Weer iets af.

De eerste quilt , met het niet apparaat gedubbeld , is af.
Is me prima bevallen. Alles is mooi strak blijven zitten alleen de nietjes er uit peuteren is een gedoe.

En hier heb ik ook weer met erg veel  plezier aan gewerkt.
Altijd jammer dat het weer zo lang duurt voor het volgend patroontje komt.

En dan ben ik helemaal verkikkert op krijtverf. Had al zo veel enthousiaste verhalen op blogjes gelezen dat ik hier maar een proefpotje besteld heb en mijn afschuwelijk bruine quilt rek was als eerste aan de beurt voor een metamorfose. Ik ben erg blij met het resultaat en het is zo snel klaar. Niet schuren , niet gronden , gewoon verven en tot slot nog een laagje boenwas of blanke lak. Het volgende meubelstuk wat er aan moet geloven is mijn keukentafel.

En dan nog een vraagje. Deze quiltring voor op schoot heb ik te leen en ik vind hem ideaal.

Kan alleen nergens een adresje vinden om er zelf een te kopen. Nu weet ik dat er handige mannen zijn die zo iets kunnen maken maar helaas , die heb ik niet dus dat is geen oplossing.

Maar als iemand er een over heeft of een winkel weet .... graag een berichtje.

Weer een WIM.

Een paar weken geleden zag ik bij Ingrid heel mooie mandjes blokken voorbij komen . Helemaal mijn ding , combinatie van patchen en appliceren. Niet om meteen aan te beginnen maar een WIM.
Het was Sweet William van Susan Smith en op haar blog las ik dat ze zich had laten inspireren door een quilt uit het boek Treasury of American Quilts.
Toen wou ik niet alleen het patroon maar ook het boek en dat vond ik  tweedehands bij Amazone.

Prachtig boek met heel mooie quilts waarvan een aantal met patronen maar van de mandjes alleen maar een plaatje.
 Inmiddels ook het patroon  besteld bij Susan en dat was razendsnel hier. Blijf het fascinerend vinden dat je met een druk op een knop  iets in Amerika en iets in Australie kan bestellen en het dan een week later op de mat ligt.

Verder is het natuurlijk heerlijk weer om met lapjes bezig te zijn .
 Dacht nog even dat een haperende naaimachine roet in het eten zou gooien totdat DH zei : "Je hebt toch nog zo'n kleintje".
Die staat nu dus na jaren weer te pronken op mijn tafel en maakt na wat drupjes olie weer prachtige steekjes.

En dan lag vorige week  eindelijk de Quiltmania in de bus en kon ik weer verder met de Mysterie.
Zulk leuk werk.

Een heerlijk apparaat.

Ik ben nooit zo dol op nieuwe apparaatjes omdat ik een ongelooflijke hekel heb aan het lezen van gebruiksaanwijzingen. Maar dat ik dit niet eerder heb aangeschaft is dom.
DE MICROSTITCH.
Twee tops  heb ik vandaag gedubbeld en volgeschoten met plastic pinnetjes en het werkt geweldig.

Echt zin om deze  te quilten en een plekje in huis te geven.
Verder groeit de hexagon quilt gestaag en verheug ik me alweer op de nieuwe Quiltmania voor deel drie van de Mysterie.