Τραγούδησε τη θάλασσατον ήλιο το φεγγάρι.
Τον ουρανό τ αστέρια του
τα δάση τα βουνά.
την ομορφιά τη λεβεντιά
τον νιο το παλικάρι
τη νια τη λυγερόκορμη
με τα ξανθά μαλλιά
Νιότη που από μόνη σου
είσαι χαρά κι ελπίδα
Μέσα στο χρόνο χάνεσαι
πολύ δε διαρκείς
το φως σου είναι λιγοστό
. σαν μια πυγολαμπίδα
ζωή δεν βλέπεις άραγε
πόσο μας αδικείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου