Μουσείο, άρχισα την αναστήλωση του Ναού του Νεμείου Διός, έφερα στο φως το αρχαίο στάδιο με τη θολωτή του είσοδο, διαμόρφωσα τον χώρο και το στάδιο, καθιέρωσα την Αναβίωση των αρχαίων Νεμέων Αγώνων (www.nemeangames.org), έκανα πολλές ανασκαφές και δημοσίευσα τα αποτελέσματά τους. Όλα αυτά έγιναν με χορηγίες που εξασφάλισα από Αμερικανούς ιδιώτες, με τελική κατάληξη τη δωρεά όλης της αγορασμένης γης με τα μνημεία στο ελληνικό Δημόσιο. Θα επιθυμούσα να ασχοληθώ πλέον μόνο με τα τελευταία δύο αντικείμενα (αποτελέσματα ανασκαφών και δημοσιεύσεις), αλλά πάντα προσέβλεπα στην αξιοποίηση του ερευνητικού μου έργου ως βάσης για μια εκπαιδευτική εμπειρία, που θα έδινε στον κάθε επισκέπτη της Νεμέας την ευκαιρία να μάθει ακόμη περισσότερα για τις αρχαιοελληνικές ρίζες του. Και αυτή η προσπάθεια έχει πετύχει: το καλοκαίρι του 1973, οι επισκέπτες στον Ναό του Νεμείου Διός ήταν μόνο ένας. Τον περασμένο χρόνο ξεπέρασαν τους 50.000, από όλο τον κόσμο. Στις 27 Σεπτεμβρίου 2013, εκδικάζεται η υπόθεση παραμονής ή όχι στις θέσεις τους επτά εκτάκτων φυλάκων του αρχαιολογικού χώρου και του Μουσείου Νεμέας, που είχαν καταφύγει σε “ασφαλιστικά μέτρα”. 

Εάν αυτοί απολυθούν, μένουν εν ενεργεία μόνο τρεις ημερήσιοι φύλακες, οι οποίοι δεν επαρκούν για να κρατηθούν ο χώρος και το Μουσείο ανοικτά στο κοινό. 

Αυτό σημαίνει ότι οι επισκέπτες θα τα βρίσκουν, πλέον, όλα κλειστά. Εάν συμβεί κάτι τέτοιο, θα κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέπτη και θα συνειδητοποιώ πόσο ανόητος και αιθεροβάμων ήμουν. Θα έχω πετάξει στα αζήτητα όλη μου τη ζωή». 

Η «Κ» επικοινώνησε χθες με τον ομότιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνιας και ομότιμο διευθυντή των ανασκαφών της Νεμέας. Ηταν σε συναισθηματική φόρτιση, αλλά ξεκάθαρος στις διατυπώσεις του: «Πριν από 45 χρόνια ερωτεύτηκα την Ελλάδα και αποφάσισα όχι μόνο να έρθω εδώ, αλλά να δώσω ώς και την τελευταία ικμάδα της ενέργειάς μου για τις ανασκαφές. Ηταν τελικά ένα τεράστιο σφάλμα μου ότι πήρα την απόφαση αυτή; Δώσαμε αγώνα σε κάθε επίπεδο για να δημιουργήσουμε αυτό που σήμερα καμαρώνει ο ξένος επισκέπτης στη Νεμέα. Πότε θα αντιληφθεί το ελληνικό κράτος ότι οφείλει να αντιμετωπίζει τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία ως την πολυτιμότερη περιουσία του; Θέλω να εισηγηθώ στον υπουργό Πολιτισμού ότι μόνο η ιδιωτικοποίησή τους μπορεί ενδεχομένως να τα κρατήσει στη ζωή από τη στιγμή που η πολιτεία αρνείται να τα συντηρεί...».